tag:blogger.com,1999:blog-9648350433152009042024-03-20T00:00:44.905+02:00Να πανικοβληθω;so long as men can breathe and eyes can see,
so long lives this, and this gives life to ...me???still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.comBlogger168125tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-51420770525310419222011-09-05T12:11:00.012+03:002011-09-05T16:10:30.549+03:00Debate: The Economic Crisis Weakens European Integration<div style="text-align: justify;"><span style="font-style: italic;font-size:100%;" >
<br />
<br />Many a time since the financial crisis arose, in 2008, it has been stated that the chaos brought about will force the European Union to become more virile and more tightly united. Political economists and political analysts as well as many political leaders claim that this is an opportunity to correct what was not foreseen, to mend what was badly sewn. They say that as with every organism, when faced with an outer enemy, Europe will pull itself together; the self-preservation instinct always prevails and all doable is done, they say, in order to ascertain survival.
<br />
<br />That may be the case with unitary organisms. Or with societies or communities that function and perceive themselves as such. With nations. With families. With teams.
<br />
<br />But how do we define the EU? Is it a concrete body, a single organism, is it a team or not?
<br />
<br />The Eueopean Union has mainly been about reports, directives and agreements. Behind all this are the elites, the bureaucrats, the politicians. But besides firm institutions, effective-or-not instruments and rigid instructions, the EU consists of people. Of peoples. Of citizens. The union is supposedly aimed at the creation of a unified, concrete and yet multicultural, multilingual and multinational unitary Demos….
<br />
<br />To identify people as “a” people, a demos, though, they must share some traits, a single or a common identity, but most of all they must share a <span style="font-weight: bold;">hope for a common future</span>.
<br />
<br /></span><div style="text-align: center; font-style: italic;"><span style="font-size:100%;">***
<br /></span></div><span style="font-style: italic;font-size:100%;" >
<br />Do we have one European Demos? Do we aspire to a common future? Statistical facts and figures say that there is no such thing as a single European populace.
<br />
<br />The Europeans (Germans, British, Greeks etc) have been demonstrating two very worrying signs lately. Two signs strongly related to - and in all probability resulting from- the financial crisis.
<br />
<br />The first one is that their <span style="font-weight: bold;">trust</span> in the European Institutions has declined and, more important, the reliance on the EU for effective intervention and protection of its citizens, has faded. According to surveys among executives, one in ten believes that the Eurozone is going to fall apart, and four out of ten expect that, if it does not fall apart, certain countries will exit the Eurozone and introduce local currencies. This notion is a recent change of mind and heart….
<br />
<br />Secondly, the peoples of Europe tend to be <span style="font-weight: bold;">suspicious</span> of one another. The Germans blame the Greeks as liars and manipulators, the Greeks point at Germany for being conceited and heartless. Such accusations cannot be found in official documents and formal announcements, neither in the publicized transcripts of the conferences. But they are present in each member state’s national and local media. They are beliefs popular among the European voters. And now that the EU is clearly not a matter of the <span style="font-weight: bold;">elites </span>alone anymore, citizens DO have a say, and that say is not a promising one.
<br />
<br />What more proof do we need to get alarmed? All positivity towards the EU has decreased and all negativity is substantially increased... I strongly believe that this is the main ominous consequence of the economic tornado: the fact that the social cohesion and solidarity among the 27 member states has been, perhaps irreparably, damaged, and, moreover, <span style="font-weight: bold;">the public has lost faith in the EU purpose</span>.
<br />
<br /></span><div style="text-align: center; font-style: italic;"><span style="font-size:100%;">***
<br /></span></div><span style="font-style: italic;font-size:100%;" >
<br />How did this occur? What has actually occurred?
<br />The truth is that real politics begins when the resources go scarce. When the pie shrinks, everybody demands a piece bigger than before, to 'feed their own'. With the crisis invading all our economies we tend to perceive our perspective benefits as mutually exclusive. We view each negotiation as a zero sum game. It’s not anymore all of “us” together at a party, but it is “us” against “them” on a battlefield.
<br />
<br />Nations are tightly woven. Nations can respond to outer enemies unanimously. But Nations are <span style="font-weight: bold;">imagined communities</span>; they are formed through history, tradition and education. Since we cannot change history and do not want to tamper with tradition, the means to this unity end lay in partial harmonization and cooperation in the education field. We chose <span style="font-weight: bold;">open coordination</span> instead and the scattered outcome lies before us.
<br />
<br />For that reality, that is, we are to blame. We, the leading team of this old continent’s effort to ever more closely unite. We did not part with our nationalistic rhetoric. We did not save up when things were good. We did not come closer, when things were easy. We adopted a European citizenship, but we did not cater for a European identity, a sense of belonging, a common goal for the future, among the half a billion people whose destinies we rule. We did not inform the people of how exactly the EU had changed their lives for the better. We chose to keep that knowledge selfishly -and idiotically- all to ourselves, to the elites, mainly on grounds of political expediency and political gain.
<br />
<br />We have misused the European Institutions as handy scapegoats to throw the blame on, whenever it was hard to find a way out of public criticism. Well, it is crystal clear that the <span style="font-weight: bold;">“blame it on Brussels, Strasburg and Frankfurt”</span> method has been utterly successful. Our electorates truly and fundamentally doubt the EU, distrust its capacity and willingness to pull them through this havoc.
<br />
<br /></span><div style="text-align: center; font-style: italic;"><span style="font-size:100%;">***
<br /></span></div><span style="font-style: italic;font-size:100%;" >Because nowadays, the outer enemy has showed itself. State economies collapse. Their needs and dependence n the Union are more urgent, their fears get greater and at the same time the aforementioned pies get smaller. As a result, citizens become more insecure, more pessimistic and therefore more introverted. <span style="font-weight: bold;">Distance growing and ignorance lurking bring about rejection and even hostility.</span>
<br />
<br />Two problems derive from the people’s growing antipathy towards the EU. The first one is that the European policies as attempted by the member states’ leaders will further lose legitimacy with the public. They are often compelled to resort to anti-European rhetoric, in order not to lose face. But that very fact, in turn, alienates the citizens more, both from the EU, and from other peoples, as well. That is the starting point of a <span style="font-weight: bold;">vicious circle</span>, where fear begets alienation, and alienation multiplies the fear.
<br />
<br />The second problem of the antipathy is one that we will come across in a few years. Due to that progressive distancing from the EU, it is very possible that in many upcoming elections, in all states, the vote will be in favor of anti-EU proposals - and parties of either the far right or the far left. It has already happened in Sweden and it will in all probability happen in many more member states. The EU will soon be reflecting <span style="font-weight: bold;">different balances</span>, ones that will not be so favorable towards the whole venture of the EU and the EMU. Additionally, it is very probable that even the pro-Europe parties will change their message as far as European integration is concerned.
<br />
<br />Furthermore, the anti-union ideas are regularly promoted by the media and all known euro-scepticists. And they have the power of self-fulfilling prophecies as usually is the case with economic estimates. Fear alone can and will make the economic crisis worsen. An even more trembling economy will most definitely turn the Europeans even more against one another and all of them more negative towards the EU. The vicious circle, once again.</span><span style="font-size:130%;"><span style="font-size:100%;">
<br /> </span>
<br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:130%;">***</span>
<br /></div><span style="font-size:100%;">
<br /><span style="font-style: italic;font-size:100%;" >In conclusion: many experts argue that the crisis at our feet will reinforce the EU and reify its cohesion since it compels us to cooperate and coordinate to rise above it. It is more than obvious that such a statement is like claiming that having a heart attack is good for you, since it makes you lose weight and quit smoking.
<br />
<br />The truth is that, firstly, no one can know beforehand whether they will be able to rise to the occasions. We have to keep in mind that, the EU is not a single organism to control its will and actions and responses. It operates at many levels, intergovermentally, supranationally and at a sub-national level as well. It is really far-fetched to expect that we will be able to control all of those levels, in all of these functions and many more that now arise. We cannot realistically believe that we will get out of this crisis stronger and more of a union than before.
<br />
<br />Furthermore, when these analysts and politicians confidently assume that we will fight united to overcome the crisis, they do not realize that we Europeans have never had an unyielding fist to fight with. We only have dispersed fingers at our disposal; fingers pointing at each other in wrath. We cannot fight joined together as things are, and what we are lacking in, there is no time to find.
<br />
<br />To paraphrase a <span style="font-weight: bold;">Robert Frost</span> verse, “I think we know enough of <span style="font-weight: bold;">hate</span>, to see that for destruction <span style="font-weight: bold;">ice</span> is also great, and will suffice”.
<br />
<br /></span>
<br />
<br />
<br />
<br /></span><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;">
<br />*Το κείμενο γράφτηκε τον Νοέμβρη του 2010, στο πλαίσιο μιας εργασίας
<br />debate/role play για το ΠΜΣ όπου φοιτώ. Ζητούμενο ήταν να
<br /> υποστηριχθεί με ένα πολιτικό κείμενο/ομιλία, όχι ιδιαίτερα
<br />επίσημο, και συγκεκριμένης διάρκειας, η θέση που αναφέρεται
<br />στον τίτλο του post. </span>
<br /></div></div>
<br />still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-16439611924414966632010-11-04T14:03:00.015+02:002010-11-04T15:29:22.913+02:00Αιρετικές υποψηφιότητες, ή: "πώς τολμάς αναιδέστατε;"<div style="text-align: justify;">«Φταίει ο δικομματισμός». «Φταίει η αριστερά». «Φταίει η δεξιά». «Φταίει ο κομματικός σωλήνας». «Φταίει η οικογενειοκρατία». «Φταίει το σύστημα».<br /><br />«Ρίξτε το κατεστημένο».<br /><br />Ο,τι λέμε πάντα - αυτά μας υποβάλλουν να λέμε: πλήρεις προτάσεις με τρείς λεξούλες, το νόημα όλης της πολιτικής και όλη η ευθύνη της κατάντιας. Και αυτά επαναλαμβάνουμε. Εύκολα, απλά, αβασάνιστα, όλη μας η πεζοδρομιακή, συνεδριακή και (εξω)κοινοβουλευτική πορεία.<br /><br />Μέχρι τώρα.<br /><br />Και ερχόμαστε στο Νοέμβρη του 2010. Και βρισκόμαστε, πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα, προ ρητορικών άρρητων ερωτημάτων: Καλά, πού βρίσκεις τον κομματικό σωλήνα στον Μπουτάρη; Πού ανιχνεύεις την οικογενειοκρατία στον Καμίνη; Πού ταυτίζεται κάποιος από αυτούς με το κατεστημένο; Με ευρείες κεντρώες συμμαχίες που μόνο τα άκρα και τους ακραίους αφήνουν απ’ έξω, τι σχέση έχει ο δικομματισμός, η δεξιά και η αριστερά;<br /><br />Καμία σχέση, κανένα ίχνος, καμία αιτιολόγηση από τις συνήθεις. Κανένα εύπεπτο επιχείρημα να αναμασήσουμε.<br /><br />Σ αυτές τις <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">εξ-αιρετικές</span><span style="font-style: italic;"> </span>λοιπόν υποψηφιότητες, αν θελήσεις να κάνεις αντιπολίτευση η προεκλογικά να ασκήσεις κριτική, θα πρέπει να εφεύρεις ή να εντοπίσεις άλλες αιτιάσεις. Να καταδείξεις κάτι μεμπτό, όχι να ανασύρεις γιγάντια πανό από το βαλιτσάκι του Σπορτ Μπίλλυ για να σώσεις την παράταξη και την τιμή των όπλων. Θέλει να ασκήσεις κριτική εποικοδομητική – μόνο τέτοιες επιδέχονται τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Δεν προσφέρονται για δριμείες πολεμικές και ιαχές τριών λέξεων. Θέλει πραγματικά να συγκρίνεις προτάσεις, να αποδείξεις ότι η δική σου είναι καλύτερη. Θέλει να επιτελέσεις ως αντίπαλος προεκλογικά κι ως αντιπολίτευση μεθαύριο αυτό που πραγματικά είναι ο ρόλος σου: τον δημοκρατικό έλεγχο προθέσεων, πεπραγμένων και παραλείψεων. <br />Να εξηγήσεις ένα «διότι ΕΚΕΙΝΟ» - δεν θα είναι πειστικό το «επειδή όλοι το λένε» και το «είναι τοις πάσι γνωστό».<br />Κι αυτό, ο<span style="font-weight: bold;"> δημοκρατικός έλεγχος</span> με όλη του τη σημασία και η <span style="font-weight: bold;">αντιπαράθεση </span>σε ορθολογική βάση, είναι κάτι που ούτε το έχουμε μάθει, ούτε και καμία διάθεση έχουμε να το ανακαλύψουμε. Ούτε ως πολίτες, ούτε ως δημότες – ούτε ως πολιτικοί και πολιτευόμενοι.<br /><br />Λίγο πιο βαθιά, λίγο πιο σταράτα, υποψηφιότητες σαν κι αυτές μας προσκαλούν και μας προκαλούν να κάνουμε πράξη όλα εκείνα τα (εφτά τον αριθμό) συνθήματα, που τόσα χρόνια ξελαρυγγιζόμαστε να φωνάζουμε και πιάνεται το χέρι μας να γράφουμε. Να στηρίξουμε εκείνους που αποδεικνύουν πως δεν είναι όλοι και όλα οικογενειοκρατία, κομματικοί σωλήνες, δικομματισμός, πως δεν είναι όλα επικυρωτικά και διαιωνιστικά του κατεστημένου.<br />Να αποδείξουμε πως δεν τα φωνάζαμε επειδή ήταν εύκολο κι ερχόταν από τα κανάλια και τις ντουντούκες, αλλά επειδή ήταν αναγκαίο κι ερχόταν από την <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">καρδιά</span> και το <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">μυαλό </span>μας ως πολιτών.<br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">…Να αποδείξουμε; ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΩ; Δηλαδή με <span style="font-weight:bold;">αμφισβητείς</span>; Αμφισβητείς τη γνησιότητα και τη σημαντικότητα ΟΛΩΝ αυτών των συνθημάτων που επικαλούμαι στεντόρεια εδώ και χρόνια στους δρόμους, στις τομεακές του ΠΑΣΟΚ, στους πυρήνες του ΚΚΕ, στις συνελεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, στα Συνέδρια της ΝΔ; Δηλαδή έχεις το θράσος να υπαινίσσεσαι πως τα έλεγα αέρα-πατέρα και πως το μόνο που θέλω είναι έναυσμα να φωνάζω άκοπα και ένσκοπα;</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Πώς τολμάς Γιώργο; Πώς τολμάς μπάρμπα-Γιάννη; Πώς τολμάτε ρε αναιδέστατοι;</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Τώρα θα δείτε. </span> </div><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_YlOld4QnBz68TEAdFwRj4FjIObrolEdeaDieMyPRUuy_zl_9Tpe9UjBgmks2qsUMMMSaqOaAV8PE3cCZmR-PU-MhSATcv7M_yrHRzNZEWIssWvzYlomYl_EMAKBe21gK6wkq1D2swRI/s1600/dsc00524l.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 260px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_YlOld4QnBz68TEAdFwRj4FjIObrolEdeaDieMyPRUuy_zl_9Tpe9UjBgmks2qsUMMMSaqOaAV8PE3cCZmR-PU-MhSATcv7M_yrHRzNZEWIssWvzYlomYl_EMAKBe21gK6wkq1D2swRI/s400/dsc00524l.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5535667680949800578" border="0" /></a>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-61092197636386203342010-05-08T00:30:00.015+03:002010-05-08T14:55:57.811+03:00Δικαιολογιες.<span style="color: rgb(0, 0, 0);">...</span><br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/0twL-mYFexU&hl=el_GR&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/0twL-mYFexU&hl=el_GR&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br /><br />Ακούω παιδικά τραγούδια... Τρυφερά, αστεία, αγαπημένα τραγούδια. Σαν κι αυτό.<br /><br />Και σκέφτομαι ξανά και ξανά, προσπαθώντας να βρώ μιαν άκρη σ όλον αυτόν τον παραλογισμό.....<br /><br />...δεν έχουν άραγε ευθύνη εκείνοι που εξαφάνισαν την παιδική γλυκύτητα που ζήσαμε εμείς, για να πουλήσουν ένα σωρό καφρίλες όπου κερδίζεις 100 πόντους το κάθε πτώμα που ξαπλώνεις, το κάθε κεφάλι που παίρνεις?<br /><br />Δεν έχουν ευθύνη οι γονείς που βλέπουν τί γίνεται, και όμως εξακολουθούν σαν τους αναίσθητους να παρκάρουν τα παιδιά τους μπροστά στο - αλίμονο, όχι πλέον χαζοκούτι αλλά τρομοκούτι? Που δικαιολογούν τα πάντα, επειδή βαριούνται να τα διορθώσουν? Που υποχωρούν στα πάντα επειδή το "όχι" είναι δυσκολότερο, πιο μπελαλίδικο και χρονοβόρο από το "ναι"?...<br /><br />Ε ναι, δεν φταίνε? Θα φταίνε. Κάτι πρέπει να φταίει.<br /><br />Κι εκείνη την ώρα ακούω γέλια απο την οθόνη και ζητωκραυγές, κι είναι το "Ελλάδα έχεις ταλέντο" που φτάνει στο τέλος του....<br /><br />Νικητές σήμερα ένα σωρό παιδιά, 15 με 18 χρόνων... Μαγκάκια, μοντέρνα, μαυροντυμένα. Γελάνε, "ουάου", "ευχα'στούμεεεε!!!" στο κοινό που τους ψήφισε. Κανουν υποκλίσεις, σπάνε πλάκα, τρισευτυχισμένοι.<br /><br />Αυτοί έχουν άλλο ζόρι: να δημιουργήσουν, να διαγωνιστούν, να διακριθούν.<br />Να γράψουν λόγια για τη μουσική τους, και μελωδία για τους στίχους τους.<br />Να κάνουν το χόμπυ τους ευκαιρία και τα όνειρά τους πραγματικότητα.<br />Ενα τσούρμο νέα παιδιά κι αυτά.<br />Παιδιά που επίσης μεγάλωσαν χωρίς Στρουμφάκια, Νιλς, Κάντυ, Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος... Που τα πάρκαραν μπροστά στην τηλεόραση και στο Play Station κι εκείνα, να πυροβολούν και να πυροβολούνται όλο το απόγευμα ως τα μεσάνυχτα. Που τους δικαιολόγησαν τόσο οι γονείς τους, οι παππούδες τους, οι θείοι τους, οι δάσκαλοί τους... Που τους είπαν ένα σωρό "ναι", τόσα πιο πολλά απ' όσα θα 'πρεπε...<br /><br />Όμως βλέπεις, δεν βλέπεις? Δεν τους βλέπεις? Δεν γίνεται πιο ξεκάθαρο... <br />Πού είναι ο παραλογισμός στην καλοσύνη και στην κακία? Είναι πέρα ως πέρα λογικά. Υπάρχουν. Να τα. Αυτή εκεί είναι η κακία σ όλο της τον τρόμο, σ όλη της την βαρβαρότητα. Και τίποτε άλλο. <br /><br />Και παίρνω την απόφασή μου. Καταλήγω.<br /><br />Ε λοιπόν ΟΧΙ, ΔΕΝ θα τα δικαιολογήσω κι εγώ αυτά τα βάρη της γής, αυτά τα ομοιώματα ανθρώπων. Δεν έχει ουτε "μα", ούτε δεύτερες σκέψεις, ούτε τρίτες αναθεωρήσεις, ούτε "καημένα νιάτα".<br />Σε τίποτε, για τίποτε και με κανέναν τρόπο. Κανείς άλλος δεν "φταίει". Δική τους είναι η ευθύνη, μόνο δική τους. <br /><br />Έκαναν κι εκείνοι την επιλογή τους. Εκείνοι διάλεξαν ποιο θα ακολουθήσουν, από όλα τα μονοπάτια που βρέθηκαν στο πέρασμά τους - κι ήταν πολλά, πάρα πολλά.<br />Κι αντί να προσπαθήσουν να "σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται", αποφάσισαν να εκτελέσουν όποιον ήταν ευκολότερο να εκτελεστεί, να κάψουν ο τι ήταν ευκολότερο να καεί, να φτύσουν ο τι δεν μπορούσε να τρέξει, να χτυπήσουν τον αδύναμο, να σημαδέψουν τον άοπλο και να πατήσουν τη σκανδάλη έτσι. Απλά.<br />Επέλεξαν να άρουν αντί να θέσουν, να καταστρέψουν αντί να δημιουργήσουν, να ουρλιάξουν αντί να τραγουδήσουν, να μουτζουρώσουν αντί να ζωγραφίσουν, να κλέψουν αντί να χαρίσουν, να κάψουν αντί να φυτέψουν, να μαυρίσουν τον κόσμο αντί να τον γεμίσουν ελπίδα, να κάνουν πόλεμο αντί έρωτα.<br />Το επέλεξαν ενω μπορούσαν να διαλέξουν κάτι άλλο.<br />Εν ψυχρώ.<br /><br />Επιλογή τους λοιπόν, τόσο των μεν, όσο και των δε.<br />Επιλογή μου.<br />Και υποχρέωσή όλων μας.<br />Αρκετά μας επιβάρυναν, και αρκετά ελαφρυντικά τους έχουμε δώσει. Σώνει.<br /><br />Τωρα να μας γυρίσουν επιτέλους πίσω τα στραβά μας και τα ίσια μας, τα αμφιθέατρα και τους ενθουσιώδεις αγώνες μας, τη μαχητικότητά μας και τις ειρηνικές πορείες μας, το γέλιο μας και την γκρίνια μας. Να μας επιστρέψουν τουλάχιστον ο τι επιστρέφεται - γιατί, βλέπεις, μερικά γέλια που έσβησε το μίσος τους, δεν θα ξανάρθουν πίσω ποτέ.<br /><br />Και να τους δώσουμε κι εμείς το μερτικό τους. Τη μιζέρια, τη σκοτεινιά και την μαυρίλα που τόσο ποθούν, τόσο κυνηγούν, τόσο αξίζουν...still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-21919806195038530762010-04-07T11:32:00.016+03:002010-04-07T17:57:38.305+03:00...θέλω.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_b2nAZ7wXttQAcjD9iOYiZuAyegD-tYa91BPX9yt7gKm_U1j2WPohrxsG_NIZGnn4Rz__7tsgVeHg5ZbgU7p0PimmyAeSJv2SxoCYOp0QrKgE4ftrDM3ea5_SKikQ5IQwBOArBrHobt0/s1600/untitled-15-1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 200px; height: 178px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_b2nAZ7wXttQAcjD9iOYiZuAyegD-tYa91BPX9yt7gKm_U1j2WPohrxsG_NIZGnn4Rz__7tsgVeHg5ZbgU7p0PimmyAeSJv2SxoCYOp0QrKgE4ftrDM3ea5_SKikQ5IQwBOArBrHobt0/s200/untitled-15-1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5457330928517817506" border="0" /></a><br />Θέλω... γιά να σκεφτώ τι θέλω...<br /><div style="text-align: justify;font-family:lucida grande;"><br />...θέλω τις δαπάνες των Σκανδιναβών σοσιαλδημοκρατών, αλλα χωρίς τους φόρους τους. (.<span style="font-style: italic;">..φόρους βάζουν μόνο οι ...νεοφιλελεύθεροι !!</span>)<br />...θέλω να κάνω ό τι μου σφυρίξουν στην τηλεόραση, όπως οι Ιταλοί, αλλά να μην κινδυνεύω να μου καπελωθεί οσονούπω ένας Μπερλουσκόνι. (<span style="font-style: italic;">...επειδή είναι δεξιός, βέβαια, όχι για κανένα άλλο λόγο...</span>)<br />...θέλω να προκαλώ προβλήματα όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, χωρίς να σκεφτώ καν ποιά αγαπημένη μου υπερδύναμη του κάνει πλάτες και τα προκαλεί. (<span style="font-style: italic;">...τι παραπάνω έχουν οι Βρετανοί δηλαδή? Αν δεν ήμασταν εμείς θα κρέμονταν ακόμα από τα δέντρα..</span>)<br />...θέλω οι διεθνείς αγορές να με αντιμετωπίζουν όπως αντιμετωπίζουν τη Γερμανία, αλλά εγώ να τις αντιμετωπίζω όπως τους Γερμανούς τουρίστες με το πέδιλο και την αθλητική κάλτσα, που χρησιμοποιούν ακόμα τον τηλεφωνικό θάλαμο. (.<span style="font-style: italic;">..οι ξενέρωτοι, απολίτιστοι, μου θέλουν και διακοπές...) </span><br /><br />...θέλω τον τουρισμό της Τουρκίας, αλλά να έχω τιμές Ελβετικών σαλέ. (.<span style="font-style: italic;">..να δανειστούν για να έρθουν οι κουτόφραγκοι, εμείς δηλαδή πώς παίρνουμε διακοποδάνεια και πάμε Λόντρα Παρίσι Βιέννη τριήμερα για ψώνια?</span>)<br /><br />...θέλω να δανείζομαι οποτεδήποτε, οσοδήποτε, για ο τι δήποτε, χωρίς όρους, τόκους, υπογραφές, εγγυήσεις και λοιπά τεχνοκρατικά αντιλαϊκά καπιταλιστικά τεχνάσματα των ιμπεριαλιστών.<br /><br />...θέλω να απλώνω το καλάθι μου εκεί που ΔΕΝ φτάνω, και να μου το πιάνουν οι ψηλοί οποτεδήποτε μου τη βιδάρει.<br />...θέλω τον σκύλο σκασμένο στη μάσα και την πίτα ανέγγιχτη, θέλω την ομελέτα αφράτη και τα αβγά στο τσόφλι τους, θέλω δέκα και στο χέρι, θέλω σαράντα χρόνια κοκκορας ελεύθερη ζωή, θέλω να μη γαϊδουροδένω και να γαιδουρογυρεύεις ΕΣΥ.<br /><br />"Θηλιά και φούρκα", που μου 'λεγε κι η μάνα μου.<br /><br /><br /><div style="text-align: right; font-style: italic;"><span style="font-size:78%;">...η εικόνα είναι από <a href="http://roannefigueroa.multiply.com/">εδώ</a>,<br />και σημαίνει: "προσκύνα, μωρή, είμαι πριγκήπισσα"</span></div></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-8207256089829348172010-04-04T13:03:00.008+03:002010-04-04T14:33:00.413+03:00Άγιον Πάσχα.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW-i-XAXz4oiLDDcGI3VgAjR1yBUNfsW3iZEq1INLf0gLjBerPauNJSg-ZUV_By7B386MPlcquJLARvfZBF7dKM9cX6VSVKs5sd8OxVyezyxOnFG_ZWcIGU7LlcZvJ7pVzEVGr2wXy608/s1600/PASOKOS2.bmp"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 287px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW-i-XAXz4oiLDDcGI3VgAjR1yBUNfsW3iZEq1INLf0gLjBerPauNJSg-ZUV_By7B386MPlcquJLARvfZBF7dKM9cX6VSVKs5sd8OxVyezyxOnFG_ZWcIGU7LlcZvJ7pVzEVGr2wXy608/s320/PASOKOS2.bmp" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5456242914726561538" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;"><br />...αληθώς λοιπόν αναστήθηκε, καρατσεκαρισμένο.<br />Άντε, καλή<span style="font-style: italic;"> <span style="font-weight: bold;">επιφοίτηση</span></span><span style="font-weight: bold;"> </span>τώρα<br />- ελπίζω μόνο να μην έρθει κι αυτή με 'ώρα ΠΑΣΟΚ' γιατί την κάτσαμε τη βάρκα...<br /><br /></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-73354309573457568282010-03-30T22:41:00.003+03:002010-03-30T22:47:33.225+03:00Βιογραφίες.<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/AM8xcoFAfVU&hl=en_US&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/AM8xcoFAfVU&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br /><br /><div style="text-align: left;"><span style="font-style: italic;">Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο</span><br /><span style="font-style: italic;">Ένα αγόρι ξεχασμένο κι απροστάτευτο.</span><br /><span style="font-style: italic;">Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Τι ψυχή βασανισμένη να 'ταν άραγε....</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Η γειτονιά του δεν το κράταγε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Τους δρόμους πήρε και περπάταγε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Καπνός τριγύρω δε φαινότανε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Μα κάπου πόλεμος γινότανε.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Τι τα θέλει τα βιβλία και τα γράμματα</span><br /><span style="font-style: italic;">Σ' όλους έρχονται μια μέρα τα γεράματα.</span><br /><span style="font-style: italic;">Τι τα θέλει τα παλάτια, τα μαλάματα.</span><br /><span style="font-style: italic;">Η ζωή κυλάει με δάκρυα και με κλάματα.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Κανένας τόπος δεν τον χώραγε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Στις ερημιές μακριά προχώραγε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Ούτ' ένα φύλλο δεν κουνιότανε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Μα κάπου πόλεμος γινότανε.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Νύχτα μέρα περπατούσε ασταμάτητα</span><br /><span style="font-style: italic;">Σε λαγκάδια φουντωμένα, δάση απάτητα.</span><br /><span style="font-style: italic;">Μα στου ποταμού την άκρη που αργοκύλαγε,</span><br /><span style="font-style: italic;">Το τσακάλι του πολέμου παραφύλαγε.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Με τ' άγριο νύχι του σημάδεψε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Και μια ζωούλα ακόμα κλάδεψε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Τ' αγόρι λες ονειρευότανε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Μα γύρω πόλεμος γινότανε.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Κι όταν στις κορφές απάνω μέρα χάραξε</span><br /><span style="font-style: italic;">Στη μικρή καρδιά του μέσα κάτι σπάραξε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου</span><br /><span style="font-style: italic;">Και τ' αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Της γης ο κόρφος δεν τον χώρεσε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Στον ουρανό βαθιά προχώρησε.</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Μα πάντα πόλεμος γινότανε.</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε</span><br /><span style="font-style: italic;">Ταμ ταμ - ταμ ταμ</span><br /><span style="font-style: italic;">Μα πάντα πόλεμος γινότανε... </span></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-90634988210705959572010-03-30T11:43:00.006+03:002010-03-30T12:12:37.568+03:00Πάγος και φωτιά.<span style="color: rgb(0, 0, 0);">.</span><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_nxOYWobYbVnto5YhL_M-VAOr2VDm9pN3kOdnBZoHY8nchyphenhyphenjQtf9-3fTXqytUc68iLUGjmhIlvPvGvOahdzhHZvYs4ewa-YFWMe0nx6nJUyXso0z_g_SLPDIm8PgyjaHILl2LO6VFtlw/s1600/2929801_e5818637f1.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 242px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_nxOYWobYbVnto5YhL_M-VAOr2VDm9pN3kOdnBZoHY8nchyphenhyphenjQtf9-3fTXqytUc68iLUGjmhIlvPvGvOahdzhHZvYs4ewa-YFWMe0nx6nJUyXso0z_g_SLPDIm8PgyjaHILl2LO6VFtlw/s320/2929801_e5818637f1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454350786082677314" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEumATEuZcbakZRK6u4mZdcB3RwFdarL-GMfGhPzg3GxCm5Jrq_RX82NVZ3GJNrbKak2YjoAKOFJnLc30et3hGotDYihMOffCyugrYzYi2GCuHgcIdVg38dwLLHGOpJnwE9U1UxmFc400/s1600/2576_55146224703_818584703_1350262_885509_n.jpg"><br /></a><br />...μετά από τόσα χρόνια, με πηρούνιασε ώς το μεδούλι το νόημα που κρύβουν οι στίχοι του του <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Frost">Robert Frost</a>.<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-style: italic;">Some say the world will end in fire;</span> <span style="font-style: italic;"><br />Some say in ice.</span><br /><span style="font-style: italic;">From what I've tasted of desire</span><br /><span style="font-style: italic;">I hold with those who favor fire.</span> <span style="font-style: italic;"><br />But if it had to perish twice,</span> <span style="font-style: italic;"><br />I think I know enough of hate</span> <span style="font-style: italic;"><br />To say that for destruction ice</span> <span style="font-style: italic;"><br />Is also great</span> <span style="font-style: italic;"><br />And would suffice.</span><br /><br /><br /></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: right;"> Robert Frost, 1920<br /></div><br /><br /><br /><div style="text-align: left;">...μερικές πτυχές του ποιήματος φωτίζονται <a href="http://www.english.illinois.edu/maps/poets/a_f/frost/fireice.htm">εδώ</a>.<br />Ακόμα περισσότερες - κι εκείνες που συνταράσσουν εμένα - σκιαγραφώνται <a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1121053&lngDtrID=244">εδώ</a>.<br /><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);">.</span><br /><br /></div></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-5597132194185653712010-02-24T12:57:00.020+02:002010-03-21T10:43:51.587+02:00Κορόιδα.<div style="text-align: justify;">...είναι λέει σ ένα μπάρ κάπου στην Κρήτη ο Γιάννης ο μπάρμαν, ομορφόπαιδο, ηλιοκαμένος - σκέτος κούρος, κι ένας Γερμανός τουρίστας αλλήθωρος, τραυλός, αγαθιάρης, γενικώς κακομοίρης καλά καλά. Και είναι και ΠΙΤΑ γιατί δεν αντέχει την καραμπόμπα τεκίλα που τον κερνάνε όλο το βράδυ, κάθε βράδυ, μαζί με τις μπύρες που παραγγέλνει.<br />Αλλά έχει έρθει για διακοπές, και όλες του οι οικονομίες είναι μαζί του - πληρώνουν καλά στο εργοστάσιο της BMW οι Γερμανοί, άμα δουλεύεις βέβαια, κι αυτός δουλεύει που ξεσκίζεται, οπότε έχει να ξοδέψει, αν χρειαστεί...<br /><br />Την ξέρει τη φάρα και το πιώμα του τουρίστα ο Έλληνας ο διαόλιος ο μπάρμαν και κάνει από μέσα του:<br /><span style="font-style: italic;">"Χααα... κουτόφραγκος ο κοκοβιός, και γκόλ, μπροστά του δεν βλέπει, κάτσε, εδώ έχει ψωμί η δουλειά.". </span><br /><br />Του πιάνει την κουβέντα λοιπόν, σούξου μούξου μανταλάκια, τον κάνει χειρότερο κουδούνι τεκίλες και ξανατεκίλες, και στο φινάλε του κάνει την κρούση:<br /><span style="font-style: italic;">-"Χανς, λοιπόν φίλε μου καλέ, λέω να παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα σου κάνω ερωτήσεις. Εάν δεν ξέρεις να απαντήσεις, θα μου δίνεις <span style="color: rgb(255, 102, 102);">εκατό ευρώ</span>. Μετά θα μου κάνεις εσύ ερωτήσεις. Εάν δεν ξέρω εγώ να τις απαντήσω, θα σου δίνω βέβαια πιο πολλά, δηλαδή <span style="color: rgb(255, 102, 102);">πεντακόσια ευρώ,</span> γιατί είσαι στον τόπο μου, κι εμείς είμαστε φιλόξενος λαός. Εντάξει???"</span><br /><br />-<span style="font-style: italic;">"Χα χα, ωραίο παιχνίβι, μου αρεθει, ..χικ.."</span>, λέει ο Γερμανός. <span style="font-style: italic;">"Να το παίκθουμε τώρα, ...χικ..."</span><br /><br />-<span style="font-style: italic;">"Λοιπόν, πρώτη ερώτηση: Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, Χανς?»</span> λέει ο γάταρος ο μπάρμαν.<br /><br />Ξύνει το κεφάλι του ο Χανς, πρασινίζει, κοκκινίζει, περνά λίγη ώρα λέει στο τέλος:<br /><span style="font-style: italic;">-«Γάτα μήπωθ?? Αχ… δεν είμαι θιγουροθ …χικ… κερδίδειθ Γιαννάκη, ορίθτε, πάρε το κατοθτάρικο ..χικ»… </span><br /><br />Γελάει κάτω από τη μουστάκα του ο τσολιάς, συνεχίζει ακάθεκτος:<br /><span style="font-style: italic;">-«Δεύτερη ερώτηση, Χανς. Τι είναι αυτό που κάνει γαβ γαβ ?»</span><br /><br />Ξανά-μανα ξύνει την ξανθή του κεφάλα ο Γερμανός, δώστου δώστου, δεν τον βοηθάει η τεκίλα με την μπύρα στον οργανισμό του, όμως…:<br /><span style="font-style: italic;">-«Θκύλοθ μήπωθ??»</span>, λέει σε κάποια στιγμή <span style="font-style: italic;">«Ή …όχι, όχι, αχ, δεν κθέρω… … χικ....χικ.. Ορίθτε, πάρε το κατοθτάρικο».</span><br /><br />-<span style="font-style: italic;">«Τρίτη ερώτηση»</span> λέει ο Έλληνας, ενώ σκέφτεται <span style="font-style: italic;">«ω ρε γμτ, έπρεπε να το τραβήξω με την κάμερα αυτό, να το ανεβάσω στο YouTube να γελάσει και κανείς άλλος με τους ηλίθιους τούτους, φτου…»</span><br /><br />Συνεχίζει όμως, έστω και χωρίς κάμερα…<br /><span style="font-style: italic;">-«Λοιπόν, εύκολη αυτή, Χανς: Τι γλώσσα μιλάνε στην Ελλάδα?»</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">-«Ω ρε παιβί μου, χικ, το ηκθερα αυτό, κατθε να βειθ …χικ… ω, ρε γαμωτο, το κθεχναω, ενώ το ηκθερα.»</span> …μπλοκαρισμένος εντελώς ο Χανς, σκέφτεται, σκέφτεται….<span style="font-style: italic;"> «Ε, δεν κθερω, κθεχαθα, νομίδω Ελληνικά αλλά δεν κθέρω... χικ...»</span>, του λέει,<span style="font-style: italic;"> «Ορίθτε, πάρε το κατοθτάρικο.»</span><br /><span style="font-style: italic;"></span><br /><span style="font-style: italic;"></span>…. Στην τσέπη του Γιαννάκη και αυτό το κατοστάρικο.<br /><br />Τελικά, με τα πολλά, ο Γερμανός έχοντας χάσει τέσσερα κατοστάρικα κι έχοντας πιεί άλλο τόσο από το άπειρο ντίζελ που είχε πιεί πριν το παιχνίδι, σηκώνεται παραπατώντας, και λέει :<br />-<span style="font-style: italic;">«Γιάννη μου πάω για ύπνο γιατί έχω δαλιθτεί λιγάκι, ..χικ… αύριο να παίκθουμε το υπόλοιπο παιχνίβι, εντάκθει? Χικ…»</span><br /><br /><span style="font-style: italic;">-«Εντάξει»,</span> λέει ο Έλληνας, <span style="font-style: italic;">«τα λέμε το βράδυ, τη γνωστή ώρα».</span><br /><br />Παίρνει λοιπόν τα 400 "κερδισμένα" ευρώ ο Γιαννάκης ο καραμπουζουκλής, παίρνει και τα λεφτά από τις μπύρες που του πλήρωσε ο Γερμανός, τσεπώνει και επιπλέον τετρακόσια (δανεικά) από το ταμείο του μπαρ, διότι <span style="font-style: italic;">«αύριο θα μου σκάσει κι άλλα ο ηλίθιος ο Χανς και θα τα βάλω πίσω»</span>, βγάζει την X5 από το γκαράζ βάζει μέσα και το πρόσωπο, την «έτσι» για τσάρκα στην παραλία, στα μπουζούκια για γαρύφαλλα και δωδεκάδες πιάτα... <span style="font-style: italic;">«Καλά τη βόλεψα πάλι, ευτυχώς που μ έκανε η μάνα μου έξυπνο, α ρε ΈΛΛΗΝΑ ΜΑΓΚΑ ΑΘΑΝΑΤΕ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΣΑΙ!!!!»</span>, χασκογελάει σ όλο το δρόμο, το λέει και στην κοπελιά - <span style="font-style: italic;">«Αχ καλέ τι έξυπνος που είσαι μωράκι μου»</span> του λέει αυτή, άλλος τόσος σαν το παγώνι ο Γιαννάκης…<br /><br />Ωστόσο ο Γερμανός πάει στο ΚΤΕΛ, παίρνει το λεωφορείο καθότι ξημερώματα πια, γυρνάει μετά από καμιά ώρα στο ξενοδοχείο ζωγραφίζοντας, τρώει κάτι ανακυκλωμένα πλαστικά που σερβίρουν εκεί για πρωινό, αφού έχει έρθει διακοπές με γκρουπ - ο γύφτος, σαν δεν ντρέπεται- και όλα είναι στην τιμή. Βέβαια μόνο που δεν τα βγάζει επι τόπου από την αηδία - και το ποτό συν τοις άλλοις, αλλά τι να κάνουμε… <span style="font-style: italic;">«Άλλη φορά τέρμα οι τεκίλεθ</span>, σκέφτεται, <span style="font-style: italic;">αυτό θα αλλάκθω αφού με πιάνει το θτομάχι μου. Μια μπυρίτθα θα πίνω και τέρμα»</span>…<br /><br />Κοιμάται μετά, ξυπνάει μεσημεράκι, πίνει το απαράδεκτο νεροζούμι του ξενοδοχείου αντί καφέ, πίνει και τρία depon, και ξαναξεκινά για το μπαρ του Γιάννη αργά το απόγευμα, για να συνεχίσουν το παιχνίδι. Στο δρόμο μέσα στο λεωφορείο, όμως, σκέφτεται ο τι έγινε την προηγουμένη, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά… <span style="font-style: italic;">«Χμμμ… μάλιθτα, κατάλαβα»</span>, λέει στον εαυτό του, <span style="font-style: italic;">«</span><span style="font-style: italic;">χάνω εγώ του δίνω κατοθτάρικο, χάνει αυτόθ μου δίνει πεντακοθάρικο είπαμε ε??</span><span style="font-style: italic;">»</span>.<br /><br />Φτάνει στο μαγαζί, κάθεται στο μπαρ:<br />-<span style="font-style: italic;">«Γεια θου φίλε μου Γιαννάκη»</span> λέει γελαστά...<br /><br /><span style="font-style: italic;">-«Γεια σου κολλητέ μου Χανς, ομορφόπαιδο»</span>, λέει ο άλλος, κι από μέσα του<span style="font-style: italic;"> «κοροιδάκλαααααα στραβοχυμένεεεε, πέντε βούγια δυό μουσκάρια, πώς είσαι έτσι ρεεεεεε….».</span><br /><br />-<span style="font-style: italic;">«Γιαννάκη, πιάθε μια μπύρα!!!! Α, και να τελειώθουμε το παιχνίβι, για να φύγω κι εγώ , με περιμένουν θτο κθενοδοχείο νωρίθ γιατι αύριο φεύγει το γκρουπ μου πίθω για τo <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Dingolfing">Dingolfing </a>, εντάκθει??» </span>λέει σοβαρός ο Χανς…<br /><br />-<span style="font-style: italic;">«Και βέβαια, Χανς μου, κρίμα που θα σε χάσουμε τέτοιο πελάτη… Άντε, ξεκίνα εσύ, σειρά σου»</span>, κάνει ο μπαρμαν.<br /><br />- «<span style="font-style: italic;">Λοιπόν Γιάννη, θέλω να μου πειθ τι είναι αυτό που άμα το κρατάθ είναι μπλε, άμα το πετάκθειθ θτη θάλαθα γίνεται κόκκινο, κι άμα το πετάκθειθ θτον αέρα γίνεται πράθινο», του κάνει ο Χανς.</span><br /><br />Σκέφτεται ο - ξενυχτισμένος και χθεσινοβραδυνός - Έλληνας, σκέφτεται, μπαίνει στο Ιντερνετ από το κινητό, κοιτάζει, ξανακοιτάζει… Περνάει μισή ώρα, δεν έχει βρει απάντηση.<br />Τελικά, κι ενώ έχει γίνει ρόμπα στην κοπελιά του που είναι μπροστά, αναγκάζεται να παραδεχτεί:<br /><span style="font-style: italic;">- «Δεν ξέρω ρε Χανς, δεν ξέρω ρε μεγάλε, μ έπιασες, ορίστε, πάρε το πεντακοθάρικο»</span>...<br /><br />Τα παίρνει τα λεφτά ο Γερμανός, χαμογελαστά, και σηκώνεται...<br /><span style="font-style: italic;">-"Ε, αθ μην θυνεχίθουμε γιατί βιάδομαι πολύ και εθύ καθυθτερείθ Γιαννάκη" </span>λέει, αφήνει και εφτά ευρώ για την μπύρα του και πάει να φύγει...<br /><br />Ο Γιαννάκης δεν μπορεί να χωνέψει ότι έχασε… Κάθεται και σκέφτεται ολοδιαόλιστος, και βρίζει τη δασκάλα του στο Δημοτικό που δεν του τα έμαθε καλά και τον κατέστρεψε. Τον τρώει και η περιέργεια όμως... Ενώ λοιπόν ο Γερμαναράς ο τραυλός αλλήθωρος και αγαθιάρης είναι στην πόρτα, τον ρωτάει ο δικός μας :<br /><span style="font-style: italic;">-«Εντάξει βρε Χανς, οκ, δεν το ήξερα αυτό με τα χρώματα, και πήρες το πεντακοσάρικο. Πες μου όμως, τι διάολο ήταν?»</span><br /><br />Κι ο Χανς, βγάζοντας 100 ευρώ:<br /><span style="font-style: italic;">-«Δεν κθέρω Γιάννη μου, ορίθτε, πάρε το κατοθτάρικο».</span><br /><br /><div style="text-align: center;">_____________________________________<br />_____________________________________<br /></div><br /><br /><span style="color: rgb(255, 102, 102);">.....Εδώ τελειώνει το ανέκδοτο κι αρχίζει ο διακαής πόθος....<br />Δηλαδή η φαντασίωση του Έλληνα να κάνει με τα κρεμμυδάκια το Χανς, επειδή τόλμησε να πάρει την κοροϊδία χαμπάρι αφ ενός και τα λεφτά του πίσω αφ ετέρου. </span><br /><span style="font-style: italic;"></span></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-8288935529932609312010-02-20T09:26:00.002+02:002010-02-20T15:02:35.005+02:00All-time classicΕλληνάρας με τζιπ, φανάρια Ζαχάρωφ και Βασ. Σοφίας, οχτώμισι το πρωί. Τον βλέπω από το λεωφορείο. Κατεβάζει το παράθυρο για λίγο, ίσα ίσα να κάνει νόημα προς το πεζοδρόμιο, στο παιδί που ψάχνει να καθαρίσει κανένα τζάμι. Ένα όμορφο μελαμψό σγουρομάλλικο παιδί, κάπου 20 χρονών.<br /><br />Υπακούει πετώντας ο τσαχπίνης, με μια χαρά, ένα ζήλο, ένα χαμόγελο αυτοπεποίθησης. Αργεί αυτό το πρασινο φανάρι, τι ωραία... Χαμογελάει ενώ έχει ξαπλωθεί όλος πάνω στο παρμπρίζ. Απο την καλή, απο την ανάποδη, στέγνωμα. Κούκλα το κάνει.<br />Σκέφτομαι ότι ξυπνάει το πρωί -πού να μένει άραγε- βλέπει τον καιρό, παίρνει τη σκούπα και τον κουβά του, τα εργαλεία του, την επιχείρησή του όλη, και βγαίνει για δουλειά. Για δουλειά. Η δουλειά του. Οταν τον ρωτάνε "τι δουλειά κάνεις", απαντάει "καθαρίζω παρμπριζ στα φανάρια τέρμα Αλεξάνδρας. Όταν δεν βρεχει."<br /><br />Ο άλλος, μέσα στο Τζίμνι, νωχελικός, κάτι ψάχνει. Νομίζω ότι κοιτάζει για κέρματα, αλλά ψάχνει τα τσιγάρα του. Τα βρίσκει. Ανάβει ένα. Ο μικρός τελειώνει και το σκούπισμα, πάει δίπλα του, πίσω από το τζάμι, περιμένοντας το ευρώ του, τα πενήντα λεπτά του, το κάτι του... Με το τσιγάρο στο χέρι, ο Ελληνάρας κάνει πως κοιτάζει για ψιλά στο λεβιέ. Τωρα το θυμήθηκε. Και οι λεβιέδες δεν βγάζουν ψιλά.<br />Ούτε καν κατεβάζει το τζάμι: "Τι να κάνω, δεν βρίσκω", κάνει στη νοηματική που μόνο τα γουρούνια μιλάνε, αλλά που όλοι καταλαβαίνουν. Το παιδί απλώς απομακρύνεται, πάει το χαμόγελο.<br />Γινεται γρήγορα κόκκινο αυτό το φανάρι, τι ωραία.<br /><br />Ψάχνω να πετάξω λίγα κέρματα στο πεζοδρόμιο, δεν εχω. Την επομενη φορά όμως. Κρεμιέμαι από το παράθυρο και φωνάζω ο τι βρισιά μου 'ρχεται - μα, και το τζάμι του να ήταν ανοιχτό, τα παχύδερμα έχουν βαρηκοΐα, αυτό είναι γνωστό. Δεν θα άκουγε τίποτε... Άλλη φορά θα κυκλοφορώ με πέτρες κι εγώ μου φαίνεται, για πραγματικά γουρούνια, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Συνθήματα δεν θα φωνάξω. Eίπαμε, δεν ακούνε ούτως ή άλλως τέτοιου είδους θηλαστικά.<br /><br />Φτάνουμε στο Παίδων, ακόμα δίπλα μας ο μις Πίγκυ. Έχει στη θέση του συνοδηγού το δικό του παιδί, ενα αδυνατούλικο κάπου 8 χρονών, το οποίο εξασκείται στις εισπνοές Μάρλμπορο σκληρού.<br />Χωρίς ζώνη ασφαλείας - εκτεθειμένο. Έκθετο.<br /><br />Η μαγκιά του ξεχειλίζει από τα μπατζάκια του πολλά βαρύ πατέρα. Μαγκιά στο μελαχρινούλη των φαναριών - μαγκιά με τον ιδρώτα του μελαχρινούλη. Και μαγκιά στον ΚΟΚ, σε κώδικες και νόμους - μαγκιά με κίνδυνο τη ζωή του παιδιού του.<br /><br />Οι Έλληνες όμως λατρεύουν τα παιδιά τους, με τη σκέψη τους αναπνέουν, θυσία γίνονται γι αυτά. Δεν υπάρχουν πιο καλοί γονείς, αυτό είναι γνωστό στα πέρατα του κόσμου.<br />Κι είναι και φιλόξενοι, φιλότιμοι, γενναιόδωροι, οι Έλληνες. Πονετικοί. Ξέρουν από ξενιτιά.<br />Αποκλείεται να έχουν συμβεί αυτά λοιπόν.<br />Μάλλον εγώ δεν είχα ξυπνήσει ακόμη, κι όλα τα είδα στον ύπνο μου. Οχι, αποκλείεται να συνέβησαν.<br />Αποκλείεται να συμβαίνουν κάθε μέρα, τόσες φορές, στο ίδιο φανάρι, σε κάθε φανάρι.still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-42814632149061264752009-09-30T08:32:00.027+03:002009-10-02T23:42:00.979+03:00Κοντοί Ψαλμοί.Αναδημοσίευση από <a href="http://athens.cafebabel.com/el/">CafeBabel-Athens</a>.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKWPOhex6dnbn31VMHBR1X8aLoS2nI6iXNyhiWhReJGMLpYKbAbo9BUykJdX00DsK8e5c9SDE9ThNPHSzBhC7XSlcxgWpwf_-IonDqfubK7lbEhPwhHZD-irIePnSMMDm1kWGQ6YkJeh4/s1600-h/ballot.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 263px; height: 263px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKWPOhex6dnbn31VMHBR1X8aLoS2nI6iXNyhiWhReJGMLpYKbAbo9BUykJdX00DsK8e5c9SDE9ThNPHSzBhC7XSlcxgWpwf_-IonDqfubK7lbEhPwhHZD-irIePnSMMDm1kWGQ6YkJeh4/s320/ballot.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5387233170091085266" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;font-size:100%;" >Μιλάμε αυτές τις μέρες για πολυπόθητους σταυρούς, μοιραία σταυροδρόμια, γονυπετή σταυροκοπήματα και επερχόμενες σταυρώσεις... "Κοσμικά". Μιλάμε για κυρίαρχο λαϊκισμό, πατριδοκάπηλους πατριώτες, ακροδεξιούς αριστερούς και άναρχους θρησκόληπτους, για τη λαϊκή ετυμηγορία, τη λαϊκή κουλτούρα, τη λαϊκή του Σαββάτου... "Πολιτικά". Μιλάμε όσο προλάβουμε, απ όπου προλάβουμε, γιατί, Κυρίες και Κύριοι, σ' αυτήν τη γωνιά του πλανήτη, σε τέσσερις μέρες έχουμε εκλογές.<br /><br />Το κόμμα που όπως δείχνουν τα πράγματα -και πάνω απ όλα οι δημοσκοπήσεις- θα κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας από Δευτέρας 5 Οκτωβρίου 2009, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, δηλώνει πως ξέρει πολύ καλά τι το περιμένει. Πως έχει επίγνωση του τί σκόνη και πόσα θρύψαλα αφήνουν εκεινοι που φεύγουν. Διαβεβαιώνει το λαό πως γνωρίζει ότι θα βρει μια χώρα χωρίς κύρος. Χωρίς μπούσουλα. Χωρίς όραμα. Χωρίς δομές.<br /><br />Γνωρίζει ότι θα βρει μια οικονομία όπου οι πολίτες έχουν την αγοραστική δύναμη του 1982, αλλά τις καταναλωτικές συνήθειες πολιτών Ευρωπαϊκού ευνομούμενου και ανεπτυγμένου κράτους. Τα ελλείμματα που χαίνουν στα ταμεία, στους προϋπολογισμούς και τα ισοζύγια δεν έχουν να κάνουν τόσο με αποτυχημένες πολιτικές, αλλά πρωτίστως με χρεωκοπημένες νοοτροπίες. Η διεθνής συγκυρία , όμως, δεν συγχωρεί πλέον αυτοεξαιρέσεις, free riders και επιδείξεις "μαυροπροβατισμού" για εσωτερική κατανάλωση.<br />Ειδικά μετά από όσα πέτυχε η χώρα τη δεκαετία του '90, πλέον ούτε το "δεν μπορώ" αποτελεί επαρκή δικαιολογία. Θα πρέπει να πείσουμε τους εταίρους μας στην Ευρώπη να χωνέψουν το "δεν με συμφέρει ως Κυβέρνηση - ή δεν μ' αφήνει το κόμμα μου - να ορθοποδήσω". Και δεν πρόκειται να το δεχτούν, γιατί πολύ απλά δεν έχουν πια το περιθώριο να μας σιγοντάρουν στα τσαλίμια μας όπως στο παρελθόν.<br /><br />Γνωρίζει πως αναλαμβάνει μια χώρα της οποίας η Εξωτερική Πολιτική χρησιμεύει εδώ και πεντέμισι χρόνια αποκλειστικά ως επικοινωνιακό τρικ, για να φεύγει το μάτι από τα σημαντικά και ενδεχομένως ψηφοφθόρα, τα εσωτερικής πολιτικής και διαχείρισης δράματα και τραύματα - των πλειοψηφιών, των μειοψηφιών, των μειονοτήτων, των μεμονωμένων ατόμων.<br /><br />Γνωρίζει και ότι θα ανακαλύψει μια περιβαλλοντική πολιτική όνειδος. Η πολυετής διελκυστίνδα μεταξύ των "ρεαλιστών" που επιμένουν ότι η χώρα ανήκει στον Τρίτο κόσμο και δεν την παίρνει να ασχοληθεί με πράσινα άλογα, και των "οίκο-ιδεολόγων" με το μόττο "ο τι ρυπαίνει κλείνει" από την άλλη, την έχουν καθηλώσει στο ολοταχώς όπισθεν. Οι απαιτήσεις αυξάνονται ταχύτατα, οι κλιματικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές, δριμύτατες, αναπόδραστες, σε διεθνή και εγχώρια κλίμακα, κι η χώρα παραμένει καρφωμένη στη θέση της - διαρκώς και πιο πίσω σε σχέση με το που όφειλε να είναι, παραπαίοντας μεταξύ Ανατολής και Δύσης, Δεξιάς και Αριστεράς, και μην αποφασίζοντας σε τίνος κανόνες πρέπει να υπακούσει.<br /><br />Γνωρίζει πως θα κληθεί να συγχρωτιστεί (η να μην συγχρωτιστεί, όπως διατείνεται ότι έχει σκοπό) με ένα μιντιακό τοπίο που χωρίς κανόνες, ταμπού και στοιχειώδη αιδώ, πλέον θυμίζει ιδιοκτησιακό καθεστώς ποδοσφαιρικών ομάδων περασμένων δεκαετιών: έχουμε -οι παράγοντες- τις επιχειρήσεις μας για να βγάζουμε τα προς το ευ ζην, κι έχουμε και την "ομάδα" μας για να ανταγωνιζόμαστε με τους απέναντι ποιός θα καπαρώσει πρώτος το γήπεδο, το διαιτητή και τους επόπτες - και άρα το πρωτάθλημα - και δεν θα τον τσακώσουν. Όπου "πρωτάθλημα" τα ελληνικά πολιτικά πράγματα μέσω της σμίλευσης της κοινής γνώμης. Άπαντες οι παράγοντες το ίδιο θέλουν, το θέμα είναι ποιός θα το πετύχει πιο αποτελεσματικά. Ο πιο καπάτσος κι επιδέξιος ...γλύπτης, αναγνωρίζεται ως νικητής.<br /><br />Το ΠΑΣΟΚ γνωρίζει, τέλος, ότι ως Κυβέρνηση θα πρέπει να κινηθεί ιλιγγιωδώς για να ανακτήσει το χαμένο δρόμο και χρόνο, με όχημα μια διοίκηση τάρταλο zastava. Μια διοίκηση που θαρρεί πως μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα (που την τρέφει) και του 19ου (που την βολεύει) ταυτοχρόνως. Να κρατήσει το τέμπο "στην μικράν αλλ' έντιμον Ελλάδα" και στην Ελλάδα της ΟΝΕ με την ίδια μπαγκέτα, την ίδια στιγμή.<br />Εχει υπόψιν της όμως, η διοίκηση, πως δεν μπορεί να ξεγελάει επ' άπειρον τη Eurostat και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε μπορεί να τους στείλει τρεις ντενεκέδες λάδι για να κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει στο λαό τη χρεία αγροφυλάκων όταν δεν υπάρχουν άρτια εκπαιδευμένοι πυροσβέστες. Δεν μπορεί να βαφτίζει το άσυλο παντός εγκληματία κατάκτηση αιώνων, και τη χώρα πιονέρο της Δημοκρατίας χάρη σ’ αυτό. Δεν μπορεί να κρύψει ότι τα πηγάδια του 1830 όπου το δημόσιο καλείται να ρίχνει συνεχώς λεφτά είναι άπατα, κι ότι εκεί ακριβώς εντοπίζονται τα μισά προβλήματα του τόπου, στον ανύπαρκτο πάτο τους. Δεν μπορεί να διεκδικεί και να συσσωρεύει προνόμια και εξουσίες και να αποσείει μονίμως - και νομίμως - οτιδήποτε μοιάζει με ευθύνη και λογοδοσία.<br /><br />Κι όλα αυτά είναι όσα το ΠΑΣΟΚ θα δει, ήδη από τη Δευτέρα, να υψώνονται αμείλικτα μπροστά του. Έχει την επιλογή να μην τα αντιμετωπίσει ως απροσπέλαστα οδοφράγματα . Ως συμπαγή, αδιαφανή παραπετάσματα, που δεν αφήνουν να δεις το χώρο και το χρόνο μπροστά σου πέρα από το αύριο κι ώς τις επόμενες εκλογές. Έχει την υποχρέωση, ακόμα περισσότερο, να τα δει ως "οίστρους", που διαρκώς θέτουν νέα ζητήματα και προβάλλουν νέες διεκδικήσεις. Που απαιτούν να διανοιγούν νέοι δρόμοι προσωπικής υπευθυνότητας και συλλογικής ευθύνης, όπου θα καθοδηγηθούν και τα όποια παραχαϊδεμένα άτομα, και η παραμελημένη κοινωνία.<br /><br />Υπάρχει η διάθεση να το κάνει. Κι υπάρχουν και οι γνώσεις. Κι η ευαισθησία. Και το όραμα, τολμώ να πω.<br /><br />Αλλά θα υπάρξει - υπάρχει - κι ένας παράγοντας εξαιρετικά δυσοίωνος.<br />Το ΠΑΣΟΚ καλείται να δει το δέντρο και το δάσος, όταν τα ίδια του τα στελέχη, εδώ και μια δεκαπενταετία περίπου, έχουν επιδοθεί με μεγάλη επιτυχία, σ ένα ιδιότυπο σπορ. Πριονίζουν με ζήλο τα κλαδιά όπου κάθονται μόλις κάτι δεν τους καλόρχεται. Πριονίζουν και των διπλανών τους. Όταν τελικά το δέντρο που τους φιλοξενούσε μείνει γυμνό, σπεύδουν να καταδείξουν ωρυόμενοι την ανάγκη να κοπεί - μια και ούτε καρπούς δίνει, ούτε σκιά προσφέρει. Ειναι πειστικότατοι και επιμελέστατοι. Κι έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να πελεκήσουν ο τι δεν τους αρέσει, μέχρι όπου τους αρέσει, μια και κανείς δεν μπόρεσε, δεν θέλησε, ή δεν τόλμησε να τους σταματήσει εγκαίρως.<br /><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;font-size:100%;" >Το δεινό είναι πως μεταξύ αυτών των επικίνδυνων επιδέξιων υλοτόμων κάποιοι θα κληθούν να υλοποιήσουν τις γνώσεις και τις ευαισθησίες και τα οράματα της προσεχούς Κυβέρνησης. Και θα πρέπει να το φέρουν εις πέρας με σθένος και αυταπάρνηση και πολιτικό κόστος.</span><br /></div><span style="font-family: georgia;font-size:100%;" >Θα το κάνουν; Θα ανταποκριθούν; Θα συστρατευτούν; Θα κλείσουν τ' αφτιά και τα μάτια τους στις σειρήνες και τις οφθαλμαπάτες του λαϊκισμού και του εύκολου, ανάλγητου πολιτικά, μικροκομματικού και μικροπροσωπικού οφέλους; Για μια φορά στη ζωή τους;<br /><br />Κοντός ψαλμός…<br /></span><br /></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-82168055256376379762009-09-20T18:13:00.013+03:002009-09-21T10:37:30.946+03:00Η ιστορία των ιδεών...<div style="text-align: justify;"> Παρατηρώντας την πορεία του πολιτισμού –ιδιαίτερα εντός των γεωγραφικών συνόρων της Ευρώπης- διαπιστώνεται μια γενική τάση αποδέσμευσης των λαών από προλήψεις, προκαταλήψεις και εξαρτήσεις και πολιτικές αλλά κατά βάση θρησκευτικές. Θα παρομοιάζαμε τη διαδρομή με τον αγώνα για ανεξαρτητοποίηση κάθε οργανισμού από την προστατευτικότητα του περιβάλλοντός του προς την ανακάλυψη νέων προορισμών για το πνεύμα του. Από τη σχεδόν αποκλειστικά θρησκευτική θεώρηση του κόσμου που κυριαρχούσε στις αρχές της προηγουμενης χιλιετίας – «σχεδόν» γιατί σε κάθε εποχή υπάρχουν εξαιρέσεις των οποίων η σκέψη προπορεύεται και αποτελεί τον προάγγελο μελλοντικών αναζητήσεων- σταδιακά και με αβέβαια βήματα κάποιες φορές, αιφνίδια και ορμητικά κάποιες άλλες, ο δυτικός πολιτισμός κατέκτησε το δικαίωμα στην επιστημονική γνώση, τουλάχιστον. Δε θα ριψοκινδυνεύαμε μία αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας του, είναι ενδιαφέρον όμως να ακολουθήσουμε αυτό το ταξίδι με τα πισωγυρίσματά και τις δυσκολίες του, σε διάφορους τομείς του πολιτισμού.<br /></div><br /><br />Στις αρχές του 11ου αιώνα η πνευματική αλλα και η κοσμική εξουσία στη δυτική Ευρώπη βρισκόταν συγκεντρωμένη στο πρόσωπο του Πάπα. Η Εκκλησία εμπλεκόταν στις αποφάσεις που αφορούσαν τόσο την ευρύτερη περιοχή της δικαιοδοσίας τους όσο και σε προσωπικά ζητηματα των πιστών-υπηκόων της. Η κεντρικότητα του ρόλου της αποτυπώνεται και στην περίοπτη –κεντρική και υπερυψωμένη- θέση που είχαν οι ναοί σε όλες τις παλιές πόλεις της Ευρώπης. « Οι περισσότεροι ναοί της Ευρώπης είναι καταχωνιασμένοι στο κέντρο παλιών πόλεων και περιβάλλονται από οικοδομικούς δακτυλίους που εκτείνονται προς τα εξωτερικά άκρα της πόλης σε ομόκεντρους κύκλους… Είναι σκόπιμα τοποθετημένοι στο κέντρο των κοινοτήτων τους- μια έντονη υπενθύμιση ότι το (sic) πάλαι ποτέ η ζωή εκτυλισσόταν σ’ένα κουκούλι εδραιωμένων σχέσεων και η Εκκλησία ήταν η ψυχή της κοινότητας.»*<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuwnvoa1vXBBZjDSGatgD-tDqumqtuTbnpFmeyfwEWwlKvS0kP9MADZ4fKuS9_17Y-k2tliN6yLZEOny_cbgVkulMTxBZWyNnkf9GnajX-e0g3mbc-XSCRgnyKBstgliLptDu3MieaCTw/s1600-h/Medieval-Walled-Town.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 224px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuwnvoa1vXBBZjDSGatgD-tDqumqtuTbnpFmeyfwEWwlKvS0kP9MADZ4fKuS9_17Y-k2tliN6yLZEOny_cbgVkulMTxBZWyNnkf9GnajX-e0g3mbc-XSCRgnyKBstgliLptDu3MieaCTw/s400/Medieval-Walled-Town.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383573597730332098" border="0" /></a><br />Με τη σταδιακή κατάρρευση της φεουδαρχίας και την ανάδυση των πόλεων-κρατών -αρχικά στην ευνοημένη γεωγραφικά Βόρεια Ιταλία- η Εκκλησία παύει να είναι το σημείο αναφοράς των ατόμων και αρχίζει να περιορίζεται στον πνευματικό της ρόλο- μια διαδικασία που μέλλει να αποδειχθεί χρονοβόρα και επίπονη. Έχοντας θέσει τον άνθρωπο σε προτεραιότητα, οι ουμανιστές του 14ου αιώνα προπορεύονται στην καλλιέργεια του πνεύματος εντρυφώντας στα κείμενα των αρχαίων κλασσικών, επιζητώντας να ανακαλύψουν περισσότερα για το ίδιο το παρελθόν τους μελετώντας την ιστορία και το περιβάλλον τους. Οι αναζητήσεις τους αυτές δεν αμφισβητούσαν τη θρησκεία αυτή καθεαυτήν αλλά τη θέση των επί γης «απεσταλμένων» της στην κοινωνία- τη χρειάζονταν ως πνευματικό στήριγμα περισσότερο, και όχι τόσο ως κοσμικό άρχοντα. Οι Ευρωπαίοι της Αναγέννησης αρχίζουν να βλέπουν τον κόσμο κριτικά, να εχουν επίγνωση της διαφορετικότητας τους. Το άτομο γίνεται τώρα το επίκεντρο και η προσωπική οπτική γωνία αποκτά νέο νόημα. Πέρα απο τη στροφή σε θέματα επηρεασμένα απο την κλασσική αρχαιότητα, τα νέα αυτά δεδομένα αποκρυσταλλώνονται και στην τεχνοτροπία με δύο τρόπους: τη ρεαλιστική απόδοση των χαρακτηριστικών και των αναλογιών του ανθρώπινου σώματος, και επίσης με την εισαγωγή της προοπτικής στις καλλιτεχνικές δημιουργίες˙ η εικόνα του περιβάλλοντος αλλάζει πλέον και χάνει την ομοιομορφία που τη διέκρινε στο παρελθόν. Αλλάζει ανάλογα με το θέμα , καθώς τα χαρακτηριστικά των απεικονιζομένων διαφοροποιούνται, και αλλάζει ανάλογα με την θέση του καλλιτέχνη, αφού η προοπτική καλεί το θεατή να αντιληφθεί το χώρο με τα μάτια του δημιουργού. Η τοιχογραφία της «Σχολής των Αθηνών», έργο του Ραφαήλ, στο Βατικανό, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών των νεωτερισμών της εποχής, αλλα ταυτόχρονα απηχεί και το ρόλο της Εκκλησίας την εποχή εκείνη ως πάτρωνα της αναγεννησιακής δημιουργίας.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYW7ja_10C4qx5lM44hK-IPiMl6hSgkJFiJ1JLjmSl3-P800jSAmn8MDEXEa-ERosVBsxiX3hjZWA0f0v9DSWeeF_yrbB4H0-2s681U5fsULF5lqLW0e9G9vwv3sxL3fozTlsTLn7QYtc/s1600-h/Raphael.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 310px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYW7ja_10C4qx5lM44hK-IPiMl6hSgkJFiJ1JLjmSl3-P800jSAmn8MDEXEa-ERosVBsxiX3hjZWA0f0v9DSWeeF_yrbB4H0-2s681U5fsULF5lqLW0e9G9vwv3sxL3fozTlsTLn7QYtc/s400/Raphael.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383573947654598114" border="0" /></a><br />Η καινούργια αυτη ιδιότητα της Εκκλησίας όσο κι αν έδωσε ώθηση στον πολιτισμό, σταδιακά οδήγησε σε ένα κλίμα αρνητικό για τους εκπροσώπους της. Η Ευρώπη ρημαγμένη απο τους θρησκευτικούς πολέμους μαστιζόταν από την πανώλη και το λιμό. Το ενδιαφέρον του παπισμού για πολυτέλεια στο διάκοσμο των ναών πρώτον φάνταζε τουλάχιστον ανάλγητο και, δεύτερον, δεν συνήδε με τα κείμενα της Βίβλου περί λιτότητας, εγκράτειας και απάρνησης των επίγειων απολαύσεων, που πλέον ήταν προσιτά λόγω του αισθητά βελτιωμένου μορφωτικού επεπέδου–μετά την ενθάρρυνση της ίδιας της Εκκλησίας- σε ολοένα και περισσότερους πιστούς. Αρκετοί από τους ιερείς επιδίδονταν σε ένα αγώνα συγκέντρωσης υλικών αγαθών, εκμεταλλευόμενοι την επιρροή τους στους πιστούς. Ανεξέλεγκτοι οι «πνευματικοι καθοδηγητές» πουλούσαν στην κυριολεξία συγχώρεση αμαρτιών –σε νεκρούς και ζώντες, ακόμα και πριν την τέλεση της αμαρτίας. «...Μόλις τα χρήματα κουδουνίσουν στο δίσκο, η ψυχή πετάει εξω από το καθαρτήριο...» Η απογοήτευση και η αγανάκτηση κάποιων εκπροσώπων της άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά, και βρήκαν την εκφρασή τους το 1517 με την ανάρτηση των 95 θέσεων του Μαρτίνου Λούθηρου. Ιδιαίτερα στην κατακερματισμένη Γερμανία, όπου ο Πάπας είχε διατηρήσει σχεδόν αυτόνομη εξουσία, οι κατώτερες τάξεις είδαν τη Μεταρρύθμιση που προωθούσε ο Λούθηρος ως το νέο δόγμα-εχέγγυο της πολυπόθητης ελευθερίας. Οι Γερμανοί δουλοπάροικοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στην Παπική υπερ-εξουσία απαιτώντας μεταξύ άλλων και ελαφρύτερη φορολόγηση(1524-1525). Η Επανάσταση των Χωρικών όπως έμεινε γνωστή, πνίγηκε στο αίμα, με τις ευλογίες και του «ποιμένα» Λούθηρου, του οποίου η μεταρρυθμιστική εγρήγορση δεν στόχευε στην ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων.<br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0Bgaxvv1rRs2Rgc7tw3_bu37mO-E5gnXq9gzqk90M7I0eG7S5CRzYiX77KvchZeZU2x7VYw32r2CDuK10BLqNHxi_f54vp7zRcQwIwjqI6na5y_X5o9-NSV4y3yH2mim5J0g0I2TboQA/s1600-h/Luther95Thesen.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 267px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0Bgaxvv1rRs2Rgc7tw3_bu37mO-E5gnXq9gzqk90M7I0eG7S5CRzYiX77KvchZeZU2x7VYw32r2CDuK10BLqNHxi_f54vp7zRcQwIwjqI6na5y_X5o9-NSV4y3yH2mim5J0g0I2TboQA/s400/Luther95Thesen.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383574585742966674" border="0" /></a></div>Γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι η Προτεσταντική κίνηση δεν ήταν άλλο ένα παροδικό ξέσπασμα των απανταχού αντιρρησιών. Καθως η νέα πνοή εκανε το γύρο της ηπείρου έβρισκε οπαδούς σε κάθε σκαλοπάτι της πυραμίδας της εξουσίας. Για λόγους που δεν άπτονταν θρησκευτικών ζητημάτων, το 1534 ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας ιδρύει την Αγγλικανική Εκκλησία και ανακηρύσσει τον εαυτό του αρχηγό της, ενώ επί της βασιλείας του γιού του η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση εφαρμόστηκε πλήρως στην Αγγλία. Η Ευρώπη πλέον ήταν χωρισμένη σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κάνοντας μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακτήσει το χαμένο έδαφος –και φυσικά τους οπαδούς της- προσαρμοζόμενη στα νέα δεδομένα, συγκάλεσε τη Σύνοδο του Τριδέντου το 1545 , κίνηση γνωστή ως Αντιμεταρρύθμιση, αλλά οι εξελίξεις είχαν ήδη δρομολογηθεί. (Θα έπρεπε να περάσουν εκατό σχεδον χρόνια για να αναγνωριστεί επίσημα -με τη λήξη του Τριακονταετούς Πολέμου και την υπογραφή της συνθήκης της Βεστφαλίας (1648)- απο Καθολικούς και Προτεστάντες το δικαίωμα ύπαρξης κάθε θρησκείας και κατ’ επέκταση καθε κράτους.) Ένα από τα κορυφαία γεγονότα της αντιμεταρρυθμιστικής προσπάθειας ήταν η Ειρήνη της Αυγούστας που υπογράφτηκε το 1555 -τριάντα χρόνια μετά το άδοξο τέλος της επανάστασης των δουλοπάροικων- μεταξύ του Αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄και των Γερμανών πριγκήπων και που παραχωρούσε στους τελευταίους το δικαίωμα να διαλέξουν ανάμεσα στον καθολικισμό και στον προτεσταντισμό.<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL9K9y1_UZ49W1z8hoK7B4-ItXE4Y0QZOQ9Cs0GS3VZNNbPu-uzlWna_ISVVFs1yXspp3oqLb0Wjmr2ioZ1qmI0jXu3ThxJ68IrarHRYZtnvpKLxdA4MkMrciXe_vR4MbQVJw9z9P-Dv4/s1600-h/peace-of-augsburg.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 332px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL9K9y1_UZ49W1z8hoK7B4-ItXE4Y0QZOQ9Cs0GS3VZNNbPu-uzlWna_ISVVFs1yXspp3oqLb0Wjmr2ioZ1qmI0jXu3ThxJ68IrarHRYZtnvpKLxdA4MkMrciXe_vR4MbQVJw9z9P-Dv4/s400/peace-of-augsburg.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383575267040555090" border="0" /></a><br />Κατά τον 17ο αιώνα, το αναγεννησιακό ρεύμα κορυφώνεται και μια νέα πολιτιστική κίνηση εμφανίζεται. Ο αιώνας του ορθολογισμού θα δηλώσει απόλουτη πίστη στο ανθρώπινο πνεύμα και τις δυνατότητες του ατόμου. Η αμέριστη προσπάθεια για την κατάκτηση της γνώσης ξεκινάει στη Δυτική Ευρώπη όταν οι ανακαλύψεις νόμων που διέπουν τη φύση συνεπαίρνει τους διανοούμενους της εποχής. Η ιδέα ότι η ζωή κυβερνάται από Αρχές καθολικής και διαχρονικής ισχύος διαχέεται σε κάθε τομέα της πολιτιστικής παραγωγής. Η επιστήμη είναι η νέα εξουσία και η ρήση του Καντ «sapere aude» (τόλμησε να γνωρίζεις), θα ορθωθεί απέναντι στο «Πίστευε και μη ερεύνα» των κληρικών και θα συνοψίσει το νέο κώδικα που χαρακτηριζόταν αφενός από την πρωτοκαθεδρία της ανθρώπινης λογικής και της ύμνησης της ελευθερίας ως αναγκαιότητας, και αφετέρου από ένα πρωτοφανή αντικληρικαλισμό καθώς η μονοπώληση της γνώσης, οι δεισιδαιμονίες και ο μυστικισμός της εκκλησίας θεωρήθηκαν οι αιτίες της ανάσχεσης της προόδου ως τότε. Ο μεταρρυθμιστικός ρασιοναλισμός εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και έφτασε στο Νέο Κόσμο. Ο αγώνας εναντίον πάσης φύσεως δογματισμού και αυθαιρεσίας της εξουσίας καθώς και η πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου με απαραίτητη προϋπόθεση να αφεθεί ελεύθερος να χρησιμοποιήσει τη λογική του αντανακλώνται στην Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας (1776), κείμενο που φέρει εμφανώς επιρροές από γνήσιους εκπροσώπους του ορθολογισμού, όπως ο Τζον Λοκ .<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9OP5yu1wLfEz-5CRn9N3qqOqfbRhrn3h12ae83SAaLRcoKu7lFbxX4dgJu7aJFEdryVHPZ92tJqPVCz5BshaB3PQAXKY0BvjxcIgFBMfUmvqN9RKZ6IBGpa8lpg7zEgqrps8FGVutmgY/s1600-h/20090702-declaration-of-independence-signers.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 256px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9OP5yu1wLfEz-5CRn9N3qqOqfbRhrn3h12ae83SAaLRcoKu7lFbxX4dgJu7aJFEdryVHPZ92tJqPVCz5BshaB3PQAXKY0BvjxcIgFBMfUmvqN9RKZ6IBGpa8lpg7zEgqrps8FGVutmgY/s400/20090702-declaration-of-independence-signers.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383575584503637986" border="0" /></a><br />Τις δεκαετίες που ακολούθησαν την Αμερικανική και τη Γαλλική Επανάσταση οι αλλαγές σε καθε τομέα ήταν ραγδαίες. Η βιομηχανία αποτελούσε το νέο τρόπο παραγωγής και οι συνέπειες στον τρόπο ζωής αλλά και στο περιβάλλον γίνονταν ολοένα και περισσότερο αισθητές. Η αντίληψη του κόσμου μέσα από το πρίσμα της λογικής, η διείσδυση της επιστήμονικής ορολογίας σε κάθε τομέα της διανόησης και η εμμονή σε παγιωμένους κανόνες, που δεν επιδέχονταν εξαιρέσεις και είχαν οικουμενική ισχύ αποτελούσαν τα γνωρίσματα της εποχής. Σ’αυτήν την προσκόλληση σε καθολικές αρχές οι Ρομαντικοί αντέτειναν το δικαίωμα των ατόμων να ορίσουν μόνοι τις απαιτήσεις τους αψηφώντας τα κοινωνικώς αποδεκτά πρότυπα-νόμους που περιόριζαν τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού τους. Προτίμησαν να στρέψουν το βλέμμα στην παράδοση, σε μυθικούς ήρωες και ξεχασμένους πολιτισμούς απορρίπτοντας την ψυχρή λογική του κλασσικισμού και το διαφωτισμό που τον υμνούσε. Η έμφαση δινόταν στο θυμικό και όχι το λογικό του ανθρώπου, και η προσπάθεια αφορούσε στην ικανοποίηση των συναισθηματικών αναγκών της ψυχής, ιδιαίτερα με την επιδίωξη μεγαλόπνοων στόχων. Ο λόρδος Βύρωνας (1788-1824) ενσάρκωσε με το έργο αλλά κυρίως με τη ζωή και τον τραγικό, πρόωρο θάνατό του τα πιστεύω των ρομαντικών: αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι σε μία μεγάλη ιδέα και ουσιαστικά θυσιάστηκε αγωνιζόμενος με τον δικό του τρόπο για την ελευθερία των Ελλήνων.<br /><br />Παρά τη στροφή κάποιων διανοοούμενων προς το ρομαντικό παρελθόν, αλλά και με τη <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgQcJYkEAodaUN84XiWDobF3a1-dfMdsTp1auptUcnutZ0cyOyPhXPOp1FDLdqMHpHrbHd54lj5jAzegxHL-JUUlicGlZKBJu65jOnChP32nLJ9U66LuNxipnf6fHUgkkP0qskhzqXe7w/s1600-h/%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B9.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 202px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgQcJYkEAodaUN84XiWDobF3a1-dfMdsTp1auptUcnutZ0cyOyPhXPOp1FDLdqMHpHrbHd54lj5jAzegxHL-JUUlicGlZKBJu65jOnChP32nLJ9U66LuNxipnf6fHUgkkP0qskhzqXe7w/s320/%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B9.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383576782746580498" border="0" /></a>συμβολή της στην περαιτέρω αυτονόμηση του πνεύματος, η επίδραση του ορθολογισμού συνεχιζόταν με αυξανόμενη ένταση. Ο Ρεαλισμός του 18ου αιώνα όρισε την πραγματικότητα ως ό,τι μπορεί να γίνει αντιληπτό διαμέσου των αισθήσεων και μόνο. Η απόρριψη της παράδοσης πήρε τη μορφή επανάστασης ενώ η αμφισβήτηση των εξουσιαστικών δομών και της κοινωνικής οργάνωσης γενικότερα αποτέλεσε το αντικείμενο της διανόησης της εποχής. Έντονη δε την περίοδο αυτή ήταν η εφαρμογή των μεθόδων των θετικών επιστημών στη διερεύνηση κάθε πτυχής της γνώσης. Ο εμπειρισμός αυτός βρήκε εφαρμογή σε όλα τα πεδία: από τη φιλοσοφία ως την τέχνη και την καθημερινή ζωή- αγγίζοντας ορισμένες φορές την υπερβολή. Στην Ελλάδα ο ρεαλισμός αποτυπώθηκε και στο κίνημα των Μαλλιαριστών, οι οποίοι απέρριπταν την καθαρεύουσα ως αναχρονιστική και φτιαχτή και ζητούσαν την αντικατάσταση από μια άκρατη δημοτική στην οποία η αρχαία ελληνική γλώσσα έμοιαζε μακρινός πρόγονος. Το επιχείρημα των δημοτικιστών ήταν ότι η πραγματική γλώσσα ήταν μόνο η καθομιλούμενη που συνέδεε τις εμπειρίες της ζωής και της γλώσσας προσδίνοντας αμεσότητα στο λόγο -ως τέτοια όφειλε να αποτελεί τον αποκλειστικό τρόπο έκφρασης των Νεοελλήνων. «Το ταξίδι μου» του Γιαννη Ψυχάρη, που δημοσιεύτηκε το 1888, είναι ενδεικτικό αυτής της έκφανσης του κινήματος του ρεαλισμού.<br /><br />Παρά την εντύπωση της ύπαρξης συμπαγών ορίων μεταξύ των σταδίων της εξέλιξης των ιδεών, η πραγματικότητα αποδεικνύει τη συν-ύπαρξη σε μια δεδομένη περίοδο πολλών ρευμάτων ταυτόχρονα. Καθε κίνημα γεννιέται για να δηλώσει κατι διαφορετικό, για να αντιτεθεί σε κάτι ήδη υπάρχον. Γεννιέται όμως όχι εκ του μηδενός αλλά αντλώντας συνήθως ιδέες από την Ιστορία και ανδρώνεται για να αποτελέσει κι αυτό με τη σειρά του στόχο αμφισβήτησης κάποια στιγμή. Οι ιδεολογίες αποκτούν υλική σχεδόν υπόσταση και παλεύουν να επικρατήσουν έναντι των αντιπάλων τους. Ακόμα όμως κι όταν σβήσουν, αναγεννώνται κάποτε από τις στάχτες τους και αναπροσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα ξαναδιεκδικούν οπαδούς και ισχύ. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα αναβίωσαν ιδέες που οι ρίζες τους βρίσκονται σε χρονολογίες πολύ απομακρυσμένες από το σήμερα. Ίσως κι αυτό να είναι το σημαντικότερο επίτευγμα του πολιτισμού: η δυνατότητα να συνυπάρχουν τόσες ιδεολογίες όσα και άτομα, τόσες κοσμοθεωρίες όσες και προσωπικές ιστορίες.<br /><br /><br /><br /><span style="font-size:85%;"> <span style="font-style: italic;"> *Τζέρεμι Ρίφκιν: Το Ευρωπαϊκό Όνειρο, Λιβάνης, σ161<br /><br />(Η εργασία εχει γραφτεί πριν κάτι χρόνια, απλώς την αναρτησα τώρα λόγω ανωτέρας βιας.. )<br /></span></span>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-57278011197008284632009-09-20T10:30:00.013+03:002009-09-20T12:23:45.845+03:00Αφηρημένη σκέψη.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.kryssamattias.se/wordpress/wp-content/WindowsLiveWriter/PoliticalCompass_BE56/political_compass.png"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 394px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK_RYN-pjcTn_mIsUByFuLQFazyhgwGpgTkS5dQGsuyQGq2SDnQqEdsLfXjyZ-wIeM0K0rQC7qi_URfa4VbKzsVJIcc-pOjUWp51AnwvoTQcTHHHk5bcrRBEelz8OGoI_887Xc4BFcWMM/s400/political_compass.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5383453077736217042" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-size:130%;">Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, αντί βιογραφικών φυλλαδών και φυλλαδίων, να δημοσιεύουν και να διανέμουν οι υποψήφιοι και ένα απαντημένο από τους ίδιους ερωτηματολόγιο τύπου <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">"political compass"</span> (<a href="http://www.politicalcompass.org/test">εδώ</a>).</span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /><span style="font-size:130%;">Δεν θα χρειαζόταν </span><span style="font-size:130%;">καν </span><span style="font-size:130%;">να πουν τι πραγματικά πιστεύουν.<br />Το θέμα είναι τι θα <span style="font-weight: bold;">επέλεγαν</span>, για ευνόητους λόγους, να μαρκάρουν ως απάντηση...</span><br /><br /><span style="font-size:130%;">...και κάθε προβαλλόμενο προφίλ θα έθετε, ενδεχομένως, τις κομματικές ηγεσίες, τους υποψηφίους για το κοινοβούλιο αλλά και τους περισσότερους ψηφοφόρους, προ </span><span style="font-size:130%;">των πραγματικών επιλογών τους - άρα και </span><span style="font-size:130%;">των απαράγραπτων ευθυνών τους ...</span><br /><br /></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-90842349579718960882009-09-12T14:56:00.016+03:002009-09-13T09:55:45.424+03:00Το ψιλό γαζί.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8SKPed6p1kafp2aX34Auc0jWgH_NMzCdAwnX50ZNEFZuZPcoLrrNP-dy-tzet_x_kLB3uPkC0txiBHGPNP7yZGFw_m_H8uk6ryNzVwBgrLKQg7FyD8CXfSSQd-S0CWbkt27yN2UUPdQs/s1600-h/Image1.ashx"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8SKPed6p1kafp2aX34Auc0jWgH_NMzCdAwnX50ZNEFZuZPcoLrrNP-dy-tzet_x_kLB3uPkC0txiBHGPNP7yZGFw_m_H8uk6ryNzVwBgrLKQg7FyD8CXfSSQd-S0CWbkt27yN2UUPdQs/s320/Image1.ashx" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5380591165721022194" border="0" /></a><br />Πολλά λέγονται, και πολλά θα ειπωθούν, αλλά ας κοιτάξουμε και λίγο τι λεγόταν μέχρι χτές, συνοπτικά, έχουμε και δουλειές.<br /><br />Ως απλός αναγνώστης του Ιντερνετ, εδώ και δέκα μέρες είχα την εντύπωση, μια και οι φήμες οργίαζαν, και το ΠΑΣΟΚ δεν τις διέψευδε(<a href="http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=80428">εδώ</a>), πως αυτή η πρόταση περί Επικρατείας είχε ήδη γίνει στον Κώστα Σημίτη...<br /><br />Ήταν τόσο ξεκάθαρο αυτό, όσο και το ότι το “ΠΑΣΟΚ” δεν τον ήθελε στην Α Πειραιά. Κανείς από την Ιπποκράτους δεν διέψευδε ούτε κι όσα διέρρεαν στον ηλεκτρονικό και μη Τύπο, από την πλευρά της Αριστερής Πρωτοβουλίας και των μπλογκ που έχουν συνδεθεί μ αυτήν (<a href="http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2009/09/6.html">εδώ</a>) αλλά και άλλων εντύπων (<a href="http://www.saronicnews.com/pdf/teuxos_72/teuxos_72a.pdf">εδώ</a>, σελίδα 11)… Κάθε άλλο.<br /><br />Στο σποτ για τα 35 χρόνια ΠΑΣΟΚ, (<a href="http://www.pasok.gr/portal/resource/contentObject/id/cc0bffe3-b99f-446f-b2e4-f85a4f235dce">εδώ</a>) το πρόσωπο του κυρίου Σημίτη δεν είχε καν περιληφθεί, αφήνοντας τα 8 χρόνια έξω, και γιορτάζοντας τα υπόλοιπα 27. Έτσι λοιπόν είχαν ήδη καταστεί φανερές οι απόψεις και οι προθέσεις της ηγεσίας (?), σε όλο το ΠΑΣΟΚ - και στους πρώην και στους νυν, και στους επόμενους. Επομένως η όποια μεταγενέστερη φήμη περί ψηφοδελτίου Επικρατείας, στερείτο σοβαρότητας και στοιχειώδους εκτίμησης προς το πρόσωπο του κυρίου Σημίτη. Ποσω μάλλον εάν ήταν ΚΑΙ ψευδής.<br /><br />Η πραγματική μομφή λοιπόν προς τον πρώην Πρόεδρο του Κινήματος, είναι ότι είναι περιορισμένης αντίληψης η τυφλός και κουφός, αφού όχι μόνο του το μετέφεραν και το έγραψαν αλλά και του το ζωγράφισαν - η μάλλον του το κινηματογράφησαν - και δεν το είδε. Ασχέτως του τι κυκλοφορούσε εντέχνως, υπονοώντας το αντίθετο, συμπεριλαμβάνοντας τον δηλαδή στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Νομίζω όμως πως μάλλον-ίσως-μπορεί δεν είναι τίποτε από αυτά ο πρώην Πρωθυπουργός, και απλώς δεν δέχτηκε αυτή τη φορά να εμπαίζεται το όνομά του για να έχουμε κάποιον να βαράμε και να διώχνουμε τελευταία στιγμή χειροκροτούμενοι, ως άλλοι Χότζες.<br /><br />Κρίμα, στην εποχή των κινητών και των e-mails, πάντως, να προτιμάται από την ηγεσία ενός κόμματος το δι’ αντιπροσώπων και δι’ ανιχνευτών χαλασμένο τηλέφωνο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει και καλά να μιμηθεί από τον πατέρα του, δεν χρειάζεται να επιλέξει το διασυρμό και τη σπίλωση του “απέναντι” και την σε όλα τα επίπεδα διγλωσσία.<br /><br />Καλό το ψιλό γαζί, αλλά ξηλώνει εύκολα.still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-20801581543854081772009-09-05T02:58:00.009+03:002009-09-05T10:20:47.134+03:00Κρίμα.<object width="320" height="265"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/mZ89kDc1Ah4&hl=en&fs=1&"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/mZ89kDc1Ah4&hl=en&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="320" height="265"></embed></object><br /><br />...δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε όμως αυτά. Όχι όλα, κι άλλα πολλά...<br /><br />Τον μόχθο του Ελληνικού λαού, τις θυσίες του, τους αγώνες του.<br />Δεν μπορούμε να του δείξουμε πού πήγαν, τί του πρόσφεραν.<br />Δεν μπορούμε να του θυμίσουμε τις αλλαγές που είχε δεί να μεταμορφώνουν την καθημερινότητά του, τη ζωή του όλη...<br /><br />Κι όχι επειδή η ΝΔ τα γκρέμισε και τα απαξίωσε,<br />αλλά επειδή το κάναμε ΕΜΕΙΣ. ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.<br /><br />Γιατί? Γιατί το<span style="font-style: italic;"> παραμύθιασμα </span>είναι πρόσκαιρο, είναι πρόστυχο, αλλά είναι εύκολο.<br />Και κάποιοι -λίγοι αλλά αρκετοί - επιδέξιοι επίδοξοι μόνο αυτό ξέρουν, και μόνο αυτό θα μπορούν.<br />Σέρνουν στην προκρούστεια κλίνη λοιπόν όσους ξεχώρισαν εχτές,<br />να μη φανεί το δικό τους χαμηλό ανάστημα αύριο, που θα τους αντικρίσει ο κόσμος.<br /><br /><span style="font-size:100%;">Κρίμα.<br />Αναμενόμενο, αλλά κρίμα.<br /><br /></span>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-69121256998741453222009-08-24T00:10:00.005+03:002009-08-24T00:37:44.761+03:00Ba(m)bies 2009...<object width="340" height="285"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Y2D1flycE4E&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/Y2D1flycE4E&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object><br /><br /><div style="text-align: center; font-family: georgia; font-style: italic;">Με πιάνει το παράπονο και κλαίω<br />να βλέπω κήπους σφαλιστούς<br />στα κάγκελα παιδιά σκαρφαλωμένα<br />να λαχταρίζουν τους κισσούς<br /><br />Με πιάνει το παράπονο και κλαίω<br />να βλέπω τοίχους με γυαλιά<br />να μη μ' αφήνουν να χοροπηδάω<br />καθώς στα δέντρα τα πουλιά<br /><br />Με πιάνει το παράπονο και κλαίω<br />που έχουν άλλοι τα κλειδιά<br />κι αφήνουν έρημους, βουβούς τους κήπους<br />να ζουν σε τέτοια μοναξιά<br /><br />Με πιάνει το παράπονο και λέω<br />δε θα 'ρθει κάποτε η στιγμή<br />να ρίξουν τα παιδιά τους φράχτες κάτω<br />να μπουν και να χαρούν τη Γη.<br /><br /><br /></div><br /><div style="text-align: right;"><span style=";font-family:lucida grande;font-size:85%;" ><span style="font-weight: bold;"><span style="color: rgb(255, 153, 255);">Το τραγούδι "Με πιάνει το παράπονο και κλαίω"</span><br /><span style="color: rgb(255, 153, 255);">είναι από το παραμύθι</span> <a href="http://www.greekbooks.gr/CDDetails.aspx?id=013211"><span style="font-style: italic;">"Μορμόλης"</span></a></span><br /></span><span style="color: rgb(255, 153, 255);font-family:lucida grande;font-size:85%;" ><span style="font-weight: bold;">Μουσική: <span style="color: rgb(255, 255, 255);">Γιάννης Σπανός</span></span><br /></span><span style="color: rgb(255, 153, 255);font-family:lucida grande;font-size:85%;" ><span style="font-weight: bold;">Εκτέλεση:<span style="color: rgb(255, 255, 255);"> Τάνια Τσανακλίδου</span></span><br /></span><span style="font-size:85%;"><span style="font-weight: bold; color: rgb(255, 153, 255);font-family:lucida grande;" >1974, Μίνως Μάτσας και Υιός Α.Ε</span><br /></span></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-2730679904130698952009-08-20T13:03:00.013+03:002009-09-08T14:52:14.424+03:00Πώς χάνεται το κύρος των μπλόγκερ.<span style="font-style: italic;">"Μπλογκερ είμαι, ο τι γουστάρω κάνω"</span> ο υπότιτλος...<br /><br />Το θέμα έχει ως εξής.<br /><br />1. Ο Δήμος Ιεράπετρας αποφάσισε πως η κατάσταση με τις παντός είδους αφισοκολλήσεις, έχει παραγίνει. Πανώ απλώνονται από τον ένα στύλο της ΔΕΗ στον άλλο. Το αγγελτήριο για την σημερινή κηδεία καλύπτεται από "αντίπαλο" γραφείο κηδειών με αγγελτήριο για το αυριανό μνημόσυνο. Βλέπεις το μισό "κηδειόχαρτο" να καλύπτεται απο την αφίσα για τον Πλούταρχο στο Ηράκλειο. Και διάφορα άλλα ευτράπελα η τραγικά.<br /><br />2. Ο νέος δημοτικός κανονισμός, λοιπόν, λέει πως τα αγγελτήρια θα αναρτώνται αποκλειστικά σε συγκεκριμένους κυλίνδρους, τοποθετημένους σε στρατηγικά σημεία διπλα στις εκκλησίες, με ξεχωριστές στήλες για κάθε ένα απο τα τρια γραφεία της πόλης. Όποιος απο τους τρείς παραβεί τον κανονισμό εχει πρόστιμο, το πρώτο θα είναι μικρό, ενώ μεγαλύτερο για τη δεύτερη παράβαση.<br /><br />3. Ένας από τους τρείς ιδιοκτήτες γραφείου τελετών, λοιπόν, κι ενώ έχουν τοποθετηθεί οι κύλινδροι, κι έχουν ενημερωθεί και οι τρεις, παραβαίνει τον κανονισμό. Και κολλάει το αγγελτήριο όπου του ήρθε. Και του επιδίδεται πρόστιμο. Το πληρώνει, και μετα λίγες μέρες ΞΑΝΑπαραβαίνει τον κανονισμό. Και του ΞΑΝΑεπιδιδεται πρόστιμο, αυτη τη φορά τσουχτερό. 300 ευρώ. Ο εν λόγω κύριος, εν πνεύματι εξυπνακισμού, επιδίδει με τη σειρά του το πρόστιμο στους συγγενείς του νεκρού για να το τακτοποιήσουν, που ουδεμία ευθύνη φέρουν, βέβαια.<br /><br />4. Μια εξυπνούλα "δημοσιογράφος", που έχει δηλωθεί δια των πράξεών της "με την αντίπαλη δημοτική παράταξη" η κοπέλα και γράφει, ηχογραφεί και κινηματογραφεί οπουδήποτε και για οποιονδήποτε κρίνει σκόπιμο και συμφέρον - και μπράβο της, με γεια της με χαρά της - παίρνει λοιπόν η κοπέλα αυτή όλα τα παραπάνω, κόβει και συγκολλά κατά το δοκούν και (πολιτικά, φαντάζομαι) "επικερδές", και παρουσιάζει ενα ρεπορτάζ που, ούτε λίγο ούτε πολύ, κατηγορεί το Δήμο οτι επέβαλε πρόστιμο στους ...συγγενείς του νεκρού!!!!!!<br /><br />5. Κι εκεί μπαίνει και το ...ειδησεογραφικό "τρωκτικό", με τη γνωστή του τολμηρή, έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση, ολίγον ανώνυμη αλλά τα έχει αυτά το θαρραλέο ρεπορτάζ, αφιερώνει ενα εξαιρετικό ποστάκι (<a href="http://troktiko.blogspot.com/2009/08/300_19.html">εδώ</a>) καθυβρίζοντας το Δήμαρχο Ιεράπετρας, κι ο λόγος, δε, είναι ότι <span style="font-style: italic;">έτσι το είπε η έτερη</span><span style="font-weight: bold; font-style: italic;"> έγκριτη και αμερόληπτη</span><span style="font-style: italic;"> προαναφερθείσα"δημοσιογράφος" εξ Ιεραπέτρας</span>. Σοβαρός λόγος.<br />Ο Αντ1 μπαίνει στο χορό πασίχαρος αλλά τουλάχιστον δίνει και στο Δήμαρχο το μικρόφωνο, να "απολογηθεί"...<br />Οταν έρχεται εντός της ημέρας η γραπτή απάντηση του Δημάρχου, το τρωκτικό τη δημοσιεύει τσεκουρεμένη (<a href="http://troktiko.blogspot.com/2009/08/blog-post_6170.html">εδώ</a>), μια και η ολόκληρη (<a href="http://ixnos1.blogspot.com/2009/08/blog-post_1723.html">εδώ</a>) ΔΕΝ τον συμφέρει, αφού επαναλαμβάνει τις ύβρεις. Προφανώς αντιλαμβάνεται ότι έτσι το εκθέτει - άσε που ίσως χρειαστεί να κατεβάσει και το αρχικό κείμενο - ζόρικος αποδείχθηκε ο συγκεκριμένος Δήμαρχος και με το λαϊκισμό δεν έχει παρτίδες, δεν πολυμασάει...<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">edit: Τρίτη, 8 Σεπτεμβρίου, 2009.</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Μετά την απάντηση του Δημάρχου, το τρωκτικό ξαναχτυπά, λέγοντας ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια, αυτή τη φορά με αναδημοσίευση </span><span style="color: rgb(255, 0, 0);"> άρθρου της εφημερίδας <span style="color: rgb(255, 153, 0);">(</span><a style="color: rgb(255, 153, 0);" href="http://troktiko.blogspot.com/2009/09/blog-post_4668.html">εδώ</a><span style="color: rgb(255, 153, 0);">)</span> που εκδίδει η παράταξη της μειοψηφίας, και που εξέδιδε και ως Δημοτικη Αρχή. </span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Να ληφθει δε υπόψιν, ότι με την αλλαγή της Δημοτικής Αρχής, το Γενάρη του 2007, οι διαφημίσεις και τα άρθρα προς δημοσίευση στην "Διέξοδο", εξακολουθούσαν να αποστέλλονται στο φαξ του ....Δημαρχείου, με την ένδειξη "προς εφημερίδα ΔΙΕΞΟΔΟ"!!! </span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Να υποθέσω δε πως το ότι η νυν Δημοτική Αρχή πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, η απελθούσα είναι της ΝΔ, και έχουμε βουλευτικές εκλογές, είναι εντελως συμπτωματικό και ουδεμια σχέση έχει τόσο με σκοπιμότητα, όσο και με το διακρινόμενο "στίγμα" του δημοφιλούς μπλόγκ. </span><br /><br />Μάλιστα. Ωραία σκηνικά.<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Και αυτό ΟΛΟ, <span style="font-size:100%;">δηλαδή το νούμερο 5</span>, είναι εκείνο για το οποίο θα πρέπει εγώ να παλέψω, ως μπλόγκερ, για να μη μου θίξουν την ελευθερία του .....λόγου? </span></span><br /><br />Η ξετσιπωσιά, η επηρμένη ανευθυνότητα και η ανερυθρίαστα κακή προαίρεση??<br /><br />Καλέ τι μας λες...<br /><br />Ειδικά από τη στιγμή που το συγκεκριμένο ανώνυμο "μπλογκ" μου ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ τη διάδραση, δηλαδή ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ, διαμαρτυρόμενη/απολογούμενη/αμυνόμενη, εγώ ως μπλόγκερ ίσα ίσα που ΑΠΑΙΤΩ να βρουν έναν τρόπο να το ελέγξουν και το τρωκτικό και τα πάσης φύσεως άπληστα θηλαστικά τελοσπάντων.<br /><br />Ουδόλως, εξάλλου, διαφέρει αυτού του τύπου το μπλογκ από οποιοδήποτε έντυπο μέσο, που ΔΕΝ λειτουργεί ανεξέλεγκτα, βέβαια. Και κυρίως, το έντυπο ειναι μεν μονόδρομης πληροφόρησης, αλλά ΔΕΝ είναι ανώνυμο...<br /><br />Να υπάρξει λοιπόν ρύθμιση, όπως υπάρχει στην υπόλοιπη Ευρώπη για το καλό των υπολοίπων μπλόγκερς, που διαθέτουν αν όχι επίπεδο, τουλάχιστον τσίπα.<br /><br />Εξάλλου, εκτός του ότι δεν είναι γνωστό εάν κι από ποιούς χρηματοδοτείται ο ανώνυμος γράφων -κάτι που σαφώς και έχει σχέση-, εκτός του ότι αμαυρώνει ονόματα και θίγει προσωπικότητες ψευδόμενο ασύστολα ή, στην καλύτερη, (ανα)μεταδίδοντας απλώς ενα κάρο ανεξακρίβωτες πληροφορίες, δυσφημεί όλους τους μπλόγκερς στις συνειδήσεις των σοβαρών ανθρώπων που σερφάρουν στο διαδίκτυο.<br /><br />ΑΠΑΙΤΩ λοιπόν να γίνει κάτι, έστω με τα μπλογκς υψηλής επισκεψιμότητας. Κάτι στο οποίο θα συμμετάσχουν και οι ίδιοι οι μπλόγκερς, έστω γνωμοδοτικά, με όσο κύρος τους έχει απομείνει. Δημοσίως και διαφανώς.<br /><br />Αν δεν γίνει τώρα, θα έλθει αργότερα η ρύθμιση, ερήμην μας, κάποια στιγμή.<br /><br />Μπροστά σε νέες δυνατότητες που μας δίνει η όποια πρόοδος της τεχνολογίας, τα δικαιώματα ανέκαθεν προηγούνταν, και η θέσπιση αντιστοίχων υποχρεώσεων βάσει νομικού πλαισίου πάντα έπεται..<br /><span style="font-weight: bold;">Έπεται - ποτέ δεν έχει παραλειφθεί. </span><br />Θα γίνει, και να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Εμείς οι ίδιοι ως θιγόμενοι πλέον, θα το απαιτήσουμε κάποια στιγμή.<br />Δεν θα είμαστε πάντα 30ρηδες μπλογκεράδες, όλο φρου φρου κι αρώματα. Αύριο θα θίξουν την εταιρεία μας, εμάς, τα παιδιά μας. Τότε θα έχουμε πολλά να ρισκάρουμε.<br /><br />Εάν κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, νομίζοντας ότι θα εξαφανιστεί ως δια μαγείας η ανάγκη αυτή για ύπαρξη νομικού πλαισίου, και εξομοιώνοντας πρώτοι εμείς την καλοπροαίρετη ερασιτεχνική δημοσιογραφία, τον άκακο σχολιασμό και τα αγαθά ψηφιακά προσωπικά ημερολόγια με τη δυσφήμηση και την σκόπιμη παραπληροφόρηση, τα χλωρά θα έχουν ηδη καεί μαζί με τα ξερά, και η αξιοπιστία των μπλογκς ήδη θα έχει κηλιδωθεί ανεξίτηλα.<br />Δεν θα συμμετάσχουμε σε ότι αποφασιστεί.<br />Θα είμαστε το πρόβλημα, κι όχι μέρος της λύσης του.<br /><br />Δικό μας -προς το παρόν- το πεπόνι, δικό μας και το μαχαίρι.<br />Σε λίγο, όπως πάμε, το μαχαίρι θα μας το πάρουν. Μην πω ότι θα το παραχωρήσουμε, ιδία βουλήσει...still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-58526191957900723002009-07-17T23:36:00.025+03:002010-08-29T04:31:57.494+03:00Ένδεείς Μαγισσών.<blockquote style="font-style: italic;font-family:webdings;"><span style="font-size:100%;"><br />«Σ΄ αυτήν την κοιλάδα των δακρύων, όπως ονόμασαν οι θεολόγοι τον κόσμο, ούτε ένα βήμα δεν μπορεί να κάνει προς τα εμπρός η ανθρωπότητα, χωρίς να σκίσει τις σάρκες της επάνω στα αγκάθια του απάτητου ακόμα δρόμου. Ο Μεσαίωνας υπήρξε η εποχή της στασιμότητας και της ανανδρίας, που ο άνθρωπος την πέρασε ξεχνώντας το παρελθόν, υπομένοντας το παρόν και χωρίς να τολμά ούτε βήμα να προχωρήσει για να προϋπαντήσει ένα καλύτερο μέλλον. Μόνη της η Μάγισσα ούτε τη δόξα του παρελθόντος μπορούσε να ξεχάσει, ούτε να περιμένει ακίνητη, αλλά προχωρούσε πάντοτε, στρέφοντας κατά διαλείμματα πίσω το βλέμμα της, ώστε από τις αναμνήσεις της να αντλήσει θάρρος για τη συνέχιση της γλιστερής πορείας. Η Εκκλησία είχε γράψει επάνω στη σημαία της τη λέξη ”Ακινησία”, ενώ η Μάγισσα σήκωσε αντάρτικη σημαία, όπου διαβαζόταν η λέξη “Εμπρός”.»<br /><br />«(…) Μια ημέρα, μια φτωχή χήρα είδε τα τρία της παιδιά να υποφέρουν από βήχα με σπασμούς. Τα δύο πρώτα οδηγήθηκαν στον ιερέα, ραντίστηκαν με αγιασμό … και πέθαναν στην αγκαλιά της. Απόμεινε το τρίτο, το μόνο πλάσμα πάνω στη γη που είχε πια για να αγαπά. Η δύστυχη γυναίκα, γονατισμένη εμπρός στο κρεβατάκι του αγαπημένου της, επικαλέστηκε για χάρη του όλους τους αγίους του χριστιανικού παραδείσου. Αλλά ο καταραμένος βήχας συνέχισε να αντηχεί απαίσια στα αφτιά της μητέρας. Μέσα στην απελπισία της (…) βγήκε ξυπόλητη από την καλύβα κατά τα μεσάνυχτα, και στρέφοντας ολόγυρα ανήσυχο το βλέμμα της, μάζεψε (…) άνθη και φύλλα από κάποιο κακόφημο φυτό, με άσχημη μυρωδιά, από το οποίο απομάκρυναν με φόβο οι βοσκοί τις κατσίκες τους. Επιστρέφοντας στο σπίτι, βούτηξε το ύποπτο βοτάνι σε ζεστό νερό, και ανακατεύοντάς το με μέλι, πρόσφερε το φάρμακο στο παιδάκι της που ανάσαινε με δυσκολία. Ο βήχας τότε σταμάτησε και ύπνος βαθύς έκλεισε τα βλέφαρα του αρρώστου κάτω από την επίδραση του σωτήριου φίλτρου, ενώ λίγες ημέρες αργότερα το παιδάκι έπαιζε εύθυμα κοντά στο κατώφλι της καλύβας – αλλά η δύστυχη μητέρα σάπιζε στα υπόγεια μοναστηριού. Γιατί κάποιος διάκος ή κωδωνοκρούστης, βγαίνοντας τα μεσάνυχτα από το καπηλειό ή το κρεβάτι πόρνης, είχε κατασκοπεύσει και καταγγείλει την δύστυχη ως φαρμακεύτρια μάγισσα. Μάταια ανέφερε η ταλαίπωρη, για να δικαιολογηθεί, τον θάνατο των δύο άλλων της παιδιών και τον κίνδυνο να πεθάνει εκείνο που επέζησε, τους φόβους και τη μητρική της απελπισία. Τα ρασοφόρα θηρία παρέμειναν ασυγκίνητα- αφού έκοψαν το ιερόσυλο χέρι και έσπασαν ένα προς ένα τα κόκκαλά της, έριξαν έπειτα τον άμορφο αυτό αιματοβαμμένο ανθρώπινο όγκο που βογκούσε στην πυρά. Τα πρακτικά των ιεροδικείων αποτελούν μια μεγάλη σειρά τόμων από φύλλα και κάθε φύλλο περιέχει μια τέτοια ιστορία.»</span></blockquote><br /><br /><div style="text-align: justify;">Η Εκκλησία τις αποκάλεσε «Μάγισσες», τις αφόρισε, τις βασάνισε, τις έκαιγε, επειδή παρέβαιναν το γράμμα του φωτός του αληθινού που μόνο από Αυτήν εκπορευόταν.. Αλλά περισσότερο επειδή επέλεγαν να αγνοήσουν ως αναποτελεσματικό -και άρα αγνοήσιμο- το πνεύμα των κελευσμάτων της.<br />Εκείνες όμως ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν. Και προχωρούσαν σ αυτό, παρά τους κινδύνους που επισείονταν. Έτσι, με πυξίδα το ανθρωποκεντρικό προοδευτικό παρελθόν του Ιπποκράτη, διέσωσαν τις επιστημονικές γνώσεις, κι ας ονομάζονταν φίλτρα και μαγικά βότανα του Σατανά επί μια χιλιετία. Κι έτσι εξετράπη σταδιακά η μοίρα της ανθρωπότητας από το σκοτάδι του Μεσαίωνα.<br /><br />Δεν ξέρω κατά πόσο είναι θεμιτός ο παραλληλισμός που αυθόρμητα κάνω, βέβαια, αλλά το μικρό αυτό δοκίμιο του <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">Εμμανουήλ Ροΐδη*</span> μου έρχεται στο νου πολύ συχνά. Για την ακρίβεια πάει εκεί η σκέψη μου κάθε φορά που παρίσταμαι σε μια ημερίδα που διοργανώνεται από τον πολύπαθο κεντρώο ελληνικό πολιτικό χώρο. Γιατί είναι εμφανής εκεί η εμμονή στας Γραφάς αλλά και η προσπάθεια κάποιων να αποχαρακτηριστούν τα απονενοημένα. Βλέπεις ξεκάθαρα τις διαφορετικές παντιέρες των συμμετεχόντων στις εκφράσεις, στα μειδιάματα, στις ερωτήσεις, τις απαντήσεις, τις διαμαρτυρίες…<br /><br />Από τη μια είναι οι άνευ κολλημάτων και κωλυμάτων. Εκείνοι που δεν νοιάζονται για το χρώμα της γάτας, για το ποιος είπε τι και πότε, για το αν οι ιδέες κι οι προτάσεις τους είναι συμβατές ή όχι με το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, την Επί του Όρους Ομιλία ή το Δίσκο της Φαιστού. Θέλουν να βρουν ένα τρόπο να βγούμε από τα αδιέξοδα, και η μίνιμαξ στρατηγική δεν έχει ιδεολογικές, παρά μόνο ηθικές απαράβατες αρχές. Όλα τα άλλα τίθενται επί τάπητος. Κι ακούς διάφορα. «Άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων» «πλήρης διοικητική αποκέντρωση» «αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημίων» «Κατάργηση του ασύλου» «πρόστιμα αναλόγως της δήλωσης εισοδήματος», «ευελιξία στον δημόσιο τομέα παράλληλα με την ασφάλεια στον ιδιωτικό»…<br /><br />Μόλις αρθρωθούν από κάποιον βλάσφημο αυτά τα ιερόσυλα, πριν καν τελειώσει το λόγο του, έχει ήδη πάρει το μάτι σου τους άλλους. Στα πρόθυρα ανευρύσματος ψάχνουν τις τσέπες τους να βρουν τη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, για να σου αποδείξουν πόσο ανίερα είναι αυτά που τόλμησες να εκστομίσεις. Και, πιστέψτε με, σε ένα ευφυές κείμενο όπου χωρούσε εξίσου το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», η παραμονή των Αμερικανικών βάσεων, η υπογραφή της ΕΕΠ αλλά και το «η Μακεδονία είναι Ελληνική», μπορείς να στηρίξεις οτιδήποτε και το αντίθετό του. Αρκεί να καταδέχεσαι να το πράξεις, δηλαδή να μην αντιλαμβάνεσαι την έννοια και τη χρήση των συμβόλων, να μην έχεις αίσθηση του χώρου και του χρόνου, να μην βλέπεις την ανάγκη πρόταξης διακριτών συνθημάτων και στόχων σε κάθε περίοδο.<br /><br />Σαν άλλοι ρασοφόροι, λοιπόν, αφορίζουν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές της «αριστεράς», ως μη αρκούντως ορθόδοξα «αριστερό», οτιδήποτε γιατρικό προτείνουν οι πράκτορες του «νεοφιλελευθερισμού», οι οποίοι είναι σεσημασμένοι, και ο τι πουν καταδικασμένο, εννοείται, εκ των προτέρων.. Όλα τους είναι δεξιά, προδοτικά, αδιανόητα «για ένα αριστερό κόμμα». Οι σταυροφόροι αυτοί δεν καίνε, δεν παλουκώνουν, δεν βασανίζουν. Πάλι καλά. Φτιάχνουν όμως -ή φαντασιώνονται κομματοκάπηλες- σεκτες, διώκουν, αποπέμπουν, καταγγέλλουν. Απορρίπτουν συλλήβδην και απνευστί ο τι δεν έχουν ξανακούσει, ο τι κατά τη γνώμη και την ερμηνεία τους δεν ταιριάζει με τα εκ του Πατρός εκπορευόμενα, συμπροσκυνούμενα και συνδοξαζόμενα. Επιμένουν να φτιάξουν το αύριο με τα υλικά του χτες, του προχτές και του αντίπροχτες, βάσει του πριν από τριανταπέντε χρόνια "φρέσκου" πρωτότυπου σχεδίου. Καμία δημιουργικότητα, καμία πρωτοτυπία. Δεν την προβλέπει, βλέπετε, ο μπούσουλας, το καταστατικό, η Αγία Γραφή.<br /><br />Και τι γίνεται μετά τους αλαλαγμούς τους? Ευνόητο. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, οι παρά τρίχα ιερόσυλοι προβαίνουν σε ερμηνευτικές καθησυχαστικές δηλώσεις, και τούμπα η καρδάρα. Παραμένουν μεν κυματίζουσες οι πράσινες παντιέρες με τους ακανθωτούς ήλιους , αλλά ο "μεσαίωνας" συνεχίζει ακάθεκτος.<br /><br />Τα θλιβερό δηλαδή είναι πως <span style="font-weight: bold;">μάγισσες</span> ΔΕΝ βλέπω. Όχι πια. Δεν βλέπω εκείνους που είναι πρόθυμοι να βάλουν το κεφάλι τους στον τορβά, προκειμένου να σώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Δεν βλέπω εκείνους που θα προβούν στην απαραίτητη θυσία του «αυτοαφορισμού» για να δείξουν, να αποδείξουν, στα όποια ευήκοα ώτα της κοινωνίας πως δεν υπάρχουν ιδεολογικά προαπαιτούμενα όταν έχεις μπροστά γκρεμό και πίσω ρέμα. Πως υπάρχουν τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, δηλαδή οι απαράβατες ηθικές αρχές, και οι εκ των ων ουκ άνευ πλέον πολιτικές πρακτικές. Πως υπάρχει το παράδειγμα των άλλων χωρών που, ΝΑΙ, μπορεί να εφαρμοστεί κι εδώ, αρκεί να το εφαρμόσουμε -αφήνοντας τις φολκλορικές ιδεοληψίες κατά μέρος. Πως δεν υπάρχει αριστερό και δεξιό φάρμακο, όπως δεν υπάρχει μαύρη και άσπρη γάτα όταν σ’ έχουν ρημάξει τα ποντίκια.<br /><br />Κάθε φορά λοιπόν που είμαι μάρτυρας ενός παρόμοιου σκηνικού, κι οι φορές είναι πολλές, κάθε φορά που ακούω και τους τελευταίους των ορθολογιστών να κάνουν δηλώσεις μετανοίας, ειδικά πριν από κάθε στήσιμο κάλπης, εφησυχάζοντας , κακομαθαίνοντας και τελικά παραπλανώντας τους ψηφοφόρους, αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο προοδευτικός Ροϊδης, αν ζούσε και παρατηρούσε κ αυτός την <span style="font-weight: bold;">ένδεια</span> «<span style="font-weight: bold;">μαγισσών</span>»… Αλλά ο τι και νά γραφε, σε σκοτεινό μέρος θα πήγαινε...<br /><br />Αφού η απαστράπτουσα αλήθεια είναι μία σ αυτό το χωροχρόνο, και είναι αυταπόδεικτη, όπως όλα τα δόγματα: «Είμαστε ΠΑΣΟΚ, είμαστε ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ, και είμαστε ΠΟΛΛΟΙ. Ανδρέα, ζεις, εσύ μας οδηγείς. ΠΑΣΟΚ και νεολαία, μαζί με τον Ανδρέα.»<br /><br />Χωρίς αυτοσχεδιασμούς προσαρμογής στην απόδοση και ευρείες ερμηνείες. Αλήθεια Ευαγγελίου. Κι όποιος επιμένει να μην τη βλέπει και να φαντασιώνεται λύσεις κακόηχες και κακόπιστες, κακό του κεφαλιού του - δεν καίμε κανέναν, αλλά το ανήλιαγο ξεχασμένο μπουντρούμι της Ακαδημίας τον περιμένει, όπως όλους τους απίστους δήθεν ΠΑΣΟΚους ευρωπαϊστές "νεοφιλελεύθερους". Χωρίς παραληρήματα ενθουσιασμού <span style="font-weight: bold;"> κάτω</span>θεν, και χωρίς σταυρούς <span style="font-weight: bold;">άνω</span>θεν.<br /><br /></div><br /><br /><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">*Εμμανουήλ Ροΐδη "Οι Μάγισσες του Μεσαίωνα"</span></span><br /><span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">Εκδόσεις Μάριος Βερέττας, Αθήνα, 2006. </span></span><br /></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-11820396787386755602009-07-11T11:52:00.006+03:002009-07-11T12:14:33.549+03:00Συμμετοχική Δημοκρατία: 35 χρόνια σπαζοκεφαλιές...<blockquote>"Βασικός στόχος ...είναι η θεμελίωση μιας γνήσιας και ουσιαστικής δημοκρατικής κοινωνίας στην Ελλάδα. Γνήσια δημοκρατία σημαίνει κατανομή της εξουσίας σε φορείς άμεσα ελεγχόμενους από το λαό. Σημαίνει διάσπαση των κέντρων εξουσίας και τοποθέτηση της αρμοδιότητας για αποφάσεις σε εκείνους που άμεσα επηρεάζονται από αυτές." (<span style="font-weight: bold;">Το Βήμα</span>, 3 Σεπτεμβρίου 1974)</blockquote><br /><blockquote>"ΟΛΑ τα μέλη μιας οργανωμένης ομάδας συσκέπτονται, συναποφασίζουν και συμπράττουν για ΟΛΑ τα θέματα που αφορούν τον κοινό σκοπό. Καμία πρακτική σκοπιμότητα δεν μπορεί να νοθεύσει τη δημοκρατική μέθοδο ληψης των αποφάσεων και κανένα "ειδικό μέγεθος" να ανατρέψει την ισοτιμία των μελών της ομάδας. Γιατί τότε οδηγούμαστε σε "αντιπροσωπευτικά" σχήματα και "ειδικευμένους" ηγέτες." (<span style="font-weight: bold;">Αγωνιστής</span>, 6-6-1975)</blockquote><br />Αχ τί ωραίες εποχές...<br />Αυτό είναι δημοκρατία, οχι τα νεοφιλελεύθερα του Σημίτη...<br /><br />Ποιοί προβαίνουν σ' αυτές τις δηλώσεις, όμως, τόσα χρόνια πριν, και γιατί?<br />Ας προχωρήσουμε στις απαραίτητες διευκρινίσεις/διαλευκάνσεις...<br /><br />Το δεύτερο απόσπασμα είναι από κείμενο της συντακτικής επιτροπής του "Αγωνιστή", μετά την κατάργηση της ΠΚΕ του κόμματος από τον Ανδρέα, το 1975, αφού την έκρινε ως "ασθενή". Το συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού κατασχέθηκε, και επιχειρήθηκε η αναστολή της έκδοσής του..<br /><br />Όσο για το πρώτο απόσπασμα, η ημερομηνία είναι παραπλανητική: η ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, αφού έλαβε χώρα την 3η Σεπτεμβρίου εκείνου του έτους, δημοσιεύτηκε στον Τύπο το νωρίτερο την επόμενη μέρα, 4η Σεπτεμβρίου, βέβαια...<br />Το κείμενο λοιπόν από το "Βήμα" της 3ης Σεπτεμβρίου 1974, είναι από το μανιφέστο της (νεοφιλελεύθερης) Δημοκρατικής Αμυνας - που λίγες βδομάδες μετά ενώθηκε με το νεοϊδρυθέν ΠΑΣΟΚ.<br />Τα στελέχη της, όμως, στην πλειοψηφία τους, αδυνατούσαν να δουν την (εκλογική) χρησιμότητα και σκοπιμότητα της ΠΛΗΡΟΥΣ καταστρατήγησης της εσωκομματικής δημοκρατίας από την ηγεσία της - ήθελαν εκλογές κι όχι αυθαίρετους διορισμούς στα όργανα, δηλαδή, οπότε και είδαν την πόρτα της εξόδου από το Κίνημα, κάποια στιγμή το 1975...<br /><br /><br /><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;">Πηγή:<br />Τάκη Παππά "Το Χαρισματικό Κόμμα:<br />ΠΑΣΟΚ, Παπανδρέου, Εξουσία",<br />ΠΑΤΑΚΗΣ, 2009.<br /></span></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-49735111575452118692009-06-03T15:44:00.006+03:002009-06-03T16:14:57.313+03:00Recruiting...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGNyjLcvZuNsU1w0SxjnzXvFCRgfbuuGK2gs6Dg22Ku9SFfJh4aQoh29RPkd4RbjPnM1Rdxb01Qyw-y6Y7XZBA4zAR1RdN-azPMUEhBYBlOsxNhDiRiD62aPrd9-hkyW1CbiIrngGVj-U/s1600-h/delors+jacques.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 219px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGNyjLcvZuNsU1w0SxjnzXvFCRgfbuuGK2gs6Dg22Ku9SFfJh4aQoh29RPkd4RbjPnM1Rdxb01Qyw-y6Y7XZBA4zAR1RdN-azPMUEhBYBlOsxNhDiRiD62aPrd9-hkyW1CbiIrngGVj-U/s320/delors+jacques.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343083739426578354" border="0" /></a><br /><span style="font-size:130%;"><br />Επι προεδρίας του <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Jacques_Delors">Ζακ Ντελόρ</a> (1985-1994), η ΕΟΚ έγινε ΕΕ και η ενιαία αγορά πραγματικότητα, τέθηκαν οι βάσεις για την ΟΝΕ, ξεκίνησαν τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης (τώρα ΕΣΠΑ). Η ΕΕ ήρθε πιο κοντά στον Ευρωπαίο πολίτη και τις ανάγκες του.<br /><br />Ο σημερινός πρόεδρος της Επιτροπής, <a href="http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1019966&lngDtrID=244">Ζοζέ Μπαρόζο</a>, υπό το νεοσυντηρητικό σύνθημα “όχι άλλες παρεμβάσεις” οδήγησε την ΕΕ στην απραξία και την Επιτροπή στην απομάκρυνση από το ολοένα διευρυνόμενο ευρωπαϊκό κοινό...<br /><br />Η πολιτική φυσιογνωμία του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παίζει καθοριστικό ρόλο στα πράγματα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας που κάθε μέρα γράφεται.<br /><br />Γι αυτό <span style="color: rgb(255, 0, 0);">θέλω </span>να μην επιλέγεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δηλαδή τους 27 αρχηγούς κρατών, όπου το Κοινοβούλιο μόνο επικυρώνει με πλειοψηφία.<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Θέλω</span>, μέσω των εκπροσώπων που στέλνω στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να έχω λόγο στην εκλογή του.<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">Θέλω</span> Πρόεδρο της Επιτροπής που αντλεί τη νομιμοποίησή του, έστω και έμμεσα, από τους Ευρωπαίους πολίτες. </span><br /><br /><span style="font-size:100%;"><br /><br /></span><div style="text-align: center;"><span style="font-size:100%;">Μαζεύουμε "υπογραφές"<br />για έναν προοδευτικό Ευρωπαϊστή Πρόεδρο της Επιτροπής αντί του κ. Μπαρόζο <a href="http://a-new-president.eu/?page_id=3">ΕΔΩ</a>.<br /><br /></span><span style="font-size:100%;">Μαζευόμαστε στο facebook όλοι, <a href="http://apps.facebook.com/causes/288768?m=ea7cabe2">ΕΔΩ</a>.<br /><br /></span><span style="font-size:100%;">Και δεν ξεχνάμε να ψηφίσουμε την Κυριακή, 7 Ιουνίου<br />για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο...<br /><br /></span><span style="font-size:100%;">Πού??<br /></span><span style="font-size:100%;">Μάθε <a href="http://www.mykosmos.gr/loc_mk/elections.asp">ΕΔΩ</a>. </span><br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNaVwsuyHqqxShix48IJUetz73_QsJOwuFIJSNGbZBvlWQXgcu3oB37kNFGZS-A21PpIN7cl8IBbzJAqsU1Bc05rGr0MvXMB1l4fc7i0dpWung2qxHneVu9uuzIMIAUGL5IFUrTfdXJCw/s1600-h/05_03_EuSterne.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 268px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNaVwsuyHqqxShix48IJUetz73_QsJOwuFIJSNGbZBvlWQXgcu3oB37kNFGZS-A21PpIN7cl8IBbzJAqsU1Bc05rGr0MvXMB1l4fc7i0dpWung2qxHneVu9uuzIMIAUGL5IFUrTfdXJCw/s400/05_03_EuSterne.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5343086600994964706" border="0" /></a><br /><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-size:85%;">πηγή: <a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=267922&dt=14/05/2009">Βήμα</a><br /></span> </div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-44205630146518426372009-05-21T20:40:00.012+03:002010-12-12T14:13:38.178+02:007 Ιουνίου 2009: Εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.<object width="340" height="285"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/M3pT0v20l7E&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/M3pT0v20l7E&hl=en&fs=1&color1=0x3a3a3a&color2=0x999999&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="340" height="285"></embed></object><br /><br /><div style="text-align: center;">Αυτόν τον Ιούνιο έχουμε Ευρωεκλογές<br />Μπορείς κι εσύ να στείλεις κάποιον εκπρόσωπό σου<br />στην Ευρωπαϊκή Ένωση<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">7 Ιουνίου 2009</span></span><br /><br />Ψήφισε επειδή είσαι <span style="color: rgb(51, 102, 255); font-weight: bold;">πολίτης</span> της Ευρωπαικής Ένωσης.<br />Ψήφισε επειδή έχεις <span style="color: rgb(51, 102, 255); font-weight: bold;">δικαίωμα</span> να ψηφίσεις.<br />Ψήφισε επειδή η ΕΕ <span style="color: rgb(51, 102, 255); font-weight: bold;">χρειάζεται</span> την ψήφο σου.<br />Ψήφισε αν <span style="color: rgb(51, 102, 255); font-weight: bold;">δεν θέλεις</span> την ΕΕ.<br />Ψήφισε αν <span style="color: rgb(51, 102, 255); font-weight: bold;">θέλεις</span> την ΕΕ.<br /><br />Η ομορφιά της γής μας.<br />Η ομορφιά των πόλεων.<br />Η ομορφιά της Ιστορίας μας.<br /><span style="font-size:130%;"><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Η δυστυχία της Ιστορίας μας.</span></span><br /><br />Ψήφισε για να μην ξανασυμβεί τίποτε σαν τον <span style="font-weight: bold;">πρώτο</span> Παγκόσμιο Πόλεμο.<br />Για να μην ξανασυμβεί τίποτε σαν τον <span style="font-weight: bold;">δεύτερο</span>.<br />Για να μην μπορεί να συμβεί <span style="font-weight: bold;">τρίτος</span>.<br /><br />Μια <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ειρηνική Ευρώπη</span></span>.<br /><span style="font-weight: bold;">Μια ήπια υπερδύναμη</span>.<br /><br />Ήπια Ισχύς ≠ Η.Π.Α<br /><br />Ισχύς που βασίζεται στην επιρροή μέσω άυλων θελγήτρων,<br />όπως ο <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">πολιτισμός</span></span>, οι <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">αξίες</span></span>, η <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">ανταμοιβή</span></span>, η <span style="font-weight: bold;font-size:130%;" >πειθώ</span>.<br /><span style="font-size:130%;"><br />Φιλειρηνική πειθώ</span>.<br /><span style="font-size:130%;">Όχι πολεμοχαρή δόγματα</span>.<br /><br />Εσύ αποφασίζεις πώς θα φτάσεις στην ειρήνη:<br />Μέσα από τον <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">πόλεμο</span>,<br />ή μέσα από την <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ειρήνη</span>.<br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Ευρωπαϊκή Ένωση </span></span><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;">Εκλογές: </span></span><br /><br /><span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;"><span style="color: rgb(0, 0, 153);">7 Ιουνίου 2009. </span></span></span><br /></div><br /><br /><br /><br />Πηγή: <a href="http://www.youtube.com/watch?v=M3pT0v20l7E">youtube</a><br /><span style="font-size:85%;">(σημείωση: το αγγλικής προέλευσης βιντεάκι αναφέρει ως μέρα εκλογών την 4η Ιουνίου, γιατί <a href="http://news.ert.gr/el/22287-pote-tha-pane-oi-eyropaioi-stis-kalpes.htm">Ολλανδοί και Αγγλοι θα ψηφίσουν τότε</a>)</span>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-20171686128336940222009-05-12T09:15:00.009+03:002009-05-14T01:42:34.066+03:00Λέσχες και λίστες.Κυκλοφορούν ανά το διαδίκτυο (πάλι) λίστες με ονόματα όσων Ελλήνων και μη έχουν συμμετάσχει στις συνόδους της περιβόητης Λέσχης Bilderberg από καταβολής κόσμου και δώθε. (πριν το '54 συνερχόταν με άλλα ονόματα, εννοείται)<br />Δεν θέλω να το θίξω το θέμα αυτό καθ'αυτό, νιώθω πραγματικά ότι μου πέφτει το IQ, και κάνω κάτι εργασίες για τη σχολή και το χρειάζομαι, όσο μου έχει μείνει δηλαδή...<br />Εξάλλου διαβάζοντας κανείς τα ονόματά τους (κατά ...σύμπτωση ανήκουν αποκλειστικά σε δημοκρατικούς χώρους, όλοι οι Έλληνες μετέχοντες) καταλήγει σε κάποια συμπεράσματα χωρίς να παρεμβληθούν δικές μου σκέψεις...<br /><br />Θέλω όμως, επί τη ευκαιρία, να κάνω έναν εντελώς πρόχειρο κατάλογο με διάφορες ετερόκλητες λίστες που -για ευνόητους και μη λόγους- δεν θα δούμε ΠΟΤΕ.<br /><br /><ol><li> Λίστα με όσους πολιτευτές και υψηλά ιστάμενους έρχονται σε ...τακτική μεταφυσική επαφή με τον Χριστό, την Παναγία, τον Άγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη και τους αγγέλους συβούρβουλους, και το ...παινεύονται κιόλας, δημοσίως.<br /><br /></li><li> Λίστα με ΟΛΟΥΣ τους πολιτευτές που έχουν προσλάβει παιδιά και ανίψια σε διάφορες (μόνιμες) θέσεις, και των οποίων προσληφθέντων τα τυπικά προσόντα ΔΕΝ ειναι επαρκή.<br /><br /></li><li> Λίστα με τα ονόματα ΟΛΩΝ όσοι φοροδιαφεύγουν στην Ελλάδα, από τον πιό μικρό μέχρι τον πιό μεγάλο, και τα ποσα που απαλλοτριώνουν από το Ελληνικό κράτος. - 10.000 off shore επιχειρήσεις εχουν συσταθεί, και μόνο το Βουλγαράκη μάθαμε.<br /><br /></li><li> Λίστα με τα ονόματα εκείνων που έχουν ζημιώσει κατά καιρούς το Ελληνικό Δημόσιο, τη χώρα, τους πολίτες, είτε συμμετείχαν στη Λέσχη Bilderberg είτε όχι, συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών που εκλέγονται χάρη στα ρουσφέτια που κάνουν σε ψηφοφόρους τους και μη, καθώς και λίστα των αιτουμένων/δεχομένων αυτά τα ρουσφέτια.<br /><br /></li><li> Λίστα όσων μπαρ και κλαμπ δεν έχουν έξοδο κινδύνου ή σωστή πυρασφάλεια, πανελλαδικώς. (άσχετο?)<br /><br /></li><li>Λίστα συγκριτική με τιμές προϊόντων στα Σουπερμάρκετ, ώστε να μην προτιμάμε εκείνους που μας καταληστεύουν, και που θα βοηθούσε στον επηρεασμό των τιμών προς τα κάτω.<br /><br /></li><li>Λίστα με τα ονόματα όλων των συμβασιούχων, μαζί με τα τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα, που μπήκαν από το παράθυρο αντί άλλων με περισσότερα προσόντα ή ανάγκες, και τώρα απαιτούν να μπουν κι από την πόρτα- μαζί με τη λίστα εκείνων τους οποίους παραμέρισαν, μπαίνοντας.<br /><br /></li><li> Λίστα όλων όσοι έχουν συλληφθεί να οδηγούν μεθυσμένοι και δεν πέρασαν από δικαστήριο.<br /><br /></li><li> Λίστα με τα ονόματα όσων δημοσίων υπαλλήλων-συνδικαλιστών μιλάνε εξ ονόματος των ιδιωτικών υπαλλήλων (γιατί αυτό συμβαίνει) διεκδικώντας τα ...δικαιώματα των τελευταίων.<br /><br /></li><li> Λίστα με όλα τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα (αιρετούς ή μη) που ανήκουν σε διάφορες ...ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΙΚΕΣ λέσχες ανά την Ελλάδα και τον κόσμο, και γυρνάνε από καζίνο σε καζίνο, είτε έχουν μετάσχει στη Λέσχη του διαβόλου είτε όχι.<br /><br /></li></ol> ...έχω την εντύπωση ότι τέτοιες λίστες αποδεικνύουν πολλά περισότερα, τόσο για εκείνους που φιλοξενούν, όσο και για εκείνους που τις συντάσσουν.<br />Επίσης αποκαλύπτουν ιδιότητες που επηρεάζουν πολύ περισσότερο τις ιδέες πολιτευτών και πολιτών, τις φιλοδοξίες και τις πρακτικές τους, όπως και γενικά την πορεία και την ζωή του τόπου αυτού, απ' ο τι το να καθήσουν ορισμένοι στο ίδιο τραπέζι με κάποιες ισχυρές ή/και φωτεινές προσωπικότητες του πλανήτη ΦΑΝΕΡΑ για δυο ώρες - εξάλλου για τα συνωμοτικά και τα εν κρυπτώ, υπάρχουν και τηλέφωνα/δορυφορικές συνδέσεις/video κλήσεις και πλείστα όσα παρεμφερή, εδώ και κάτι χρόνια...<br /><br /><ul><li> Τέλος, ποτέ δεν θα δούμε πεπερασμένη λίστα με τα ονόματα όσων ευθύνονται για τις <span style="font-weight: bold;">προόδους </span>αυτού του πλανήτη, είτε ανήκουν είτε όχι στη Λέσχη του 666.<br />Αλλά σ' αυτά έχουμε συνδράμει ...όλοι, εννοείται, τα εύσημα και τα ένσημα ανήκουν στον πλανήτη.<br />Σ' όλον τον πλανήτη εκτός τους Bilderbergάδες, βεβαίως.... </li></ul><br />...Πολύ φοβάμαι πως το ότι δεν οργανώνουμε πυρές, δεν ράβουμε άσπρες κουκούλες και δεν έχουμε στρατόπεδα συγκεντρώσεως δεν σημαίνει ότι σε κάτι διαφέρουμε από κείνους που πήγαν τη φράση "αποδιοπομπαίος τράγος" μερικά βήματα παραπέρα<span style="font-style: italic;">...<br /><br /></span>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-87423880618008168772009-04-18T10:50:00.008+03:002009-04-19T01:40:10.158+03:00"Οι νέοι σήμερα"(Έκθεση μαθητού του Γενικού Λυκείου Κισσάμου Χανίων)<br /><br /><br />Οι νέοι είναι το μέλλον του κράτους, γιατί από<br />ετούτουσας περιμένουνε οι μεγαλύτεροι κάτι τις. Να<br />δούνε μια καλυτεράδα. Να ρθούνε να τσι αντικαταστήσουνε.<br /><br />Μα μπά!!!. Οι σημερινοί νέοι δεν είναι σα κι αυτούς.<br />Αλλάξανε ντίπι. Εδά τσι θωρείς με κάτι πλουμιστά<br />παντελονάκια κι ένα μπαρμπέρισμα απού το κάνουνε επαέ<br />μόνο στι προβατίνες. Και φορούνε και κάτι σακάκια δίχως<br />μανίκες, για πλάκα λέει, και δε πάνε να βάλουνε κανένα<br />ρούχο να μη κρυώνουνε μονο φορούνε ετούτισάς τσι σιλογάρες.<br />Κι ούλα ετούτανά για να εντυπωσιάσουνε τσι κοπελιές.<br />Κι αυτές πάλι μόλις δούνε κανένα τέθοιο, απούνε ο κόσμος<br />γεμάτος σήμερα, γλακούνε σα τσι κουζουλοπροβατίνες<br />στο κριγιό, και κιαείς δε τσι κουλαντρίζει μέχρι το στεφάνι.<br />Από κειά και πέρα που θωρούνε το ζόρε, γλακούνε στη<br />μάναντως και στου πατέραντως και πλερώνουνε οι<br />γέροι τη νύφη.<br /><br />Να πείς εδά πως έχουνε και κανένα τρόπο διασκέδασης<br />βολικό, δεν έχουνε, γιατί όλα είναι κουζουλάγρες.<br />Αλλά είναι καλά για κειουνουσάς από τα βουτούνε.<br />Γιατί δουλεύγουνε τα βούγια όλη μέρα στο μεροκάματο<br />και το βράδυ πάνε και πίνουνε ένα νερομπογιά και<br />τ ακουμπούνε..<br /><br />Και νάτανε μόνο ετούτονα δεν επείραζε.<br />Πάνε και αγοράζουνε μηχανάκια και παίζουνε κάθε μέρα<br />κριγιαρίδια και ασβολόνουνται και σκοτόνουνται. Και ούλα<br />ετούτανα είναι λέει τρόπος διασκέδασης για να κλουθούνε οι<br />κουζουλοπροβατίνες χωρίς πολλές κουβέντες μέχρι το<br />στεφάνι.<br /><br />Και να κάμει κιαείς πως δε ντως αγοράζει εκειανά που<br />θέλει, λέει πως θα αυτοκτονήσει.<br />Καινούργια μόδα για να βουτούνε τα λεφτά του γέρου.<br />Λέει πως θα φύγει από το σπίτι. Και πάει καλός και<br />φρόνιμος ο πατέρας και του κάνει το χατίρι,<br />και δε βουτά κάνα στελιάρι<br />να του κάμει τσι κώλους μαύρους, να δεί<br />πως αυτοκτονούνε και φεύγουνε και από το σπίτι.<br />Ορίστε μας δουλειές!!!<br />Και να πείς πως είχαμε ετούτεσάς τσι<br />συνήθειες επαέ, δεν τσιχαμε. Είναι ξενόφερτες<br />συνήθειες.<br /><br />Ένα καλοκαίρι το λοιπόν ήρθανε κάτι ξαδέρφια μου<br />από την Αθήνα κι επήρανε και μένα να πάμε λέει σε<br />μια ντίσκο. Εγώ δεν έκανα κέφι μα ηντα να κάμω.<br />Ξεκινούμε και όντε φτάνουμε κειά, πορίζω από το<br />αυτοκίνητο κι εγρίκουνα χτύπους και λέω: μα ήντα διάολος<br />είναι; Μπαίνουμε μέσα και ήντα να δώ. Θωρώ<br />αθρώπους και κουνιούντανε σαν οντε κάτσει κιαείς σε κανά<br />γάιδαρο και παίζει πήδους. Θωρώ φώτα που γυρίζανε<br />γύρου γύρου και αναβοσβήνανε και εγρίκουνα κάτι<br />χτύπους που εκουζουλάθηκα.<br />Λέω: ήντα διάολο γυρεύγω επαέ. Φράζω τα αυτιά μου,<br />μα πάλι εγρίκουνα.<br />Εκειά μέσα ήτονε σαν το ποροκούρτι..<br />Δεν είχανε από που να βγούνε. Δεν είχανε καθίσματα.<br />Ολοι εστέκανε και χορεύγανε λέει,<br />λές και τως είχες βαρμένο νέφτι.<br />Μια στιγμή λέω και εγώ να δοκιμάσω το πιοτό όπως ούλοι.<br />Βάνω λίγο στο στόμα μου και επεταχτήκανε τα<br />μάθια μου όξω. Και θέτω ένα πήδο και πεθιούμαι όξω<br />και πήγα στο σπίτι κι εξερνούσα δυό μέρες.<br /><br />Ούλα τουτανα χαλούνε την κοινωνία και πάει κατά<br />διαόλου. Ούλα ξεκινούνε από τσι νέους. Ετούτοινά είναι<br />που θα καταλάβουνε το κράτος αύριο; Μμμμμ!!!!;.<br />Να το σώσουνε θέλει!!!!!;<br />Ούλα θα τα φάνε στι ντίσκο και στα άλλα κέντρα. Και<br />γω προβλέπω κι ας βγώ ψεύτης πως δε θα πομείνει<br />κεραμίδι πάνω στ άλλο. Ούλα θα βουλιάξουνε.<br /><span style="font-size:85%;"><br /><br /><br /><br /><br /><br /><span style="font-style: italic;">PS: Όποιος έχει άγνωστες λέξεις, το καλοκαίρι με τον κηδεμόνα του.</span></span><br /><br />Ευχαριστώ <a href="http://www.facebook.com/groups.php?id=1600448212&gv=2#/profile.php?id=1600448212">Τασσο </a>!!!!!still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-68817357505853845122009-03-24T12:09:00.014+02:002009-03-24T14:34:28.583+02:00Λατρεύω, λυπάμαι, λακίζω...<span style="font-family:lucida grande;">Η νέα τεχνολογία μας έχει φέρει σε επαφή με Έλληνες και ξένους από κάθε γωνιά της γης… Έχω κάνει πολλές συζητήσεις για θέματα της επικαιρότητας που ταλανίζουν τη μαμά πατρίδα, με αξιόλογους ανθρώπους της γενιάς μου και λίγο (ή και αρκετά) μεγαλύτερους, οι οποίοι έχουν πάρει των ομματιών τους και ζουν και εργάζονται, ανθούν, σε κάποια χώρα του εξωτερικού, στην Ευρώπη ή στην άλλη "όχθη" του Ατλαντικού.. Είναι λυπηρό να τους ακούς – η μάλλον να τους διαβάζεις- να μιλούν για την Ελλάδα. Οι σκέψεις τους απλώνονται σε ένα φάσμα στις αποχρώσεις του γκρίζου, από την αγνή απελπισία, μέχρι την θερμή αγανάκτηση για τα διαδραματιζόμενα στο χώρο αυτό τον τόσο μακρινό και τόσο οικείο τους.</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Συνήθως η αιτία που έχουν ρίξει μαύρη πέτρα είναι «δεν μπορούσα να αποδεχτώ το πελατειακό σύστημα». Ή: «μα είναι εκπαιδευτικό σύστημα αυτό?» Η: «μου πρόσφεραν μια θέση υψηλή, αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι καλό, με τις συνθήκες που επικρατούν και είπα όχι, κι έφυγα» και «όσο έχουν έτσι τα πράγματα, δεν ξαναγυρνάω»….<br /><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Λατρεύω, λυπάμαι, λακίζω.</span></span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Εγώ πάλι σκέφτομαι πως ευτυχώς που ο Αντρέας δεν προτίμησε κι αυτός την έδρα στο Χαρβαρντ/την Καλιφόρνια/τη Στοκχόλμη. Κι ο Σημίτης άφησε τις έδρες στη Γερμανία. Κι ήρθαν να ταλαιπωρηθούν επί πόσα χρόνια μέχρι να τους αφήσουν να φτάσουν το πηδάλιο για να καπετανέψουν σ ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο. Και να κάνουν ο τι μπορούν.</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Ευτυχώς που </span><span style="font-family:lucida grande;">το 1974 </span><span style="font-family:lucida grande;">ο Καραμανλής (ο γέρος) δεν είπε «Καλέ τι μας λες, σε τέτοιο ρημαδιό θα έρθω να κάνω χωριό;».</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Ευτυχώς που ένα σωρό Δήμαρχοι προθυμοποιήθηκαν να αναλάβουν, ενώ ήξεραν ότι θα παραλάβουν Δήμους χρεωμένους, Δήμους τάρταλα, Δήμους που είχαν ήδη πέσει από το γκρεμό.</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Κι όλοι αυτοί, Δήμαρχοι, Βουλευτές και Πρωθυπουργοί, δεν είπαν απλά «ναι» σε μια προσφερόμενη θέση, ούτε δοκίμασαν την τύχη τους στέλνοντας ένα βιογραφικό, και επιχειρώντας μερικά σπρωξίματα σε καταλλήλους και αρμοδίους, κι όταν δεν τα κατάφεραν τα βρόντηξαν κι έφυγαν. Δεν ήταν τόσο απλό για αυτά τα "λαμόγια"... Αυτοί όλοι τσακίστηκαν να πάρουν εκλογές…. συγκρούστηκαν, πλακώθηκαν, ξοδεύτηκαν, άφησαν τις οικογένειές τους χωρίς μπαμπά ή μαμά επ' αόριστον. Και πολλοί -οι <span style="font-style: italic;">πιο</span> <span style="font-style: italic;">πολλοί</span>- έχασαν τελικά. Δεν είχαν καμία εγγύηση επιτυχίας, άλλωστε, γιατί είναι άτιμη η κάλπη. Έδωσαν όμως το στίγμα τους, ανέβασαν τον πήχη των ψηφοδελτίων, των υποψηφίων - κι ο Θεός ξέρει πόσο το χρειαζόμασταν, πόσο το χρειαζόμαστε αυτό...</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Θα μου πείτε, μα δεν είσαι σίγουρη ότι το έκαναν για τον τόπο, όλοι αυτοί. Είναι γνωστό το σαράκι του πολιτικού, είναι η αγάπη τους, η ζωή τους, δεν θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. - Ξέρετε πόσους ξέρω που ζωή τους είναι το τάβλι ή η Πανάθα? Πάρα πολλούς. Κι είναι μάλλον ευκολότερο να τα επιλέξεις για χόμπι. Και ασφαλέστερο.</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Εξάλλου είναι και οι άλλοι, οι εκτός πολιτικής, που ούτε αυτοί τα παράτησαν και που τις τύχες τους δεν θα τις μάθουμε ποτέ... Γύρισαν και στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό και τον ιδιωτικό τομέα σε ώρες που το είχε ανάγκη. Έμειναν σ αυτή τη ρημαδοχώρα και βάραγαν γροθιές στο μαχαίρι, κι ας τους προσφωνούσαν όλη τους τη ζωή απλώς «κύριε», χωρίς τίτλους και αξιώματα -κι ας μην έμειναν στην Ιστορία με φωτεινά γράμματα. Έγραψαν όμως Ιστορία συλλογικά, και τα «ανδραγαθήματά» τους ως συνόλου τα διδασκόμαστε ως τη «χρυσή εποχή της Ελλάδας», τη «νεκρανάσταση του έθνους», τους «τρομακτικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς της περιόδου τάδε»...</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Όταν λοιπόν ακούω για «ασυμβίβαστους» ομογενείς, που θυσιάστηκαν φεύγοντας στην ξενιτιά, και τώρα λυσσομανούν με όσα συμβαίνουν στον τόπο αυτό και τους χαλάει ο ύπνος, κάτι μου έρχεται. Ωρύονται -αγαπημένο τους μόττο- για τους ανεπρόκοπους (υπόλοιπους) Έλληνες, που ο καθένας κοιτάει το τομάρι του και τη βολή του.<br />Συνήθως δεν κρατιέμαι... "Κοίτα να δεις, εσύ κοίταξες το συμφέρον σου, τη σχετική ευκολία σου, την σχετική ευημερία της οικογένειάς σου, κι έφυγες στα ξένα. Μην κατηγορείς λοιπόν τους υπόλοιπους 11.000.000 που κάνουν ακριβώς το ίδιο, απλά εντός συνόρων. Τη σχετική βολή τους κοιτάνε κι αυτοί, το δρόμο τον φαρδύ και ίσιο, κ</span><span style="font-family:lucida grande;">αι συνεχίζουν να πίνουν τη φραπεδιά, διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς κείμενα του τόπου αυτού κι αρνούμενοι να συμμετάσχουν, αρνούμενοι να προσπαθήσουν. Απλά το κάνουν από την παραλία της Γλυφάδας, κι όχι από το Miami, Florida....</span>" <span style="font-family:lucida grande;">Και τις συνέπειες της ραθυμίας, της κουτοπονηριάς τους και της φυγοπονίας τους, της ψήφου τους, του λόγου τους, των επιλογών τους, του ωχαδερφισμού τους, τις λούζονται </span><span style="font-style: italic;font-family:lucida grande;" >και</span><span style="font-family:lucida grande;"> οι ίδιοι, κι όχι μόνο κάποιου βαθμού συγγενείς τους... </span><span style="font-size:100%;"><span style="font-family:lucida grande;">Πιο έντιμο.</span> </span><br /><br />Συμπέρασμα?<br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Ευτυχώς τελικά που άλλοι την λάτρεψαν λιγότερο τη μαμά πατρίδα, λοιπόν. Και έφυγαν, σπούδασαν, δούλεψαν, "είδαν" αλλά δεν λάκισαν. Ξαναγύρισαν καλύτεροι, αξιότεροι, και συνάρτησαν την τύχη και τις φιλοδοξίες τους με την πορεία αυτού του τόπου…</span><br /><br /><span style="font-family:lucida grande;">Κι αν δεν έσωσαν το «αδέσποτο», τουλάχιστον, </span><span style="font-family:lucida grande;">με το υστέρημά τους, </span><span style="font-family:lucida grande;">του έβαλαν ένα πιατάκι φαί. Δεν το άφησαν στην τύχη του, κλαίγοντας με λυγμούς από μακριά για την κακή του μοίρα και την κακή κοινωνία.</span> <span style="font-family:lucida grande;"> Ο τι μπόρεσαν πρόσφεραν, δεδομένων των συνθηκών. </span><span style="font-family:lucida grande;">Kαι για κάποιους άλλους αποτέλεσαν παράδειγμα. Τους μιμήθηκαν, τους ξεπέρασαν, κ</span><span style="font-family:lucida grande;">αι σιγά σιγά, <span style="font-style: italic;">άλλαξαν</span> οι συνθήκες...</span><br /><span style="font-family:lucida grande;"><span style="font-weight: bold;"></span></span><br /><span style="font-family:lucida grande;">Δεν θέλω να στενοχωρήσω ανθρώπους που αγαπώ μ αυτά που γράφω.</span><br /><span style="font-family:lucida grande;">Αλλά δεν μπορώ να κάνω σεκόντο στα αναρίθμητα τραγούδια που ξέρουν - πάντα έξω από το χορό.<br /><br /></span><span style="font-family:lucida grande;">Νομίζω, ακόμα περισσότερο, πως ειδικά<span style="font-weight: bold;"> όταν αρνείσαι να αναλάβεις ένα πόστο, σε δύσκολους καιρούς, δεν αποποιείσαι τιμές, αλλά αποφεύγεις υποχρεώσεις.</span> Και δεν είναι ένδειξη αυταπάρνησης. Μην το λες, τουλάχιστον, περιμένοντας δάκρυα συμπαράστασης για τον πόνο της ξενιτιάς και </span><span style="font-family:lucida grande;">ρίγη δέους για την αγάπη σου προς την πατρίδα </span><span style="font-family:lucida grande;">…</span><br /><br />Αμ δεν είναι έτσι η αγάπη...still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com35tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-68291772645871048762009-03-22T14:09:00.015+02:002009-03-22T22:45:34.973+02:00κύριε Υπουργέ, ΑΠΑΙΤOYME...Κύριε Υπουργέ, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο στα περί του Υπουργείου σας, κι η χώρα μας βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, έχουμε γίνει διεθνώς ρεζίλι.<br />Προχωράμε λοιπόν σε επίδοση αρχικά των απαιτήσεών μας, κι επιφυλασσόμαστε για το αύριο, με κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες και πορείες.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να βρείτε έναν τρόπο να κάνετε τους τραμπούκους από τους υφισταμένους σας να μην ασκούν βία στα παιδιά, και να σέβονται τα αιτήματά τους.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να εντοπιστούν όσοι ανίκανοι, ακατάρτιστοι και όσοι επιδεικνύουν ροπή στην σωματική ή την ψυχολογική βία, και να τεθούν σε διαθεσιμότητα.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να σέβονται αυτό το -χαμηλό έστω- μισθό που παίρνουν, και τουλάχιστον να είναι στο πόστο τους, τις ώρες που είναι υποχρεωμένοι.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να επιδεικνύουν την δέουσα αυστηρότητα προκειμένου να προάγεται το καλό των πολιτών, και να απομονώνουν και να επαναφέρουν στην τάξη τα ταραχοποιά ΚΑΙ ΜΟΝΟ στοιχεία, ώστε να μην πληρώνουν το τίμημα οι πάντες.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να σταματήσουν οι μισαλλόδοξες, ρατσιστικές πρακτικές.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να αξιολογούνται ΤΑΚΤΙΚΑ, ώστε να διαπιστωθεί η καταλληλότητά τους για ένα επάγγελμα με τόσο σοβαρές ευθύνες.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να περάσουν σεμινάρια για την αντιμετώπιση των εφήβων, ώστε να εξοπλιστούν απέναντι σ αυτήν την ευαίσθητη ομάδα πολιτών.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να δίνουν στη δουλειά τους το 100% της ενέργειάς τους, σωματικής και πνευματικής.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να προάγονται διοικητικά ΜΟΝΟ οι πιό άξιοι εξ αυτών, κι όχι με κριτήρια κομματικά ή βάσει επετηρίδας.<br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπάγονται στο υπουργείο σας και δεν πληρούν τις προδιαγραφές, να ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΙ και να τιμωρούνται ακόμα, αν πρέπει.<br />Κατανοούμε ότι οι αμοιβές τους δεν είναι αδρές, ο χαμηλός μισθός τους όμως <span style="font-weight: bold;">δεν δικαιολογεί</span> τέτοιου είδους εγκλήματα απέναντι στη νεολαία μας, που κινδυνεύει στα χέρια πολλών από αυτούς, λόγω ανικανότητας και αδιαφορίας που μύρια κακά συνεπάγονται.<br />Ας αρθεί η μονιμότητά τους, εν τέλει, προκειμένου να συνέλθει ο τόπος από την κατάσταση αυτήν.<br />Έχουν αγωνιστεί Έλληνες για να έχουν τα παιδιά μας τα δικαιώματα αυτά, και δεν παραιτούμαστε εύκολα.<br /><br /><br /><br />ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ λοιπόν, κύριε <span style="color: rgb(255, 255, 153);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">Σπηλιωτόπουλε</span></span>,να ακούσετε επιτέλους εμάς τους πολίτες, να βάλετε σε μια τάξη το Υπουργείο <span style="color: rgb(255, 255, 153);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">Παιδείας</span></span>, πραγματοποιώντας κατ αρχάς τα αιτήματά μας.<br />Πριν να είναι αργά.<br /><br /><br />Με τιμή,<br /><br />Ομάδα Αγανακτισμένων Πολιτών Πρωτεύουσας και Περιφερείας.<br /><br /><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:85%;" ><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ΥΓ: Κι άμα δούμε ποτέ τέτοια αιτήματα, προς ΑΥΤΟ το Υπουργείο -η και προς οποιοδήποτε άλλο πλην το Δημοσίας Τάξης, ΟΣΟ σημαντικό έργο κι αν επιτελεί, να μου σφυρίξετε κλέφτικα...<br />Και το έγραψα ακριβώς για να δείξω τα δύο μέτρα και δυο σταθμά στο μυαλό και την κρίση μας... ..<br /></span></span>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-964835043315200904.post-47406785502608915062009-03-17T10:39:00.005+02:002011-05-20T19:24:49.418+03:00Η Προσωπική μας Αριστερά - part II...εχτές είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα - από πολιτικο/κοινωνιολογικής πλευράς- συζήτηση στο facebook, και αποφάσισα να την αναρτήσω, αν και είμαι σίγουρη ότι σε όλους όλο και κάτι θα θυμίζει, οπότε δεν νομίζω να ανακαλύψω τον τροχό...<br /><br />Τα παρακάτω συρραμμένα αποσπάσματα, λοιπόν, τα άντλησα από μια και την αυτή συζήτηση μέσω "comments" σε "status", που ξεκίνησε με αφορμή τα επεισόδια στο Κολωνάκι και τη δράση της αστυνομίας, και εξελίχθηκε σε αφορμή για κοινωνιολογική μελέτη...<br /><br />Τις δικές μου συμβολές στη συζήτηση δεν τις αντιγράφω, καθότι είναι γνωστές οι απόψεις μου σ' αυτήν τη σελίδα, και βρίσκονται πανεύκολα αρα δεν υπάρχει λόγος...<br />Πρέπει να επισημάνω βέβαια ότι δεν πολυσυμμετείχα, η αλήθεια είναι, καθότι έψαχνα την περισσότερη ώρα να βρω ένα τσιτάτο του Γκάντι, για να απαντήσω σε ένα άλλο τσιτάτο που μου πέταξαν, περί μπαρουτιού και σοσιαλιστικής επανάστασης του Τσε...<br />Ευτυχώς όμως, λίγο νωρίτερα είχε ήδη μπεί και άλλος ένας "κακός -όπως αποδείχθηκε- ΠΑΣΟΚος" και εξαιτίας των "μαιευτικών" του ερωτήσεων, καταγράφτηκαν οι απόψεις των συνδιαλεγομένων για πολλά.<br /><br />Φαίνεται από τη γλώσσα που χρησιμοποιούν, αλλά και από όσα παραθέτουν, ότι δεν πρόκειται περί χαμηλού επιπέδου ψηφοφόρων (ελάχιστη επιμέλεια χρειάστηκε, πέρα από τα greeklish ενός εκ των συνομιλητών), και επομένως θεωρώ ότι οι απόψεις τους βαρύνουν περισσότερο, και ως ενδεικτικές συνειδητών τάσεων μέσα στο κόμμα, και ως δύναμη επιρροής πάνω σε άλλους ψηφοφόρους (opinion leading) - επιρροής είτε το θέλουμε, είτε όχι.<br /><br />Επίσης πρέπει να πω ότι προσωπικές ύβρεις κλπ έχουν παραλειφθεί, σκοπίμως, γιατί άλλο θέλω να δείξω...<br />Aν βέβαια κάποιος θέλει την ορίτζιναλ συζήτηση, μπορώ να του τη στείλω με mail.<br /><br />Τέλος, να διευκρινίσω, αν και συνάγεται από τα συμφραζόμενα, πως όλοι οι συμμετέχοντες (πλην εμού) δηλώνουν ΠΑΣΟΚ, και δη Αριστερό Σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ ...<br /><br />Οι πρωταγωνιστές είναι:<br />Ο Κακός ΠΑΣΟΚος ,<br />ο Καλός ΠΑΣΟΚος Ι,<br />ο Καλός ΠΑΣΟΚος ΙΙ,<br />ο Καλός ΠΑΣΟΚος ΙΙΙ,<br />και ...<span style="font-style: italic;">εγώ</span>, σε φιλική συμμετοχή, στο ρόλο του Κακού ΠΑΣΟΚου ΙΙ.<br /><br /><br /><span style="font-size:85%;"><span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;font-size:130%;" >Κακός ΠΑΣΟΚος: </span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);font-size:100%;" ><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">(προς όλους)</span></span><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είναι πατριωτική οργάνωση.= ποτέ δεν γουσταρα το πατριωτικο ΠΑΣΟΚ, ίδιο με την αμόρφωτη δεξιά, εγώ θέλω μέσα στα όργανα να λέω ελεύθερα ότι υπάρχει μακεδονική και τουρκική μειονότητα και στο χωριό μου στην Αρκαδία είχε αλβανικό και οχι ελληνικό όνομα. Ευτυχώς την έκαναν για ΛΑΟΣ μεριά οι ελληναράδες του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Θυμάσαι τον Παπαθεμελή και τον Χαραλαμπίδη που έβλεπαν παντού εθνικούς εχθρούς; Η εθνικιστική αριστερά είναι ότι πιο επικίνδυνο…</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Δεν έχει δικαίωμα ο καθένας να αυτοπροσδιορίζεται εθνικά; ΝΑΙ Ή ΟΧΙ; δηλαδή στην Θράκη τι μιλάνε; Ολλανδικά;</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Αμφισβητείς τον αυτοπροσδιορισμό; Να σου πω μια άλλη ερώτηση, είσαι υπέρ της νομιμοποίησης των γάμων ατόμων ιδίου φύλου και του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας;</span><br /><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-size:130%;" ><span style="font-weight: bold;">Καλός ΠΑΣΟΚος Ι:</span></span><br /><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-size:100%;" ><span style="color: rgb(204, 102, 204);">(προς εμένα)</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);">¬(για τα επεισόδια στο Κολωνάκι) καλό το κολπάκι της κουκούλας από 5-10 κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, αλλά ελεγχόμενο. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ το συνεχές ψέμα και την κλάψα πάνω από τα ερείπια που αφήνουν οι ίδιοι που κρατάνε γκλόμπς, που φοράνε πολιτικά όταν το παίζουν αναρχικοί και εξοργισμένοι νέοι, που προωθούν σκληρούς αντι-τρομοκρατικούς νόμους και κάμερες στους δρόμους, που ξεπουλάνε τα προσωπικά μας δεδομένα από την εταιρεία καθαρισμού τζαμιών μέχρι και την ... που υποβιβάζουν τη ζωή μας και μας κάνουν να περπατάμε γονατιστοί ...από φόβο....και δεν αντέχω αυτούς που δημιούργησαν τα κατά τόπους "ΠΕΡΑΜΑΤΑ"... βάλτους χρώμα εσύ.</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 51, 153);"><span style="color: rgb(102, 0, 204);">¬Να θυμηθούμε λίγο "σοσιαλισμό"? "...Η επίγευση των καλύτερων αλλά και των πιο επώδυνων εποχών, η αλληλεγγύη, το απόλυτο δόσιμο, η αδρεναλίνη που ρέει στις φλέβες, η μυρωδιά του "μπαρουτιού"..και γιατί όχι..και ο ηρωισμός.." ΤΣΕ...</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);font-size:100%;" ><br /><span style="color: rgb(204, 102, 204);">(προς Καλό ΠΑΣΟΚο ΙΙ)</span></span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);">(για τη μειονοτητα και τον αυτοπροσδιορισμό)</span><br /><span style="color: rgb(102, 0, 204);">¬Αυτά ακριβώς ήθελα να πω κύριε ****</span><br /></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:130%;" ><br /><span style="font-weight: bold; color: rgb(51, 102, 102);">Καλός ΠΑΣΟΚος ΙΙ:<br /><br /></span></span><span style="color: rgb(51, 102, 102);font-size:100%;" ><span style="color: rgb(51, 204, 255);">(προς εμένα, για τα επεισόδια στο Κολωνάκι)</span></span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">…ΜΗΠΩΣ ΘΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΠΙ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΑΥΤΑ? ΜΗΠΩΣ ΘΥΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΕΠΙ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ «ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΜΕΤΑΘΕΣΗ» ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙ Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ?</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">ΘΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ? ΘΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΔΕΣΜΕΥΣΗ (sic) ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΠΙ ΠΑΣΟΚ? ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΕΑΝ ΘΥΜΑΣΤΕ? ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ?</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">ΤΑ ΘΥΜΑΣΤΕ ΑΥΤΑ?</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">ΕΠΙ ΠΑΣΟΚ ΤΡΩΓΑΤΕ Η ΜΑΛΛΟΝ ΤΡΩΓΑΜΕ ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΤΡΩΝΕ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΠΕΙΝΑΜΕ.</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">(προς Κακό ΠΑΣΟΚο )</span><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ, ΣΤΕΚΕΙΣ? ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΝΑ ΜΠΟΥΝΕ ΟΙ ΤΟΥΡΚΑΛΑΔΕΣ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΠΑΣ ΚΑΛΑ? ΑΥΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΕΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ. ΒΑΛΑΝΕ ΤΟΝ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΚΟΥΒΑΛΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΕΙΣΑΙ ΛΑΘΟΣ ΦΙΛΕ.</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΟΥΤΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΟΥΝ. ΟΥΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΟΥΝ.</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 102);">ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ tTOYΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ? ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ?</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 255, 255);"><span style="color: rgb(51, 102, 102);">ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ?</span><br /><br /><span style="font-size:130%;"><br /></span></span><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:130%;" ><span style="color: rgb(0, 153, 0); font-weight: bold;">(Καλός ΠΑΣΟΚος ΙΙΙ)</span></span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:100%;" ><br />(προς εμένα, γενικώς)</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">¬Αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι "σύντροφοι" είναι ότι, οι Γιακωβίνοι εμφανίστηκαν ΤΩΡΑ, στο τέλος της υπομονής!!! Τις κοινωνίες του Δικαίου και της Αρετής θα τις χτίσουμε πάνω στα ερείπια του σάπιου νεοφιλελεύθερου κόσμου σας! Και εάν όλοι γεννηθήκαμε για μια στιγμή στον χρόνο, τώρα είναι το ραντεβού μας με την ιστορία...</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">¬Αντιγράφω από τη Διακήρυξη Αρχών και Στόχων της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ που ίσχυε στα δικά μας χρόνια, για να μην ξεχνάμε ποιοι είμαστε και γιατί οργανωθήκαμε στο ΠΑΣΟΚ:</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">"Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είναι πατριωτική οργάνωση. Πιστεύουμε ότι οι υπαρκτές απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα μας και οι ακρωτηριασμοί που το ελληνικό έθνος υπέστη κατά καιρούς έχουν διπλή διάσταση: εθνική διάσταση, όχι μόνο γιατί απειλείται η ακεραιότητα, αλλά και γιατί πλήττεται η αξιοπρέπεια, ο δυναμισμός και η αυτοπεποίθηση ενός ολόκληρου έθνους... ...οικονομική και κοινωνική διάσταση, καθώς η απειλή αυτή απορροφά σημαντικούς πόρους και ενεργητικότητα σε βάρος κάθε αναπτυξιακής μας προσπάθειας. Πολιτιστική διάσταση, στο μέτρο που αμφισβητείται η ταυτότητα και η ιστορία μας"</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">-σελίδα 9, από τη Διακήρυξη Αρχών και Στόχων της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ που ψηφίστηκε στο 1ο Συνέδριο της Νεολαίας μετά τις Καταλήψεις του 90-91</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">Το εν λόγω κείμενο συντάχθηκε υπό την επιμέλεια του Ανδρέα Παπανδρέου και της γενιάς 90-91...Περαστικά στο εκσυγχρονιστάν!!!!</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:100%;" ><br />(προς ΚΑΚΟ ΠΑΣΟΚο και εμένα)</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">¬Το να είσαι πατριώτης απαιτεί ΥΨΗΛΗ ΠΑΙΔΕΙΑ και κοινωνική συνείδηση! Όποιος δεν γουστάρει τη 3η Σεπτέμβρη, να αποκαλυφθεί τώρα! Άλλο ελευθερία λόγου και σκέψης, και άλλο ο πεμπτοφαλαγγισμός! ΑΡΚΕΤΑ!</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);">¬Η δημοκρατική παράταξη ήταν, είναι και θα είναι ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ... Ας διαβάζουμε λίγο Θουκυδίδη αλλά και Κοραή, αλλά πάνω απ' όλα Ανδρέα Παπανδρέου, πριν ανοίγουμε την ημιμάθειά μας σε δημόσιο διάλογο...</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:100%;" ><br /><span style="color: rgb(153, 255, 153);"><span style="color: rgb(51, 204, 0);">(προς Κακό ΠΑΣΟΚο)</span><br /></span></span><span style="color: rgb(0, 102, 0);">(για το θέμα της πατριωτικής Νεολαίας)</span></span><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:85%;" > Εάν αντιλαμβάνεσαι το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ όπως την εθνικιστική δεξιά, έχεις ιδεολογικό κενό... κάλυψέ το...</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:85%;" ><span style="color: rgb(0, 153, 0);">(για το θέμα του αυτοπροσδιορισμού) Τι λες ***** μου; Εδώ είναι ΠΑΣΟΚ! Αυτά να τα λες στο ΣΥΡΙΖΑ!!!!</span><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">Και σε ό,τι αφορά τον Παπαθεμελή, τον στείλαμε στη Δεξιά και ησυχάσαμε!!! Εμείς είμαστε πατριώτες, όχι εθνικιστές! Και όπως έλεγε και ο Ανδρέας, δεν παραχωρούμε μια σπιθαμή της πατρίδας μας!!! Γεμίσαμε "κουλούς" στο ΠΑΣΟΚ!!!! ΠΟΥ είσαι Ανδρέα!!!!</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">(για το θέμα του γάμου μεταξύ ομοφύλων) Σύμφωνα προς (sic) τον Σόλωνα, τον θεμελιωτή της δημοκρατίας και της ευνομίας, σκοπός του γάμου είναι η τεκνοποίηση.... Εάν, λέω εγώ, δεν συντρέχει λόγος τεκνοποίησης, γιατί να παντρευτούμε; Ε, γιατί; Για τη διατροφή; Για τα κληρονομικά; Τα παιδιά ανήκουν στην Πόλη -στη δημοκρατία- ως προέκταση της οικογένειας, και αυτό απαιτεί κοινωνική συμφωνία!*</span><br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:85%;" ><span style="font-size:100%;"><span style="color: rgb(51, 204, 0);">(προς καλό ΠΑΣΟΚο ΙΙ)</span><br /></span> Σύντροφε ***** με τι ασχολείσαι; Θα απολογηθούμε εμείς που αγωνιζόμαστε για μια Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες; (Όπως δήλωσε και ο ΓΑΠ προσφάτως;) Το λόγο θα έχουν τα όργανα, για όλους αυτούς που προσπαθούν να ντροπιάσουν το ΠΑΣΟΚ και να απαξιώσουν την παράδοσή μας!!! Χαλάρωσε... Το εκσυγχρονιστάν και ο νεοφιλελευθερισμός πέθαναν... θες να πάμε στην κηδεία;</span><br /><span style="color: rgb(0, 102, 0);font-size:85%;" ><br /><span style="font-size:100%;"><span style="color: rgb(51, 204, 0);">(Προς καλό ΠΑΣΟΚο Ι) </span><br /></span>(σσ: εκτίθεσαι) Στους προδότες!!! Κατάλαβαν ότι είσαι Τριτοσεπτεμβριανή, Ελληνίδα και πατριώτισσα και τώρα απειλούν!!! Για κοπιάστε, δουλάκια!!! Εμείς κορίτσι μου, που ποτέ δεν αλλάξαμε δρόμο, και ΕΜΕΙΣ είμαστε το ΠΑΣΟΚ, πάντα θα δεχόμαστε τη λάσπη των τιποτένιων!!! Αλλά μας οδηγεί ο Κάλβος: θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!!! Το άγχος θα το έχουν σύντομα αυτοί που πούλησαν την Ελλάδα και τον λαό της! Όχι εμείς, που σε αυτή την πατρίδα σεμνά προσφέρουμε τα ξίφη μας... ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΝΑ...<br /><span style="font-size:100%;"><br /><span style="color: rgb(51, 204, 0);">(προς εμένα - αυλαία...)<br /><br /></span></span>άσε μας βρε <span style="font-size:130%;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-style: italic;">δεξιά</span>....</span></span></span><br /><br /><br /><br />Στόχος δεν ήταν να εκθέσω πρόσωπα και καταστάσεις.<br />Στόχος μου είναι να κατα/αποδείξω αυτό που πριν από μερικούς μήνες είχα εκθέσει πιο ...θεωρητικά, περί <a href="http://stillelate.blogspot.com/2008/09/blog-post_28.html">"προσωπικής αριστεράς"</a>.<br /><br />Και να προβληματιστώ φωναχτά ως προς το αν είναι δυνατόν να υπάρξει συνεννόηση μέσα σε αυτόν τον χώρο που λέγεται ΠΑΣΟΚ, ή καλύτερα Τρικούπη, Κωλέττη, Ιπποκράτους....<br /><br /><span style="color: rgb(51, 204, 0); font-weight: bold;">Κίνημα</span> πάντως πετυχημένο <span style="font-weight: bold;">δεν</span> πρόκειται να είναι, διότι αν δεν υπάρξει ένα πρό(σ)ταγμα ηχηρό και σαφές, αν τραβάμε ο ένας προς ανατολή κι ο άλλος προς δύση, όπου και να <span style="font-size:130%;"><span style="font-style: italic;">κινήσουμε</span></span> να πάμε, να <span style="font-style: italic;font-size:130%;" >φτάσουμε</span> αποκλείεται.<br /><br /><br /><br /><span style="color: rgb(153, 255, 153); font-style: italic;font-size:85%;" ><span style="color: rgb(0, 153, 0);">*η ιδιότητα του "Καλού ΠΑΣΟΚου ΙΙΙ" έχει τη σημασία της. Είναι δημοσιογράφος, αλλά το πού αρθρογραφεί -και πού αρθρογραφούσε μέχρι πρότινος-, δεν θα ήθελα να το πω δημοσίως, προσωπικά δεδομένα γαρ... Αν και βάσει αυτών που λέει, κάτι συνάγεται... Αφήστε τη φαντασία σας να ταξιδέψει σε μεγάααααλη απόσταση από το χώρο του ΠΑΣΟΚ...</span><br /><br /></span><div style="text-align: right;"><span style="font-size:78%;"><span style="font-style: italic; color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(255, 255, 255);">link:</span> </span><a style="font-style: italic; color: rgb(255, 0, 0);" href="http://stillelate.blogspot.com/2008/09/blog-post_28.html">"η προσωπική μας Αριστερά" Σεπτέμβρης 2008</a></span><br /></div>still-elatehttp://www.blogger.com/profile/13248897857445394858noreply@blogger.com7