Επικαιρότης αιωνία!!!!

...φωτιές, 3α (!) ΚΠΣ, δικαστές, εισαγγελείς, πτώσεις από τον 4ο, ροζ και γαλάζια σκάνδαλα που ως δια μαγείας ...καλύπτονται από αχνο-πράσινα της περασμένης δεκαετίας (???), κράτος Δικαίου στα "απωλεσθέντα" και με τη βούλα, ξαναφωτιές, σχεδόν άπνοιες που παρουσιάζονται ως σχεδόν τυφώνες, κ***βαρέματα και χασμουρητά και αιώνιοι φραπέδες και άδειες από τη -γαλάζια- σημαία που εμφανίζονται ως "μηχανισμοί επί ποδός", καλοκαιρινές εκδηλώσεις- ετσι για τον Αισχύλο και τον Αριστοφάνη ρε γαμώτο-, και δωσ'του φωτιές, κάπου η νοσταλγία της πλημμύρας που θα έρθει το χειμώνα -αχ και να 'ρχόταν τώρα, να μας σβήσει τις φωτιές- , οιμωγές για τον Κάρατζιτς, ονόματα και "βέτο"-εθνικές υπερηφάνιες ασχετοσύνης και εθνολαϊκισμού, εκπτώσεις ανεπαρκείς, ακρίβεια ανευ προηγουμένου ασύγκριτη και αστάθμιστη, Βρυξελλιώτικα πρόστιμα σωρηδόν- άραγε ποιός θα ακολουθήσει τη Βουλγαρία στη "γωνία"??- , σκουπίδια, σκουπίδια, σκουπίδια, ξανάμανά φωτιές, και πάντα βέβαια πρώτη η Νέα Δημοκρατία, - μαζί μαζί με τα μπάνια του λαού και το "μεράκι" και το "φιλότιμο" του Έλληνα, - τα "αμετάφραστα"..... ε, ρε.....

...Εις τα Θεμέλια του Φρενοκομείου


Ὢ Ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν... Ὢ εὐτυχὴς ἡμέρα!

Ὤ! τώρα πρέπει ὁ καθεὶς τοῦ Ἄστεως πολίτης

νὰ βάλει στὸ μπαλκόνι του μιὰ κόκκινη παντιέρα

μὲ μιὰ χρυσὴν ἐπιγραφὴ "Ζωρζὴς Δρομοκαΐτης".

Ναί! τώρα πρέπει στολισμὸς μὲ δάφνες καὶ μυρσίνες,

ναί! τώρα πρέπουν κανονιές, φανάρια καὶ ρετσίνες.

Φρενοκομεῖο κτίζεται καὶ στὴ σοφὴν Ἑλλάδα!

ἅ! ὁ Θεὸς ἐφώτισε τὸν Χιώτη τὸν Ζωρζὴ

καὶ τώρα μέσα στοῦ Δαφνιοῦ τὴν τόση πρασινάδα

θὰ βρίσκουμε παρηγοριὰ κι ἡ μνήμη του θὰ ζεῖ.

Ὢ μέγα εὐεργέτημα τῶν εὐεργετημάτων!

Ὢ μόνον οἰκοδόμημα τῶν οἰκοδομημάτων!

Θέλει λαμπρὸν Μαυσώλειον αὐτὸς ὁ κληροδότης,

παιάνας κι ἀποθέωσιν εἰς τρίτους οὐρανούς!...

Εὑρέθη μὲς στοὺς Χιώτηδες, μὲ γνώση κι ἕνας Χιώτης,

κι ἐσκέφθη ὁ μεγάλος του καὶ πρακτικός του νοῦς

πῶς μέσα στὴν Ἑλλάδα μας ποῦ πλημμυροῦν τὰ φῶτα,

Φρενοκομεῖον ἔπρεπε νὰ γίνει πρῶτα-πρῶτα.

Το φρενοκομείο χτίστηκε με κληροδότημα του Χίου φιλάνθρωπου
Τζωρτζή Δρομοκαΐτη (που πέθανε το 1880) έξω από την Αθήνα,
κοντά στη Μονή Δαφνίου, γι' αυτό πολλοί το λένε και "Δαφνί".
Ο Σουρής δεν άφησε την ευκαιρία που του 'δινε το γεγονός
και το ...καυτηρίασε δεόντως... Απρίλης 1884)

πηγή:Τόπος Ελλήνων