31 Δεκ 2008

Παιδιά και δυο φορές παιδιά...

Κι αφού πρόσφεραν, χάρισαν, έδωσαν, δόθηκαν, τώρα είναι κάπου ξεχασμένοι...
Η σκέψη τους συνήθως είναι θολή, πλημμυρισμένη από αναμνήσεις ενός μακρινού παρελθόντος.
Κι όταν, φορές, φωτίζεται, όταν αναγνωρίσουν το παρόν, τότε σκοτεινιάζει η ψυχή τους.
Γιατί η μόνη γνώριμη φιγούρα γύρω τους είναι η μοναξιά.

Δεν έχει εγγονάκια, δεν έχει ανίψια, δεν έχει παιδιά.
Τα γελάκια και οι φωνές τους, τα μαλώματα κι οι αγάπες τους, δεν είναι για τους ανήμπορους.
Κι ειδικά τις μέρες χαράς, η ανημπόρια η έρμη χτυπά σαν τη βροχή στον τσίγκο.
Και γι' αυτό τα νιάτα πάνε με τα νιάτα.

Η γιαγιά μου που με μεγάλωσε, μου έλεγε όμως μια ιστορία.

Πάει, λέει, η μάνα με το παιδί της περίπατο στο δάσος...
"Τι το θέλεις παιδί μου το κούτσουρο αυτό?"
"Θα το φυλάξω, μανούλα, να φτιάξω μια μέρα και σε σένα ένα ξύλινο πιάτο όταν τα χέρια σου θα τρέμουν, σαν αυτό που έχεις στον παππού."

Η γιαγιά μου ήταν από τους τυχερούς. Δεν φωτιζόταν η σκέψη της, ούτε μια στιγμή.
Ηταν ξεχασμένη και από τον εαυτό της ακόμα.
Κι αυτό ευτυχία είναι, τελικά.

Καλή τους χρονιά.
Καλή μας χρονιά.
Και λίγη μπέσα.



Τι είναι αυτό?
Μια κουβεντούλα για κείνους που μας μεγάλωσαν...

-Ευχαριστώ Περικλή...

25 Δεκ 2008

Η κατάληΞη.

"Γιατί κάνετε κατάληψη?", ρωτάει ο Δήμαρχος.
"Γιατί κάνουν και στην Αθήνα.", απαντάνε οι 10 μαθητές από το 15μελές του Γυμνασίου. Απνευστί.

"Δηλαδή γιατί? Για ποιό λόγο? Τι ζητάτε?" συνεχίζει ο Δήμαρχος.
"Δικαίωμά μας δεν είναι? Ετσι, κάνουμε κατάληψη. Έχει οικονομική κρίση."

"Μάλιστα. Πώς την αποφασίσατε την κατάληψη?"
"Ψηφίσαμε. Από τους δεκαπέντε, μόνο οι 5 ήθελαν να μην κλείσει το σχολείο. Και κερδίζουν οι πολλοί."

"Δηλαδη αν μαζευτούμε τωρα εδω μέσα 15 άτομα, και ψηφίσουμε αν θα δείρετε εμένα ή οχι, και χάσω 14-1, θα με δείρετε, δημοκρατικά?"
"Ναι"

"Καταλαβαίνετε ότι δημοκρατία είναι να αποφασίζουν οι πολλοί, ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ οτι σεβόμαστε τα βασικά δικαιώματα των λίγων? Δεν μπορούμε δηλαδή να στερήσουμε από έστω και ΕΝΑ παιδί, το δικαίωμά του στην Δωρεάν Παιδεία, κι ας μην είναι όπως τη θέλουμε. Εσείς οι πολλοί 10 πώς στερείτε το δικαίωμα των άλλων 5 να κάνουν μάθημα? "

"Μα και στο Πολυτεχνείο κάνανε κατάληψη, και τώρα το γιορτάζουμε κάθε χρόνο."

"Στο Πολυτεχνείο παιδί μου η χώρα ειχε δικτατορία. Στη δικτατορία ακόμα και να σκοτώσεις τον τύραννο είναι καλό. Αλλά τότε αυτοί δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν, ούτε να κάνουν 15μελές, ούτε να πουν τη γνώμη τους, ούτε τίποτε, ενώ εσείς και οι γονείς σας το έχετε. Στη Δημοκρατία δεν μπορείς να σκοτώσεις τον πρωθυπουργό. Μπορείς να τον αλλάξεις - γι αυτο εχουμε τις εκλογές.
Και τελικά η κατάληψή τους αυτών, έληξε επειδή μπήκαν μέσα τα τανκς. Εχεις δει ποτέ εσύ κανένα τανκ, να περιμένει απ έξω απο το σχολείο σου, τις 20 φορές που έχετε κάνει κατάληψη από πρόπερσι?"

"Οχι"

"Καταλαβαίνεις τη διαφορά? Ότι η δημοκρατία σου δίνει όπλα να αλλάξεις την κατάσταση αλλιώς, κι όχι με την κατάληψη?"

"Κι οι άλλοι δηλαδή πώς κάνουν στην Αθήνα? Εμείς είμαστε οι βλάκες?"

...στη συζήτηση εμπλέκεται κι ενας προοδευτικός συνδικαλιστής καθηγητής.

"Καλά το λενε τα κοπέλια... Η οικονομική κρίση... "
Δήμαρχος: "Έχετε και τσι ελιές να μαζώξετε ε??"
"Μα τι λες τώρα Δήμαρχε..."
"Καλά καλά. Το καταγράφω, ότι συμφωνείτε με την κατάληψη, και παραδίδετε τα κλειδιά."

...πάει αυτό.

Κατάληψη λοιπόν, δημοκρατικά.
Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια να βλέπαμε ποιά παιδιά ήθελαν την κατάληψη και ποιά όχι (βαθμολογία και απουσίες παιδιών, τυχόν -λεμε τώρα- φάκελλό τους στην αστυνομία, πόσες φορές έχουν επαναλάβει την ίδια τάξη, καθώς και κομματικό backgroung των γονιων τους, αφού το πνεύμα το αγωνιστικόν δια της καταλήψεως συνήθως μεταδίδεται ...κληρονομικώς) .
Έτερον εκάτερον, προσπερνάμε.

Ξεκινάει η κατάληψη.
Έρχεται Σαβατοκύριακο πριν τις γιορτές, τα παιδιά ΔΕΝ παραδίδουν τα κλειδιά στους καθηγητές που τα στήριξαν, ούτε για το διήμερο.
"Οχι, εδώ θα κάτσουμε, δεν πάμε πουθενά, είμαστε στον αγώνα"...
Κάποιοι από αυτούς που μένουν μέσα επειδή "είναι δικαίωμά τους" έχουν ήδη μείνει και στην ίδια τάξη, από απουσίες, και κάποιοι -επίσης μαθητές, όχι εξωσχολικοί- ήδη είναι 16 χρονών, καθώς προσπαθούν επί χρόνια να πάρουν απολυτήριο ανεπιτυχώς, χωρίς να πατάνε στο σχολείο, (γιατί αν απλά και μόνο πατάς, απολυτήριο παίρνεις, ως γνωστόν)...

Οι γονείς τους - όσοι ενδιαφέρονται και διαφωνούν- ΔΕΝ τους πείθουν, και η κατάληψη συνεχίζεται και το Σαβατοκύριακο, πίσω από πόρτες σφαλιστές με αλυσίδες και λουκέτα...

Η κατάληξη της κατάληψης, το βράδυ της Κυριακής??
Δύο 13χρονα με σπασμούς και μια14χρονη κοπέλα σε ημικωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο... Από το πολύ αλκοόλ.
(Πρέπει να ήταν το κονιάκ για το μνημόσυνο των τριών εβδομάδων του παιδιού στην Αθηνα. Μάλλον ήταν μπόμπα...)

Ένα από τα παιδιά, που στερείται ομαδικού πνεύματος, προφανώς, "άδειασε" τους υπόλοιπους και φώναξε τον πατέρα του. Ετσι ήρθαν τα ασθενοφόρα...

Παιδάκια είναι αυτά. Δεν εχουν άκρες στο Αλ Τσαντίρι Νιουζ να ενημερώσουν την επικράτεια με ντοκουμέντα για το περιστατικό. Εξάλλου τα βίντεο που θα έχουν -λογικά- τραβήξει με τις απόπειρες να κάψουν το σχολείο κλπ, με ή χωρίς αλκοόλ στο αίμα τους, μένουν μεταξύ τους, ο νόμος του σχολειού... Οι πρωινοί απλά είδαν τα ίχνη στους τοίχους.

Πάμε παρακάτω.

"Τα σχολεία ήταν κλειστά και ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΨΥΧΗ των μαθητών", είπε ο πολλά βαρύς "αιώνιος έφηβος" Αλέκος στη Βουλή την Κυριακή...
Πώς λέμε "ανοίγω φύλλο για μπακλαβά"??

Λιγο μετά επικαλέστηκε ως πηγή των στοιχείων του και το "Αλ Τσαντίρι Νιουζ"...
Αλλά ο Λάκης μάλλον δεν έχει πρόσβαση στα σχολειά, ούτε και τον εμπιστεύονται οι μαθητές. Ούτε και τον Αλέκο προφανώς. Εξ ου και οι παραλείψεις στην ενημέρωση.

Αλλά κι όποιος ΕΧΕΙ πρόσβαση τελικά, δεν έχει άλλες "χάρες", που χρειάζονται για να ΔΕΙΣ και να ΠΕΙΣ την αλήθεια (εγκέφαλο και κότσια).

Αν ενδιαφέρονται οι συγκεκριμένοι και άλλοι φιλόπαιδες ή αιώνιοι έφηβοι, πάντως, τους ενημερώνω εγώ, που έχω πρόσβαση σ' ΑΥΤΟ το σχολειό, ότι και τα παιδιά καλά είναι, θα τη βγάλουν, και οι καθηγητές τσι επομάζωξαν τσι ελιές, μόνο να τα ανοίξουν τα σχολεία..

Όσο για τις ψυχές των μαθητών, ΠΑΝΤΑ ανοιχτές είναι, κι αυτό είναι και το θέμα.
Ότι μπαίνει μέσα όποιος να ναι, όποιος τους πει πιο πειστικά αυτό που θέλουν ν' ακούσουν...


21 Δεκ 2008

Christmas dreams...

...ένα πολύ όμορφο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι του Andrew Lloyd Webber , soundtrack σε μία κατασκοπική ταινία του 1972, που μου "κόλλησε" και το εντόπισα, απ' αυτά τα φλούφλικα που μ' αρέσουν αλλά δεν το γκαρίζω, για ευνόητους λόγους....

"Christmas Dream",
by -the one and only- Perry Como & The London Boy Singers...

Watch me now here I go, all I need 's a little snow
starts me off, sets the theme, helps me dream my Christmas Dream

Every year I dream it, hoping things will change
an end to the crying, the shouting, the dying
And I hope you will dream it too
It' Christmas, remember, we've got to remember

So light the light,
I'm home tonight,
I need you to warm me,
to calm me, to love me,
to help me to dream
my Christmas Dream

Crazy things said and done every single day but one
Every night should I believe be the same as Christmas Eve.

Nights should all be silent, days should all slow down
An end to the hurry, the noise, and the worry
And I hope you believe that too
It' Christmas, remember, does no-one remember

The whole world needs,
their Chiristmas dream

we need it to warm us,
to calm us, to love us,

to help us to dream
our Christmas Dream.



...Και, κάπως έτσι, μου ήρθε μία φαεινή.

Φέτος, λόγω οικονομικής κρίσης, θα κάνω στους δικούς μου ένα δωράκι συμβολικό. Δεν έχει βιβλία, μπλούζες, cd και σκουλαρίκια...

Κάτω από το δέντρο, θα έχει γι αυτούς από ένα κατακόκκινο χριστουγεννιάτικο φάκελο με μια απόδειξη μόνο μέσα.
Σύνολο 5 φάκελοι.
Ο πρώτος τους μήνας σε πρόγραμμα αναδοχής παιδιού πληρωμένος.
Τους υπόλοιπους θα τους πληρώνουν εκείνοι απο την πιστωτική τους, 20 ευρώ το μήνα, ούτε που θα το καταλάβουν, δεν θα πονέσει καθόλου.

Το βασικό δώρο από μένα θα είναι η χαρτούρα και η συμπλήρωση των στοιχείων τους, εδώ που τα λέμε, μια και όλοι εκεί κολλάμε...
Το ποσό δεν είναι και τόσο άξιο λόγου, μέσα στα έξοδα που συνήθως κάνουμε κάθε μήνα...

Και, μια και κάποιος κοινός γνωστός μας είπε: "Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τώ μη έχοντι" (*), ε, όταν έχεις 35 τουλάχιστον "χιτώνας" (20 x 35=G700), ε, ας του δείξουμε λίγη πίστη του κυριούλη με τους χιτώνες, μέρες που 'ναι.

Κι αν είμαστε σε δεινή κατάσταση, κάποιοι είναι σε δεινότερη.

Christmas dreams come true, για 5 σπορίδηδες στην άλλη άκρη του κόσμου, λοιπόν, σε τιμή-έκπληξη...

Σταγόνα στον ωκεανό, ε?
Για μας.
Για εκείνους είναι η μόνη σταγόνα, η μόνη αχτίδα, και μοιάζει με θαύμα το πόσο δροσίζει, το πόσο ζεσταίνει...




17 Δεκ 2008

Η ελευθερία του λόγου και του Τύπου, κι η ευθύνη απέναντι στους νέους...

Φανταστείτε ότι ανοίγετε την τηλεόρασή σας μέρα μεσημέρι, μπροστά στο 12χρονο παιδί σας, και βλέπετε αυτό:



Ταυτοχρόνως, από κάτω να περνάνε "υπότιτλοι" όπως "Κάψτε τους", "Εχει φωτιές η κόλαση ρεεεε", "Για πάρτη σου Μικρέ", "ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ "ΓΚΕΛΕΣ" ΝΑ ΧΕΙ ΚΑΝΕΙ Η "ΜΠΑΛΑ", ΕΜΕΙΣ ΓΚΟΛ ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΑΛ***"...

Το ΕΣΡ θα αντιδράσει αυτομάτως, με σοβαρότατες ποινές και πρόστιμα, καθότι σύμφωνα με τον νόμο, (ΠΔ 77/2003 για τη Δημοσιογραφική Δεοντολογία, άρθρο 4 παρ. 1)
"Δεν επιτρέπεται η παρουσίαση προσώπων με τρόπο ο οποίος, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί να ενθαρρύνει, τον εξευτελισμό, την κοινωνική απομόνωση ή τις δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος τους από μέρος του κοινού βάσει ιδίως του φύλου, της φυλής, της εθνικότητας, της γλώσσας, της θρησκείας, της ιδεολογίας, της ηλικίας, της ασθένειας ή αναπηρίας, του γενετήσιου προσανατολισμού ή του επαγγέλματος."
Υποθέτω δηλαδή ότι θα αντιδράσει το ΕΣΡ...

Βέβαια, μπροστά στις συναπτές παραβάσεις του άρθρου 11, παρ. 1 του Κανονισμού Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, πχ, που έχει ως εξής:
" Η αρχή ότι ο κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη του γίνεται σεβαστή και συνεπώς δεν προεξοφλείται το αποτέλεσμα της δίκης ούτε οι κατηγορούμενοι αναφέρονται, άμεσα ή έμμεσα, ως ένοχοι ",
και το οποίο έχει τσαλαπατηθεί προ πολλού και ειδικά τώρα από τα ΜΜΕ, το ΕΣΡ δεν έχει κάνει τίποτε...
Ίσως επειδή η κοινή γνωμη-όχλος επικροτεί και αποζητά τις παραβάσεις αυτές, κι αυτό αποτελεί πλέον κριτήριο που νομιμοποιεί, αν δεν επιβάλλει, την παράβλεψη των παραβάσεων...

Παρ'όλ' αυτά, όμως, τουλάχιστον τέτοιου είδους αγριότητες όπως αυτή η καταφανής ώθηση στη βία, και παιχνίδια με την παιδική και εφηβική ψυχοσύνθεση και ψυχοφυσιολογία, θα τύγχαναν μέριμνας από τα ΜΜΕ, κατ' απαίτηση των γονιών-τηλεθεατών, κατ αρχάς....
Δεν θα το ανέχονταν, όπως δεν ανέχονται κι άλλους φορείς που υποδαυλίζουν σαφώς τη νεανική βία (βλέπε κάποια κόμματα, οι δημοσκοπήσεις μίλησαν ήδη)...

Το θέμα όμως είναι ότι οι γονείς, οι δάσκαλοι και η διανόηση, οι κατ' εξοχήν δηλαδή υπεύθυνοι για τη διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση των παιδιών και των εφήβων, ΔΕΝ ανοίγουν την τηλεόραση του 2008, την τηλεόραση των νέων, δηλαδή το διαδίκτυο...

Η όταν την ανοίγουν, "βλέπουν" διαφορετικά "κανάλια" από τα παιδιά τους.

Δεν ξέρουν τί ειναι bloggοσφαιρα, δεν ξέρουν τί ειναι group στο facebook, δεν ξέρουν τί είναι "αναζήτηση ιστολογίων" και googling και δεν ξέρουν και τους πομπούς των μηνυμάτων που τα παιδιά (τους) δέχονται καθημερινά. Δεν μπορούν να ξέρουν. Δεν έχουν συναίσθηση του τί και πώς και με ποιούς συναναστρέφονται τα 13χρονα μέσα απο τον υπολογιστή τους επί τόσες ώρες ημερησίως...

Και δεν είναι δυνατόν να ελέγξουν αυτά που βλέπουν τα παιδιά τους, από το παιδικό τους δωμάτιο. Δεν έχουν τη δυνατότητα, ουτε από πλευράς τεχνογνωσίας, ούτε από πλευράς του ελεύθερου χρόνου που απαιτείται για να γίνει κάτι τέτοιο.

Είναι εκατομμύρια τα "κανάλια", και το κάθε παιδί μπορεί να επιλέξει από "κανάλι" που λέει για αλλοδαπούς, "τεκμηριωμένα", αυτά, μέχρι "κανάλι" που λέει για την ΕΛΑΣ, εξίσου "τεκμηριωμένα", αυτά...
Με άγνωστο αριθμό επισκεπτών το πρώτο, και 77.300 μέλη, χώρια οι επισκέπτες, το δεύτερο...
"Κανάλια"΄όλων των αποχρώσεων του (μη) πολιτικού φάσματος.
"Κανάλια" δηλαδή , που οι "δημοσιογράφοι" τους βρίσκονται στα άκρα των άκρων , κατά πολύ υπερεκπροσωπημένα στο Διαδίκτυο, λόγω και περιθωριοποίησης και εκπαραθύρωσής τους από τα υπόλοιπα συμβατικά ΜΜΕ, που υπόκεινται σε στοιχειώδεις κανόνες ...
"Κανάλια" παντελώς ανεξέλεγκτα.

Και ίσως και μοιραία. Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή.
Ίσως να κατέστησαν ήδη μοιραία, αν λάβουμε υπόψιν μας τα τελευταία γεγονότα και την πρωτοφανή ένταση και έκτασή τους, και απλά αργούμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της συμβολής τους στο πρωτοφανές της υπόθεσης.

Η επιρροή του Διαδικτύου στα πολιτικά δρώμενα, είναι πλέον δεδομένη, όπως οι εκλογές στις ΗΠΑ απέδειξαν περίτρανα. Η ανάμιξή του στις εξελίξεις πασιφανής. Η μετατροπή του συνθήματος απο τους πομπούς σε πράξεις από τους δέκτες, ειδικά από παιδιά και νέους, πραγματικότητα.
Και μας περιμένουν όχι μόνο ώρες όλο και πιό δύσκολες, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και όλο και περισσότεροι νέοι χρήστες του διαδικτύου, καθημερινά, έκθετοι στη δύναμη του λόγου και της εικόνας.

Το να μην μπορούμε ή να μην θέλουμε να την διαπιστώσουμε και να λάθουμε υπεύθυνη θέση απέναντί της, επειδή είμαστε μια ή δυο γενιές πριν ή επειδή δεν έχουμε χρόνο να "σερφάρουμε" σε άγνωστους "τόπους", δεν μας δικαιολογεί ούτε στην άγνοιά μας, ούτε στην αδράνεια που αυτή συνεπάγεται.

Ειμαι υπέρ της ελευθερίας έκφρασης του οποιουδήποτε.

Οταν όμως ο οποιοσδήποτε- ενήλικος ή ανήλικος, με σώας τας φρένα ή όχι, επώνυμως, ανωνύμως ή υπό ψευδωνύμου- που διαθέτει ένα λάπτοπ και μια τηλεφωνική σύνδεση, μπορεί να παρεισφρήσει στην εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών, μαζικά ή και πρόσωπο με πρόσωπο, και να ενσταλάξει δηλητήριο εκουσίως η ακουσίως - από βαρεμάρα, επιπολαιότητα ή βάσει οργανωμένου σχεδίου- στις ευάλωτες παιδικές ψυχές,
είμαι υπέρ της υποχρέωσης της πολιτείας να μεριμνήσει για την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων(α 15 π.2), το σεβασμό και την προστασία της αξία του ανθρώπου (α 2. π 1) , και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας(α. 15, π.2).

Δεν υφίσταται δικαίωμα χωρίς υποχρέωση. Η ελευθερία έκφρασης υπόκειται κι εκείνη σε τουλάχιστον ηθικούς, αλλά και συνταγματικούς περιορισμούς.
Αλίμονό μας αν περάσουμε σε ιστορική φάση όπου θα μιλάμε μόνο για δικαιώματα, χωρίς μηχανισμούς ελέγχων και ισορροπιών από κανέναν.

Οταν το Σύνταγμα θεσπίστηκε, δεν υπήρχε διαδίκτυο.

Ας μην γίνει το διαδίκτυο αιτία να μην υφίσταται Σύνταγμα και υποχρεώσεις των πολιτών στην ψηφιακή επικράτειά του...




16 Δεκ 2008

Υποθετικά διλήμματα...

Χάριν πειραματισμού, ρώτησα την κολλητή μου που έχει δυο παιδιά, αγόρια, ηλικίας 13 και 16 χρονών, το εξής:

Πες οτι πρέπει, σε αναγκάζουν κάποιοι μαφιόζοι, να στείλεις το ένα σου παιδί, χωρίς παρέα, με κράνος, έξω απο το τμήμα Εξαρχείων, και να φωνάξει "ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ", Σάβατο βράδυ, που είναι τίγκα στον αστακό. Δεν χρειάζεται να το πιστεύει, απλά να το πει πειστικά, μπόλικες φορές. Μπορεί να προσθέσει και κάτι για τη μάνα τους, αν θέλει.
Αν θέλει, μπορεί να κάνει και τις αντίστοιχες χειρονομίες, να χουν οπτικοακουστικό υλικό τα ΜΑΤ.

Μολότωφ όχι, τσεκάρουμε το υπαρκτό δικαίωμά μας να μιλάμε και τις πιθανότητες να θυσιαστούμε γι αυτό. Να πετάμε μολότωφ δεν είχαμε ποτέ δικαίωμα, οπότε δεν το τσεκάρουμε...

Το άλλο παιδί σου, την ίδια ώρα, θα βάλει ένα σιδερωμένο παντελονάκι, και θα πάει Τζαβέλλα και Μεσολογγίου.
Θα πλησιάσει, θα καθήσει σε μία από τις καφετέριες, και θα μονολογήσει, ήρεμα αλλά δυνατά, προσποιούμενος ότι μιλάει, ας πούμε, στο τηλέφωνο:
"Αυτά τα άτομα είναι που έχουν κάψει την Αθήνα?? Ε ρε άμα τους κόψουν το χαρτζηλίκι, να δω μαγκιές..."
Δεν χρειάζεται να το πιστεύει, απλά να το πει πειστικά...Όχι πολλές φορές, δεν απαιτείται αυτό...


Η υποθετική μου ερώτηση κατέληγε ως εξής:

Ποιό απο τα δύο θα έστελνες στην Καλλιδρομίου, και ποιό στη Τζαβέλλα??

Ειλικρινής η φίλη μου.
Το βούλωσε, και δεν με ξανάπρηξε.

14 Δεκ 2008

Ας μιλήσουν κι οι Αριστεροί... από "αριστερούς" απόειδαμε...

"Δεν γίνεται συζήτηση στους κόλπους της δικής μας αριστεράς για όρια, πέραν των οποίων είναι θεμιτή η χρήση της βίας.
Υπάρχει μια απροσχημάτιστη καταδίκη της βίας,και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Σε μια χώρα που έχει δοκιμαστεί από έναν εμφύλιο πόλεμο, που δεν είναι και πολύ απομακρυσμένος, που οι προηγούμενες γενιές τον έχουν βιώσει και που και τα νέα παιδιά φέρνουν στη μνήμη τους εμπειρίες από κείνη την εποχή.

(...) Θα ήθελα (από το ΣΥΡΙΖΑ) πιό απροσχημάτιστη καταδίκη της βίας.

ΔΕΝ μ αρέσουν τα "ναι μεν αλλά".
Για μένα ΔΕΝ υπάρχουν "ναι μεν αλλά".

Υπάρχει η βία και την καταδικάζω απερίφραστα, επειδή φοβάμαι ότι αν ανοίξουμε το παράθυρο της βίας, άλλοι θα εισορμήσουν μέσα.
Και υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις ακόμη στην Ελλάδα, που θέλουν να μας πισωγυρίσουν. Ομάδες ρεβανσιστικές, που θα ήθελαν να ανασάνουν σε μια ατμόσφαιρα εμφυλίου πολέμου.
(...) Το παράθυρο το εμφυλιοπολεμικό πρέπει να κλείσει ερμητικά, και να μην αφήσουμε καμία χαραμάδα.
Και φοβάμαι ότι τα "ναι μεν αλλά" ανοίγουν χαραμάδα."(*)


..."Οι εμπρησμοί, οι καταστροφές, οι λεηλασίες ήταν μια οικτρή συνέχεια που μόνο προβοκάτορες, άθλια υποκείμενα, κινούμενα από σκοτεινές επιδιώξεις ορκισμένων εχθρών της Δημοκρατίας που έχουν σαν στόχο το ειρηνικό μαζικό κίνημα, μπορούσαν να το αποτολμήσουν.
Οι τάχατες αντιεξουσιαστές, οι τάχατες αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι ποικιλώνυμοι δειλοί ταραχοποιοί και κάποιοι ανώριμοι νεαροί που κάνουν σύγχυση ανάμεσα στα επαναστατικά γεγονότα και σε ευκαιρίες για πλιάτσικο και κάποιοι άλλοι που αρέσκονται να παίζουν τους κλέφτες και αστυνόμους ήταν οι ήρωες αυτών των ταραχών που βύθισαν στην απόγνωση εκατοντάδες καταστηματάρχες και χιλιάδες εργαζομένους, που έχασαν τις δουλειές τους και το γλίσχρο μεροκάματο.
Ολους αυτούς που τους κατηγορώ στο όνομα της ιστορίας του εργατικού κινήματος, τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να επικαλούνται το όνομα της Αριστεράς.
Δεν έχουν, ούτε μπορούσαν να έχουν καμία σχέση μαζί της.
Και τους κατηγορώ ακόμα μία φορά σαν προβοκάτορες, εχθρούς της Δημοκρατίας.
Και τους καλώ, αν έχουν κουκούτσι μυαλό και αίσθημα ευθύνης, να εγκαταλείψουν τις άθλιες μεθόδους τους και να εξαφανιστούν από τη δημόσια ζωή."
(**)

"Σήμερα θα έλεγα σ' αυτά τα παιδιά να μην παρασυρθούν ΠΟΤΕ σε πράξεις βίας.
Να ορθώσουν το ανάστημά τους και να φράξουν το δρόμο σε καθέναν που ωθεί τα πράγματα σε πράξεις βίας.
Θα ήθελα να πω στα νεαρά παιδιά που ΠΑΙΖΟΥΝ με την επανάσταση:
Προς Θεού, φυλαχτείτε! Δεν είναι αυτός ο δρόμος!
Δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτε ακολουθώντας το δρόμο της βίας. Αντίστροφα, ας ενισχύσουμε το μαζικό κίνημα, Να περιφρουρήσουμε την μαζική ΕΙΡΗΝΙΚΗ εκδήλωση του λαού.

Θα έλεγα στον Αλέξη, να μελέτησει τη σημερινή δημοσκόπηση.
Το 1% επιδοκίμασε τη στάση του.
Κάτι σημαίνει αυτό."
(*)

Λεωνίδας Κύρκος

(*) Στον ΣΚΑΙ, 13/12/2008
(**) Στην Ελευθεροτυπία, 12/12/2008

-το βιντεάκι το πήρα χαμπάρι στον Κρόγια.

13 Δεκ 2008

Αιτούμενοι και παραιτημένοι.

3-11-06

9-09-07

17-01-07

30-05-08



18-05-08

τα αιτήματα διαφέρουν κάθε φορά.
το πάρτυ, το 16, ο ΟΣΦΠ, το "έτσι γουστάρω"...
και δεν τους ...χαιρετίζαμε μεν,
αλλά ούτε και τους αποδοκιμάζαμε όλοι βέβαια.
Τώρα τους δίνουμε και δίκιο,
χειροκροτάμε,
τί περιμένουμε να κάνουν?
Ποιός κάνει πάρτυ και πενθεί με τον ίδιο τρόπο?
Πόσους ακόμα θα πενθήσουμε μέχρι να ξεπενθήσουν
και ποιοί θα είναι αυτοί?

Ποιός απο τους δικαιολογούντες θα αναλάβει την ευθύνη ΤΟΥ
ως ηθικού αυτουργού αν γίνει κάτι τέτοιο?

Είναι υποχρέωσή μας να τους δείξουμε τι σημαίνει "διεκδικώ"
κι ας τους στενοχωρήσουμε,
κι ας μας πουν μούχλες μεσήλικες..
Γιατί παραιτούμαστε απ' αυτό?
Γιατί εθελοτυφλούμε?
Γιατί τους σιγοντάρουμε?

Γιατί δεν βρέχεις ρεεεεε?????

12 Δεκ 2008

Μετονομάζεται ο δούλος του όχλου...

Πρίν εξι μέρες, ο "Αλέξης" ήταν ο Τσίπρας...

Και, μετά, ήρθε "φεύγοντας" ένας άλλος, μικρός Αλέξης...

Που ο τι και να έκανε, ο τι κι αν δεν έκανε, συνόψισε για πολλούς την κρατική βία, για κάποιους άλλους την μιντιακή χειραγώγηση στην προσοδοφόρα αναρχία, για τους (λίγους?) χαϊδεύοντες το ανερυθρίαστο και επικίνδυνο "αφήστε τα παιδιά να 'ρθουν σε μένα, γι' αυτά είναι η βασιλεία της επί γης κολάσεως".

Για κάποιους αιρετικούς έναν συνδυασμό όλων αυτών, με θετικά ή αρνητικά πρόσημα.

Και κάπου εκεί, ο παλιός "Αλέξης" μετονομάστηκε σε "Τσίπρα", κοινή συναινέσει.
Γιατι το μικρό του όνομα πλέον είναι πολύ βαρύ γι αυτόν.

10 Δεκ 2008

Με στόχο τον άνθρωπο...

Βραβείο έγκυρης και διαφανούς ενημέρωσης, στον οργανισμό Λαμπράκη...

Διαρροές από την Αστυνομία περί "εξoστρακισμού"


Όταν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, ή υπάρχει πιθανότητα να μη μας βολέψει, τότε, πολύ απλά, κάτι έχει - ή κάτι θα πάθει- η πραγματικότητα.

Όταν ενδεχόμενη απόφαση από τους ειδικούς της βαλλιστικής υπηρεσίας (με τη σύμφωνη γνώμη του ειδικού συμβούλου της οικογένειας του Αλέξη), υπάρχει πιθανότητα να μας ΞΕβολέψει από την αναμπουμπούλα και το έκτακτο δελτίο καθε τρεις και πέντε, πολύ απλά, την απορρίπτουμε εκ των προτέρων...
Ως ειδικοί επί παντός επιστητού.

Μάρτυρας? Μια αγανακτισμένη γιαγιά σε πρωινή εκπομπή...
"Αν πουν "εξοστρακισμός" θα πάρω κι εγώ πέτρα", λέει η γιαγιά.

Αν τυχόν πουν λοιπόν οι ειδικοί το απονενοημένο, το ήδη προ πολλού αποκλεισμένο, ετοιμαστείτε παίδες για το δεύτερο ημίχρονο.
Με έτοιμα τα αιτήματα, το εξής ένα -εκτός της παγκόσμιας ειρήνης-:
"Να το ΞΕ-ΠΟΥΝ. Αλλιώς θα πάρουμε κι εμείς πέτρες."

Ετσι είναι τα ΜΜΕ..
Πάντα με στόχο τον άνθρωπο...
Ως μερίδιο τηλεθέασης, ως κομμάτι της αγοράς, ως πρόβατα επί σφαγή, ως αφελείς προς επιρροή, ως αφελέστερους προς χειραγώγηση...

Ως μέσο για επίδειξη δύναμης, εν όψει της διαφαινόμενης αλλαγής σκυτάλης στο Μαξίμου.

Για να καταλάβουν οι απερχόμενοι, και να χωνέψουν οι ερχόμενοι, ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.


Ή, όπως λέει και το ...άσμα -αγγλιστί:


"Do you understand English???
When I say "go",
scream really loud !!"


EDIT

το ακούσαμε κι αυτό...
"Δεν παίζει ρόλο η βαλλιστική, αλλά το τί λέει η κοινωνία..."
Πάει το Σύνταγμά μας και ο τι συνθήκη για τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα έχουμε υπογράψει... Και επισήμως.
Σπρώχνουν για "Δίκη των Δύο", 90 χρόνια μετά.
Πρόοδος, μηδεμία.
Όπισθεν ολοταχώς κατ' απαίτηση των ίδιων ανθρώπων που ωρύονταν να μην θιγούν τα δικαιώματα των Ξηρών και του Κουφοντίνα...
...Σεληνιασμός.

8 Δεκ 2008

Ντόπ(αμιν)ες.

Είναι στη φύση μας να εθιζόμαστε, και θα μιλήσω ουσιαστικά για εθισμούς.
Τη νοηματική συρραφή ας την κάνει καθένας μόνος του.

Ο εθισμός γενικά λειτουργεί με προοδευτική εξοικείωση σε ουσίες -ψυχοτρόπους νευροδιαβιβαστές ή παρασκευασμένες σε εργαστήριο- , σταδιακά ο οργανισμός παύει να αντιδρά σε αυτές, ετσι ώστε να απαιτείται διαρκώς μεγαλύτερη ποσότητα των ουσιών αυτών προκειμένου να επιτευχθεί η επιθυμητή δράση τους. Οταν λέμε ουσίες, δεν εννοούμε μόνο ηρωίνη, καφείνη, νικοτίνη. Εννοούμε και ντοπαμίνη, αδρεναλίνη, σεροτονίνη κλπ... Ο οργανισμός νιώθει απίστευτη ευφορία οταν οι ουσίες ειναι παρούσες στο σώμα του, και κάνει ο τι μπορεί για να ξανανιώσει τις επιδράσεις τους, αναζητώντας τις σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες.

Οι αλκοολικοί δηλαδή είναι εθισμένοι στο αλκοόλ, και τη ντοπαμίνη.
Αυτοί που κάνουν extreme sports, έχουν εθιστεί στην αδρεναλίνη και τη ντοπαμίνη.
Οι ερωτευμένοι εχουν εθιστεί στην ντοπαμίνη, τις φερομόνες και τη σεροτονίνη.
Οι σαδιστές έχουν εθιστεί στη μυρωδιά του φόβου από τους άλλους, τις φερομόνες δηλαδή, ή απλά την αίσθηση της δύναμης που δίνει η βία πάνω στους άλλους . Και στην ντοπαμίνη, βεβαια.

Αν του τις στερήσουν, τις δραστηριότητες ή τις ουσίες, υποφέρει, καθώς το σχετικό σύνδρομο δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του. Οταν ξεθωριάσει η ανάμνηση της ουσίας από το σώμα, σταδιακά επανέρχεται. Ετσι ξεπερνάμε τον έρωτά μας, παύουμε να τρέχουμε στα βουνα και τα λαγκάδια ή σταματάμε να βαράμε για να διεγερθούμε, (ισως) κάποια στιγμή..
Θέλει βουληση και βοήθεια, υπάρχει όμως γιατρειά.
Στην Αμερική μπορείς να πάς να γραφτείς και σε κάποιο "Α". Ανωνυμοι Αλκοολικοι/σεξομανείς/αδρεναλινομανείς κλπ...
Η σε γράφουν με το ζόρι σε κάποιο "County Jail", αν το παρακάνεις κυνηγώντας τη δόση σου - κι αυτό ισχύει παντού, όχι μόνο στην Αμερική.

Αυτά τα εισαγωγικά, και τώρα στο προκείμενο.

Αυτοί που καίνε, σπάνε και καταστρέφουν συστηματικά, με ή χωρίς δικαιολογία, εχουν εθιστεί σε περίπου 50 διαφορετικές "-ίνες": ντοπαμίνη, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη κλπ, καθώς και σε ποικίλες φερομόνες.
(Συχνότατα δε, και σε κάποιες ουσίες που παράγονται εκτός του ανθρώπινου οργανισμού, με καμινέτα, μπρίκια και δοκιμαστικούς σωλήνες. Αλλά δεν θα μιλήσω γι' αυτο.)

Ο Φρόυντ δε κατήγαγε ατό το φαινόμενο σε αγνό, ανόθευτο πρωτόγονο ένστικτο, μιλώντας για την τυφλή μανία καταστροφής ως ναρκισσιστική απόλαυση (και άρα έκλυση ντοπαμίνης).

Απεξάρτηση χρειάζονται λοιπόν οι εθισμένοι, κι όχι "εξέγερση". Απεξάρτηση από την ευφορία που τα πρωτόγονά ένστικτα της βίας, της καταστροφής, του κινδύνου και της υπέρτατης εξουσίας τους προκαλούν.

Περιττό να πώ δε, ότι η όποια ταύτιση των "μπουκαλάκηδων", των "εθισμένων" σε ουσίες, με τον Αναρχισμό, είναι τουλάχιστον αυθαίρετη και καταχρηστική, με στόχο την προπαγάνδα, καθώς ο αναρχισμός βασίζεται στη γνώση και τη μη βια.
Δεν βασίζεται στην άγνοια και την τυφλή ή μισότυφλη υπακοή στον αρχηγό της αγέλης, ούτε στα πρoτάγματα του facebook και των blogs και των όποιων (φαιο)κόκκινων "ηγετών" ή "εμβρόντητων" δημοσιοκάφρων, και σίγουρα ούτε σε "-ινες" και "-ονες".

Επιπλέον, ο αναρχικός, καθότι ακολουθεί πνευματικό ρεύμα κι όχι τα κατώτερά του ένστικτα, δεν χρειάζεται να κρυφτεί ούτε για να συζητήσει και να διαφωνήσει καθέτως και οριζοντίως, ούτε για να γράψει βιβλία, ούτε για να επιλέξει να μην πλησιάσει κάλπη ποτέ.
Εχω πολλές φορες πλακωθεί με φίλους μου αναρχικούς για πολιτικά, δεν πιάνω μπάζα μπροστά τους, μου εχουν συστήσει να διαβασω ΤΑ ΠΑΝΤΑ, και τα μόνα μπουκάλια μπροστά μας κατα τη διάρκεια του καβγά ήταν μπουκάλια μπύρας. Γεμάτα μπύρα. Που την πίναμε.
Τα δε γκαζάκια τα χρησιμοποιούν για τον γλυκύ βραστό τους - αποκλειστικά.

Και τα πρόσωπά τους ήταν φόρα παρτίδα, πάντα, τα έλουζε ο ήλιος ή το black light.
Τόσο όταν συζητούσαμε μαζί πριν μια βδομάδα, όσο κι όταν έστηναν οδοφράγματα επί χουντας. Καμία κουκούλα.

Και πάμε λοιπόν στις κουκούλες, μια και το έφερε η κουβέντα.

Η μια χρήση της κουκούλας/ του κράνους και του μαντιλιού είναι προφανής - η μη αναγνώριση των κουκουλάκηδων από ανθρώπους και μηχανές. Και οι ληστές τραπεζών φοράνε, και οι τρομοκράτες, και οι ληστές αμαξοστοιχιών το 1800τόσο φόραγαν, καβάλα στ' άλογο, και δεν είχε τότε ούτε δακρυγόνα, ούτε κάμερες τροχαίας.

Ειναι απλό καμουφλάρισμα, για να αποφύγεις τη δαγκάνα του νόμου, οταν τον παραβιάζεις εν γνώσει σου και εκ προμελέτης, και μαζι μ αυτόν και τα δικαιώματα των συνανθρώπων σου σε "ζωή, ελευθερία και προσωπική ασφάλεια", καθώς και στην "ιδιοκτησία". Καμία ευθεία σχέση δεν έχει με αντιστάσεις, επαναστάσεις και αγώνες ενάντια στον κατακτητή και τον καταπιεστή. Ο Ρομπέν των Δασών ΔΕΝ φόρούσε.Ο Βελουχιώτης δεν φορούσε. Ουτε ο Τσε φορούσε. Ούτε ο Γκαντι. Ούτε ο Παναγούλης. Ούτε ο Γλέζος κι ο Σάντας φορούσαν. Ούτε ο Λαμπράκης κι οι Λαμπράκηδες. Ούτε ο Θεοδωράκης, ούτε ο Πέτρουλας, ούτε κανένας. Ούτε οι διαδηλωτές σήμερα φοράνε.

Ήξεραν, ξέρουν, ότι δεν καταπατούν αλλά διεκδικούν δικαιώματα.
Κι αυτό κάνει τη διαφορά, και την κουκούλα αχρείαστη.

Κάποιοι απ' αυτούς τους σημερινούς διαδηλωτές, όμως, αργότερα μεσα στη μέρα, χωρίς δακρυγόνα -ακόμα- καθότι αυτά έπονται, θα ανεβάσουν το μαντίλι ή θα φορέσουν το κράνος και θα υποκύψουν στις ανάγκες τους για ντοπαμίνη.
(Κι εγώ θα κλείσω τη μπαλκονόπορτά μου να μην εισπνέω τα χημικά, με την ελπίδα να μην καώ ζωντανή και να βγάλω τη μέρα.)

Εχει όμως και μια άλλη διάσταση η χρήση του κράνους, του μαντιλιού ή της μάσκας του Μπούς, του Σημίτη, του Οσάμα- ή του Ομπάμα που θα δούμε οσονούπω, ή του Κερμιτ του βάτραχου.
Γνωστή κι αυτή από την αρχαιότητα. Από την κλασσική αρχαιότητα, κι ακόμα πιο πριν. "Εκσταση" την έλεγαν οι αρχαίοι την κατάσταση που περιέρχονταν οι ηθοποιοί πίσω από την προσωπίδα κατά την παράσταση.. Επικοινωνία με το "θείο"...
Την επίδρασή της μάσκας την ένιωθα κι εγώ, όπως την έχουμε νιώσει όλοι, κάθε φορά που μεταμφιεζόμουν στο καρναβάλι της Πάτρας. Εφήμερη απόδραση απο τους περιορισμούς του γήινου κορμιού. Αφύσικη σωματική ενέργεια που σχεδόν μπορείς να την πιάσεις. Υπο πλήρες καμουφλάζ- σχεδόν αόρατος, επιτρέπονται τα πάντα. "Αίσθηση ανωνυμίας - αλλιώς ελευθερία κινήσεων χωρίς το στίγμα της ατομικής βούλησης. Ο άνθρωπος κάτω από μια μεταμφίεση αφήνει τα ένστικτά του αχαλίνωτα και τον εαυτό του ελεύθερο να πράξει σύμφωνα με τις επιταγές τους."

Ντοπαμίνη.
Υπέρτατος εθισμός, δηλαδή, η "αθώα μασκούλα", για όποιον δεν κατάλαβε. Εξάρτηση, επιδίωξη, ανάγκη. Κι εδώ η απεξάρτηση είναι απαραίτητη, αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι άλλες πρακτικές ακολουθώνται.

Ξαναγυρίζουμε λοιπόν στην αρχή. Στις ντόπες.

Και στο "δια ταύτα":

Η εκμετάλλευση -αντί της προσπάθειας αντιμετώπισης- ασθενειών, χρονίων ή μη, αυτοπροκαλούμενων ή όχι,
για τον προσπορισμό του όποιου κέρδους, χρηματικού, πολιτικού, ΨΗΦΟλογικού, απλής τηλεθέασης ή άλλου,
με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δικαιολογία,
είναι έγκλημα.
Ηθικά, νομικά, κοινωνικά αποτελεί έγκλημα.

Δεν διαφέρει ένας τέτοιος εκμεταλλευτής από τον έμπορο ναρκωτικών, που επιστρατεύει το πρεζόνι και το μετατρέπει σε βαποράκι. Δεν το κάνει ο "εμποράκος" ούτε από συναισθηματική έξαρση, ούτε από αδελφοσύνη, ούτε από ηρωισμό. Το κάνει επειδή μπορεί. Κι επειδή δεν τον ενδιαφέρει κανείς και τίποτε παρά μόνο το "κέρδος". Κι επειδή εκείνος είναι "υπεράνω", γνωστός-πασίγνωστος και ασύλληπτος. Κι είναι έγκλημα.

Εξίσου εγκληματική λοιπόν είναι κι η παρότρυνση στην επανάληψη της εθιστικής δραστηριότητας, και η υποδαύλιση των παθών, με την αφειδώλευτη εκ των προτέρων νομιμοποίηση των όποιων υπερβάσεων και παραβάσεων. Με τη στοχοποίηση του πιό ενοχοποιημένου θεσμού-και άρα και πιο πρόσφορου στόχου.
Και με πρόσχημα, όταν προσφέρεται, την εκδίκηση, την ανατροπή, την ανάταση, την ανάσταση...

Τον "εξαγνισμό της μνήμης του νεκρού μέσω της σύγκρουσης και της φωτιάς."

Αυτά, ξέρετε, πληρώνονται.
Αν όχι δυστυχώς από τους "εμπόρους", σίγουρα από τα αθώα παιδιά...
Όμως πληρώνονται.
Και θα συνεχίσουν να πληρώνονται, με τον ίδιο τρόπο, στον αιώνα τον άπαντα.

Δέχομαι και την ηλιθιότητα ή την ανωριμότητα ως αιτία των προτροπών.
Αλλά ΔΕΝ τη δικαιολογώ
την υποδαυλιση ούτε χάριν αυτών.

Και δεν θέλω να περάσει έτσι.

Ας αναπαυθεί η ψυχή του παιδιού.
Ας τιμωρηθεί παραδειγματικά ο ένοχος.
Κι ας πληρώσουν επιτέλους οι γνωστοί-πασίγνωστοι που τόσα χρόνια ντοπάρουν τα παιδιά και τα στέλνουν στην Ιντιφάντα του μπουκαλιού και του φιτιλιού.



Σύνδεσμοι κατα σειρά ...εμφανίσεως:

5 Δεκ 2008

Εθελοντής...

Παγκόσμια μέρα εθελοντισμού.....
Ο γλυκύτατος ασπρομάλλης - εθελοντής κι αυτός - Βασίλης Αλμπάνης, με την εφηβική φωνή και την πειραχτική διάθεση, έφυγε πριν η μέρα τελειώσει...
Του χρωστάω ακόμα ένα ευχαριστώ...
Δεν θα πάψω να το νιώθω, αλλά δεν θα του το πω και ποτέ...

Τελικά δεν μας "χώρεσαν" όλους....

...για να μην ιδρώνετε...

....



ένα μπλέ δωράκι στους γαλάζιους συνανθρώπους μας να το βολευτούν,
μέρες που 'ναι...



* τα καρφιά δεν συμπεριλαμβάνονται στη συσκευασία, συμπεριλαμβάνονται όμως 2 Μπαταρίες LI-ION, φορτιστής 22 λεπτών, βαλιτσάκι μεταφοράς και, εννοείται, γυαλιά προστασίας
, για αποφυγή αυτοτραυματισμών....

**
το εργαλείο κυκλοφορεί ευρύτατα και σε πράσινο, από άλλη εταιρεία, αν προτιμάτε...

4 Δεκ 2008

...για δημοψηφίσματα μόνο είμαστε...

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Public Issue για τις στάσεις των Ελλήνων απέναντι στην οικονομία, που παρουσίασε προχτές ο Γ. Μαυρής στο μέγαρο Καρατζά, (στα πλαίσια μιας εκδήλωσης του ΚΕΠΠ και της "Μεταρρύθμισης"), προκύπτουν τα εξής*.:

53% των συμπατριωτών μας κρίνουν θετικά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ...
αλλά μόνο το 43% λέει ότι έχει ωφεληθεί η Ελλάδα απο την ένταξη- 43% οτι ΔΕΝ εχει ωφεληθεί...

(Δηλαδή υπάρχει ένα 10% που λέει "Ναι, καλό πράγμα είναι η ΟΝΕ, καλά καναμε και μπήκαμε, αλλά δεν μας εχει ωφελήσει..." -μάλλον κάναμε καλά και μπήκαμε επειδή είναι trendy)

Να μείνουμε στην ΟΝΕ θελει μόνο το 50% (το 46% να φύγουμε),
αλλά το 60% θεωρεί οτι όντως προστατεύει το ευρώ την Ελλάδα από την οικονομική κρίση...

(Δηλαδή πάλι υπάρχει ένα 10% που λέει "μα και βέβαια μας προστατεύει το ευρώ από την ουγκαντοποίηση, αλλά να μή μείνουμε, ε, δεν είναι και πολύ καλά, είμαι και συναισθηματικά προσκολλημένος στη δραχμή...")

Να μην αναφέρω ότι σαφώς υπάρχει κι ένα ποσοστό της τάξεως του 7-15 % που λέει "Καλά κάναμε και μπήκαμε μεν, αλλά δεν ωφεληθήκαμε, οπότε να φύγουμε, αν και μας προστατεύει"...

Πώς λέμε "καλά κανες και μου τό πες"?????


Και απ' αυτό το κοινό, εμείς, οι ευρωπαϊστές, θέλουμε να μας πει τι να κάνουμε με τη Λισαβώνα...

Γειά χαρά νταν...





*βλέπω τις απαντήσεις σαν να εχουν τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια μεταξύ τους. Δεν μιλάω δηλαδή για τις περιπτώσεις που η συνάφεια τείνει στο μηδέν, πχ, "οχι, δεν ωφεληθηκε, το ευρω δεν προστατεύει, αλλα να φύγουμε, επειδη κάναμε καλά που μπήκαμε"... αυτά θεωρώ ότι δεν μπορούν να έχουν δοθεί ως απαντήσεις από το ίδιο άτομα, αν και -εννοειται- τίποτε δεν αποκλείεται...

30 Νοε 2008

Από το Βατοπέδιο, στο ΙΣΟπέδιο....


Το σημερινό -ισοπεδωτικό- τέστ δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ*, εδώ.

Ισοπεδώνοντας ξέρετε τι συμβαίνει ε??

Εξαρτώνται περισσότερα απο την ...προσωπική συνέντευξη, βεβαίως βεβαίως...

...καμία πορεία όμως ενάντια στην ισοπέδωση
-και άρα τη συνέντευξη-
πάει στοίχημα ότι ΔΕΝ θα δούμε????



(οι συμμετέχοντες θα προσθέσουν στο "χαρτοφυλάκιό" τους από 1 έως 300 μόρια, ανάλογα με τη βαθμολογία τους - καλή βαθμολογία μπορεί να αντισταθμίσει τον μεταπτυχιακό τίτλο των ηλίθιων που έχουν, ο οποίος παίρνει 150 μόρια - αν υπαρχει συνάφεια με το πτυχίο. Αλλιώς παίρνεις 50 μόρια, και τέλος. Όσα παίρνεις αν έχεις σωστές περίπου το ένα τρίτο των ερωτήσεων του τέστ, δηλαδή. Στο τεστ βαθμολογείται με άριστα η άριστη ΜΗ συνάφεια. Στο μεταπτυχιακό μοριοδοτείται όμως μόνο η συνάφεια.

Σε περίπτωση αρίστευσης δε, ο βαθμός στο τέστ εξουδετερώνει και το διδακτορικό - των ΠΙΟ ηλίθιων - το οποίο προσθέτει 300 μόρια*, επίσης... Μάλιστα... Πάλι καλά που για να έχεις διδακτορικό πρέπει να έχεις μεταπτυχιακό, άρα θα εχεις 450, εάν βέβαια είναι συναφή μεταξύ τους και με τον κακό τους τον καιρό, ξαναλέω...

Σπουδάζετε και ξανασπουδάζετε εεε??
Λείπατε επαγγελματικό ταξίδι/είχατε σπάσει το πόδι σας/ δεν σκεφτήκατε να πάτε να δώσετε σήμερα εεε???? Καλά να πάθετε.
Μοίραζαν μόρια, μια και τα τριχίλιαρα μας τελείωσαν, ας όψεται η κρίση....)

* πώς υπολογίζονται τα μόρια, εδώ, ή, αν δεν κατεβαίνει, εδώ.

28 Νοε 2008

Η ευτυχία του να μη σου κόβει...

"Αναρωτιέμαι πόση ανοησία χωράει στην κυβέρνηση...η κυβέρνηση φέρει την πολιτική ευθύνη όσων συνέβησαν που δεν έπρεπε να συμβούν και όσων δεν συνέβησαν αλλά έπρεπε να συμβούν."

Γ. Πρετεντέρης:
Βήμα 28/11/2008, "ΠΟΣΟ ΤΟΥΣ ΚΟΒΕΙ!"

Πιο συγκεκριμένα και εν συντομία, η κυβέρνηση με τη στενή έννοια (υπουργοί, πρωθυπουργός) φέρει την πολιτική(*) ευθύνη όλων εκείνων των πράξεων και παραλείψεων της κυβέρνησης με την ευρεία έννοια (διοίκηση, στρατός, αστυνομία, ΔΕΚΟ κλπ).

Εάν την "αστοχία" -πόσο μάλλον τη "δολιότητα"- την έκανε κάποιος διευθυντής ΔΕΚΟ, (λέμε τώρα) από τη στιγμή που κάποιος προΐσταται αυτού πολιτικά, (κάποιος τον ΔΙΟΡΙΣΕ εκεί ή κάποιος ΔΕΝ τον άλλαξε δηλαδή, δεν είναι ...μόνιμος μέσω ΑΣΕΠ), φέρει την πολιτική ευθύνη εκείνος, ο προϊστάμενος.

Εαν ο πολιτικός (αιρετός) προϊστάμενος δηλαδή είχε πάρει είδηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, και τον αντικαθιστούσε, η ζημία θα είχε αποφευχθεί. Και αυτό είναι και το νόημα. Να μην μπορείς να επικαλεστείς το: "δεν είδα, δεν άκουσα, δεν ξέρω, άρα δεν είναι δική μου ευθύνη".
Φταίς, που "δεν ειδες, δεν άκουσες, δεν ξέρεις."
Γι αυτο σε εκλέξαμε, για να ξέρεις.
Οχι να ξέρει περισσότερα ο Θέμος κι ο Μάκης από σένα.

(Βέβαια, εάν ένας αστυνομικός πχ χρηματιστεί, ε, δεν φταίει ο Υπουργός. Αλλά εάν ο διευθυντής του αστυνομικού σώματος συμμετέχει σε βασανισμούς, πχ, τότε ΝΑΙ, φταίει εκείνος που τον έβαλε εκεί που είναι. Ας πρόσεχε, να το έψαχνε, και να διάλεγε κάποιον άλλον.
Κι αν ήταν εκεί από την προηγούμενη κυβέρνηση, να τον άλλαζε, γι αυτό και του δίνεται το δικαίωμα αλλωστε.... )


Γι΄αυτό και είναι δυνατόν να αποδοθεί πολιτική ευθύνη στο σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου. Κι ας μην έχουν κάτσει ποτέ μαζί να ...συνωμοτήσουν εις βάρος του δημοσίου. Το ότι ΔΕΝ το πρόλαβαν, ή το ότι ΔΕΝ το απέτρεψαν το "κακό", η ότι απλά δεν το είδαν να 'ρχεται, φτάνει. Η πρόθεση, καλή ή κακή, ΔΕΝ μετράει, δυστυχώς ή ευτυχώς... Ούτε το λίγο μυαλό είναι απαλλακτικό.
Οταν ο χτίστης κάνει μπαγαποντιά, την πληρώνει ο επιβλέπων μηχανικός. Κι ας είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, κι ας έχει IQ αρνητικό. Ας έπαιρνε καλύτερο χτίστη. Ας ήταν όλη μέρα εκεί να ελέγχει. Γι αυτό και ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ εξάλλου... Επειδή αναλαμβάνει την ευθύνη, κι ας μην έχει πιάσει ποτέ στα χέρια του μυστρί, κι ας έχει την εξυπνάδα του ροφού!!

Ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί "οι προθέσεις μου ήταν άριστες"... Ή ότι "δεν ηταν κακές". Ή "δεν είμαστε όλοι έξυπνοι"... Μα δεν είμαστε Άγιοι Πέτροι, να μπεις η να μην μπεις στον παράδεισο... Ούτε δικαστήριο είμαστε, να μη σου ζητήσουν τα ρέστα και να αθωωθείς λόγω βλακείας.

Εξάλλου, άμα ήταν έτσι απλούν, θα διόριζες τους διευθυντές και τους παραδιευθυντές κλπ, όποιους να 'ναι, τους κολλητούς σου από το γυμναστήριο φερ'ειπείν, μετά θα πήγαινες στο Τρινιδαδ-Τομπάγκο για μπανάκια, και θα ερχόσουν μόνο για να κόψεις καμιά κορδέλλα και να ανάψεις ενα κεράκι το Πάσχα για τα υπόλοιπα 4 χρόνια. Σε δύσκολες στιγμές θα δήλωνες "καλοπροαίρετος" ή "ηλίθιος" και "να τους πιάσ'τους" και τέλος. Αλλά δεν πάει έτσι...

Και για να είμαι και επιστημονικώς καλυμμένη, πολιτική ευθύνη Υπουργού - ή και της Κυβέρνησης συλλογικά- κατά Τσάτσο, προκύπτει για: "πράξεις που ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον, ή παραλείψεις κατα την άσκηση του κυβερνητικού έργου. " (Συνταγματικό Δίκαιο, τόμος Β, 1993, Σάκκουλας)
"Πράξεις" σκέτο, όχι πράξεις ΤΟΥ - ΤΗΣ!! Ούτε πράξεις ΤΟΥΣ!!! Καταλαβαινόμαστε πιστεύω...

Και τώρα στο προκείμενο...
Μα καλά βρε κύριε Πρετεντέρη μου, αλήθεια το πιστεύεις ότι δεν τους κόβει, ότι το πρόβλημά τους είναι ζήτημα IQ??

Δηλαδή εάν στείλουμε κάποιον επιφανή συνταγματολόγο
(τον Προκόπη Παυλόπουλο πχ - λέω έναν στην τύχη, ή πάω ...εγώ, που έχω κάνει ένα τρίωρο Συνταγματικό Δίκαιο)
να τον πληρώσουμε βρε αδερφέ, να τους κάνει 5-6 ιδιαίτερα μαθήματα και να τους εξηγήσει...
...ή αν τους βάλουμε να τρώνε περισσότερο ψάρι και λιπαρά οξέα Ω-3 -για την εύρυθμη λειτουργία του εγκεφάλου,
θα καταλάβουν την ..ανοησία τους
και θα αναλάβουν την πολιτική ευθύνη
για 5μισι συναπτά χρόνια ..αστοχιών και ...χαζομαρών???

Αυτό τώρα δηλαδή το πιστεύεις και το λές, ή μας δουλεύεις κι εσύ, έτσι για να γίνετε πολλοί??





*Πολιτική ευθύνη. Δηλαδή δεν πάνε φυλακή για την ανάληψή της, αλλά ή απλά τρώνε "κίτρινη", ή υποχρεούνται σε παραίτηση. Ή πέφτει η Κυβέρνηση. Φυλακή κανένας.

27 Νοε 2008

Ανεξιθρησκεία έχουμε, αΛεξιχούντα δεν έχουμε.


Στην Ελλάδα,
ως γνωστόν, πρώτον έχουμε ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ (κάτι που δεν υπόκειται σε αναθεώρηση μάλιστα, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων δηλαδή) και δεύτερον, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο προσηλυτισμός, και δη ο με το ζόρι.
Βέβαια, είναι στο Σύνταγμά μας και το -αναθεωρήσιμο μεν, αλλά ανέγγιχτο γενικώς- άρθρο 16, που λέει κάτι άλλα περί "ανάπτυξης της (εθνικής και) θρησκευτικής συνείδησης", τελοσπαντων όμως... Ας όψονται...

Υπάρχει λοιπόν ενα σχολείο, φανταστείτε κάπου στο χαμό της Γκράβας, που εχει 72% (εβδομηνταδύο τοις εκατό) παιδιά μεταναστών. Εκεί, μια απαράδεκτη διευθύντρια επί -δεξιού, μεταλλαγμένου, Σημιτικού- ΠΑΣΟΚ, εφάρμοσε διάφορα τρισάθλια, όπως:

-Να διδάσκονται τα παιδιά το απόγευμα -με έξοδα των γονιών-, και τη μητρική τους γλώσσα, όπως και τα παιδάκια των Ελλήνων μεταναστών στη Νότιο Αφρική από το 1920 διδάσκονται τη δική τους μητρική, λόγου χάρη.

-Να διδάσκονται οι γονείς των παιδιών ελληνικά, εκείνη την ώρα, πάλι με δικά τους έξοδα.

-Κάθε πρωί τα παιδάκια αντί του "Πατερ ημων ο εν τοις ουρανοις κλπ" - που πρέπει να αγοράσεις άλλη γραμματοσειρά για να το γράψεις σωστα, μη μιλήσω για το τί καταλαβαίνουν τα μικρά- να λένε ένα απόσπασμα από το "Πρωινό άστρο" του Γιάννη Ρίτσου (άλλος άσχετος από κει), ωστε να απαγγέλλουν όλοι το ίδιο ποίημα στο προαύλιο μεν, αλλά να εννοεί το κάθε παιδάκι το δικό του Θεούλη, όποιον θέλει, όποιον του έχουν μάθει.

και κάτι άλλα τέτοια χαζά...

Ε, έτσι κυλούσε ο καιρός για 9 χρόνια σχεδόν, με βραβεύσεις, φεστιβάλ κινηματογράφου, διακρίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, προγράμματα επιμόρφωσης, και σεβασμό στα δικαιώματα των μειονοτήτων-πλειοψηφιών κλπ... μέχρι...
Μέχρι??

Μέχρι που βγήκε η Νεα Δημοκρατία.

Και μετά έγινε αυτό.



ΥΓ:
Η Άννα το υπενθύμισε, ως ομιλήτρια εχτές σε μια σχετική συνάντηση στο ΙΣΤΑΜΕ, εγώ δεν το είχα πάρει είδηση τότε....
Ο Γιώργος ο Παπούλιας εχει ανεβάσει όλη τη συζήτηση εδώ.

25 Νοε 2008

ΕΓΕΡΣΙΣ.....

-"Πάρε μια Αλβανίδα για τα βαριά του σπιτιού- θα σου στοιχίσει το μισό... Μόνο να μη σε "γδύσει" πρόσεχε καημένη μου. Μην την αφήσεις μόνη ε??"
-"Σου λείπει μπογιατζής? Πήγαινε στην Ομόνοια, πάρε έναν Πακιστανό, περιμένουν για μεροκάματο κάθε πρωί... "
-"Μα είναι δυνατόν, να μας παίρνουν αυτοί οι άπλυτοι τη δουλειά??"
-"Σιγά μην πάρω το λεωφορείο, λες και βρίσκομαι σε παν-βαλκανικό συλλαλητήριο και -όχι τιποτε άλλο-, κάθονται κιόλας οι άχρηστοι..."
-"Νοικιάζεται τριάρι στο Γουδί. Αλλοδαποί και φοιτητές αποκλείονται.."
- "Οι Ελληνες δεν ειναι ρατσιστές, διότι έχουν ζήσει στην ξενιτιά. Τα άλλα είναι προβοκάτσιες."
-"Οι Αλβανοι βρε παιδί μου, πολύ βρώμικοι, είδες πως έχουν τα σπίτια τους? Σιχαίνομαι.. "

Κι εγώ σιχαίνομαι...
Βαρέθηκα τη ζωή μου με τον κρυφορατσισμό -ή φανερορατσισμό- αλλά και τον ωχαδερφισμό μας πια.
Βγήκαν και διαδήλωσαν κιόλας οι Ελληνάρες...

Διαδηλώνεις επειδή τολμάνε οι αλλοδαποί και μένουν εκεί, στριμωγμένοι στον μαγευτικό Αγιο Παντελεήμονα ε? Ξέρεις γιατί έρχονται? Έχεις σκεφτεί, κυρα-Ουρανία μου?

Γιατί εσυ τους κακοπληρώνεις.
Εσύ τους αφήνεις ανασφάλιστους.
Εσύ δεν θέλεις να "ελληνοποιηθούν" και να "ανέβουν" κατηγορία, ως πολίτες κι ως εργατικό δυναμικό.
Εσύ τους δηλώνεις ανεπιθύμητους ως νοικάρηδες σε "ευγενείς" περιοχές, κι ας έχουν τα χρήματα κάποιοι.

Επειδή για εκεί φτάνουν τα λεφτά κι η "θέση" τους, λοιπόν, γι' αυτό.


Κι επειδή η γειτονιά σου είναι φτηνή. Ηταν από πρίν φτηνή, πριν έρθουν "αυτοί". .

Γιατί εσύ δεν φρόντισες να διατηρήσεις το δρόμο σου, το σπίτι σου σε κατάσταση τέτοια, ώστε να είναι πολύ ακριβή για το μη καταγεγραμμένο προλεταριάτο των 600 ευρώ το μήνα για 4 άτομα, που εσύ εχεις φτιάξει.

Γιατί με τους Ολυμπιακούς και το πρόγραμμα "ανάπλαση", μπορούσες να αυξήσεις την αξία του σπιτιού σου, βελτιώνοντας την πρόσοψή του. Το έκανες? Όχι. Γιατί ΔΕΝ σε νοιάζει, γιατί έπρεπε να βάλεις το χερι και στην τσέπη, και ασε που είχε χαρτούρα...

Μπορείς να μεριμνήσεις για το οικογενειακό ακίνητο στην Αχαρνών. Να το φτιάξετε, να το περιποιηθείτε, τόσες επιδοτήσεις δίνονται. Το έκανες? Το έψαξες? Όχι. Γιατί είστε με τα ξαδέρφια στα δικαστήρια ποιός θα πάρει τα περισσότερα και θα δώσει τα λιγότερα. Σε λιγο, εξάλλου, δεν θα φτιάχνεται πια το πατρικό της μάνας σου...

Μπορείς να πάρεις μια γλαστρούλα, που δείχνει και οικολογική συνείδηση. Η να βάψεις το μπαλκόνι σου έστω, με ενα κουτί μπογιά κι ενα πινελάκι. Το έκανες? Όχι. Βαριέσαι. Ασε που δεν βγαίνεις ποτέ στο μπαλκόνι, για τον απέναντι θα το βάψεις ή για τον περαστικό?

Μπορείς να απαιτήσεις περισσότερους κάδους. Τακτικότερη αποκομιδή των σκουπιδιών. Περισσότερα καλάθια για σκουπίδια. Με μια άλλη πορεία. Το έκανες? Όχι. Γιατί δεν θα σώσεις εσύ τον κόσμο.

Μπορείς να κρατάς το χαρτάκι από την σοκοφρέτα στην τσέπη σου μεχρι να βρείς καλαθάκι να το πετάξεις. Το έκανες? Όχι. Γιατί αυτά είναι γραφικότητες...

Αφού δεν έκανες λοιπόν όλα αυτά, και τόσα άλλα που μπορούσες, κι αφού έχεις τη γκρίζα, μαύρη, κατάμαυρη γειτονιά που λατρεύεις εδω και 30 χρόνια, ε, ναι, το να βγείς να διαδηλώσεις είναι ΟΝΤΩΣ το ενδεδειγμένο.

Εγέρθητι λοιπόν, και διαμαρτυρήσου. Μάζεψε υπογραφές, φώναξε για το δίκιο σου, κατάγγειλε, βρίσε. Κατέβα σε πορεία, μαζί με τους Χρυσαυγίτες της Κεφαλληνίας, που χρόνια τώρα συμβιώνετε αρμονικά.

Αφού δεν διαδήλωσες για δίκαιη μεταχείριση των μεταναστών, διαδήλωσε τώρα για την απέλασή τους.
Αφού δεν έμαθες στα παιδιά σου 20 χρόνια τώρα να αγαπάνε τους συμμαθητές τους που "δεν είναι Ελληνόπουλα", διαδήλωσε τώρα για να φύγουν από δίπλα τους τα σκουρόχρωμα αυτά μαθητούδια.
Αφού δεν διαμαρτυρήθηκες ποτέ για τα βασανιστήρια στην "Ομόνοια", διαδήλωσε τώρα για να φύγουνε, να πάνε αλλού αυτοί, οι βασανισμένοι, - ή για να έρθουν τα βασανιστήρια κι εκεί, στον μαγευτικό Αγιο Παντελεήμονα.
Αφού δεν διαδήλωσες τόσες δεκαετίες για πράσινο, διαδήλωσε τώρα για περισσότερο μπλέ της ΕΛΑΣ.

Αφού δεν έμαθες, δεν σ' ενδιέφερε ποτέ να έχεις συνείδηση, δηλαδή, διαδήλωσε τώρα επιδεικνύοντάς το.

Εμένα προσωπικά δεν μου κάνει εντύπωση. Ούτε ότι δεν έχεις συνείδηση, ούτε ότι το διαδηλώνεις.
Ούτε και σε κανέναν άλλο κάνει εντύπωση, βέβαια...


23 Νοε 2008

Χαλαρώνουμε...



"Ελεγεία"

Μουσική: Αντώνης Κυζούλης
Στίχοι: Δανάη Μαστρογιάννη


...πανέμορφο κομμάτι, πέρσι βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ερμηνεύει η Ειρήνη Τουμπάκη, που μέχρι πρόσφατα την βλέπαμε στον Κάβουρα, φέτος όμως την πήρε ο Τσέρτος στον Κεραμεικό (γειά σου Μπάμπη!!)...





Τα παιδιά του Κάβουρα, δηλαδή η Ειρήνη, ο Σπύρος κι ο Κώστας, δούλεψαν και στα "Πράγματα απλά" που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τον "Καθρέφτη".

Α, ρε Εξάρχεια...
Δεν καθόμουν στο Γουδί, που είχα την ησυχία μου, μόνο με έχουν μουρλάνει, πότε απανωτές μολότωφ, πότε απίστευτες μελωδίες...
Απ τη μιά φωτιές, γκράφιτι και σιδηρολοστοί-
κι απ την άλλη, κάθε γωνία και πιατάκι για τα αδέσποτα...

"Σύρνετέ με κι ας κλαίω", ξέρω...

17 Νοε 2008

Η βροχούλα, η ολιγαρχία κι ο αχυρώνας

...πάλι καλά που έβρεχε, και δεν "γιορτάσαμε" πάλι φέτος...

Μια βιαστική υπενθύμιση γιατί πάλι έχουμε πήξει στην κορώνα: τη χούντα την επέβαλαν εξωθεσμικοί. Κοιμήθηκαν οι Έλληνες και ΔΕΝ είχε χούντα, ξύπνησαν και ΕΙΧΕ. Δεν μεσολάβησε κάλπη.
Άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, αντέδρασαν στα επιβληθέντα, με αντανακλαστικά ποικίλης ταχύτητας και έντασης, εντός και εκτός της χώρας, εντός και εκτός φυλακής.

Αλλά: Τα προβλήματά μας, -τα όποια προβλήματά μας- σήμερα, τη "δημIοκρατία" και την "ολιγαρχία" -κάπου είδα να κραυγάζουν ότι αυτές έχουν αντικαταστήσει τη "δημοκρατία" που το Πολυτεχνείο διεκδικούσε- τα εκλέγουμε καθε 4 χρόνια ή και νωρίτερα, μόνοι μας...

Εχει μια διαφορά, νομίζω.

Εκτός αν "δημοκρατία" που μας λείπει, εννοούμε την ανάταση χειρός από τους λίγους έχοντες το δικαίωμα ψήφου, οπως παλαιότερα.
Ή το "δια βοής" και το "δια πυρός", όταν μας τη βιδάρει, σ' όσους τη βιδάρει, όπου τους τη βιδάρει, όπως συνηθίζουν ορισμένοι τώρα...

Κι όταν αυτοί οι "ορισμένοι" προχωρούν πεζή και η μέρα είναι 17 Νοέμβρη, το ότι εγώ δεν μπορω να πάω στην πορεία γιατί φοβάμαι -μη φάω καμιά μολότωφ αμερικανικών πρώτων υλών στο κεφάλι, ειρηνικά ειρηνικά-, ε, τότε αυτό ΔΕΝ είναι ολιγαρχία, αλλά "δημοκρατία και παλλαϊκή συμμετοχή"... Τα υπόλοιπα είναι -μα, φυσικά- προβοκάτσιες.

Μια λύση για τους λιγόψυχους σαν εμένα, είναι πάντα βέβαια τα κράνη, βρέχει δεν βρέχει... Μ' αυτά πας παντού, και κάνεις τα πάντα, και δεν τρέχει και μία. Του χρόνου θα το σκεφτώ...

Αλήθεια, στο ...κανονικό Πολυτεχνείο έβρεχε?? Τους αγωνιστές εκείνους θα τους πείραζε η βροχή άραγε?? Δεν νομίζω. Παρόλο που δεν φορούσαν ούτε κουκούλες ούτε κράνη αυτοί... . Και δεν σπάγανε τις κάμερες, αλλά τις κοιτούσαν μ' ενθουσιασμό και με τη μέθη του επαναστάτη να τους συνεπαίρνει. Του επαναστάτη, ξαναλέω. Αυτή η μέθη τους "ντόπαρε". Και φόρα παρτίδα τα κεφάλια τους, φαίνονται και στα βίντεο-ντοκουμέντα. Κάποια απ' αυτά τα κεφάλια "έπεφταν" το βράδυ.

Και, βέβαια, ούτε πλακώνονταν αυτοί οι νέοι γελοιωδώς για τη σημαία της εξέγερσης, σε ξένο αχυρώνα.

Όσα συμβολίζει αυτό το κομμάτι πανί, δεν κληροδοτούνται μέσω κομματικών μηχανισμών. Δεν είναι παραταξιακά κεκτημένα. Δεν τα παρέλαβαν για να τα παραδώσουν σαν κλειδιά από νοικάρη σε νοικάρη. Πριν απ' αυτούς τους νέους, δεν υπήρχε "αχυρώνας" δηλαδή... Δικός τους ήταν, είναι, και θα είναι, δεν είναι δικός μας ο αχυρώνας για να πλακωνόμαστε...

...γενικώς, λίγο τα λόγια μας να προσέχουμε με τους αχυρώνες! Θα μας πουν ή γάιδαρους, ή δον Κιχώτες, ή ανιστόρητους, τελικά...

15 Νοε 2008

"Στρατευμένη τέχνη" vs. "τέχνη για την τέχνη(?)"...

Η χορωδία του Ρωσικού Κόκκινου Στρατού , επί "δόγματος Μπρέζνιεφ", ερμηνεύει υπέροχα το εμπνευσμένο πατριωτικό εμβατήριο "The Cossacks" - γνωστό σήμερα και ως "τραγούδι της Stolichnaya"*...



Στα μέσα της δεκαετίας του '80, ο Γκόρμπι υιοθετεί το "δόγμα Σινάτρα" (do-it-your-way). Η προπαγάνδα χαλαρώνει και το σύμφωνο της Βαρσοβίας επίσης... Τελικά, μέσα σε λίγα χρόνια, το τείχος του Αίσχους πέφτει κι αυτό -απ' το σπρώξιμο- , και πωλείται κομματάκι κομματάκι ως σουβενίρ...

Τον Ιούνιο του 1994, στο Nokia Balalaika show στο -ενωμένο- Βερολίνο, η πάλαι ποτέ Κόκκινη χορωδία ως "Aleksandrov ensemble" πιά, μαζί με τους Φινλανδούς Leningrad Cowboys, τραγουδούν το επαναστατικό, απελευθερωτικό τους δόγμα, χωρίς φόβο και πάθος, κι ...ελαφρώς χαλαρότεροι από πριν!



..Ρώσοι, Φινλανδοί, Γερμανοί... Τι έζησαν κι αυτοί όμως, ε?



13 Νοε 2008

...επειδή κάποιους τους ενδιαφέρει το τί ΟΝΤΩΣ ειπώθηκε..

Οι διεθνείς εξελίξεις παίζουν ρόλο στα πράγματα στη χώρα μας. Είναι αναμενόμενο. Γι’ αυτό και θα περίμενε κανείς να υπάρχει μια συστηματική και επείγουσα αντιμετώπιση φαινομένων όπως ο πληθωρισμός που επιτείνουν τα εγγενή προβλήματα της χώρας.
Τίποτε απ’ αυτά δεν συμβαίνει.
Η κυβέρνηση αδιαφορεί και θεωρεί ότι για όλα είναι η διεθνής κατάσταση υπεύθυνη.

Οι διεθνείς εξελίξεις είναι μια από τις πολλές αιτίες των όσων συμβαίνουν στη χώρα.
Ανέδειξαν τις ενδογενείς αρνητικές δυναμικές του τόπου.
Αρνητικές δυναμικές που κυριάρχησαν στις νοοτροπίες της πολιτικής της κυβέρνησης και οδήγησαν στη συνειδητή απραξία της απέναντι στις κερδοσκοπικές και πελατειακές ροπές των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπεί.
Η κυβέρνηση εφάρμοσε οικονομική πολιτική που έχει ελαχιστοποιήσει τις δυνατότητές μας να αντιμετωπίσουμε τη παγκόσμια κρίση.
Δεν θέλησε να δει και ν’ ακούσει.
Ενδιαφέρθηκε μόνο για την εικόνα της και την ενίσχυση της εξουσίας της.

1. Στην οικονομική εφημερίδα του Λονδίνου Financial Times είχε δημοσιευθεί τον περασμένο Μάιο μια ανάλυση της ελληνικής οικονομίας που προκάλεσε οργή στην Ελλάδα, επειδή επισήμαινε ακριβώς ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την απειλή μιας νέας μετανάστευσης. Ένας έλληνας σχολιαστής περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: «Κληροδοτούμε στα παιδιά μας πέρα από τη γερασμένη κοινωνία μας και μικρότερη περιουσία. Το εισόδημά τους στο μέλλον θα προέρχεται κυρίως από την εργασία και όχι από το κεφάλαιο». Αυτή την εργασία θα πρέπει να την αναζητήσουν εκτός συνόρων, αν δεν υπάρχει εδώ και πολλές φορές δεν υπάρχει. (βλ και εδώ)

Μια από τις αιτίες του υψηλού ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι ο υψηλότερος πληθωρισμός στην Ελλάδα. Κύρια αιτία είναι οι μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές καταστάσεις και η έλλειψη πραγματικού ανταγωνισμού που συνεπάγονται η παρεμβολή μεσαζόντων, η ύπαρξη ιδίως όσον αφορά τα αγροτικά προϊόντα κυκλωμάτων εμπορίας, οι συντεχνιακές πρακτικές που ακολουθούνται από κλάδους αυτοαπασχολούμενων και είναι αποδεκτές από το κράτος. Η οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας με την έμφαση στους εμμέσους φόρους και τη διάγνωση των ελλειμμάτων συνέτεινε επίσης στην επιτάχυνσή του. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι συγκρατεί το έλλειμμα στα όρια που καθορίζονται από την Ένωση. Οι διαπιστώσεις της Eurostat ότι το έλλειμμα το 2007 υπερέβη το όριο την διαψεύδει. Αλλά η εξέλιξη του δημοσίου χρέους φανερώνει ότι πολλές πραγματικές δαπάνες παραμένουν λογιστικά αφανείς αν και αυξήθηκαν σταθερά. Το ύψος του δημοσίου χρέους αυξήθηκε από το 2003 έως το 2007 κατά 57,5 δις ευρώ, ποσό σημαντικό που αντιπροσωπεύει το 1/3 του χρέους του 2003. Οι αριθμοί αυτοί είναι η απόδειξη της απρονοησίας της σημερινής κυβέρνησης και της ευκαιριακής πολιτικής της. Ο πληθωρισμός που προκύπτει έτσι κατατρώει το εισόδημα των νοικοκυριών και » πράγμα που με τη σειρά τουπιστοποιεί πλέον την Ελλάδα ως «χώρα ακρίβειας αποθαρρύνει τον τουρισμό και μειώνει τα εισοδήματα σε πολλές κατηγορίες εργαζομένων και επιχειρήσεων.

3. Η πτώση της ανταγωνιστικότητας οδηγεί σε κλείσιμο ελληνικών επιχειρήσεων, συνεχή απώλεια θέσεων εργασίας και ανεργία, συρρίκνωση των μισθών, συνεχή αύξηση του εξωτερικού δανεισμού και μεγέθυνση του δημόσιου χρέους λόγω της μείωσης των φορολογικών εσόδων. Το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας συνεπάγεται, εφ’ όσον δεν αντιμετωπιστεί δραστικά, την ύφεση. Σήμερα τα σημάδια της επερχόμενης ύφεσης δεν είναι ακόμη ορατά στην έκταση που έχουν στην πραγματικότητα, διότι πουλήσαμε σε ξένους επιχειρήσεις, μετοχές, οικόπεδα, διότι ζήσαμε καλά καταναλώνοντας το κεφάλαιό μας. Τα εισοδήματα αυτά όμως ούτε επαρκούν για πάντα, ούτε είναι επαναλήψιμα. Η ύφεση όταν έρθει σκληρή θα μας αναγκάσει να μειώσουμε τις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών μας δραστικά, σε βαθμό ώστε να είμαστε πάλι ανταγωνιστικοί.

4. Η Ελλάδα μετά την ένταξη στην ΟΝΕ δεν διαθέτει πια τα εργαλεία της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής για να υποβοηθήσει την ανάπτυξή της. Οι πολιτικές αυτές ασκούνται πια ενιαία για την Ευρωζώνη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Υπό αυτές τις συνθήκες αποφασιστική σημασία έχει η δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή η πολιτική που ασκεί το κράτος με τα έσοδα και τις δαπάνες του. Το κράτος για παράδειγμα εάν θέλει να τονώσει την οικονομική δραστηριότητα σε μια περίοδο ύφεσης μπορεί να δώσει επιχορηγήσεις στις επιχειρήσεις και να πραγματοποιήσει μεγάλα έργα. Όμως η δυνατότητα αυτή της πολιτείας έχει δραστικά περιοριστεί στην Ελλάδα σήμερα. Δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι. Η κυβέρνηση αύξησε τόσο πολύ το δημόσιο χρέος, ώστε η πληρωμή των τόκων του απορροφά μεγάλο μέρος των εσόδων της φορολογίας. Είναι ανάγκη λοιπόν να μειωθεί το δημόσιο χρέος για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μειώσουμε πολλές από τις κρατικές δαπάνες. Η κυβέρνηση όμως αντί να περιορίσει αύξησε τις δαπάνες. Οι δε τελευταίες φορολογικές αυξήσεις θα επιδεινώσουν τη δύσκολη οικονομική κατάσταση γιατί αφαιρούν από την αγορά χρήμα που χρειάζεται τώρα για να κινηθεί.

5. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και η ύφεση που προκαλεί έχουν ήδη επηρεάσει αρνητικά την ελληνική οικονομία. Διεθνείς χρηματοοικονομικοί εκτιμητές προβλέπουν κάθετη πτώση του ρυθμού ανάπτυξης. Οι επιπτώσεις θα φανούν ακόμη περισσότερο, όταν η χαμηλότερη οικονομική δραστηριότητα στο εξωτερικό περιορίσει τις εξαγωγές, τον τουρισμό, τις αγορές κατοικίας από ξένους και τις εισπράξεις της ναυτιλίας.
Η ύφεση θα επιδεινωθεί από δύο κυρίως στοιχεία που χαρακτηρίζουν την οικονομία μας. Το πρώτο είναι οι μακροχρόνιες υστερήσεις που τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετωπίστηκαν μόνο ευκαιριακά. Οι αγορές αγαθών και υπηρεσιών, η αγορά εργασίας, η οργάνωση του δημόσιου τομέα απέχουν πολύ από το επίπεδο που διευκολύνει άμεσες αντιδράσεις σε αλλαγές στο οικονομικό περιβάλλον. Παρεμποδίζουν την αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση κόστους και τιμών.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η επικέντρωση της ανάπτυξής μας στην οικοδομή και τον τουρισμό. Και οι δύο δραστηριότητες είναι εξαιρετικά τρωτές στις διεθνείς οικονομικές αναταραχές.

Η Ελλάδα με ψηλό δημόσιο χρέος που περιορίζει πρωτοβουλίες, μεγάλη εξάρτηση από το ακριβό πετρέλαιο, χαμηλή παραγωγικότητα, περιορισμένο τεχνολογικό δυναμικό και διαρκώς διολισθαίνουσα ανταγωνιστικότητα δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την ύφεση υπό συνθήκες που θα επιτρέπουν μια γρήγορη ανάκαμψη. Η υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης μπορεί να δημιουργήσει μονιμότερες συνθήκες στασιμότητας ή και στασιμοπληθωρισμού, μια ύφεση που όταν επέλθει θα διαρκέσει πολύ.

Η πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας και να επιτύχουμε ανάπτυξη θα είναι υπό τις συνθήκες αυτές δύσκολη. Διαρθρωτικές αλλαγές μπορούν να πραγματοποιηθούν όταν υπάρχει μια διασφαλισμένη προσδοκία για το καλύτερο αύριο που θα προκύψει. Σε περιόδους ύφεσης ή χαμηλής ανάπτυξης λείπει η αισιοδοξία και οι μεταρρυθμίσεις συναντούν έντονες αντιδράσεις. Δημιουργείται έτσι ένα φαύλος κύκλος. Η έλλειψη διαθρωτικών αλλαγών επιφέρει ύφεση ή χαμηλή ανάπτυξη. Η χαμηλή ανάπτυξη συντηρεί τις νοοτροπίες που αποκλείουν τις αλλαγές. Ο φαύλος αυτός κύκλος πρέπει να σπάσει.

Και δεν πρόκειται να σπάσει αν δεν αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια τα προβλήματα. Διάβασα τις μέρες αυτές τον κυβερνητικό ισχυρισμό, ότι η Ελλάδα θα είναι η χώρα που το 2009 θα αποτελεί την εξαίρεση στην Ένωση και θα έχει τον υψηλότερο ίσως ρυθμό ανάπτυξης γύρω στο 2%. Ο ισχυρισμός αυτός υποδηλώνει ότι αντίθετα με τις άλλες χώρες τα πράγματα εδώ θα είναι καλά. Δεν θα είναι όμως καλά. Η κάθετη πτώση του ρυθμού ανάπτυξης από το 4% στο 2% ή στο 1% θα σημαίνει μια εξαιρετικά επώδυνη συρρίκνωση δραστηριοτήτων με μείωση των εισοδημάτων και αύξηση της ανεργίας.
Αν θεωρούμε ότι η κατάσταση είναι καλή επειδή υπάρχουν και χειρότερα ποτέ δεν θα διορθώσουμε τα πράγματα.

Η πρόσφατη κρίση έβαλε σε δοκιμασία και το δικό μας χρηματοπιστωτικό σύστημα, άγνωστο όμως σε ποια έκταση. Η κυβέρνηση χωρίς να παρουσιάσει συγκεκριμένα στοιχεία συνέταξε ένα σχέδιο στήριξης των τραπεζών, οι οποίες από την πλευρά τους διαπραγματεύονται τους όρους στήριξής τους. Το τι θέλουν δεν έγινε κατανοητό. Η κρατική παρέμβαση είναι σύμφωνη με την απόφαση της Ένωσης. Όμως το ελληνικό σχέδιο έχει την πρωτοτυπία να επιβληθεί σε όλες ανεξαίρετα τις τράπεζες ανεξάρτητα από το εάν ζήτησαν ή όχι την κρατική βοήθεια. Έτσι δεν παρέχει πληροφόρηση για το ποιες ήταν οι προβληματικές επιλογές των τραπεζών και ίσως διασφαλίζει και κάποιους που έχουν δυσκολίες για λόγους άσχετους με την κρίση. Επιπρόσθετα παγιώνει μια κατάσταση εναρμονισμένων πρακτικών που περιόριζε τη διαφάνεια των συναλλαγών και λειτουργούσε σε βάρος των καταναλωτών. Οι σημερινές δυσκολίες της κυβέρνησης στη σχέση της με τις τράπεζες οφείλεται στην ελευθερία που είχαν να καθορίζουν λίγο ως πολύ ανενόχλητες τους βασικούς κανόνες της λειτουργίας της αγοράς.

Θα έπρεπε επίσης η κυβέρνηση να έχει δηλώσει πως σκέπτεται να προχωρήσει στην επανεξέταση του όλου πλαισίου εποπτείας της χρηματοπιστωτικής αγοράς και την εναρμόνιση των ελληνικών ρυθμίσεων με τις κοινοτικές. Η υπόθεση των δομημένων ομολόγων θυμίζει ότι υπάρχουν εξοργιστικές ελλείψεις.

Τα κύρια προβλήματα της χώρας παραμένουν χωρίς απάντηση.
Η διαπίστωση αυτή είναι και η διαπίστωση της κοινής γνώμης όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις. Θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά στις υπάρχουσες ανάγκες. Αλλά κοντά στη δυσαρέσκεια κυριαρχεί και η αβεβαιότητα για το ποια είναι η πραγματική οικονομική κατάσταση και ποιο θα είναι το μέλλον. Μετά την δήθεν απογραφή, την κωμικοτραγική αναθεώρηση του ύψους του ΑΕΠ και τη διαδικασία της επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που εξασφάλισαν στην κυβέρνηση την εικόνα της οικονομίας που επιθυμούσε, θα έπρεπε τα στοιχεία της οικονομίας να μη παρουσιάζουν πια σκιές και να μη δίνουν αφορμή σε αμφισβήτηση. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Υπάρχει γενικευμένη αμφιβολία και πεποίθηση ότι η κατάσταση που παρουσιάζεται από την κυβέρνηση είναι εικονική.

Ζητούμενο είναι μια θεώρηση της κατάστασης απαλλαγμένης από σκοπιμότητες και επιθυμίες. Πρέπει να δούμε και να πούμε την αλήθεια. Γιατί μόνο αν εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει μπορούμε να πείσουμε και να καθοδηγήσουμε. Πρόκειται ίσως για αυτονόητη διαπίστωση αλλά το αυτονόητο σήμερα δεν είναι και το πιθανό. Η κυρίαρχη τάση είναι να λέγεται ό,τι ευνοεί και να αποσιωπούνται τα πολλά άλλα αρνητικά. Η συνήθης πρακτική είναι να παρουσιάζεται το επιθυμητό ως άμεσα εφικτό, οι προτάσεις να εξαντλούνται σε γενικότητες, ως εάν η χώρα να μπορεί να φτάσει στο επίπεδο των ανεπτυγμένων χωρών χωρίς κόπους και προβλήματα. Οι μεγαλόπνοες γενικότητες είναι έκφραση ενός άκρατου λαϊκισμού που επανέφερε στο προσκήνιο η Ν.Δ. και στον οποίο δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Με τέτοιο κλίμα όμως η σωστή πολιτική για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας είναι όλο και πιο δύσκολη και οι προοπτικές όλο και πιο αρνητικές. Η χώρα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τα προβλήματα και να επιδιώξει τη λύση τους.

Για να αντιμετωπιστούν και τα μικρά και τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας χρειάζεται σήμερα ένας νέος προσανατολισμός ανάπτυξης και παραγωγής. Χρειάζεται να υπάρξει μια αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων εκείνων των φαινομένων που αναπαράγουν τη στασιμότητα και την παραίτηση από τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η χώρα. Να ξαναβρούμε το χαμένο νήμα της σύγκλισης προς τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Να σχεδιάσουμε την πρόοδο που θα μας οδηγεί στην συμπόρευση με την ευρωπαϊκή πρόοδο, θα περιορίζει το σημερινό υπερδανεισμό και τα ελλείμματα και θα αποτρέπει η χώρα μας να υφίσταται πιο έντονα από άλλους τα αποτελέσματα των διεθνών οικονομικών αναταραχών.
.....

Αν κάποιους - νουδούληδες, τσιπρούληδες και πρωτοβουλιούληδες - τους ενοχλεί ότι μετά από αυτήν την δριμύτατη επίθεση στη Νέα Δημοκρατία,
είπε και:
"Αντιπαρατεθείτε ρε σθεναρά στο λαϊκισμό τους!!!!!" στους υπόλοιπους,
αυτοί οι κάποιοι μάλλον ψάχνουν, και σίγουρα θα βρουν...

Ο τι κι αν πει ο Σημίτης, κι ο τι κι αν παραλείψει.

Οι υπόλοιποι να μην τσιμπάνε....


όλη η ομιλία εδώ.