31 Δεκ 2008

Παιδιά και δυο φορές παιδιά...

Κι αφού πρόσφεραν, χάρισαν, έδωσαν, δόθηκαν, τώρα είναι κάπου ξεχασμένοι...
Η σκέψη τους συνήθως είναι θολή, πλημμυρισμένη από αναμνήσεις ενός μακρινού παρελθόντος.
Κι όταν, φορές, φωτίζεται, όταν αναγνωρίσουν το παρόν, τότε σκοτεινιάζει η ψυχή τους.
Γιατί η μόνη γνώριμη φιγούρα γύρω τους είναι η μοναξιά.

Δεν έχει εγγονάκια, δεν έχει ανίψια, δεν έχει παιδιά.
Τα γελάκια και οι φωνές τους, τα μαλώματα κι οι αγάπες τους, δεν είναι για τους ανήμπορους.
Κι ειδικά τις μέρες χαράς, η ανημπόρια η έρμη χτυπά σαν τη βροχή στον τσίγκο.
Και γι' αυτό τα νιάτα πάνε με τα νιάτα.

Η γιαγιά μου που με μεγάλωσε, μου έλεγε όμως μια ιστορία.

Πάει, λέει, η μάνα με το παιδί της περίπατο στο δάσος...
"Τι το θέλεις παιδί μου το κούτσουρο αυτό?"
"Θα το φυλάξω, μανούλα, να φτιάξω μια μέρα και σε σένα ένα ξύλινο πιάτο όταν τα χέρια σου θα τρέμουν, σαν αυτό που έχεις στον παππού."

Η γιαγιά μου ήταν από τους τυχερούς. Δεν φωτιζόταν η σκέψη της, ούτε μια στιγμή.
Ηταν ξεχασμένη και από τον εαυτό της ακόμα.
Κι αυτό ευτυχία είναι, τελικά.

Καλή τους χρονιά.
Καλή μας χρονιά.
Και λίγη μπέσα.



Τι είναι αυτό?
Μια κουβεντούλα για κείνους που μας μεγάλωσαν...

-Ευχαριστώ Περικλή...

25 Δεκ 2008

Η κατάληΞη.

"Γιατί κάνετε κατάληψη?", ρωτάει ο Δήμαρχος.
"Γιατί κάνουν και στην Αθήνα.", απαντάνε οι 10 μαθητές από το 15μελές του Γυμνασίου. Απνευστί.

"Δηλαδή γιατί? Για ποιό λόγο? Τι ζητάτε?" συνεχίζει ο Δήμαρχος.
"Δικαίωμά μας δεν είναι? Ετσι, κάνουμε κατάληψη. Έχει οικονομική κρίση."

"Μάλιστα. Πώς την αποφασίσατε την κατάληψη?"
"Ψηφίσαμε. Από τους δεκαπέντε, μόνο οι 5 ήθελαν να μην κλείσει το σχολείο. Και κερδίζουν οι πολλοί."

"Δηλαδη αν μαζευτούμε τωρα εδω μέσα 15 άτομα, και ψηφίσουμε αν θα δείρετε εμένα ή οχι, και χάσω 14-1, θα με δείρετε, δημοκρατικά?"
"Ναι"

"Καταλαβαίνετε ότι δημοκρατία είναι να αποφασίζουν οι πολλοί, ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ οτι σεβόμαστε τα βασικά δικαιώματα των λίγων? Δεν μπορούμε δηλαδή να στερήσουμε από έστω και ΕΝΑ παιδί, το δικαίωμά του στην Δωρεάν Παιδεία, κι ας μην είναι όπως τη θέλουμε. Εσείς οι πολλοί 10 πώς στερείτε το δικαίωμα των άλλων 5 να κάνουν μάθημα? "

"Μα και στο Πολυτεχνείο κάνανε κατάληψη, και τώρα το γιορτάζουμε κάθε χρόνο."

"Στο Πολυτεχνείο παιδί μου η χώρα ειχε δικτατορία. Στη δικτατορία ακόμα και να σκοτώσεις τον τύραννο είναι καλό. Αλλά τότε αυτοί δεν είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν, ούτε να κάνουν 15μελές, ούτε να πουν τη γνώμη τους, ούτε τίποτε, ενώ εσείς και οι γονείς σας το έχετε. Στη Δημοκρατία δεν μπορείς να σκοτώσεις τον πρωθυπουργό. Μπορείς να τον αλλάξεις - γι αυτο εχουμε τις εκλογές.
Και τελικά η κατάληψή τους αυτών, έληξε επειδή μπήκαν μέσα τα τανκς. Εχεις δει ποτέ εσύ κανένα τανκ, να περιμένει απ έξω απο το σχολείο σου, τις 20 φορές που έχετε κάνει κατάληψη από πρόπερσι?"

"Οχι"

"Καταλαβαίνεις τη διαφορά? Ότι η δημοκρατία σου δίνει όπλα να αλλάξεις την κατάσταση αλλιώς, κι όχι με την κατάληψη?"

"Κι οι άλλοι δηλαδή πώς κάνουν στην Αθήνα? Εμείς είμαστε οι βλάκες?"

...στη συζήτηση εμπλέκεται κι ενας προοδευτικός συνδικαλιστής καθηγητής.

"Καλά το λενε τα κοπέλια... Η οικονομική κρίση... "
Δήμαρχος: "Έχετε και τσι ελιές να μαζώξετε ε??"
"Μα τι λες τώρα Δήμαρχε..."
"Καλά καλά. Το καταγράφω, ότι συμφωνείτε με την κατάληψη, και παραδίδετε τα κλειδιά."

...πάει αυτό.

Κατάληψη λοιπόν, δημοκρατικά.
Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια να βλέπαμε ποιά παιδιά ήθελαν την κατάληψη και ποιά όχι (βαθμολογία και απουσίες παιδιών, τυχόν -λεμε τώρα- φάκελλό τους στην αστυνομία, πόσες φορές έχουν επαναλάβει την ίδια τάξη, καθώς και κομματικό backgroung των γονιων τους, αφού το πνεύμα το αγωνιστικόν δια της καταλήψεως συνήθως μεταδίδεται ...κληρονομικώς) .
Έτερον εκάτερον, προσπερνάμε.

Ξεκινάει η κατάληψη.
Έρχεται Σαβατοκύριακο πριν τις γιορτές, τα παιδιά ΔΕΝ παραδίδουν τα κλειδιά στους καθηγητές που τα στήριξαν, ούτε για το διήμερο.
"Οχι, εδώ θα κάτσουμε, δεν πάμε πουθενά, είμαστε στον αγώνα"...
Κάποιοι από αυτούς που μένουν μέσα επειδή "είναι δικαίωμά τους" έχουν ήδη μείνει και στην ίδια τάξη, από απουσίες, και κάποιοι -επίσης μαθητές, όχι εξωσχολικοί- ήδη είναι 16 χρονών, καθώς προσπαθούν επί χρόνια να πάρουν απολυτήριο ανεπιτυχώς, χωρίς να πατάνε στο σχολείο, (γιατί αν απλά και μόνο πατάς, απολυτήριο παίρνεις, ως γνωστόν)...

Οι γονείς τους - όσοι ενδιαφέρονται και διαφωνούν- ΔΕΝ τους πείθουν, και η κατάληψη συνεχίζεται και το Σαβατοκύριακο, πίσω από πόρτες σφαλιστές με αλυσίδες και λουκέτα...

Η κατάληξη της κατάληψης, το βράδυ της Κυριακής??
Δύο 13χρονα με σπασμούς και μια14χρονη κοπέλα σε ημικωματώδη κατάσταση στο νοσοκομείο... Από το πολύ αλκοόλ.
(Πρέπει να ήταν το κονιάκ για το μνημόσυνο των τριών εβδομάδων του παιδιού στην Αθηνα. Μάλλον ήταν μπόμπα...)

Ένα από τα παιδιά, που στερείται ομαδικού πνεύματος, προφανώς, "άδειασε" τους υπόλοιπους και φώναξε τον πατέρα του. Ετσι ήρθαν τα ασθενοφόρα...

Παιδάκια είναι αυτά. Δεν εχουν άκρες στο Αλ Τσαντίρι Νιουζ να ενημερώσουν την επικράτεια με ντοκουμέντα για το περιστατικό. Εξάλλου τα βίντεο που θα έχουν -λογικά- τραβήξει με τις απόπειρες να κάψουν το σχολείο κλπ, με ή χωρίς αλκοόλ στο αίμα τους, μένουν μεταξύ τους, ο νόμος του σχολειού... Οι πρωινοί απλά είδαν τα ίχνη στους τοίχους.

Πάμε παρακάτω.

"Τα σχολεία ήταν κλειστά και ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΨΥΧΗ των μαθητών", είπε ο πολλά βαρύς "αιώνιος έφηβος" Αλέκος στη Βουλή την Κυριακή...
Πώς λέμε "ανοίγω φύλλο για μπακλαβά"??

Λιγο μετά επικαλέστηκε ως πηγή των στοιχείων του και το "Αλ Τσαντίρι Νιουζ"...
Αλλά ο Λάκης μάλλον δεν έχει πρόσβαση στα σχολειά, ούτε και τον εμπιστεύονται οι μαθητές. Ούτε και τον Αλέκο προφανώς. Εξ ου και οι παραλείψεις στην ενημέρωση.

Αλλά κι όποιος ΕΧΕΙ πρόσβαση τελικά, δεν έχει άλλες "χάρες", που χρειάζονται για να ΔΕΙΣ και να ΠΕΙΣ την αλήθεια (εγκέφαλο και κότσια).

Αν ενδιαφέρονται οι συγκεκριμένοι και άλλοι φιλόπαιδες ή αιώνιοι έφηβοι, πάντως, τους ενημερώνω εγώ, που έχω πρόσβαση σ' ΑΥΤΟ το σχολειό, ότι και τα παιδιά καλά είναι, θα τη βγάλουν, και οι καθηγητές τσι επομάζωξαν τσι ελιές, μόνο να τα ανοίξουν τα σχολεία..

Όσο για τις ψυχές των μαθητών, ΠΑΝΤΑ ανοιχτές είναι, κι αυτό είναι και το θέμα.
Ότι μπαίνει μέσα όποιος να ναι, όποιος τους πει πιο πειστικά αυτό που θέλουν ν' ακούσουν...


21 Δεκ 2008

Christmas dreams...

...ένα πολύ όμορφο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι του Andrew Lloyd Webber , soundtrack σε μία κατασκοπική ταινία του 1972, που μου "κόλλησε" και το εντόπισα, απ' αυτά τα φλούφλικα που μ' αρέσουν αλλά δεν το γκαρίζω, για ευνόητους λόγους....

"Christmas Dream",
by -the one and only- Perry Como & The London Boy Singers...

Watch me now here I go, all I need 's a little snow
starts me off, sets the theme, helps me dream my Christmas Dream

Every year I dream it, hoping things will change
an end to the crying, the shouting, the dying
And I hope you will dream it too
It' Christmas, remember, we've got to remember

So light the light,
I'm home tonight,
I need you to warm me,
to calm me, to love me,
to help me to dream
my Christmas Dream

Crazy things said and done every single day but one
Every night should I believe be the same as Christmas Eve.

Nights should all be silent, days should all slow down
An end to the hurry, the noise, and the worry
And I hope you believe that too
It' Christmas, remember, does no-one remember

The whole world needs,
their Chiristmas dream

we need it to warm us,
to calm us, to love us,

to help us to dream
our Christmas Dream.



...Και, κάπως έτσι, μου ήρθε μία φαεινή.

Φέτος, λόγω οικονομικής κρίσης, θα κάνω στους δικούς μου ένα δωράκι συμβολικό. Δεν έχει βιβλία, μπλούζες, cd και σκουλαρίκια...

Κάτω από το δέντρο, θα έχει γι αυτούς από ένα κατακόκκινο χριστουγεννιάτικο φάκελο με μια απόδειξη μόνο μέσα.
Σύνολο 5 φάκελοι.
Ο πρώτος τους μήνας σε πρόγραμμα αναδοχής παιδιού πληρωμένος.
Τους υπόλοιπους θα τους πληρώνουν εκείνοι απο την πιστωτική τους, 20 ευρώ το μήνα, ούτε που θα το καταλάβουν, δεν θα πονέσει καθόλου.

Το βασικό δώρο από μένα θα είναι η χαρτούρα και η συμπλήρωση των στοιχείων τους, εδώ που τα λέμε, μια και όλοι εκεί κολλάμε...
Το ποσό δεν είναι και τόσο άξιο λόγου, μέσα στα έξοδα που συνήθως κάνουμε κάθε μήνα...

Και, μια και κάποιος κοινός γνωστός μας είπε: "Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τώ μη έχοντι" (*), ε, όταν έχεις 35 τουλάχιστον "χιτώνας" (20 x 35=G700), ε, ας του δείξουμε λίγη πίστη του κυριούλη με τους χιτώνες, μέρες που 'ναι.

Κι αν είμαστε σε δεινή κατάσταση, κάποιοι είναι σε δεινότερη.

Christmas dreams come true, για 5 σπορίδηδες στην άλλη άκρη του κόσμου, λοιπόν, σε τιμή-έκπληξη...

Σταγόνα στον ωκεανό, ε?
Για μας.
Για εκείνους είναι η μόνη σταγόνα, η μόνη αχτίδα, και μοιάζει με θαύμα το πόσο δροσίζει, το πόσο ζεσταίνει...




17 Δεκ 2008

Η ελευθερία του λόγου και του Τύπου, κι η ευθύνη απέναντι στους νέους...

Φανταστείτε ότι ανοίγετε την τηλεόρασή σας μέρα μεσημέρι, μπροστά στο 12χρονο παιδί σας, και βλέπετε αυτό:



Ταυτοχρόνως, από κάτω να περνάνε "υπότιτλοι" όπως "Κάψτε τους", "Εχει φωτιές η κόλαση ρεεεε", "Για πάρτη σου Μικρέ", "ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ "ΓΚΕΛΕΣ" ΝΑ ΧΕΙ ΚΑΝΕΙ Η "ΜΠΑΛΑ", ΕΜΕΙΣ ΓΚΟΛ ΘΑ ΣΕ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΑΛ***"...

Το ΕΣΡ θα αντιδράσει αυτομάτως, με σοβαρότατες ποινές και πρόστιμα, καθότι σύμφωνα με τον νόμο, (ΠΔ 77/2003 για τη Δημοσιογραφική Δεοντολογία, άρθρο 4 παρ. 1)
"Δεν επιτρέπεται η παρουσίαση προσώπων με τρόπο ο οποίος, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, μπορεί να ενθαρρύνει, τον εξευτελισμό, την κοινωνική απομόνωση ή τις δυσμενείς διακρίσεις σε βάρος τους από μέρος του κοινού βάσει ιδίως του φύλου, της φυλής, της εθνικότητας, της γλώσσας, της θρησκείας, της ιδεολογίας, της ηλικίας, της ασθένειας ή αναπηρίας, του γενετήσιου προσανατολισμού ή του επαγγέλματος."
Υποθέτω δηλαδή ότι θα αντιδράσει το ΕΣΡ...

Βέβαια, μπροστά στις συναπτές παραβάσεις του άρθρου 11, παρ. 1 του Κανονισμού Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, πχ, που έχει ως εξής:
" Η αρχή ότι ο κατηγορούμενος τεκμαίρεται αθώος μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη του γίνεται σεβαστή και συνεπώς δεν προεξοφλείται το αποτέλεσμα της δίκης ούτε οι κατηγορούμενοι αναφέρονται, άμεσα ή έμμεσα, ως ένοχοι ",
και το οποίο έχει τσαλαπατηθεί προ πολλού και ειδικά τώρα από τα ΜΜΕ, το ΕΣΡ δεν έχει κάνει τίποτε...
Ίσως επειδή η κοινή γνωμη-όχλος επικροτεί και αποζητά τις παραβάσεις αυτές, κι αυτό αποτελεί πλέον κριτήριο που νομιμοποιεί, αν δεν επιβάλλει, την παράβλεψη των παραβάσεων...

Παρ'όλ' αυτά, όμως, τουλάχιστον τέτοιου είδους αγριότητες όπως αυτή η καταφανής ώθηση στη βία, και παιχνίδια με την παιδική και εφηβική ψυχοσύνθεση και ψυχοφυσιολογία, θα τύγχαναν μέριμνας από τα ΜΜΕ, κατ' απαίτηση των γονιών-τηλεθεατών, κατ αρχάς....
Δεν θα το ανέχονταν, όπως δεν ανέχονται κι άλλους φορείς που υποδαυλίζουν σαφώς τη νεανική βία (βλέπε κάποια κόμματα, οι δημοσκοπήσεις μίλησαν ήδη)...

Το θέμα όμως είναι ότι οι γονείς, οι δάσκαλοι και η διανόηση, οι κατ' εξοχήν δηλαδή υπεύθυνοι για τη διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση των παιδιών και των εφήβων, ΔΕΝ ανοίγουν την τηλεόραση του 2008, την τηλεόραση των νέων, δηλαδή το διαδίκτυο...

Η όταν την ανοίγουν, "βλέπουν" διαφορετικά "κανάλια" από τα παιδιά τους.

Δεν ξέρουν τί ειναι bloggοσφαιρα, δεν ξέρουν τί ειναι group στο facebook, δεν ξέρουν τί είναι "αναζήτηση ιστολογίων" και googling και δεν ξέρουν και τους πομπούς των μηνυμάτων που τα παιδιά (τους) δέχονται καθημερινά. Δεν μπορούν να ξέρουν. Δεν έχουν συναίσθηση του τί και πώς και με ποιούς συναναστρέφονται τα 13χρονα μέσα απο τον υπολογιστή τους επί τόσες ώρες ημερησίως...

Και δεν είναι δυνατόν να ελέγξουν αυτά που βλέπουν τα παιδιά τους, από το παιδικό τους δωμάτιο. Δεν έχουν τη δυνατότητα, ουτε από πλευράς τεχνογνωσίας, ούτε από πλευράς του ελεύθερου χρόνου που απαιτείται για να γίνει κάτι τέτοιο.

Είναι εκατομμύρια τα "κανάλια", και το κάθε παιδί μπορεί να επιλέξει από "κανάλι" που λέει για αλλοδαπούς, "τεκμηριωμένα", αυτά, μέχρι "κανάλι" που λέει για την ΕΛΑΣ, εξίσου "τεκμηριωμένα", αυτά...
Με άγνωστο αριθμό επισκεπτών το πρώτο, και 77.300 μέλη, χώρια οι επισκέπτες, το δεύτερο...
"Κανάλια"΄όλων των αποχρώσεων του (μη) πολιτικού φάσματος.
"Κανάλια" δηλαδή , που οι "δημοσιογράφοι" τους βρίσκονται στα άκρα των άκρων , κατά πολύ υπερεκπροσωπημένα στο Διαδίκτυο, λόγω και περιθωριοποίησης και εκπαραθύρωσής τους από τα υπόλοιπα συμβατικά ΜΜΕ, που υπόκεινται σε στοιχειώδεις κανόνες ...
"Κανάλια" παντελώς ανεξέλεγκτα.

Και ίσως και μοιραία. Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή.
Ίσως να κατέστησαν ήδη μοιραία, αν λάβουμε υπόψιν μας τα τελευταία γεγονότα και την πρωτοφανή ένταση και έκτασή τους, και απλά αργούμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της συμβολής τους στο πρωτοφανές της υπόθεσης.

Η επιρροή του Διαδικτύου στα πολιτικά δρώμενα, είναι πλέον δεδομένη, όπως οι εκλογές στις ΗΠΑ απέδειξαν περίτρανα. Η ανάμιξή του στις εξελίξεις πασιφανής. Η μετατροπή του συνθήματος απο τους πομπούς σε πράξεις από τους δέκτες, ειδικά από παιδιά και νέους, πραγματικότητα.
Και μας περιμένουν όχι μόνο ώρες όλο και πιό δύσκολες, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και όλο και περισσότεροι νέοι χρήστες του διαδικτύου, καθημερινά, έκθετοι στη δύναμη του λόγου και της εικόνας.

Το να μην μπορούμε ή να μην θέλουμε να την διαπιστώσουμε και να λάθουμε υπεύθυνη θέση απέναντί της, επειδή είμαστε μια ή δυο γενιές πριν ή επειδή δεν έχουμε χρόνο να "σερφάρουμε" σε άγνωστους "τόπους", δεν μας δικαιολογεί ούτε στην άγνοιά μας, ούτε στην αδράνεια που αυτή συνεπάγεται.

Ειμαι υπέρ της ελευθερίας έκφρασης του οποιουδήποτε.

Οταν όμως ο οποιοσδήποτε- ενήλικος ή ανήλικος, με σώας τας φρένα ή όχι, επώνυμως, ανωνύμως ή υπό ψευδωνύμου- που διαθέτει ένα λάπτοπ και μια τηλεφωνική σύνδεση, μπορεί να παρεισφρήσει στην εκπαίδευση και αγωγή των παιδιών, μαζικά ή και πρόσωπο με πρόσωπο, και να ενσταλάξει δηλητήριο εκουσίως η ακουσίως - από βαρεμάρα, επιπολαιότητα ή βάσει οργανωμένου σχεδίου- στις ευάλωτες παιδικές ψυχές,
είμαι υπέρ της υποχρέωσης της πολιτείας να μεριμνήσει για την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων(α 15 π.2), το σεβασμό και την προστασία της αξία του ανθρώπου (α 2. π 1) , και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας(α. 15, π.2).

Δεν υφίσταται δικαίωμα χωρίς υποχρέωση. Η ελευθερία έκφρασης υπόκειται κι εκείνη σε τουλάχιστον ηθικούς, αλλά και συνταγματικούς περιορισμούς.
Αλίμονό μας αν περάσουμε σε ιστορική φάση όπου θα μιλάμε μόνο για δικαιώματα, χωρίς μηχανισμούς ελέγχων και ισορροπιών από κανέναν.

Οταν το Σύνταγμα θεσπίστηκε, δεν υπήρχε διαδίκτυο.

Ας μην γίνει το διαδίκτυο αιτία να μην υφίσταται Σύνταγμα και υποχρεώσεις των πολιτών στην ψηφιακή επικράτειά του...




16 Δεκ 2008

Υποθετικά διλήμματα...

Χάριν πειραματισμού, ρώτησα την κολλητή μου που έχει δυο παιδιά, αγόρια, ηλικίας 13 και 16 χρονών, το εξής:

Πες οτι πρέπει, σε αναγκάζουν κάποιοι μαφιόζοι, να στείλεις το ένα σου παιδί, χωρίς παρέα, με κράνος, έξω απο το τμήμα Εξαρχείων, και να φωνάξει "ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ", Σάβατο βράδυ, που είναι τίγκα στον αστακό. Δεν χρειάζεται να το πιστεύει, απλά να το πει πειστικά, μπόλικες φορές. Μπορεί να προσθέσει και κάτι για τη μάνα τους, αν θέλει.
Αν θέλει, μπορεί να κάνει και τις αντίστοιχες χειρονομίες, να χουν οπτικοακουστικό υλικό τα ΜΑΤ.

Μολότωφ όχι, τσεκάρουμε το υπαρκτό δικαίωμά μας να μιλάμε και τις πιθανότητες να θυσιαστούμε γι αυτό. Να πετάμε μολότωφ δεν είχαμε ποτέ δικαίωμα, οπότε δεν το τσεκάρουμε...

Το άλλο παιδί σου, την ίδια ώρα, θα βάλει ένα σιδερωμένο παντελονάκι, και θα πάει Τζαβέλλα και Μεσολογγίου.
Θα πλησιάσει, θα καθήσει σε μία από τις καφετέριες, και θα μονολογήσει, ήρεμα αλλά δυνατά, προσποιούμενος ότι μιλάει, ας πούμε, στο τηλέφωνο:
"Αυτά τα άτομα είναι που έχουν κάψει την Αθήνα?? Ε ρε άμα τους κόψουν το χαρτζηλίκι, να δω μαγκιές..."
Δεν χρειάζεται να το πιστεύει, απλά να το πει πειστικά...Όχι πολλές φορές, δεν απαιτείται αυτό...


Η υποθετική μου ερώτηση κατέληγε ως εξής:

Ποιό απο τα δύο θα έστελνες στην Καλλιδρομίου, και ποιό στη Τζαβέλλα??

Ειλικρινής η φίλη μου.
Το βούλωσε, και δεν με ξανάπρηξε.

14 Δεκ 2008

Ας μιλήσουν κι οι Αριστεροί... από "αριστερούς" απόειδαμε...

"Δεν γίνεται συζήτηση στους κόλπους της δικής μας αριστεράς για όρια, πέραν των οποίων είναι θεμιτή η χρήση της βίας.
Υπάρχει μια απροσχημάτιστη καταδίκη της βίας,και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Σε μια χώρα που έχει δοκιμαστεί από έναν εμφύλιο πόλεμο, που δεν είναι και πολύ απομακρυσμένος, που οι προηγούμενες γενιές τον έχουν βιώσει και που και τα νέα παιδιά φέρνουν στη μνήμη τους εμπειρίες από κείνη την εποχή.

(...) Θα ήθελα (από το ΣΥΡΙΖΑ) πιό απροσχημάτιστη καταδίκη της βίας.

ΔΕΝ μ αρέσουν τα "ναι μεν αλλά".
Για μένα ΔΕΝ υπάρχουν "ναι μεν αλλά".

Υπάρχει η βία και την καταδικάζω απερίφραστα, επειδή φοβάμαι ότι αν ανοίξουμε το παράθυρο της βίας, άλλοι θα εισορμήσουν μέσα.
Και υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις ακόμη στην Ελλάδα, που θέλουν να μας πισωγυρίσουν. Ομάδες ρεβανσιστικές, που θα ήθελαν να ανασάνουν σε μια ατμόσφαιρα εμφυλίου πολέμου.
(...) Το παράθυρο το εμφυλιοπολεμικό πρέπει να κλείσει ερμητικά, και να μην αφήσουμε καμία χαραμάδα.
Και φοβάμαι ότι τα "ναι μεν αλλά" ανοίγουν χαραμάδα."(*)


..."Οι εμπρησμοί, οι καταστροφές, οι λεηλασίες ήταν μια οικτρή συνέχεια που μόνο προβοκάτορες, άθλια υποκείμενα, κινούμενα από σκοτεινές επιδιώξεις ορκισμένων εχθρών της Δημοκρατίας που έχουν σαν στόχο το ειρηνικό μαζικό κίνημα, μπορούσαν να το αποτολμήσουν.
Οι τάχατες αντιεξουσιαστές, οι τάχατες αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι ποικιλώνυμοι δειλοί ταραχοποιοί και κάποιοι ανώριμοι νεαροί που κάνουν σύγχυση ανάμεσα στα επαναστατικά γεγονότα και σε ευκαιρίες για πλιάτσικο και κάποιοι άλλοι που αρέσκονται να παίζουν τους κλέφτες και αστυνόμους ήταν οι ήρωες αυτών των ταραχών που βύθισαν στην απόγνωση εκατοντάδες καταστηματάρχες και χιλιάδες εργαζομένους, που έχασαν τις δουλειές τους και το γλίσχρο μεροκάματο.
Ολους αυτούς που τους κατηγορώ στο όνομα της ιστορίας του εργατικού κινήματος, τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ να επικαλούνται το όνομα της Αριστεράς.
Δεν έχουν, ούτε μπορούσαν να έχουν καμία σχέση μαζί της.
Και τους κατηγορώ ακόμα μία φορά σαν προβοκάτορες, εχθρούς της Δημοκρατίας.
Και τους καλώ, αν έχουν κουκούτσι μυαλό και αίσθημα ευθύνης, να εγκαταλείψουν τις άθλιες μεθόδους τους και να εξαφανιστούν από τη δημόσια ζωή."
(**)

"Σήμερα θα έλεγα σ' αυτά τα παιδιά να μην παρασυρθούν ΠΟΤΕ σε πράξεις βίας.
Να ορθώσουν το ανάστημά τους και να φράξουν το δρόμο σε καθέναν που ωθεί τα πράγματα σε πράξεις βίας.
Θα ήθελα να πω στα νεαρά παιδιά που ΠΑΙΖΟΥΝ με την επανάσταση:
Προς Θεού, φυλαχτείτε! Δεν είναι αυτός ο δρόμος!
Δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτε ακολουθώντας το δρόμο της βίας. Αντίστροφα, ας ενισχύσουμε το μαζικό κίνημα, Να περιφρουρήσουμε την μαζική ΕΙΡΗΝΙΚΗ εκδήλωση του λαού.

Θα έλεγα στον Αλέξη, να μελέτησει τη σημερινή δημοσκόπηση.
Το 1% επιδοκίμασε τη στάση του.
Κάτι σημαίνει αυτό."
(*)

Λεωνίδας Κύρκος

(*) Στον ΣΚΑΙ, 13/12/2008
(**) Στην Ελευθεροτυπία, 12/12/2008

-το βιντεάκι το πήρα χαμπάρι στον Κρόγια.

13 Δεκ 2008

Αιτούμενοι και παραιτημένοι.

3-11-06

9-09-07

17-01-07

30-05-08



18-05-08

τα αιτήματα διαφέρουν κάθε φορά.
το πάρτυ, το 16, ο ΟΣΦΠ, το "έτσι γουστάρω"...
και δεν τους ...χαιρετίζαμε μεν,
αλλά ούτε και τους αποδοκιμάζαμε όλοι βέβαια.
Τώρα τους δίνουμε και δίκιο,
χειροκροτάμε,
τί περιμένουμε να κάνουν?
Ποιός κάνει πάρτυ και πενθεί με τον ίδιο τρόπο?
Πόσους ακόμα θα πενθήσουμε μέχρι να ξεπενθήσουν
και ποιοί θα είναι αυτοί?

Ποιός απο τους δικαιολογούντες θα αναλάβει την ευθύνη ΤΟΥ
ως ηθικού αυτουργού αν γίνει κάτι τέτοιο?

Είναι υποχρέωσή μας να τους δείξουμε τι σημαίνει "διεκδικώ"
κι ας τους στενοχωρήσουμε,
κι ας μας πουν μούχλες μεσήλικες..
Γιατί παραιτούμαστε απ' αυτό?
Γιατί εθελοτυφλούμε?
Γιατί τους σιγοντάρουμε?

Γιατί δεν βρέχεις ρεεεεε?????

12 Δεκ 2008

Μετονομάζεται ο δούλος του όχλου...

Πρίν εξι μέρες, ο "Αλέξης" ήταν ο Τσίπρας...

Και, μετά, ήρθε "φεύγοντας" ένας άλλος, μικρός Αλέξης...

Που ο τι και να έκανε, ο τι κι αν δεν έκανε, συνόψισε για πολλούς την κρατική βία, για κάποιους άλλους την μιντιακή χειραγώγηση στην προσοδοφόρα αναρχία, για τους (λίγους?) χαϊδεύοντες το ανερυθρίαστο και επικίνδυνο "αφήστε τα παιδιά να 'ρθουν σε μένα, γι' αυτά είναι η βασιλεία της επί γης κολάσεως".

Για κάποιους αιρετικούς έναν συνδυασμό όλων αυτών, με θετικά ή αρνητικά πρόσημα.

Και κάπου εκεί, ο παλιός "Αλέξης" μετονομάστηκε σε "Τσίπρα", κοινή συναινέσει.
Γιατι το μικρό του όνομα πλέον είναι πολύ βαρύ γι αυτόν.

10 Δεκ 2008

Με στόχο τον άνθρωπο...

Βραβείο έγκυρης και διαφανούς ενημέρωσης, στον οργανισμό Λαμπράκη...

Διαρροές από την Αστυνομία περί "εξoστρακισμού"


Όταν η πραγματικότητα δεν μας βολεύει, ή υπάρχει πιθανότητα να μη μας βολέψει, τότε, πολύ απλά, κάτι έχει - ή κάτι θα πάθει- η πραγματικότητα.

Όταν ενδεχόμενη απόφαση από τους ειδικούς της βαλλιστικής υπηρεσίας (με τη σύμφωνη γνώμη του ειδικού συμβούλου της οικογένειας του Αλέξη), υπάρχει πιθανότητα να μας ΞΕβολέψει από την αναμπουμπούλα και το έκτακτο δελτίο καθε τρεις και πέντε, πολύ απλά, την απορρίπτουμε εκ των προτέρων...
Ως ειδικοί επί παντός επιστητού.

Μάρτυρας? Μια αγανακτισμένη γιαγιά σε πρωινή εκπομπή...
"Αν πουν "εξοστρακισμός" θα πάρω κι εγώ πέτρα", λέει η γιαγιά.

Αν τυχόν πουν λοιπόν οι ειδικοί το απονενοημένο, το ήδη προ πολλού αποκλεισμένο, ετοιμαστείτε παίδες για το δεύτερο ημίχρονο.
Με έτοιμα τα αιτήματα, το εξής ένα -εκτός της παγκόσμιας ειρήνης-:
"Να το ΞΕ-ΠΟΥΝ. Αλλιώς θα πάρουμε κι εμείς πέτρες."

Ετσι είναι τα ΜΜΕ..
Πάντα με στόχο τον άνθρωπο...
Ως μερίδιο τηλεθέασης, ως κομμάτι της αγοράς, ως πρόβατα επί σφαγή, ως αφελείς προς επιρροή, ως αφελέστερους προς χειραγώγηση...

Ως μέσο για επίδειξη δύναμης, εν όψει της διαφαινόμενης αλλαγής σκυτάλης στο Μαξίμου.

Για να καταλάβουν οι απερχόμενοι, και να χωνέψουν οι ερχόμενοι, ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.


Ή, όπως λέει και το ...άσμα -αγγλιστί:


"Do you understand English???
When I say "go",
scream really loud !!"


EDIT

το ακούσαμε κι αυτό...
"Δεν παίζει ρόλο η βαλλιστική, αλλά το τί λέει η κοινωνία..."
Πάει το Σύνταγμά μας και ο τι συνθήκη για τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα έχουμε υπογράψει... Και επισήμως.
Σπρώχνουν για "Δίκη των Δύο", 90 χρόνια μετά.
Πρόοδος, μηδεμία.
Όπισθεν ολοταχώς κατ' απαίτηση των ίδιων ανθρώπων που ωρύονταν να μην θιγούν τα δικαιώματα των Ξηρών και του Κουφοντίνα...
...Σεληνιασμός.

8 Δεκ 2008

Ντόπ(αμιν)ες.

Είναι στη φύση μας να εθιζόμαστε, και θα μιλήσω ουσιαστικά για εθισμούς.
Τη νοηματική συρραφή ας την κάνει καθένας μόνος του.

Ο εθισμός γενικά λειτουργεί με προοδευτική εξοικείωση σε ουσίες -ψυχοτρόπους νευροδιαβιβαστές ή παρασκευασμένες σε εργαστήριο- , σταδιακά ο οργανισμός παύει να αντιδρά σε αυτές, ετσι ώστε να απαιτείται διαρκώς μεγαλύτερη ποσότητα των ουσιών αυτών προκειμένου να επιτευχθεί η επιθυμητή δράση τους. Οταν λέμε ουσίες, δεν εννοούμε μόνο ηρωίνη, καφείνη, νικοτίνη. Εννοούμε και ντοπαμίνη, αδρεναλίνη, σεροτονίνη κλπ... Ο οργανισμός νιώθει απίστευτη ευφορία οταν οι ουσίες ειναι παρούσες στο σώμα του, και κάνει ο τι μπορεί για να ξανανιώσει τις επιδράσεις τους, αναζητώντας τις σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες.

Οι αλκοολικοί δηλαδή είναι εθισμένοι στο αλκοόλ, και τη ντοπαμίνη.
Αυτοί που κάνουν extreme sports, έχουν εθιστεί στην αδρεναλίνη και τη ντοπαμίνη.
Οι ερωτευμένοι εχουν εθιστεί στην ντοπαμίνη, τις φερομόνες και τη σεροτονίνη.
Οι σαδιστές έχουν εθιστεί στη μυρωδιά του φόβου από τους άλλους, τις φερομόνες δηλαδή, ή απλά την αίσθηση της δύναμης που δίνει η βία πάνω στους άλλους . Και στην ντοπαμίνη, βεβαια.

Αν του τις στερήσουν, τις δραστηριότητες ή τις ουσίες, υποφέρει, καθώς το σχετικό σύνδρομο δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του. Οταν ξεθωριάσει η ανάμνηση της ουσίας από το σώμα, σταδιακά επανέρχεται. Ετσι ξεπερνάμε τον έρωτά μας, παύουμε να τρέχουμε στα βουνα και τα λαγκάδια ή σταματάμε να βαράμε για να διεγερθούμε, (ισως) κάποια στιγμή..
Θέλει βουληση και βοήθεια, υπάρχει όμως γιατρειά.
Στην Αμερική μπορείς να πάς να γραφτείς και σε κάποιο "Α". Ανωνυμοι Αλκοολικοι/σεξομανείς/αδρεναλινομανείς κλπ...
Η σε γράφουν με το ζόρι σε κάποιο "County Jail", αν το παρακάνεις κυνηγώντας τη δόση σου - κι αυτό ισχύει παντού, όχι μόνο στην Αμερική.

Αυτά τα εισαγωγικά, και τώρα στο προκείμενο.

Αυτοί που καίνε, σπάνε και καταστρέφουν συστηματικά, με ή χωρίς δικαιολογία, εχουν εθιστεί σε περίπου 50 διαφορετικές "-ίνες": ντοπαμίνη, αδρεναλίνη, νοραδρεναλίνη κλπ, καθώς και σε ποικίλες φερομόνες.
(Συχνότατα δε, και σε κάποιες ουσίες που παράγονται εκτός του ανθρώπινου οργανισμού, με καμινέτα, μπρίκια και δοκιμαστικούς σωλήνες. Αλλά δεν θα μιλήσω γι' αυτο.)

Ο Φρόυντ δε κατήγαγε ατό το φαινόμενο σε αγνό, ανόθευτο πρωτόγονο ένστικτο, μιλώντας για την τυφλή μανία καταστροφής ως ναρκισσιστική απόλαυση (και άρα έκλυση ντοπαμίνης).

Απεξάρτηση χρειάζονται λοιπόν οι εθισμένοι, κι όχι "εξέγερση". Απεξάρτηση από την ευφορία που τα πρωτόγονά ένστικτα της βίας, της καταστροφής, του κινδύνου και της υπέρτατης εξουσίας τους προκαλούν.

Περιττό να πώ δε, ότι η όποια ταύτιση των "μπουκαλάκηδων", των "εθισμένων" σε ουσίες, με τον Αναρχισμό, είναι τουλάχιστον αυθαίρετη και καταχρηστική, με στόχο την προπαγάνδα, καθώς ο αναρχισμός βασίζεται στη γνώση και τη μη βια.
Δεν βασίζεται στην άγνοια και την τυφλή ή μισότυφλη υπακοή στον αρχηγό της αγέλης, ούτε στα πρoτάγματα του facebook και των blogs και των όποιων (φαιο)κόκκινων "ηγετών" ή "εμβρόντητων" δημοσιοκάφρων, και σίγουρα ούτε σε "-ινες" και "-ονες".

Επιπλέον, ο αναρχικός, καθότι ακολουθεί πνευματικό ρεύμα κι όχι τα κατώτερά του ένστικτα, δεν χρειάζεται να κρυφτεί ούτε για να συζητήσει και να διαφωνήσει καθέτως και οριζοντίως, ούτε για να γράψει βιβλία, ούτε για να επιλέξει να μην πλησιάσει κάλπη ποτέ.
Εχω πολλές φορες πλακωθεί με φίλους μου αναρχικούς για πολιτικά, δεν πιάνω μπάζα μπροστά τους, μου εχουν συστήσει να διαβασω ΤΑ ΠΑΝΤΑ, και τα μόνα μπουκάλια μπροστά μας κατα τη διάρκεια του καβγά ήταν μπουκάλια μπύρας. Γεμάτα μπύρα. Που την πίναμε.
Τα δε γκαζάκια τα χρησιμοποιούν για τον γλυκύ βραστό τους - αποκλειστικά.

Και τα πρόσωπά τους ήταν φόρα παρτίδα, πάντα, τα έλουζε ο ήλιος ή το black light.
Τόσο όταν συζητούσαμε μαζί πριν μια βδομάδα, όσο κι όταν έστηναν οδοφράγματα επί χουντας. Καμία κουκούλα.

Και πάμε λοιπόν στις κουκούλες, μια και το έφερε η κουβέντα.

Η μια χρήση της κουκούλας/ του κράνους και του μαντιλιού είναι προφανής - η μη αναγνώριση των κουκουλάκηδων από ανθρώπους και μηχανές. Και οι ληστές τραπεζών φοράνε, και οι τρομοκράτες, και οι ληστές αμαξοστοιχιών το 1800τόσο φόραγαν, καβάλα στ' άλογο, και δεν είχε τότε ούτε δακρυγόνα, ούτε κάμερες τροχαίας.

Ειναι απλό καμουφλάρισμα, για να αποφύγεις τη δαγκάνα του νόμου, οταν τον παραβιάζεις εν γνώσει σου και εκ προμελέτης, και μαζι μ αυτόν και τα δικαιώματα των συνανθρώπων σου σε "ζωή, ελευθερία και προσωπική ασφάλεια", καθώς και στην "ιδιοκτησία". Καμία ευθεία σχέση δεν έχει με αντιστάσεις, επαναστάσεις και αγώνες ενάντια στον κατακτητή και τον καταπιεστή. Ο Ρομπέν των Δασών ΔΕΝ φόρούσε.Ο Βελουχιώτης δεν φορούσε. Ουτε ο Τσε φορούσε. Ούτε ο Γκαντι. Ούτε ο Παναγούλης. Ούτε ο Γλέζος κι ο Σάντας φορούσαν. Ούτε ο Λαμπράκης κι οι Λαμπράκηδες. Ούτε ο Θεοδωράκης, ούτε ο Πέτρουλας, ούτε κανένας. Ούτε οι διαδηλωτές σήμερα φοράνε.

Ήξεραν, ξέρουν, ότι δεν καταπατούν αλλά διεκδικούν δικαιώματα.
Κι αυτό κάνει τη διαφορά, και την κουκούλα αχρείαστη.

Κάποιοι απ' αυτούς τους σημερινούς διαδηλωτές, όμως, αργότερα μεσα στη μέρα, χωρίς δακρυγόνα -ακόμα- καθότι αυτά έπονται, θα ανεβάσουν το μαντίλι ή θα φορέσουν το κράνος και θα υποκύψουν στις ανάγκες τους για ντοπαμίνη.
(Κι εγώ θα κλείσω τη μπαλκονόπορτά μου να μην εισπνέω τα χημικά, με την ελπίδα να μην καώ ζωντανή και να βγάλω τη μέρα.)

Εχει όμως και μια άλλη διάσταση η χρήση του κράνους, του μαντιλιού ή της μάσκας του Μπούς, του Σημίτη, του Οσάμα- ή του Ομπάμα που θα δούμε οσονούπω, ή του Κερμιτ του βάτραχου.
Γνωστή κι αυτή από την αρχαιότητα. Από την κλασσική αρχαιότητα, κι ακόμα πιο πριν. "Εκσταση" την έλεγαν οι αρχαίοι την κατάσταση που περιέρχονταν οι ηθοποιοί πίσω από την προσωπίδα κατά την παράσταση.. Επικοινωνία με το "θείο"...
Την επίδρασή της μάσκας την ένιωθα κι εγώ, όπως την έχουμε νιώσει όλοι, κάθε φορά που μεταμφιεζόμουν στο καρναβάλι της Πάτρας. Εφήμερη απόδραση απο τους περιορισμούς του γήινου κορμιού. Αφύσικη σωματική ενέργεια που σχεδόν μπορείς να την πιάσεις. Υπο πλήρες καμουφλάζ- σχεδόν αόρατος, επιτρέπονται τα πάντα. "Αίσθηση ανωνυμίας - αλλιώς ελευθερία κινήσεων χωρίς το στίγμα της ατομικής βούλησης. Ο άνθρωπος κάτω από μια μεταμφίεση αφήνει τα ένστικτά του αχαλίνωτα και τον εαυτό του ελεύθερο να πράξει σύμφωνα με τις επιταγές τους."

Ντοπαμίνη.
Υπέρτατος εθισμός, δηλαδή, η "αθώα μασκούλα", για όποιον δεν κατάλαβε. Εξάρτηση, επιδίωξη, ανάγκη. Κι εδώ η απεξάρτηση είναι απαραίτητη, αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι άλλες πρακτικές ακολουθώνται.

Ξαναγυρίζουμε λοιπόν στην αρχή. Στις ντόπες.

Και στο "δια ταύτα":

Η εκμετάλλευση -αντί της προσπάθειας αντιμετώπισης- ασθενειών, χρονίων ή μη, αυτοπροκαλούμενων ή όχι,
για τον προσπορισμό του όποιου κέρδους, χρηματικού, πολιτικού, ΨΗΦΟλογικού, απλής τηλεθέασης ή άλλου,
με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ δικαιολογία,
είναι έγκλημα.
Ηθικά, νομικά, κοινωνικά αποτελεί έγκλημα.

Δεν διαφέρει ένας τέτοιος εκμεταλλευτής από τον έμπορο ναρκωτικών, που επιστρατεύει το πρεζόνι και το μετατρέπει σε βαποράκι. Δεν το κάνει ο "εμποράκος" ούτε από συναισθηματική έξαρση, ούτε από αδελφοσύνη, ούτε από ηρωισμό. Το κάνει επειδή μπορεί. Κι επειδή δεν τον ενδιαφέρει κανείς και τίποτε παρά μόνο το "κέρδος". Κι επειδή εκείνος είναι "υπεράνω", γνωστός-πασίγνωστος και ασύλληπτος. Κι είναι έγκλημα.

Εξίσου εγκληματική λοιπόν είναι κι η παρότρυνση στην επανάληψη της εθιστικής δραστηριότητας, και η υποδαύλιση των παθών, με την αφειδώλευτη εκ των προτέρων νομιμοποίηση των όποιων υπερβάσεων και παραβάσεων. Με τη στοχοποίηση του πιό ενοχοποιημένου θεσμού-και άρα και πιο πρόσφορου στόχου.
Και με πρόσχημα, όταν προσφέρεται, την εκδίκηση, την ανατροπή, την ανάταση, την ανάσταση...

Τον "εξαγνισμό της μνήμης του νεκρού μέσω της σύγκρουσης και της φωτιάς."

Αυτά, ξέρετε, πληρώνονται.
Αν όχι δυστυχώς από τους "εμπόρους", σίγουρα από τα αθώα παιδιά...
Όμως πληρώνονται.
Και θα συνεχίσουν να πληρώνονται, με τον ίδιο τρόπο, στον αιώνα τον άπαντα.

Δέχομαι και την ηλιθιότητα ή την ανωριμότητα ως αιτία των προτροπών.
Αλλά ΔΕΝ τη δικαιολογώ
την υποδαυλιση ούτε χάριν αυτών.

Και δεν θέλω να περάσει έτσι.

Ας αναπαυθεί η ψυχή του παιδιού.
Ας τιμωρηθεί παραδειγματικά ο ένοχος.
Κι ας πληρώσουν επιτέλους οι γνωστοί-πασίγνωστοι που τόσα χρόνια ντοπάρουν τα παιδιά και τα στέλνουν στην Ιντιφάντα του μπουκαλιού και του φιτιλιού.



Σύνδεσμοι κατα σειρά ...εμφανίσεως:

5 Δεκ 2008

Εθελοντής...

Παγκόσμια μέρα εθελοντισμού.....
Ο γλυκύτατος ασπρομάλλης - εθελοντής κι αυτός - Βασίλης Αλμπάνης, με την εφηβική φωνή και την πειραχτική διάθεση, έφυγε πριν η μέρα τελειώσει...
Του χρωστάω ακόμα ένα ευχαριστώ...
Δεν θα πάψω να το νιώθω, αλλά δεν θα του το πω και ποτέ...

Τελικά δεν μας "χώρεσαν" όλους....

...για να μην ιδρώνετε...

....



ένα μπλέ δωράκι στους γαλάζιους συνανθρώπους μας να το βολευτούν,
μέρες που 'ναι...



* τα καρφιά δεν συμπεριλαμβάνονται στη συσκευασία, συμπεριλαμβάνονται όμως 2 Μπαταρίες LI-ION, φορτιστής 22 λεπτών, βαλιτσάκι μεταφοράς και, εννοείται, γυαλιά προστασίας
, για αποφυγή αυτοτραυματισμών....

**
το εργαλείο κυκλοφορεί ευρύτατα και σε πράσινο, από άλλη εταιρεία, αν προτιμάτε...

4 Δεκ 2008

...για δημοψηφίσματα μόνο είμαστε...

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Public Issue για τις στάσεις των Ελλήνων απέναντι στην οικονομία, που παρουσίασε προχτές ο Γ. Μαυρής στο μέγαρο Καρατζά, (στα πλαίσια μιας εκδήλωσης του ΚΕΠΠ και της "Μεταρρύθμισης"), προκύπτουν τα εξής*.:

53% των συμπατριωτών μας κρίνουν θετικά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ...
αλλά μόνο το 43% λέει ότι έχει ωφεληθεί η Ελλάδα απο την ένταξη- 43% οτι ΔΕΝ εχει ωφεληθεί...

(Δηλαδή υπάρχει ένα 10% που λέει "Ναι, καλό πράγμα είναι η ΟΝΕ, καλά καναμε και μπήκαμε, αλλά δεν μας εχει ωφελήσει..." -μάλλον κάναμε καλά και μπήκαμε επειδή είναι trendy)

Να μείνουμε στην ΟΝΕ θελει μόνο το 50% (το 46% να φύγουμε),
αλλά το 60% θεωρεί οτι όντως προστατεύει το ευρώ την Ελλάδα από την οικονομική κρίση...

(Δηλαδή πάλι υπάρχει ένα 10% που λέει "μα και βέβαια μας προστατεύει το ευρώ από την ουγκαντοποίηση, αλλά να μή μείνουμε, ε, δεν είναι και πολύ καλά, είμαι και συναισθηματικά προσκολλημένος στη δραχμή...")

Να μην αναφέρω ότι σαφώς υπάρχει κι ένα ποσοστό της τάξεως του 7-15 % που λέει "Καλά κάναμε και μπήκαμε μεν, αλλά δεν ωφεληθήκαμε, οπότε να φύγουμε, αν και μας προστατεύει"...

Πώς λέμε "καλά κανες και μου τό πες"?????


Και απ' αυτό το κοινό, εμείς, οι ευρωπαϊστές, θέλουμε να μας πει τι να κάνουμε με τη Λισαβώνα...

Γειά χαρά νταν...





*βλέπω τις απαντήσεις σαν να εχουν τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια μεταξύ τους. Δεν μιλάω δηλαδή για τις περιπτώσεις που η συνάφεια τείνει στο μηδέν, πχ, "οχι, δεν ωφεληθηκε, το ευρω δεν προστατεύει, αλλα να φύγουμε, επειδη κάναμε καλά που μπήκαμε"... αυτά θεωρώ ότι δεν μπορούν να έχουν δοθεί ως απαντήσεις από το ίδιο άτομα, αν και -εννοειται- τίποτε δεν αποκλείεται...