Κάτι μου θυμίζει...

"...(αυτά) τα κόμματα διαμαρτυρίας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε κοινωνίες που βρίσκονται σε αναταραχή, προτάσσοντας απλές "λύσεις" σε μή αναστρέψιμες αλλαγές. Πολλά από αυτά τα κόμματα, όμως, αποδείχθηκαν βραχύβια, καθώς οι προοπτικές τους χαντακώθηκαν από άπειρους ηγέτες (...). Εάν η επιρροή των πιό ακραίων εξ αυτών έφτανε σε σημείο να απειλεί την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, πολλοί ψηφοφόροι τους θα έπαυαν να τα ψηφίζουν."

(ανακεφαλαιώνοντας:)

"Τα κόμματα διαμαρτυρίας εκμεταλλεύονται τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση ή το πολιτικό σύστημα, προτάσσoντας συνήθως συγκεκριμένα "προβλήματα", όπως η υψηλή φορολογία ή οι χαλαροί νόμοι για τη μετανάστευση ή τη χορήγηση ασύλου. Συχνά πρόκειται για θνησιγενή κόμματα που διαλύονται με την ίδια ταχύτητα που δημιουργήθηκαν. Οι ηγέτες τους είναι κατά κανόνα λαϊκιστές και άπειροι, ενώ διαθέτουν στις τάξεις τους ακτιβιστές που κινούνται στα όρια της νομιμότητας. "

Από το βιβλίο των Rod Hague & Martin Harrop:
"Συγκριτική Πολιτική και Διακυβέρνηση"
εκδόσεις Κριτική, 2005
p 349

...είναι απόσπασμα από το κεφάλαιο όπου οι συγγραφείς περιγράφουν τα κόμματα της ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ.

Για να μην μπερδευτείτε το διευκρινίζω.