16/09/2007

"Στο Ζάππειο μια νύχτα"

-βασισμένο σε αληθινά γεγονότα-

Bon jour κύριοι ψηφοφόροι, βουλευταί μου, και πελάται
στην υγεία σας πώς είσθε; φίλε Γιώργο, πώς περνάτε;
Εγώ δόξα τω υψίστω, μέχρις ώρας υγιαίνω,
τρώγω μ' όρεξι, κοιμούμαι, σεργιανίζω και παχαίνω.
Με δυό λόγια χάφτω μυίγες και αέρα κοπανώ,
μολονούτω και τοσούτο ταπεινά σας προσκυνώ.

Κατά πρώτον κύριοί μου θα σας καταευχαριστήσω,
αφού τέλος ηξιώθην πλάι πλάι να καθήσω,
με τους φίλους τους εκδότας τους εξόχους αποστάτας,
και του έθνους των Ελλήνων ευεργέτας και προστάτας.
Ω! ανοίξατε μιαν θέσιν κι εις τον κύριον εμέ,
για να μην περνούν με λόγια αι πολύτιμαι στιγμαί.

Θα αρχίσω λοιπόν τώρα με φωνή να πω και θάρρος,
ό τι θέλω και δεν θέλω, ταπεινώς και μη προς βάρος.
Αλλά πριν στο μεγαλείον του εαυτού μου ανατρέξω,
είναι φρόνιμον νομίζω, το λαρύγγι μου να βρέξω
με καμιά γαζόζα κρύα ή κανένα παγωτό,
για να μη με πιάνει βήχας και τον λόγον σταματώ.

Ας στρωθεί λοιπόν εμπρός μου της Ελλάδος ένας χάρτης,
επειδή αυτός και μόνον αληθής θα είναι μάρτυς
εις εκείνα όπου πρέπει να σας πω κατά καθήκον.
Θα γνωρίζετε βεβαίως πως εμείς εξ ενός Γέρου
παρελάβομεν τα φώτα μετά ζήλου θαυμαστού,
δεν θυμούμαι εις τα πόσα, μα μου λέγουν προ εμού.

Κάποιους χρόνους μετά ήλθεν ο Ανδρέας στας Αθήνας,
κι αφού εμίλησεν με κάποιους έναν δύο θαρρώ μήνας,
ηύρε πρώτος τα στοιχεία του λαμπρού μας 'αλφαβήτου'
-Γαίαν ελαφράν ας έχει η σκια του μακαρίτου-
τότε κι έγινεν η ψήφος εις το κόμμα μαζική,
και αμέσως εξηπλώθη απεδώ και από κεί.

Ο λαμπρός ωστόσο νους μου ήτο ήδη στον αέρα
φώτα πάνω φώτα κάτω, φώτα εδώ και φώτα πέρα,
ώσπου έγινε σαν Αίτνα το ωραίο μου κεφάλι,
κι όλο σπίθες εσκορπούσε στην μιαν άκρα και στην άλλη.
Μα γιατί να σας νυστάξω; Με δυο λόγια στρογγυλά,
εστραβώθηκα μονάχος με τα φώτα τα πολλά.

Εσείς όμως, με συμπάθειο, ήσθε βάρβαροι ακόμη,
και δεν είχαν μεταξύ σας καμιά πέρασιν οι Νόμοι.
Δεν γνωρίζει η ηγεσία τι σημαίνει αρχαιότης,
μεγαλείον, δόξα, φήμη, ύφος, βάθος, κλασσικότης.
Είναι τίποτε, αγρία, μαραμένη, σκοτεινή,
περιμένει, δε, εμπρός της λίγος ήλιος να φανεί.

Σαν εκύτταζα το σκότος της βλακείας σας της τόσης,
και εγύριζε στο νού μου: "Με εσκότισαν οι γνώσεις,
και εγώ βουτώ εις φώτων ατελείωτο ποτάμι...
τάχα τί θα μου κοστίσει να τους δώσω ένα δράμι;
Πώς κι ο βλάκας ο Πασόκος να μη φαίνεται σοφός;
ε! λοιπόν και εις το κόμμα ας χυθεί ολίγον φώς!"

Γι αυτά, κύριοι, και για άλλα, που σας είπα παραπάνω,
δυνατώτερα σας λέγω και σας επαναλαμβάνω,
ότι πρέπει αναγκαίως το ΠΑΣΟΚ να μεγαλώσει,
και ας μην το θέλουν τούτο όλοι εσείς και άλλοι τόσοι.
Ή ΕΓΩ στην ηγεσία το Νοεμβρη για αμοιβή,
ή σας παίρνω ευθύς τα φώτα κι απομένετε στραβοί..

Προσαρμογή από τον

"Πρώτο λόγο του κου Δεληγιάννη

ενώπιον του Συνεδρίου (του Βερολίνου, 1878)",

του Γεωργίου Σουρή.