...επειδή κάποιους τους ενδιαφέρει το τί ΟΝΤΩΣ ειπώθηκε..

Οι διεθνείς εξελίξεις παίζουν ρόλο στα πράγματα στη χώρα μας. Είναι αναμενόμενο. Γι’ αυτό και θα περίμενε κανείς να υπάρχει μια συστηματική και επείγουσα αντιμετώπιση φαινομένων όπως ο πληθωρισμός που επιτείνουν τα εγγενή προβλήματα της χώρας.
Τίποτε απ’ αυτά δεν συμβαίνει.
Η κυβέρνηση αδιαφορεί και θεωρεί ότι για όλα είναι η διεθνής κατάσταση υπεύθυνη.
Οι διεθνείς εξελίξεις είναι μια από τις πολλές αιτίες των όσων συμβαίνουν στη χώρα.
Ανέδειξαν τις ενδογενείς αρνητικές δυναμικές του τόπου.
Αρνητικές δυναμικές που κυριάρχησαν στις νοοτροπίες της πολιτικής της κυβέρνησης και οδήγησαν στη συνειδητή απραξία της απέναντι στις κερδοσκοπικές και πελατειακές ροπές των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπεί.
Η κυβέρνηση εφάρμοσε οικονομική πολιτική που έχει ελαχιστοποιήσει τις δυνατότητές μας να αντιμετωπίσουμε τη παγκόσμια κρίση.
Δεν θέλησε να δει και ν’ ακούσει.
Ενδιαφέρθηκε μόνο για την εικόνα της και την ενίσχυση της εξουσίας της.

1. Στην οικονομική εφημερίδα του Λονδίνου Financial Times είχε δημοσιευθεί τον περασμένο Μάιο μια ανάλυση της ελληνικής οικονομίας που προκάλεσε οργή στην Ελλάδα, επειδή επισήμαινε ακριβώς ότι οι Έλληνες αντιμετωπίζουν την απειλή μιας νέας μετανάστευσης. Ένας έλληνας σχολιαστής περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: «Κληροδοτούμε στα παιδιά μας πέρα από τη γερασμένη κοινωνία μας και μικρότερη περιουσία. Το εισόδημά τους στο μέλλον θα προέρχεται κυρίως από την εργασία και όχι από το κεφάλαιο». Αυτή την εργασία θα πρέπει να την αναζητήσουν εκτός συνόρων, αν δεν υπάρχει εδώ και πολλές φορές δεν υπάρχει. (βλ και εδώ)

Μια από τις αιτίες του υψηλού ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι ο υψηλότερος πληθωρισμός στην Ελλάδα. Κύρια αιτία είναι οι μονοπωλιακές και ολιγοπωλιακές καταστάσεις και η έλλειψη πραγματικού ανταγωνισμού που συνεπάγονται η παρεμβολή μεσαζόντων, η ύπαρξη ιδίως όσον αφορά τα αγροτικά προϊόντα κυκλωμάτων εμπορίας, οι συντεχνιακές πρακτικές που ακολουθούνται από κλάδους αυτοαπασχολούμενων και είναι αποδεκτές από το κράτος. Η οικονομική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας με την έμφαση στους εμμέσους φόρους και τη διάγνωση των ελλειμμάτων συνέτεινε επίσης στην επιτάχυνσή του. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι συγκρατεί το έλλειμμα στα όρια που καθορίζονται από την Ένωση. Οι διαπιστώσεις της Eurostat ότι το έλλειμμα το 2007 υπερέβη το όριο την διαψεύδει. Αλλά η εξέλιξη του δημοσίου χρέους φανερώνει ότι πολλές πραγματικές δαπάνες παραμένουν λογιστικά αφανείς αν και αυξήθηκαν σταθερά. Το ύψος του δημοσίου χρέους αυξήθηκε από το 2003 έως το 2007 κατά 57,5 δις ευρώ, ποσό σημαντικό που αντιπροσωπεύει το 1/3 του χρέους του 2003. Οι αριθμοί αυτοί είναι η απόδειξη της απρονοησίας της σημερινής κυβέρνησης και της ευκαιριακής πολιτικής της. Ο πληθωρισμός που προκύπτει έτσι κατατρώει το εισόδημα των νοικοκυριών και » πράγμα που με τη σειρά τουπιστοποιεί πλέον την Ελλάδα ως «χώρα ακρίβειας αποθαρρύνει τον τουρισμό και μειώνει τα εισοδήματα σε πολλές κατηγορίες εργαζομένων και επιχειρήσεων.

3. Η πτώση της ανταγωνιστικότητας οδηγεί σε κλείσιμο ελληνικών επιχειρήσεων, συνεχή απώλεια θέσεων εργασίας και ανεργία, συρρίκνωση των μισθών, συνεχή αύξηση του εξωτερικού δανεισμού και μεγέθυνση του δημόσιου χρέους λόγω της μείωσης των φορολογικών εσόδων. Το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας συνεπάγεται, εφ’ όσον δεν αντιμετωπιστεί δραστικά, την ύφεση. Σήμερα τα σημάδια της επερχόμενης ύφεσης δεν είναι ακόμη ορατά στην έκταση που έχουν στην πραγματικότητα, διότι πουλήσαμε σε ξένους επιχειρήσεις, μετοχές, οικόπεδα, διότι ζήσαμε καλά καταναλώνοντας το κεφάλαιό μας. Τα εισοδήματα αυτά όμως ούτε επαρκούν για πάντα, ούτε είναι επαναλήψιμα. Η ύφεση όταν έρθει σκληρή θα μας αναγκάσει να μειώσουμε τις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών μας δραστικά, σε βαθμό ώστε να είμαστε πάλι ανταγωνιστικοί.

4. Η Ελλάδα μετά την ένταξη στην ΟΝΕ δεν διαθέτει πια τα εργαλεία της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής για να υποβοηθήσει την ανάπτυξή της. Οι πολιτικές αυτές ασκούνται πια ενιαία για την Ευρωζώνη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Υπό αυτές τις συνθήκες αποφασιστική σημασία έχει η δημοσιονομική πολιτική, δηλαδή η πολιτική που ασκεί το κράτος με τα έσοδα και τις δαπάνες του. Το κράτος για παράδειγμα εάν θέλει να τονώσει την οικονομική δραστηριότητα σε μια περίοδο ύφεσης μπορεί να δώσει επιχορηγήσεις στις επιχειρήσεις και να πραγματοποιήσει μεγάλα έργα. Όμως η δυνατότητα αυτή της πολιτείας έχει δραστικά περιοριστεί στην Ελλάδα σήμερα. Δεν υπάρχουν οι αναγκαίοι πόροι. Η κυβέρνηση αύξησε τόσο πολύ το δημόσιο χρέος, ώστε η πληρωμή των τόκων του απορροφά μεγάλο μέρος των εσόδων της φορολογίας. Είναι ανάγκη λοιπόν να μειωθεί το δημόσιο χρέος για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μειώσουμε πολλές από τις κρατικές δαπάνες. Η κυβέρνηση όμως αντί να περιορίσει αύξησε τις δαπάνες. Οι δε τελευταίες φορολογικές αυξήσεις θα επιδεινώσουν τη δύσκολη οικονομική κατάσταση γιατί αφαιρούν από την αγορά χρήμα που χρειάζεται τώρα για να κινηθεί.

5. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και η ύφεση που προκαλεί έχουν ήδη επηρεάσει αρνητικά την ελληνική οικονομία. Διεθνείς χρηματοοικονομικοί εκτιμητές προβλέπουν κάθετη πτώση του ρυθμού ανάπτυξης. Οι επιπτώσεις θα φανούν ακόμη περισσότερο, όταν η χαμηλότερη οικονομική δραστηριότητα στο εξωτερικό περιορίσει τις εξαγωγές, τον τουρισμό, τις αγορές κατοικίας από ξένους και τις εισπράξεις της ναυτιλίας. Η ύφεση θα επιδεινωθεί από δύο κυρίως στοιχεία που χαρακτηρίζουν την οικονομία μας. Το πρώτο είναι οι μακροχρόνιες υστερήσεις που τα τελευταία τέσσερα χρόνια αντιμετωπίστηκαν μόνο ευκαιριακά. Οι αγορές αγαθών και υπηρεσιών, η αγορά εργασίας, η οργάνωση του δημόσιου τομέα απέχουν πολύ από το επίπεδο που διευκολύνει άμεσες αντιδράσεις σε αλλαγές στο οικονομικό περιβάλλον. Παρεμποδίζουν την αύξηση της παραγωγικότητας, τη μείωση κόστους και τιμών.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η επικέντρωση της ανάπτυξής μας στην οικοδομή και τον τουρισμό. Και οι δύο δραστηριότητες είναι εξαιρετικά τρωτές στις διεθνείς οικονομικές αναταραχές.

Η Ελλάδα με ψηλό δημόσιο χρέος που περιορίζει πρωτοβουλίες, μεγάλη εξάρτηση από το ακριβό πετρέλαιο, χαμηλή παραγωγικότητα, περιορισμένο τεχνολογικό δυναμικό και διαρκώς διολισθαίνουσα ανταγωνιστικότητα δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την ύφεση υπό συνθήκες που θα επιτρέπουν μια γρήγορη ανάκαμψη. Η υποχώρηση του ρυθμού ανάπτυξης μπορεί να δημιουργήσει μονιμότερες συνθήκες στασιμότητας ή και στασιμοπληθωρισμού, μια ύφεση που όταν επέλθει θα διαρκέσει πολύ.

Η πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων που χρειάζονται για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά μας και να επιτύχουμε ανάπτυξη θα είναι υπό τις συνθήκες αυτές δύσκολη. Διαρθρωτικές αλλαγές μπορούν να πραγματοποιηθούν όταν υπάρχει μια διασφαλισμένη προσδοκία για το καλύτερο αύριο που θα προκύψει. Σε περιόδους ύφεσης ή χαμηλής ανάπτυξης λείπει η αισιοδοξία και οι μεταρρυθμίσεις συναντούν έντονες αντιδράσεις. Δημιουργείται έτσι ένα φαύλος κύκλος. Η έλλειψη διαθρωτικών αλλαγών επιφέρει ύφεση ή χαμηλή ανάπτυξη. Η χαμηλή ανάπτυξη συντηρεί τις νοοτροπίες που αποκλείουν τις αλλαγές. Ο φαύλος αυτός κύκλος πρέπει να σπάσει.

Και δεν πρόκειται να σπάσει αν δεν αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια τα προβλήματα. Διάβασα τις μέρες αυτές τον κυβερνητικό ισχυρισμό, ότι η Ελλάδα θα είναι η χώρα που το 2009 θα αποτελεί την εξαίρεση στην Ένωση και θα έχει τον υψηλότερο ίσως ρυθμό ανάπτυξης γύρω στο 2%. Ο ισχυρισμός αυτός υποδηλώνει ότι αντίθετα με τις άλλες χώρες τα πράγματα εδώ θα είναι καλά. Δεν θα είναι όμως καλά. Η κάθετη πτώση του ρυθμού ανάπτυξης από το 4% στο 2% ή στο 1% θα σημαίνει μια εξαιρετικά επώδυνη συρρίκνωση δραστηριοτήτων με μείωση των εισοδημάτων και αύξηση της ανεργίας. Αν θεωρούμε ότι η κατάσταση είναι καλή επειδή υπάρχουν και χειρότερα ποτέ δεν θα διορθώσουμε τα πράγματα.

Η πρόσφατη κρίση έβαλε σε δοκιμασία και το δικό μας χρηματοπιστωτικό σύστημα, άγνωστο όμως σε ποια έκταση. Η κυβέρνηση χωρίς να παρουσιάσει συγκεκριμένα στοιχεία συνέταξε ένα σχέδιο στήριξης των τραπεζών, οι οποίες από την πλευρά τους διαπραγματεύονται τους όρους στήριξής τους. Το τι θέλουν δεν έγινε κατανοητό. Η κρατική παρέμβαση είναι σύμφωνη με την απόφαση της Ένωσης. Όμως το ελληνικό σχέδιο έχει την πρωτοτυπία να επιβληθεί σε όλες ανεξαίρετα τις τράπεζες ανεξάρτητα από το εάν ζήτησαν ή όχι την κρατική βοήθεια. Έτσι δεν παρέχει πληροφόρηση για το ποιες ήταν οι προβληματικές επιλογές των τραπεζών και ίσως διασφαλίζει και κάποιους που έχουν δυσκολίες για λόγους άσχετους με την κρίση. Επιπρόσθετα παγιώνει μια κατάσταση εναρμονισμένων πρακτικών που περιόριζε τη διαφάνεια των συναλλαγών και λειτουργούσε σε βάρος των καταναλωτών. Οι σημερινές δυσκολίες της κυβέρνησης στη σχέση της με τις τράπεζες οφείλεται στην ελευθερία που είχαν να καθορίζουν λίγο ως πολύ ανενόχλητες τους βασικούς κανόνες της λειτουργίας της αγοράς.

Θα έπρεπε επίσης η κυβέρνηση να έχει δηλώσει πως σκέπτεται να προχωρήσει στην επανεξέταση του όλου πλαισίου εποπτείας της χρηματοπιστωτικής αγοράς και την εναρμόνιση των ελληνικών ρυθμίσεων με τις κοινοτικές. Η υπόθεση των δομημένων ομολόγων θυμίζει ότι υπάρχουν εξοργιστικές ελλείψεις.

Τα κύρια προβλήματα της χώρας παραμένουν χωρίς απάντηση. Η διαπίστωση αυτή είναι και η διαπίστωση της κοινής γνώμης όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις. Θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά στις υπάρχουσες ανάγκες. Αλλά κοντά στη δυσαρέσκεια κυριαρχεί και η αβεβαιότητα για το ποια είναι η πραγματική οικονομική κατάσταση και ποιο θα είναι το μέλλον. Μετά την δήθεν απογραφή, την κωμικοτραγική αναθεώρηση του ύψους του ΑΕΠ και τη διαδικασία της επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που εξασφάλισαν στην κυβέρνηση την εικόνα της οικονομίας που επιθυμούσε, θα έπρεπε τα στοιχεία της οικονομίας να μη παρουσιάζουν πια σκιές και να μη δίνουν αφορμή σε αμφισβήτηση. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Υπάρχει γενικευμένη αμφιβολία και πεποίθηση ότι η κατάσταση που παρουσιάζεται από την κυβέρνηση είναι εικονική.

Ζητούμενο είναι μια θεώρηση της κατάστασης απαλλαγμένης από σκοπιμότητες και επιθυμίες. Πρέπει να δούμε και να πούμε την αλήθεια. Γιατί μόνο αν εμείς οι ίδιοι ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει μπορούμε να πείσουμε και να καθοδηγήσουμε. Πρόκειται ίσως για αυτονόητη διαπίστωση αλλά το αυτονόητο σήμερα δεν είναι και το πιθανό. Η κυρίαρχη τάση είναι να λέγεται ό,τι ευνοεί και να αποσιωπούνται τα πολλά άλλα αρνητικά. Η συνήθης πρακτική είναι να παρουσιάζεται το επιθυμητό ως άμεσα εφικτό, οι προτάσεις να εξαντλούνται σε γενικότητες, ως εάν η χώρα να μπορεί να φτάσει στο επίπεδο των ανεπτυγμένων χωρών χωρίς κόπους και προβλήματα. Οι μεγαλόπνοες γενικότητες είναι έκφραση ενός άκρατου λαϊκισμού που επανέφερε στο προσκήνιο η Ν.Δ. και στον οποίο δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Με τέτοιο κλίμα όμως η σωστή πολιτική για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας είναι όλο και πιο δύσκολη και οι προοπτικές όλο και πιο αρνητικές. Η χώρα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τα προβλήματα και να επιδιώξει τη λύση τους.

Για να αντιμετωπιστούν και τα μικρά και τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας χρειάζεται σήμερα ένας νέος προσανατολισμός ανάπτυξης και παραγωγής. Χρειάζεται να υπάρξει μια αποτελεσματική αντιμετώπιση όλων εκείνων των φαινομένων που αναπαράγουν τη στασιμότητα και την παραίτηση από τις δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η χώρα. Να ξαναβρούμε το χαμένο νήμα της σύγκλισης προς τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Να σχεδιάσουμε την πρόοδο που θα μας οδηγεί στην συμπόρευση με την ευρωπαϊκή πρόοδο, θα περιορίζει το σημερινό υπερδανεισμό και τα ελλείμματα και θα αποτρέπει η χώρα μας να υφίσταται πιο έντονα από άλλους τα αποτελέσματα των διεθνών οικονομικών αναταραχών.
.....

Αν κάποιους - νουδούληδες, τσιπρούληδες και πρωτοβουλιούληδες - τους ενοχλεί ότι μετά από αυτήν την δριμύτατη επίθεση στη Νέα Δημοκρατία,
είπε και: "Αντιπαρατεθείτε ρε σθεναρά στο λαϊκισμό τους!!!!!" στους υπόλοιπους,
αυτοί οι κάποιοι μάλλον ψάχνουν, και σίγουρα θα βρουν...

Ο τι κι αν πει ο Σημίτης, κι ο τι κι αν παραλείψει.

Οι υπόλοιποι να μην τσιμπάνε....

όλη η ομιλία εδώ.