Ως φοιτήτρια, ανα τις ...δεκαετίες, έχω δεί αρκετά.
Έχω δει πολλά, θα έλεγα. Εκατέρωθεν προερχόμενα. Και από τους "αποπάνω" και από τους "αποκάτω"....
Έχω δει στου Ζωγράφου να σπάνε οι τζαμαρίες του αμφιθεάτρου και να μπουκάρουν κάποιοι κουκουλοφόροι για να "βοηθήσουν" την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων, βραδιά φοιτητικών εκλογών.
Έχω δει συνελεύσεις για κατάληψη να αποφασίζονται εν μέσω εξεταστικής Σεπτεμβρίου, με τη μέθοδο της συγκέντρωσης υπογραφών, μόνο που υπέγραφε όποιος τύχαινε να περάσει, κι ας ήταν απο το δίπλα πολυτεχνείο, κι ας ήταν ΟΥΚας που έπινε καφέ στη Φιλοσοφική.
Έχω δει κοσμήτορα να τον κλείνουν μέσα στο γραφείο, επειδη αποφάσισε οτι όταν χάθούν σχεδόν τρείς μήνες λόγω κατάληψης, δεν γίνεται να αναπληρωθεί το εξάμηνο (εξάμηνο που είναι τρείς και κάτι μήνες, αν τους μετρήσεις). Εχω δει τον ίδιο κοσμήτορα να μαθαίνει απο ΦΕΚ ότι έγινε δεκτή η -ενάμισι χρόνο πριν υποβληθείσα- παραίτησή του, όταν αργότερα αποφάσισε να ψάξει λίγο τα οικονομικά του Πανεπιστημίου.
Έχω δει φοιτητές να πηγαίνουν έντρομοι στη σχολή, με την εξεταστική συμπυκνωμένη σε δέκα μέρες, μαζί με Σάββατα, και να μην δίνουν μάθημα τελικά, εκτάκτως, επειδή "σήμερα το πρωί συνέλαβαν τον τάδε παραταξιάρχη - που απλώς πετούσε κάτι γιαουρτάκια και κάτι νεραντζάκια- μπροστά στην Ευελπίδων που δικαζόταν ένας φίλος του...
Έχω δεί παρατάξεις να κάνουν το θέλημα των καταληψιών για τρεις μήνες, αν και δεν θέλουν κατάληψη, απλώς και μόνο για να μην κατεβάσουν κοινή πρόταση για άνοιγμα της σχολής στη συνέλευση- "σιγα μην συμφωνήσω εγώ ο Πειραιώτης με τους Βάζελους", ένα πράγμα...
Εχω δει τις ίδιες παρατάξεις να κόπτονται και να πλακώνονται για το ποιος θα κλείσει πρώτος τη Βανδή, δεύτερος τη Μύκονο και τρίτος την Αράχωβα, και να κάνουν ψιλοκομμένο τουμπεκί όταν γίνονται Σόδομα και Γόμορρα μπροστά στα μάτια μας με τα συγγράμματα, τους συγγραφείς και τις εκδοτικές-εργολάβους και τόσα άλλα αυταπόδεικτα και αναπόδεικτα...
Έχω δει να κλείνει η σχολή από ο τι να ναι εκτός φοιτητές, να την καταλεηλατούν συμμορίες που τρέφονται με την κάθε αναμπουμπούλα, ανεξαρτήτως λόγου και αφορμής... Και κάθε φορά βλέπω "φοιτητές", φοιτητές "καθηγητές" και καθηγητές να αντιδρούν απλώς προστατεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα, και θυσιάζοντας εξάμηνα επί εξαμήνων, για έναν "αγώνα" κάποιων "αγωνιστών" που, 15 χρόνια μετά ακόμα δεν έχω καταλάβει σε τί αποσκοπεί και πώς θα βελτιώσει την ποιότητα των μαθημάτων και θα καταστήσει την Παιδεία μας όχι ΜΟΝΟ δημόσια, αλλά και -όντως- δωρεάν και πάνω απ όλα "Παιδεία"...
Ένα 3% άκουγα, ένα 5% ακούω - η μόνη διαφορά.
Κατά τα άλλα απλά ένα μεγάλο μεγάλο "ΟΧΙ" σε ένα μεγαλύτερο αιωρούμενο πανώ κάθε φορά βλέπω... Ουδέν νεώτερον.
Εχτές, λοιπόν, είδα και κάτι που ΔΕΝ το είχα δει ως τώρα.
Ενώ ο καθηγητής εξηγούσε τα περί πολιτικών της ΕΕ, η πόρτα ανοίγει και μπαίνει στο σχεδόν γεμάτο αμφιθέατρο του εβδόμου ορόφου ένα παιδί που μετά βίας στεκόταν στα πόδια του... Μας κοιτάζει, δεν ξέρω όμως αν μας έβλεπε, και σαν να βρισκόταν κάπου αλλού, στην πλατεία Εξαρχείων ή στην Ομονοίας, απλώνει το χέρι και λέει:
"Πενήντα λεπτάκια αν έχετε, ξέρετε είμαι τοξικομανής..."
Μαρμάρωσις. ΜΑΡΜΑΡΩΣΙΣ.
Και μετά, αγανάκτηση.
Φτάνει ρε παιδιά!!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!!
Δεν είναι πλατεία Εξαρχείων το αμφιθέατρο, δεν είναι πλατεία Ομονοίας, δεν είναι πεζοδρόμιο.... Όσο κι αν προσπαθούν να το κάνουν, κάποιοι, εκατέρωθεν, για τους δικούς τους λόγους...
Δεν είναι το θέμα μου ο τοξικομανής. Είναι όμως ΚΑΙ ο τοξικομανής. Ψάχνω τόσα χρόνια να βρω μια γραμμή, πέραν της οποίας δεν θα θεωρείται αποδεκτή, φυσιολογική, μια συμπεριφορά. Μια γραμμή που θα διακρίνει το τί είναι ανεκτό στο δρόμο, τί στην καφετέρια από το τι είναι ανεκτό στο Πανεπιστήμιο. Ακόμα δεν έχω εντοπίσει τη γραμμή αυτή, όλο μου ξεφεύγει, όλο και πιο πέρα πάει, κι όλο το Πανεπιστήμιο φθίνει, σε όφελος αυτής...
Ολα επιτρέπονται, όλα είναι "δικαιώματα". Ολα τα αγκαλιάζει το περιβόητο "ασυλο". Κι όλο φαρδαίνει ο χώρος του "επιτρεπτού".
Ε λοιπόν θαρρώ πως αρκετά πιά με τα υποτιθέμενα δικαιώματα των ...υποτιθέμενων "μειονοτήτων" στο υποτιθεμενο "ακαδημαϊκό άσυλο".
Των τοξικομανών, κλεφτών, μπαχαλάκηδων, μπουκαλάκηδων, ακροαριστερών και ακροδεξιών, χαραμοφάηδων "καθηγητών" και διαπλεκόμενων "πανεπιστημιακών"*, αιώνιων φοιτητών, χούλιγκανς, κουκουλωμένων και ξεκουκούλωτων, καταπιεσμένων πλουσιόπαιδων και φιλόδοξων κομματικοδίαιτων "φοιτητών" του προαυλίου, του διαδρόμου και της αιώνιας πορείας...
Έχουμε κι εμείς δικαιώματα, η πλειοφηφία.
Εμείς που δεν βλέπουμε το πανεπιστήμιο ούτε σαν ένα κτίριο χωρίς μπάτσους, ούτε σαν θερμοκήπιο των επόμενων πρωτοκλασσάτων κομματικών στελεχών.
Δημοκρατικός άνθρωπος είμαι.
Αλλά αυτά που βλέπω, αυτά που έχω δει, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Δεν καταδέχομαι να είναι αυτό Δημοκρατία, όσα τρωτά κι αν έχει ως πολίτευμα.
Μάλλον κάτι έχουμε παρεξηγήσει...
*(μα ναι, υπάρχουν κι αυτοί, ό του απιστεύτου...)
καλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θεωρήσουμε την Ελλάδα ως "ιδιότυπη δημοκρατία" (γιατί αν όχι, θα πρέπει δυστυχώς να αφαιρέσουμε το "δημοκρατία") τότε κάποιο νόημα βγαίνει από όλα αυτά τα πολύ σωστά που γράφεις, και κυρίως που κατά τη γνώμη μου πάντοτε ίσχυαν...
Αρχίζουμε από την εικόνα. Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ένα γιαπί... Γιαπί εκτόνωσης ποικίλων πιέσεων και κλιμακτήριων, φοιτητών, καθηγητών, δελτατζήδων, ταξιτζήδων κλπ. Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν... απλά γράφει ο καθένας τον πόνο του στους τοίχους του... έτσι απλά... μπορείς αν είναι και κάτοικος καισαριανής, να πετάς τα σκουπίδια σου, ή να το χρησιμοποιείς ως πάρκο, αφού έχτισες τα πάντα και μοσχοπούλησες τα πανωσηκώματα με τους εργολάβους, και πλέον τα τέκνα σου δεν έχουν ούτε που να περπατήσουν... Κάποτε μάζευε και μανάβηδες, ποδοσφαιριστές, γκαζόβλαχους κλπ... Εκτόνωση για τον οποιοδήποτε...
Μέσα σε αυτόν τον χώρο που δεν σε προδιαθέτει για τίποτε άλλο, παρά για να εξαφανιστείς γρήγορα, γίνονται τα μαθήματα στο μισό χρόνο από ότι τα άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού... Οι καθηγητές τα έχουν κάνει τσιφλίκια τους, οι φοιτητές οργανώνονται και τα κάνουν πλακάκια με τους καθηγητές ανάλογα παρατάξεων, και το τελικό αποτέλεσμα, είναι να διαβάζεις ένα εξάμηνο για να δεις τελικά στην εξεταστική θέματα τελείως άσχετα που να σε κάνουν να βγάζεις μαλλιά στην πλάτη και φυσικά το σύνολο των εξεταζόμενων να ζητοκραυγάζει, εφόσον αυτά τα θέματα δεν είναι παρά τα "μιλημένα".
Γνώση είπατε? Ποιά γνώση? πέντε ατάκες όλες όλες... και ο φοιτητής χάνει πολύτιμο χρόνο για τα καψόνια αναχρονιστικής γνώσης, ενώ και άλλον ακόμη για να μάθει μόνος του λίγα κολυβογράμματα. Δεν πειράζει όμως. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι μας αυτοδίδακτοι. μιλάω φυσικά για αυτούς που πραγματικά κάνουν κάτι, γιατί οι υπόλοιποι απλά το δηλώνουν ότι το κάνουν...
Και ερχόμαστε στο σπουδαιότερο μάθημα. Στο συνδικαλισμό. Αποτελεί για μένα την κορωνίδα της Γθμιας εκπαίδευσης, κάτι σαν τον παρθενώνα της δημοκρατίας του Κανελλόπουλου, τη μακρόνησο... Εκεί οι νέοι εκπαιδεύονται και εθίζονται στο φασισμό ως συμπεριφορά, γιατί στα λόγια ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι θέλει, μαοϊκός, κομμουνιστής, δεξιός κλπ. Η εκπαίδευση είναι απλή. Ισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου, που φυσικά σπεύδει να αφαιρέσει τελείως το λόγο των υπολοίπων, χλευάζοντάς τους βρίζοντάς τους και (γιατί όχι?) προπηλακίζοντάς τους. Μην υποτιμάς όλους αυτούς τους μαντράχαλους, γιατί αύριο θα αποτελέσουν και θα στελεχώσουν τον εθνικό κορμό της πατρίδος... όσο πιο αγράμματοι και κάφροι είναι τόσο πιο ψηλά θα πάνε... μόνο φωτογράφισέ τους και δες τους ύστερα από 20 χρόνια...
Τέλος στην έρμη τη γνώση... όπως το δημόσιο... οι υπάλληλοι κοροϊδεύουν ότι δουλεύουν και το κράτος ότι τους πληρώνει... έτσι και στο πανεπιστήμιο... Οι καθηγητές προσποιούνται ότι διδάσκουν... ότι ενσκήπτουν πάνω στα ζητήματα. Φυσικά μιλάω για το 5% που πατάει στα πανεπιστήμια, γιατί το υπόλοιπο απλά στέλνει τον πιο καλοθελητή αγράμματο βοηθό να μάθει τέχνη στου κασίδη το κεφάλι... Ο φοιτητής τι προτιμότερο από το να γίνει απλά συνένοχος... έχοντας χάσει το 60% ή και το 70% του εκπαιδευτικού χρόνου, έχοντας παραλάβει συγγράμματα και σημειώσεις άθλιες τουλάχιστον, έχοντας μια τελείως αφαιρετική γνωστική εικόνα του αντικειμένου, (κάποια δέντρα ή κλαδιά δέντρων για να κάνει τον έξυπνο αύριο με παντελή άγνοια περί δάσους) και τέλος έχοντας χαβαλέψει μπαχαλέψει κλπ τι το καλύτερο από το να μείνει ευχαριστημένος με ένα 5αρι... Το 5ράκι που ούκ ολίγες φορές μοιράζεται κρυφά από καθηγητές σε διακεκριμένους συνδικαλιστές φοιτητές για τις υπηρεσίες τους...
Το κλου! Η εντατικοποίηση των σπουδών! φορτώνεις τους "εξυπνάκηδες" σαν και μένα και σένα μαθήματα (άχρηστα τα περισσότερα απλά θεσμοθετημένα για τους θεσιθήρες διδάσκοντες) και εσύ πας για διακοπές, στα συνέδρια κλπ.
Ενώ όλα τα πανεπιστήμια-κορυφές έχουν το πολύ 4 μαθήματα ανά εξάμηνο, περιεκτικά και απαιτηττικά όπως τα γνωστικά αντικείμενα, στο γειτονικό σου πολυτεχνείο, είχα για δυό χρονιές 8 μαθήματα ανά εξάμηνο!!!... Σήμερα τα λέμε αυτά με κάποιους και γελάμε, ενώ θα έπρεπε να κλαίμε...
Αυτά τα ολίγα, ή όπως έλεγαν και κάποιοι αρχαίοι: στο χείμαρο του γελοίου, το γελοιωδέστερο είναι και το σοβαρότερο... Άλλως τα 50 λεπτάκια του πρεζονιού είχαν τη συμβολική σημασία που δυστυχώς για μας δεν παίρνει λαθρερμηνείες.
Όσο για τα πανεπιστήμια της ελλάδας, "χαμαί πέσαι δαιδάλου αυλά ...."
καλησπέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θεωρήσουμε την Ελλάδα ως "ιδιότυπη δημοκρατία" (γιατί αν όχι, θα πρέπει δυστυχώς να αφαιρέσουμε το "δημοκρατία") τότε κάποιο νόημα βγαίνει από όλα αυτά τα πολύ σωστά που γράφεις, και κυρίως που κατά τη γνώμη μου πάντοτε ίσχυαν...
Αρχίζουμε από την εικόνα. Το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι ένα γιαπί... Γιαπί εκτόνωσης ποικίλων πιέσεων και κλιμακτήριων, φοιτητών, καθηγητών, δελτατζήδων, ταξιτζήδων κλπ. Δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν... απλά γράφει ο καθένας τον πόνο του στους τοίχους του... έτσι απλά... μπορείς αν είναι και κάτοικος καισαριανής, να πετάς τα σκουπίδια σου, ή να το χρησιμοποιείς ως πάρκο, αφού έχτισες τα πάντα και μοσχοπούλησες τα πανωσηκώματα με τους εργολάβους, και πλέον τα τέκνα σου δεν έχουν ούτε που να περπατήσουν... Κάποτε μάζευε και μανάβηδες, ποδοσφαιριστές, γκαζόβλαχους κλπ... Εκτόνωση για τον οποιοδήποτε...
Μέσα σε αυτόν τον χώρο που δεν σε προδιαθέτει για τίποτε άλλο, παρά για να εξαφανιστείς γρήγορα, γίνονται τα μαθήματα στο μισό χρόνο από ότι τα άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού... Οι καθηγητές τα έχουν κάνει τσιφλίκια τους, οι φοιτητές οργανώνονται και τα κάνουν πλακάκια με τους καθηγητές ανάλογα παρατάξεων, και το τελικό αποτέλεσμα, είναι να διαβάζεις ένα εξάμηνο για να δεις τελικά στην εξεταστική θέματα τελείως άσχετα που να σε κάνουν να βγάζεις μαλλιά στην πλάτη και φυσικά το σύνολο των εξεταζόμενων να ζητοκραυγάζει, εφόσον αυτά τα θέματα δεν είναι παρά τα "μιλημένα".
Γνώση είπατε? Ποιά γνώση? πέντε ατάκες όλες όλες... και ο φοιτητής χάνει πολύτιμο χρόνο για τα καψόνια αναχρονιστικής γνώσης, ενώ και άλλον ακόμη για να μάθει μόνος του λίγα κολυβογράμματα. Δεν πειράζει όμως. Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, έτσι κι αλλιώς είμαστε όλοι μας αυτοδίδακτοι. μιλάω φυσικά για αυτούς που πραγματικά κάνουν κάτι, γιατί οι υπόλοιποι απλά το δηλώνουν ότι το κάνουν...
Και ερχόμαστε στο σπουδαιότερο μάθημα. Στο συνδικαλισμό. Αποτελεί για μένα την κορωνίδα της Γθμιας εκπαίδευσης, κάτι σαν τον παρθενώνα της δημοκρατίας του Κανελλόπουλου, τη μακρόνησο... Εκεί οι νέοι εκπαιδεύονται και εθίζονται στο φασισμό ως συμπεριφορά, γιατί στα λόγια ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι θέλει, μαοϊκός, κομμουνιστής, δεξιός κλπ. Η εκπαίδευση είναι απλή. Ισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου, που φυσικά σπεύδει να αφαιρέσει τελείως το λόγο των υπολοίπων, χλευάζοντάς τους βρίζοντάς τους και (γιατί όχι?) προπηλακίζοντάς τους. Μην υποτιμάς όλους αυτούς τους μαντράχαλους, γιατί αύριο θα αποτελέσουν και θα στελεχώσουν τον εθνικό κορμό της πατρίδος... όσο πιο αγράμματοι και κάφροι είναι τόσο πιο ψηλά θα πάνε... μόνο φωτογράφισέ τους και δες τους ύστερα από 20 χρόνια...
Τέλος στην έρμη τη γνώση... όπως το δημόσιο... οι υπάλληλοι κοροϊδεύουν ότι δουλεύουν και το κράτος ότι τους πληρώνει... έτσι και στο πανεπιστήμιο... Οι καθηγητές προσποιούνται ότι διδάσκουν... ότι ενσκήπτουν πάνω στα ζητήματα. Φυσικά μιλάω για το 5% που πατάει στα πανεπιστήμια, γιατί το υπόλοιπο απλά στέλνει τον πιο καλοθελητή αγράμματο βοηθό να μάθει τέχνη στου κασίδη το κεφάλι... Ο φοιτητής τι προτιμότερο από το να γίνει απλά συνένοχος... έχοντας χάσει το 60% ή και το 70% του εκπαιδευτικού χρόνου, έχοντας παραλάβει συγγράμματα και σημειώσεις άθλιες τουλάχιστον, έχοντας μια τελείως αφαιρετική γνωστική εικόνα του αντικειμένου, (κάποια δέντρα ή κλαδιά δέντρων για να κάνει τον έξυπνο αύριο με παντελή άγνοια περί δάσους) και τέλος έχοντας χαβαλέψει μπαχαλέψει κλπ τι το καλύτερο από το να μείνει ευχαριστημένος με ένα 5αρι... Το 5ράκι που ούκ ολίγες φορές μοιράζεται κρυφά από καθηγητές σε διακεκριμένους συνδικαλιστές φοιτητές για τις υπηρεσίες τους...
Το κλου! Η εντατικοποίηση των σπουδών! φορτώνεις τους "εξυπνάκηδες" σαν και μένα και σένα μαθήματα (άχρηστα τα περισσότερα απλά θεσμοθετημένα για τους θεσιθήρες διδάσκοντες) και εσύ πας για διακοπές, στα συνέδρια κλπ.
Ενώ όλα τα πανεπιστήμια-κορυφές έχουν το πολύ 4 μαθήματα ανά εξάμηνο, περιεκτικά και απαιτηττικά όπως τα γνωστικά αντικείμενα, στο γειτονικό σου πολυτεχνείο, είχα για δυό χρονιές 8 μαθήματα ανά εξάμηνο!!!... Σήμερα τα λέμε αυτά με κάποιους και γελάμε, ενώ θα έπρεπε να κλαίμε...
Αυτά τα ολίγα, ή όπως έλεγαν και κάποιοι αρχαίοι: στο χείμαρο του γελοίου, το γελοιωδέστερο είναι και το σοβαρότερο... Άλλως τα 50 λεπτάκια του πρεζονιού είχαν τη συμβολική σημασία που δυστυχώς για μας δεν παίρνει λαθρερμηνείες.
Όσο για τα πανεπιστήμια της ελλάδας, "χαμαί πέσαι δεδάλου αυλά ...."