24 Μαρ 2009

Λατρεύω, λυπάμαι, λακίζω...

Η νέα τεχνολογία μας έχει φέρει σε επαφή με Έλληνες και ξένους από κάθε γωνιά της γης… Έχω κάνει πολλές συζητήσεις για θέματα της επικαιρότητας που ταλανίζουν τη μαμά πατρίδα, με αξιόλογους ανθρώπους της γενιάς μου και λίγο (ή και αρκετά) μεγαλύτερους, οι οποίοι έχουν πάρει των ομματιών τους και ζουν και εργάζονται, ανθούν, σε κάποια χώρα του εξωτερικού, στην Ευρώπη ή στην άλλη "όχθη" του Ατλαντικού.. Είναι λυπηρό να τους ακούς – η μάλλον να τους διαβάζεις- να μιλούν για την Ελλάδα. Οι σκέψεις τους απλώνονται σε ένα φάσμα στις αποχρώσεις του γκρίζου, από την αγνή απελπισία, μέχρι την θερμή αγανάκτηση για τα διαδραματιζόμενα στο χώρο αυτό τον τόσο μακρινό και τόσο οικείο τους.

Συνήθως η αιτία που έχουν ρίξει μαύρη πέτρα είναι «δεν μπορούσα να αποδεχτώ το πελατειακό σύστημα». Ή: «μα είναι εκπαιδευτικό σύστημα αυτό?» Η: «μου πρόσφεραν μια θέση υψηλή, αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι καλό, με τις συνθήκες που επικρατούν και είπα όχι, κι έφυγα» και «όσο έχουν έτσι τα πράγματα, δεν ξαναγυρνάω»….

Λατρεύω, λυπάμαι, λακίζω.


Εγώ πάλι σκέφτομαι πως ευτυχώς που ο Αντρέας δεν προτίμησε κι αυτός την έδρα στο Χαρβαρντ/την Καλιφόρνια/τη Στοκχόλμη. Κι ο Σημίτης άφησε τις έδρες στη Γερμανία. Κι ήρθαν να ταλαιπωρηθούν επί πόσα χρόνια μέχρι να τους αφήσουν να φτάσουν το πηδάλιο για να καπετανέψουν σ ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο. Και να κάνουν ο τι μπορούν.

Ευτυχώς που το 1974 ο Καραμανλής (ο γέρος) δεν είπε «Καλέ τι μας λες, σε τέτοιο ρημαδιό θα έρθω να κάνω χωριό;».

Ευτυχώς που ένα σωρό Δήμαρχοι προθυμοποιήθηκαν να αναλάβουν, ενώ ήξεραν ότι θα παραλάβουν Δήμους χρεωμένους, Δήμους τάρταλα, Δήμους που είχαν ήδη πέσει από το γκρεμό.

Κι όλοι αυτοί, Δήμαρχοι, Βουλευτές και Πρωθυπουργοί, δεν είπαν απλά «ναι» σε μια προσφερόμενη θέση, ούτε δοκίμασαν την τύχη τους στέλνοντας ένα βιογραφικό, και επιχειρώντας μερικά σπρωξίματα σε καταλλήλους και αρμοδίους, κι όταν δεν τα κατάφεραν τα βρόντηξαν κι έφυγαν. Δεν ήταν τόσο απλό για αυτά τα "λαμόγια"... Αυτοί όλοι τσακίστηκαν να πάρουν εκλογές…. συγκρούστηκαν, πλακώθηκαν, ξοδεύτηκαν, άφησαν τις οικογένειές τους χωρίς μπαμπά ή μαμά επ' αόριστον. Και πολλοί -οι πιο πολλοί- έχασαν τελικά. Δεν είχαν καμία εγγύηση επιτυχίας, άλλωστε, γιατί είναι άτιμη η κάλπη. Έδωσαν όμως το στίγμα τους, ανέβασαν τον πήχη των ψηφοδελτίων, των υποψηφίων - κι ο Θεός ξέρει πόσο το χρειαζόμασταν, πόσο το χρειαζόμαστε αυτό...

Θα μου πείτε, μα δεν είσαι σίγουρη ότι το έκαναν για τον τόπο, όλοι αυτοί. Είναι γνωστό το σαράκι του πολιτικού, είναι η αγάπη τους, η ζωή τους, δεν θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. - Ξέρετε πόσους ξέρω που ζωή τους είναι το τάβλι ή η Πανάθα? Πάρα πολλούς. Κι είναι μάλλον ευκολότερο να τα επιλέξεις για χόμπι. Και ασφαλέστερο.

Εξάλλου είναι και οι άλλοι, οι εκτός πολιτικής, που ούτε αυτοί τα παράτησαν και που τις τύχες τους δεν θα τις μάθουμε ποτέ... Γύρισαν και στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό και τον ιδιωτικό τομέα σε ώρες που το είχε ανάγκη. Έμειναν σ αυτή τη ρημαδοχώρα και βάραγαν γροθιές στο μαχαίρι, κι ας τους προσφωνούσαν όλη τους τη ζωή απλώς «κύριε», χωρίς τίτλους και αξιώματα -κι ας μην έμειναν στην Ιστορία με φωτεινά γράμματα. Έγραψαν όμως Ιστορία συλλογικά, και τα «ανδραγαθήματά» τους ως συνόλου τα διδασκόμαστε ως τη «χρυσή εποχή της Ελλάδας», τη «νεκρανάσταση του έθνους», τους «τρομακτικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς της περιόδου τάδε»...

Όταν λοιπόν ακούω για «ασυμβίβαστους» ομογενείς, που θυσιάστηκαν φεύγοντας στην ξενιτιά, και τώρα λυσσομανούν με όσα συμβαίνουν στον τόπο αυτό και τους χαλάει ο ύπνος, κάτι μου έρχεται. Ωρύονται -αγαπημένο τους μόττο- για τους ανεπρόκοπους (υπόλοιπους) Έλληνες, που ο καθένας κοιτάει το τομάρι του και τη βολή του.
Συνήθως δεν κρατιέμαι... "Κοίτα να δεις, εσύ κοίταξες το συμφέρον σου, τη σχετική ευκολία σου, την σχετική ευημερία της οικογένειάς σου, κι έφυγες στα ξένα. Μην κατηγορείς λοιπόν τους υπόλοιπους 11.000.000 που κάνουν ακριβώς το ίδιο, απλά εντός συνόρων. Τη σχετική βολή τους κοιτάνε κι αυτοί, το δρόμο τον φαρδύ και ίσιο, κ
αι συνεχίζουν να πίνουν τη φραπεδιά, διαμαρτυρόμενοι για τα κακώς κείμενα του τόπου αυτού κι αρνούμενοι να συμμετάσχουν, αρνούμενοι να προσπαθήσουν. Απλά το κάνουν από την παραλία της Γλυφάδας, κι όχι από το Miami, Florida...." Και τις συνέπειες της ραθυμίας, της κουτοπονηριάς τους και της φυγοπονίας τους, της ψήφου τους, του λόγου τους, των επιλογών τους, του ωχαδερφισμού τους, τις λούζονται και οι ίδιοι, κι όχι μόνο κάποιου βαθμού συγγενείς τους... Πιο έντιμο.

Συμπέρασμα?

Ευτυχώς τελικά που άλλοι την λάτρεψαν λιγότερο τη μαμά πατρίδα, λοιπόν. Και έφυγαν, σπούδασαν, δούλεψαν, "είδαν" αλλά δεν λάκισαν. Ξαναγύρισαν καλύτεροι, αξιότεροι, και συνάρτησαν την τύχη και τις φιλοδοξίες τους με την πορεία αυτού του τόπου…

Κι αν δεν έσωσαν το «αδέσποτο», τουλάχιστον, με το υστέρημά τους, του έβαλαν ένα πιατάκι φαί. Δεν το άφησαν στην τύχη του, κλαίγοντας με λυγμούς από μακριά για την κακή του μοίρα και την κακή κοινωνία. Ο τι μπόρεσαν πρόσφεραν, δεδομένων των συνθηκών. Kαι για κάποιους άλλους αποτέλεσαν παράδειγμα. Τους μιμήθηκαν, τους ξεπέρασαν, και σιγά σιγά, άλλαξαν οι συνθήκες...

Δεν θέλω να στενοχωρήσω ανθρώπους που αγαπώ μ αυτά που γράφω.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω σεκόντο στα αναρίθμητα τραγούδια που ξέρουν - πάντα έξω από το χορό.

Νομίζω, ακόμα περισσότερο, πως ειδικά όταν αρνείσαι να αναλάβεις ένα πόστο, σε δύσκολους καιρούς, δεν αποποιείσαι τιμές, αλλά αποφεύγεις υποχρεώσεις. Και δεν είναι ένδειξη αυταπάρνησης. Μην το λες, τουλάχιστον, περιμένοντας δάκρυα συμπαράστασης για τον πόνο της ξενιτιάς και ρίγη δέους για την αγάπη σου προς την πατρίδα

Αμ δεν είναι έτσι η αγάπη...

35 σχόλια:

  1. Φοβαμαι πως γενικοποιείς και αυτο είναι άδικο. Πιστευω πως δεν εναι λακισμα να αναζητησεις ακτι καλύτερο. και οταν το κάνεις και παρολα αυτα ενδιαφερεσαι για την χώρα , μονο λάκισμα δεν είναι. Αλήθεια ποιο ειναι το αντίθετο του λακίσματος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νικο, δεν γενικεύω. Μιλάω για κάποιους απ αυτούς που φεύγουν. Δεν μιλάω για όλους. Λεω ξεκαθαρα για ποιούς μιλάω.

    Κι άλλο ενδιαφέρομαι, άλλο απλά γκρινιάζω, και μηδενίζω, κι όλα στραβα είναι στη ρημαδοχώρα αυτή, κι εγω αναγκαστηκα να ερθω εδώ για να προκόψω, δεν σας αξίζω λοιπόν τώρα, τέτοιοι που είστε.

    Τοσες παροιμίες έχει βγάλει ο λαός για τέτοιες καταστάσεις, εγώ αδικώ???

    Και ενα προχειρο αντίθετο του "λακίζω" που μου ρχεται, είναι το "τολμω".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λαϊκή έκφραση: Λακίζω= το βάζω στα πόδια, το αντίθετο μένω και το παλεύω, δεν δειλιάζω.
    Όταν αρνείσαι να αναλάβεις ένα πόστο, σε δύσκολους καιρούς, δεν σημαίνει ότι αποποιείσαι τιμές, ούτε ότι αποφεύγεις υποχρεώσεις, απλά μπορεί να έχεις ισχυρή αυτογνωσία και να παραδέχεσαι ότι δεν είσαι κατάλληλος για τη θέση αυτή. Κομματάκι σπάνιο για τους ξερόλες της φυλής μας. Όσο για το θυσιάστηκαν φεύγοντας στην ξενιτιά, και τώρα λυσσομανούν με όσα συμβαίνουν στον τόπο, αυτό μου φέρνει περισσότερο από χωριατιά της δεκαετίας του εξήντα. Ο καθένας απολαμβάνει τις επιλογές του ,αν αυτοί που έφυγαν πρόκοψαν μπράβο τους, αυτό όμως δεν τους παρέχει το δικαίωμα να κρίνουν την διαδρομή κανενός άλλου έστω και ομοεθνών τους. Εξάλλου η προκοπή τους στην ξενιτιά δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο του Ελληνικού δαιμονίου. Είναι πολύ πιθανόν το μπόλιασμα που επιφέρει μια πολυπολιτισμική κοινωνία να λειτούργησε ευνοϊκά για την προκοπή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. . Για το αντίθετο τού " λακίζω " ένα παράδειγμα με την επέτειο τής 25ης Μαρτίου : Μπαίνω στο χάνι τής Γραβιάς και πολεμώ μέχρι να το γκρεμίσουν πάνω μου τα Τούρκικα κανόνια.
    . Αλλά αν αυτό μπορεί να γίνεται σέ περιόδους πολέμου, σε περιόδους που ζωντανεύουν οράματα και ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, πόσοι όμως μπορεί να το κάνουν στην καθημερινότητά τους ; Σε ένα περιβάλλον χωρίς αισιοδοξία χωρίς αχτίδες φωτός από πουθενα, όπου οι μετριότητες έχουν καταλάβει όλες τις θέσεις ( πολιτική, ΜΜΕ, Παιδεία, Υγεία, Υπηρεσίες κλπ κλπ ) θαρείς μόνο και μόνο για να "εκδικούνται" όλους τούς άλλους ;

    . Νομίζω οτι πέρα από την δικαιολογημένη αγανάκτησή σου, θα πρέπει να συνυπολογίζουμε μέ πόση ένταση σε πληγώνει αυτός ο καθημερινός σου περίγυρος ώστε να αναγκάζεσαι να σκέφτεσαι ακόμη και να προσανατολίσεις τα παιδιά σου να φύγουν από δώ και να πάνε να ζήσουνε αλλού ( δεν ξέρω πού, ίσως σε κάποιο φανταστικό και ανύπαρκτο ElDorado ! ).
    . Να μην ξεχνάμε οτι τον Νανόπουλο πού ήθελε να γυρίσει, τον ξαναδιώξανε οι καθηγητάδες ! Κι όχι μόνο αυτόν. Έχω φίλο πολύ καλό χειρούργο οφθαλμίατρο που έχει κάνει τρείς φορές προσπάθεια να αφήσει την Αυστραλία όπου ζεί και έχει το ιατρείο του εδώ και 25 χρόνια, και νά 'ρθει στην πατρίδα αλλά και τις τρείς φορές αναγκάστηκε να ξαναφύγει απογοητευμένος.
    . Πώς λοιπόν να μην είναι έντονη η κριτική τους ; Πώς να μην χρωματίζεται από την απόσταση και την απογοήτευση ; Ειδικά όταν μέσα σ' αυτήν την ένταση προσμετρήσουμε και τα αισθήματα ενοχής τού "ριψάσπιδος" που πιστεύω οτι έχουν θαμμένα μέσα τους οι περισσότεροι ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα! Μου άρεσε πολύ αυτό που γράφεις και νομίζω ότι έχεις δίκαιο. Η επιλογή του να μείνει κάποιος στο εξωτερικό ή να γυρίσει Ελλάδα γίνεται αποκλειστικά και μόνο με ένα κριτήριο: το που πιστεύει κάποιος ότι θα ικανοποιήσει καλύτερα τις αναζητήσεις του. Υπάρχουν όμως βασικές διαφορές. Όσοι μένουν/γυρίζουν Ελλάδα το κάνουν κυρίως γιατί η βασική τους αναζήτηση είναι ως επί το πλείστον η πιο άνετη και εύκολη ζωή (και δεν το λέω υποτιμητικά). Όσοι επιλέγουν το εξωτερικό το κάνουν ως επί το πλείστον γιατί αναζητούν την εργασία και την παραγωγικότητα. Δεν νομίζω ότι θα επέλεγε μια γυναίκα για παράδειγμα να ζήσει και να εργάζεται στο Μαϊάμι επειδή αν θα μείνει έγκυος θα έχει δικαίωμα άδειας 15 ημερών, όταν στην Ελλάδα για παράδειγμα δεν γνωρίζω κάποια που να έμεινε εκτός εργασίας για λιγότερο από 3-4 μήνες... Επίσης, αναφέρεις δύο παραδείγματα με τα οποία διαφωνώ... ο Αντρέας για παράδειγμα άφησε καριέρα στο Χάρβαρντ, αλλά στην Ελλάδα ήταν γιος πρωθυπουργού... και ο Σημίτης το ίδιο πάνω-κάτω... ελάχιστοι είναι αυτοί που γυρίζουν χωρίς να τα βρούνε έτοιμα... Αλλά το να ζεις στο εξωτερικό δεν είναι θυσία, δεν είναι κάτι καταπιεστικό, ειδικά σήμερα... καταπιεστικό είναι το πως αισθάνεσαι για να αναγκαστείς να θέλεις να φύγεις στο εξωτερικό...
    από εκεί και πέρα, το να ζεις στην Ελλάδα υπό τις σημερινές συνθήκες είναι δύσκολο και πραγματικά πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται σκληρά, καθημερινά. Και γι΄αυτήν την κατάσταση, συγνώμη που θα στο πω, δεν φταίνε όσοι έχουν «λακίσει», έστω και αν βρίζουν την Ελλάδα. Φταίνε αποκλειστικά όσοι είτε δεν λάκισαν, είτε λάκισαν και γύρισαν !!! φταίνει αυτοί που στελέχωσαν και στελεχώνουν το κρατικό μηχανισμό και όσοι πέρνουν αποφάσεις... ναι αυτοί είναι αδικαιολόγητοι και θα έχουν μόνο την απόλυτη απόρριψη ... ΟΚ, τότε θα θέσεις και το ερώτημα που θέτεις: γιατί όσοι τα λένε αυτά δεν γυρνάνε Ελλάδα να τα διορθώσουν τα πράγματα? ΓΙατί όταν λακίζεις, το ρίσκο της επιστροφής είναι πολύ μεγάλο για να καταστρέψεις αυτά που με τόσο κόπο έχτιζες τόσα χρόνια...
    Επίσης, θεωρώ λάθος το να λατρεύεις κάποια χώρα και να αισθάνεσαι και περήφανος που συνδέεσαι με αυτήν. Το μόνο που αξίζει να νοσταλγείς είναι τους φίλους, την οικογένεια που αφήνεις πίσω και τον γενικότερο τρόπο ζωής. Το να ταυτίζεσαι περήφανα με την ιστορία, τα σύμβολα, θρησκεία κτλ μιας χώρας είναι κατά τη γνώμη μου ανούσιο και ανώριμο. Ο «πατριωτισμός» είναι μια απαράδεκτη συνήθεια που μόνο διχασμό και μίσος φέρνει... γιατί : όπου γης και πατρίς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Niko, γι αυτο και το "λατρευω" το λεω με το προσημο που το λέω.
    Για τους άλλους χρησιμοποιώ το "αγαπω".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γκιωνη
    Μετριότητες κυβερνάνε την Ελλαδα, επειδη αυτους αναδεικνύουμε, μια και οι καλοί είναι όξω, μαλλον.

    Κι οταν ανεβει καμια μη μετριοτητα, με κοτσια, είναι "αντιλαϊκός", μια και το να βγάλεις λεφτά χωρίς να δουλέψεις, είτε είσαι μεμονωμένο άτομο, είτε είσαι ολόκληρη χώρα, ειναι τόσο, μα τόσο εύκολο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νικο, τωρα που σε ξαναδιαβάζω και ειδα κι οτι η μη απαντηση μου παρερμηνευθηκε, μια δυο ερωτησουλες.

    1. Εαν η ΕΛλαδα ειναι ο παραδεισος του εργαζομενου, σε αντιθεση με τις ΗΠΑ οπου ειναι τόσο δυσκολα, προς τι η πρεμουρα για την καταπατηση των δικαιωματων των εργατων και την "νεοφιλελευθερη" μας ηγεσία στον Ελλαδιστάν???
    Τελικα θες πιο αριστερη ΕΛλαδα, για να επιλεγεις να ζεις στην καπιταλιστικη Αμερικη? Δεν ειναι λιγο αντιφαση αυτο? Γιατί δεν πηγες στην Κουβα, αν το προβλημα της ΕΛλαδας ειναι οτι δεν ειναι αρκετα αριστερη?

    2. Που διαφερει το "όταν λακίζεις, το ρίσκο της επιστροφής είναι πολύ μεγάλο για να καταστρέψεις αυτά που με τόσο κόπο έχτιζες τόσα χρόνια" που λες εσυ, απο το "εσύ κοίταξες το συμφέρον σου, τη σχετική ευκολία σου, την σχετική ευημερία της οικογένειάς σου, κι έφυγες στα ξένα" που λέω εγώ

    3. Ο Σημιτης κι ο Αντρεας ειναι 2 ατομα. Εχει παμπολλα ατομα, που σπουδασαν (και δουλεψαν) εξω και ξαναγυριζουν, και στα οποία αναφέρθηκα ξεκαθαρα.

    4. Με την προτροπη "γι΄αυτήν την κατάσταση, συγνώμη που θα στο πω, δεν φταίνε όσοι έχουν «λακίσει», έστω και αν βρίζουν την Ελλάδα. Φταίνε αποκλειστικά όσοι είτε δεν λάκισαν, είτε λάκισαν και γύρισαν" θες να πεις οτι καλό κανει το λακισμα?
    Οτι αυτοι που γυριζουν ειναι κοτες?
    Οτι θελουν τα ευκολα?
    Οτι αυτοι που αξιζουν μενουν εξω και παραμενουν εξω, μεχρι να φτιαξουν τα πραγματα και μετα να γυρισουν, αφου τους ταξουν αρκετα ωστε να μην εχουν χασουρα??
    Οτι αυτοι που μενουν ειναι ανικανοι?
    Οτι αυτοι που δεν γυριζουν ειναι οι συνειδητοποιημενοι και αυτοεξοριστοι, ταλαιπωροι?

    Μα αυτα τα λογια (εννοουμενα ή ευθεως λεγομενα) των ομογενων ειναι ο λογος που εγραψα το κειμενο βρε Νικο. Αυτα ακριβώς.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλημέρα λοιπόν και πάλι. Έγραψα μεγάλη απάντηση, γιατί βάζεις πολλά και δύσκολα ερωτήματα...
    1) Το πρώτο ερώτημα που θέτεις είναι πολύ κλασσικό και φυσικά το αντιμετωπίζουν όλοι όσοι έχουν «αριστερή» ιδεολογική τοποθέτηση και ζούνε στην Αμερική. Δεν είπα ότι η Ελλάδα δεν είναι ο «παράδεισος» του εργαζομένου. Είναι ο παράδεισος της αδικίας και της ανισότητας για τους εργαζομένους. Η νεοφιλελεύθερη ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει μέτρα που εφαρμόστηκαν και απέτυχαν στις ΗΠΑ 20 και 30 χρόνια πριν. Και η καπιταλιστική Αμερική έβγαλε μαύρο πρόεδρο, όταν η επί 20+ έτη «σοσιαλδημοκρατική» εκσυχρονιστική Ελλάδα και Ευρώπη εξέθρεψε την ξενοφοβία και την εκμετάλευση των μεταναστών. Οπότε είναι πολύ μεγάλη συζήτηση για το τι είναι σοσιαλδημοκρατία και τι καπιταλισμός και το κατά πόσο διαφέρουν. Η επιλογή δε του τόπου που θα ζήσει κάποιος δεν έχει τόσο να κάνει νομίζω με πολιτικά κριτήρια, αλλά με επαγγελματικά. Και δεν νομίζω ότι τίθεται ζήτημα για το πόσο προηγμένη χώρα είναι οι ΗΠΑ επιστημονικά. Και αν αντλείς ευχαρίστηση από το επάγγελμά σου και θέλεις να είσαι στην πρώτη γραμμή, αν για παράδειγμα είσαι πολεμικός ανταποκριτής θα θέλεις να ζεις στη Γάζα, αντίστοιχα κάποιος επιλέγει να ζήσει στις ΗΠΑ.
    Από εκεί και πέρα, πιστεύω, ότι σημασία έχει κάποιος να μην αλλοτριώνεται (όπως συνέβει επί παραδείγματι με τους λεγόμενους «σοσιαλιστές του Κολωνακίου» στην Ελλάδα) αλλά να αγωνίζεται για κοινωνικές αλλαγές. Και μάλιστα, το να αγωνίζεται κανείς στις ΗΠΑ για την επικράτηση της αριστεράς είναι αρκετά δύσκολο. Τέλος, να σου θυμίσω ότι το αναρχικό κίνημα έχει πάρα πολύ μεγάλη ιστορία στις ΗΠΑ και στελεχώνεται ακόμα και σήμερα από πάρα πολύ σοβαρούς ανθρώπους (Νόαμ Τσόμσκυ, Χάουαρντ Ζιν...)... με την λογική που αναφέρεις στο ερώτημά σου, όλοι αυτοί θα έπρεπε να είχαν ήδη φύγει από ΗΠΑ για Κούβα.
    2) Αν υπήρχαν αξιοκρατικά κριτήρια, σοβαρότητα, και ευκαιρίες ανάπτυξης της δημιουργικότητας, νομίζω ότι όλοι όσοι ζούνε στο εξωτερικό, τουλάχιστον θα εξέταζαν την πιθανότητα επιστροφής. Εκτός αν πιστεύεις ότι αυτές οι προϋποθέσεις υπάρχουν στην Ελλάδα, και επομένως όσοι καθόμαστε έξω, καθόμαστε γιατί παίρνουμε περισσότερα λεφτά ή γιατί έχουμε περισσότερες ανέσεις σε σχέση με το αν κάναμε το αντίστοιχο επάγγελμα στην Ελλάδα. Επίσης, προσωπικά για μένα ισχύει ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα, οπότε η έννοια του «γυρίζω» σε μια πατρίδα δεν με εκφράζει, όπως δεν με εκφράζει η Ελλάδα και τα σύμβολά της. Έτυχε να γεννηθώ σε μια συγκεκριμένη περιοχή... Αυτό δεν σημαίνει ότι η ζωή μου πρέπει να περιστρέφεται αποκλεστικά γύρω από το πως να κάνω αυτή την περιοχή καλύτερη. Σε τελική ανάλυση, η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός και η ζωή μας όλων επηρεάζεται από αυτά που συμβαίνουν από ανθρώπους σε άλλες γωνιές του πλανήτη. Αν όλοι είχαμε κοινούς στόχους και οράματα δεν θα είχε σημασία που ζει ο καθένας και που προσφέρει...
    3) ΟΚ συμφωνώ. Κοίταξε όμως και αυτό: Θυμάσαι Χάρυ Κλυν circa 1987?? Για τους «Έλληνες που είναι φευγάτοι και βαρεμένοι και γεννημένοι να φεύγουν?» «και μόλις φεύγουν, τους πιάνει η νοσταλγία να γυρίσουν»... «και όταν γυρνάνε λένε τι μλκ έκανα που γύρισα, και ξαναφεύγουν»... ε λοιπόν εγώ ξέρω πάρα πολλούς που τους εκφράζουν ακριβώς αυτά τα λόγια... και ήρθαν και έφυγαν και ξαναήρθαν. Αν θέλεις απαντήσεις στα ερωτήματά σου, βρες μερικούς και ρώτησέ τους να σου πούνε..
    4)Κατ’ αρχήν πρέπει να παραδεχτείς ότι έχω δίκαιο: για την κατάντια της Ελλάδας δεν μπορεί να φταίνε αυτοί που δεν ζούνε στην Ελλάδα, αφού δεν είναι αυτοί που πήραν και παίρνουν τις αποφάσεις. Τώρα, για το τι είναι αυτοί που μένουν έξω, αυτοί που δεν λακίζουν και αυτοί που γυρίζουν: συμφωνώ ότι υπάρχει μια ανώριμη αντιπαλότητα μεταξύ των ομογενών και αυτών που ζούνε στην Ελλάδα. Οι μεν κατηγορούν τους δε ως τεμπέληδες και ανίκανους, και οι δε τους μεν ως βολεμένους και εγωιστές. Προσωπικά όπως είπα και παραπάνω πιστεύω ότι ο καθένας κάνει αυτό που επιθυμεί, για τους δικούς του λόγους και σημασία έχει να αγωνίζεται κανείς όπου βρίσκεται για το κοινωνικό πλαίσιο και σύστημα.... αλλιώς και εσύ και εγώ και όλοι μας θα πρέπει να μάλλον να μεταναστεύσουμε σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα του τρίτου κόσμου για να προσφέρουμε την βοήθειά μας στους ανθρώπους εκεί που την έχουν και πιο ανάγκη από τους Έλληνες... εκτός αν για αυτούς πρέπει να νοιαστούν οι συμπατριώτες τους και μόνο, και ο καθένας πρέπει να κοιτάζει το «έθνος» του.... τελικά που χαράζεις τη διαχωριστική γραμμή της υποστήριξης και της αλληλοβοήθειας? στα σύνορα? Στη φυλή στο φύλο? Γιατί εγώ δεν βάζω διαχωριστικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νικο, καντε ο τι θελετε, πατε στην Αμερικη, στην Κουβα, στη Ρωσια, στη Γαζα η στον δακτύλιο του Κρονου.
    Αλλα μην το κανετε σαν εκεινους που δεν ψηφίζουν, και μετα βριζουν τους υπόλοιπους, που δεν επελεξαν καλη κυβερνηση.
    Γιατι αυτο κανετε.
    Και μ αυτο τα εχω.

    Ολα τα αλλα ειναι ασχετα, και προφασεις εν αμαρτίαις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ομογενής δεν είμαι, αλλά κατοικοεδρεύω στο εξωτερικό εδώ και 20 χρόνια. Είμαι από αυτούς που ασχολούνται με την Ελληνική επικαιρότητα και την σχολιάζω. Πληρώνω φόρους στην Ελλάδα (και στις ΗΠΑ), διατηρώ την Ελληνική υπηκοότητα, και συμμετέχω όσο μπορώ στα κοινά.

    Η αναχώρηση στο εξωτερικό δεν ήταν η εύκολη λύση. Η μετανάστευση είναι δύσκολη υπόθεση ειδικά σε μια περίοδο σχετικής ευημερίας στον τόπο σου. Άλλο να φεύγεις μετανάστης επειδή δεν έχεις στον ήλιο μοίρα το 1950 κι άλλο το 1990, όταν έφυγα εγώ.

    Τα σχόλια που κάνω για τον τόπο μου και η κριτική που ασκώ αντανακλούν κυρίως τρια πράγματα: το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης, την κριτική σκέψη μου, και τη μικρή μου εμπειρία σε κάποια πράγματα που ο μέσος Έλληνας δεν έχει βιώσει ακόμη. Όποιος δεν θέλει, δεν είναι υποχρεωμένος ούτε τα κείμενά μου να διαβάζει, ούτε να μου δίνει σημασία.

    Σε μια δημοκρατία δηλαδή όλοι μπορούν να εκφέρουν τη γνώμη τους, είτε ψηφίζουν είτε όχι, είτε ζουν στο Σύνταγμα είτε ζουν στο φεγγάρι. Ο καθένας επίσης έχει το δικαίωμα να επιλέγει τί ακούει και τί διαβάζει -- κι από τις επιλογές αυτές καμιά φορά κρινόμαστε.

    Δεν ξέρω τι έκανε τον Αντρέα ή τον Καραμανλή να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Ίσως το σαράκι του πολιτικού -- συλλογική έκφραση για θετικά και αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.

    Γνωρίζω όμως τι σταματά εμένα από το να επιστρέψω στην Ελλάδα. Όταν πάτησα τα 40, είχα γράψει στο ιστολόγιό μου:

    Φοβάμαι την Ελλάδα. Δηλαδή φοβάμαι τη συλλογικότητα που ανέχεται τις τσιμεντουπόλεις, που αδιαφορεί για την ασυδοσία της αστυνομίας, που δέχεται την κοροϊδία των πολιτικών εις βάρος της, που πιστεύει κάθε ματαιοδοξία περί ανωτερότητας της φυλής και του τόπου, που δεν σέβεται τα ατομικά δικαιώματα των άλλων, που παρασύρεται από τις κραυγές και τα κρωξίματα των μετρίων και των ημιμαθών, που θεωρεί τους ξένους κορόιδα, που δεν διαβάζει, δεν επιμορφώνεται, δεν ενημερώνεται, δεν έχει όραμα.http://sandbox.cs.uchicago.edu/blog_el/?p=274

    Αυτοί και άλλοι φόβοι που περιγράφω στο παραπάνω κείμενο, με σταματούν από την ιδέα της επιστροφής. Βλέπω την κατάντια του τόπου και σκέφτομαι αυτό που θα μπορούσαμε να είμασταν και τις ευκαιρίες που χάσαμε και χάνουμε. Είναι τραγικό να βλέπεις έναν ολόκληρο λαό να βαδίζει, σαν κοπάδι προβάτων, στην παρακμή και στη λήθη πιστεύοντας πως είναι θύμα συνωμοσιών και πλεκτανών κι όχι της ίδιας του της ημιμάθειας και απάθειας.

    Πιστεύω πως η πορεία της χώρας μας δεν είναι πλέον αναστρέψιμη. Προσπαθώ με τα γραπτά μου αλλά και με στοχευμένες δράσεις στην Ελλάδα, να βοηθώ όπου μπορώ και όταν μου ζητηθεί. Όχι επειδή πιστεύω πως μπορώ να αλλάξω κάτι, αλλά επειδή ελπίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν διαφωνω κατα βασιν.
    Αλλα κι εγω εχω το δικαιωμα της ελευθερης συγκρισης, σκεψης και εκφρασης.

    Απο κει και περα, το πως θα αποτιμηθει η προσφορα η οχι, απο εκεινους που τη δεχονται, κι οχι εκεινους που την κανουν, νομιζω εχει να κανει και με το πως γινεται, ποτε γινεται, σε τι αποσκοπει, και το σε τι μεταφραζεται τελικα.

    Η γκρινια, δεν ξερω αν αυτο κάνεις, προφανως οχι, δεν βοηθαει, τουλαχιστον εγω που ζω εδω, με το να ακουω γκρινια δεν ειδα καμια αλλαγη στον τοπο μου.

    Ζωντας στην πρωτευουσα, προσπαθω να αλλαξω προς το καλυτερο την ιδιαιτερη πατριδα μου με το να ενημερωνω για ο τι νεο ακουσω, να την αγαπω, να της στελνω κοσμο και να τους ενθαρρυνω να κανουν τις παρατηρησεις τους σε ευηκοα ωτα κλπ.

    Αμα καθομαι και βριζω την Ιεραπετρα απο το μπλογκ μου, οσο κι αν την αγαπω, μαλλον θα με διαολοστειλουν καποια στιγμη, κι ας ασκω το δικαιωμα της ελευθερης γνωμης και εκφρασης μου.
    Κι βεβαια αν μου πουν "ελα να βοηθησεις, αναλαβε ενα ποστο ταδε" και τους πω "οχι γιατι ειστε ανεπιδεκτοι", καταλαβαινεις οτι η θεση μου ως μεγαλου κριτη, γινεται πιο δυσχερης, και θα με σιχτιρισουν, την εχω...

    Εμ, δεν θα τους αδικησω, αν το κανουν.

    Αλλα αυτες ειναι μεμονωμενες περιπτωσεις - δεν ειχαν ολοι την ευκαιρια να δεχτουν τετοιες προτασεις και να τις απορριψουν, οποτε δεν αφορουν ολους τους μεταναστες.

    ΥΓ: Παντως, μεταξυ μας, η μεταναστευση κι ειδικα η οικειοθελης, προφανως προκυπτει μετα απο καποιο ζυγιασμα, στο οποιο το "φυγε" απεφερε περισσοτερα απο το "μεινε". Δεν καταλαβαινω τον οδυρμο. Την αναγκη να φυγει καποιος για να ταισει την οικογενεια του, εκει, το καταλαβαινω να νοσταλγει και να ακουει Καζαντζιδη. Αλλα το αλλο, οχι. Κι ουτε και οι συγγενεις μου που το εκαναν ακουνε Καζαντζιδη.... Απλα ερχονται ανελλιπως κατω τα καλοκαιρια. Δεν ειναι οτι ειναι απαγορευτικα τα ταξιδια, οπως τοτε.
    Ζουν εκει, παραθεριζουν στον τοπο τους, λενε καποια καινουργια που ακουνε, λενε "κριμα" ορισμενες φορες, προσπαθουν να κανουν τη γενια μας να μην αφομοιωθει στη σαπιλα αλλα ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ, ε, αυτα. Δεν γυρευουν και τα ρεστα...

    Ολα ειναι θεμα "σκαλας"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν είναι θέμα γκρίνιας. Αν κάποιος γκρινιάζει, σταματάς να του δίνεις σημασία. Το πρόβλημα δεν είναι με τους γκρινιάρηδες. Το πρόβλημα είναι με αυτούς που έχουν κάτι εποικοδομητικό να προσφέρουν και τους αγνοούμε.

    Δώσε μου ένα παράδειγμα, τα τελευταία 20 χρόνια, που η Ελληνική κυβέρνηση κάλεσε κάποιον σοβαρό άνθρωπο να κάνει μια σοβαρή δουλειά δίχως να τον υπονομεύσουν.

    Ο Θέμης Λαζαρίδης, για παράδειγμα, κάνει εποικοδομητική, καλόπιστη, και αυστηρότατη κριτική του ανώτατου εκπαιδευτικού συστήματος. Έχει καταγράψει συστηματικά πολλές παθογένειες, έχει εκθέσει ουσιαστικά προβλήματα τα οποία ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ τολμούν να αγγίξουν, και παρόλα αυτά κανένας θεσμικός φορέας δεν έχει ζητήσει τη συμμετοχή του Θέμη σε κάποιο όργανο.

    Παραδείγματα σαν του Θέμη υπάρχουν πολλά. Άνθρωποι σαν τον Θέμη δεν περιμένουν μετακλήσεις και θέσεις στην Ελλάδα. Προσφέρουν από ελπίδα και από αλτρουϊσμό.

    Για μένα το ζητούμενο δεν είναι να μου πει κάποιος έλα στην Ελλάδα και διόρθωσε αυτά που κατακρίνεις. Το ζητούμενο είναι η πρόσκληση αυτή να γίνει σε κάποιον που ήδη βρίσκεται στην Ελλάδα. Ικανότατοι Έλληνες υπάρχουν εντός των τειχών. Δεν χρειάζονται σωτήρες από το εξωτερικό.

    Το ερώτημα λοιπόν είναι: επιτρέπουν οι κομματικοί μηχανισμοί στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, την ανάδειξη στελεχών με ήθος, κατάρτιση, και επαγγελματισμό; Ή μήπως οι κομματικές μηχανές προάγουν μόνο τους μετρίους, τους γλύφτες, τους ημιμαθείς, και τους ανίκανους;

    (Η ερώτηση παραπάνω είναι ρητορική. Η ποιότητα των πρωτοκλασάτων στελεχών στα δύο μεγάλα κόμματα μιλάει από μόνη της).

    Για την μετανάστευση, στο επόμενη σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Για την μετανάστευση τώρα.

    Κανείς δεν κάνει θυσία επιδιώκοντας ένα χειρότερο μέλλον. Μακροπρόθεσμα λοιπόν η μετανάστευση οφελεί τον μετανάστη.

    Δεν ξέρω τι εννοείς οταν μιλάς για μετανάστες που γυρεύουν τα ρέστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εννοω εκεινους που μας κανουν να απολογουμαστε για οσα ισχυουν στη χωρα μας.
    και δικη μας, και δικη τους.

    Εμεις τη διαμορφωνουμε τη χωρα δια της παρουσιας μας, κι εκεινοι δια της απουσιας τους.
    Γιατι να απολογουμαστε μονο οι μεν?

    Εγω βαρεθηκα να απολογουμαι.
    Αν δεν τους αρεσουν τα πραγματα, να ερθουν να βαλουν ενα χερακι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κανείς δεν σε κάνει να απολογείσαι, αν δεν θες να απολογηθείς. Να εξηγούμαστε όμως: άλλο πράγμα η καλόπιστη αντιπαράθεση επιχειρημάτων και δεδομένων και άλλο πράγμα η συγκινησιακή ανταλλαγή μπαρούφας.

    Η συζήτηση, για παράδειγμα, για το πώς θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα το πρόβλημα της διαφθοράς μπορεί να γίνει σε δύο κατευθύνσεις. Αυτή της στοιχειοθετημένης συζήτησης. Και αυτή της απολογίας. Στην Ελλάδα προτιμούμε την κατεύθυνση της απολογιας διότι είναι ευκολότερη και δεν απαιτεί τεκμηρίωση αυτών που λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ...τελοσπαντων, whatever.
    Ετσι κι αλλιως για να σε πεισω να ερθεις στην Ελλαδα, δεν σε πειθω..
    Εγω να πειστω οτι το "απο μακρια κι αγαπημενοι" κρυβει κατι αλλο απο στεγνο υπολογισμο, δεν πειθομαι, αρα δεν εχει νοημα....
    Αρχιζουν κι οι χαρακτηρισμοι, "μπαρουφες συγκινησιακες" κλπ, που δεν τους παω μια, οποτε αστο...

    Να σαι καλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν ειχα δει το σχολιο περι γκρινιας.

    Αυτο το σχολιο ειναι η γκρινια που λεω.

    Γιατι για μενα το απολυτα φυσιολογικο ξερεις ποιο ειναι? Να ρωτησω :
    Γιατι δεν ερχεστε εδω, να προσπαθησετε κι εσεις, να αλλαξουν αυτα που νηφαλια παρατηρειτε απο εξω οπου βρισκεστε, συμπαρατασσοντας το κυρος σας μ εκεινων που εντος των τειχων λυσσομανουν???

    Με επιστολες και μπλογκ δεν λυνονται, προφανως, αλλιως θα ειχαν ηδη λυθει, κι εδω υπαρχουν ανθρωποι που και τα επισημαινουν, και τα υπενθυμιζουν, και τα τονιζουν....

    Εκτος αν θεωρειτε οτι το μπλογκ που γραφεται εξω πιστοποιει περισσοτερο ενδιαφερον, και αμεροληψια.

    Ε, για μας δειχνει το αναποδο. Τι να κανουμε. Ενας που εχει φυγει και δεν ερχεται να βοηθησει, αλλα κανει υποδειξεις, δεν αντιμετωπιζεται ως θεος, αλλα ή ως κοτα, η ως πικραμενος που δεν αναγνωριζεται η αξια του...

    Σορι, αλλα ετσι ειναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δεν χρειάζεται να έρθει κανείς απο έξω για να βοηθήσει την Ελλάδα. Ικανότατοι Έλληνες υπάρχουν εντός των τειχών όπως έγραψα. Το ερώτημα παραμένει: γιατι δεν αξιοποιούνται;

    Κι από τη στιγμή που δεν αξιοποιούνται αυτοί εντός των τειχών, πώς είναι δυνατόν να αξιοποιηθούν οι εκτός; Υπάρχει κάποιο πετυχημένο παράδειγμα τέτοιας αξιοποίησης; Έστω ένα;

    Καλοί οι γενικοί χαρακτηρισμοί περι θεών και ορνίθων αλλά καλύτερα τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα: ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου που να ήρθε από το εξωτερικό με ιδέες και ενέργειες και να μην υπονομεύτηκε από τις συντεχνίες της ημιμάθειας και της μετριότητας. Ένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τρικουπης, Ανδρέας Παπανδρεου, Παπανουτσος και τοσοι αλλοι που απλα γυρισαν, προσπαθησαν, και αλλοι τα καταφεραν να γινουν πρωτες μουρες, κι αλλοι οχι.
    Τωρα αν θελετε εγγυησεις οτι θα διαπρεψετε, θα εκτιμηθειτε και θα αναγνωριστείτε για παντα, ισως οντως ειναι καλυτερα να καθησετε εκει, που προφανως τις εχετε.
    Εδω οχι, δεν κανουμε τετοιου ειδους συμβολαια. Μπορει και να μεινετε αφανεις, μπορει και να ανατραπει το εργο σας αργοτερα... Μπορει και να σας ξεχασουν.
    Δυστυχως.
    Αλλα μπορει και οχι.
    Μονο που αυτα γινονται παντου, κι οχι μονο στην Ελλαδα. Καποιοι αναγνωριζονται, και καποιοι οχι. Ακομα κι αν δεν μεσολαβησει βυσμα η τρικλοποδια.
    Καποιοι, δηλαδη, μην τους ξεχναμε αυτους, απλα δεν ειναι αρκετα καλοι για να ξεχωρισουν οπουδηποτε, μονο που δεν το ξερουν, και δεν θελουν και να το μαθουν, προτιμωντας να δηλωνουν διαφορα υποθετικα...

    Απο τους ικανους τωρα, αλλοι μενουν στην αφανεια, κι αλλοι γινονται Παπανουτσοι, κι αλλοι Καστοριαδηδες, αλλοι Τρικουπηδες κι αλλοι Δουκακηδες...
    Σου ευχομαι ενα απο τα δυο, λοιπον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κανείς δεν ζητά εγγυήσεις πως θα διαπρέψει. Απαραίτητες όμως είναι οι εγγυήσεις πως δεν θα υπονομευτεί κάποιος.

    Επειδή από το 2001 έχω βοηθήσει στο στήσιμο 3 επιχειρήσεων στην Ελλάδα που σήμερα απασχολούν πάνω από 100 άτομα, κι έχω δει από πρώτο χέρι την συλλογική ανοχή μας στην υπονόμευση, γι αυτό διαφοροποιώ τις προϋποθέσεις. Επειδή είμαι βέβαιος πως οι ικανοί άνθρωποι (είτε εντός είτε εκτός των τειχών) μπορούν να διαπρέψουν στην Ελλάδα φτάνει να μην υπονομευτούν από τους φελούς, τους μετρίους, και τους ημιμαθείς.

    Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι γιατί δεν έρχονται οι εκτός των τειχών στην Ελλάδα. Αλλά γιατί οι εντός των τειχών ανέχονται την μετριότητα και την αναξιοκρατία και δεν κάνουν τίποτα για να αποτινάξουν τους ζυγούς αυτούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Γιατι εαν το κανουν, ενα λογο που μου περναει απο το μυαλο λεω, θα ερθουν οι εκτος των τειχων και θα τους πρηξουν τα σκωτια, ισως.

    Τεσπα, οπως ειπα, δεν προκειται να συνεννοηθουμε επ αυτου. Προφανως θεωρειτε εαυτους πολυ καλους για την ΕΛλαδα. Ισως να χετε και δικιο.

    Μονο που κι εγω θεωρω τον εαυτο μου πολυ καλο για τις ΗΠΑ, για το Χαρβαρντ, και για το LSE. Για την ιδιαιτερη πατριδα μου ουτε λογος. Ολοι οι αναξιοι επιβιωνουν εκει, εγω τι να παω να κανω, τους ριχνω 158 κεφαλια, δεν πανε να δουνε αν ερχομαι???

    Αλλα αυτο δεν θα το αποδειξω ποτε, ουτε εγω, ουτε κι εσεις, ετσι δεν ειναι?? Αρα ας μην το κουραζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δεν μπορούμε να συννενοηθούμε γιατί δεν θέλουμε ή γιατί δεν υπάρχει περιθώριο συννενόησης;

    Δεν έχει σημασία αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του πολύ καλό για την Ελλάδα. Σημασία έχει τι τον θεωρεί η Ελλάδα.

    Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι οι αντιλήψεις των Ελλήνων που βρίσκονται στο εξωτερικό αλλά οι ιδεοληψίες εκείνων που βρίσκονται στο εσωτερικό.

    Ας προβληματιστούμε λοιπόν για το πώς θα βελτιωθούν μερικά πράγματα εντός των τειχών πριν στρέψουμε την προσοχή μας εκτός. Εξάλλου ο εντός-Ελληνισμός υποφέρει, όχι ο εκτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δεν καταλαβαινεις οτι ειναι φαλτσα ολη η αντιληψη του θεματος??? Δεν εχουν ολοι την ιδια ιδεα για το ατομο σου οπως εχεις εσυ. Μπορει απλως να μην τους φαινεσαι ιδιαιτερα χρησιμος. Αλλα και χρησιμος να τους φαινοσουν, αφου αν δεν βελτιωθουν ΔΕΝ ΕΡΧΕΣΑΙ, τι να σε κανουν??
    "Μολις βγαλεις τα λεφτα που χρειαζεσαι θα σε δανεισω"???

    Τοσο δυσκολο ειναι να το αντιληφθουμε????
    Δηλαδη το θεωρεις αγωνα αυτο, πραγματικα???

    Παρεμπιπτοντως, ξερω παιδια που σπουδασαν σε σχολες επι σχολων, αριστευσαν, ξαναγυρισαν και σκιζονται να κανουν κατι για τον τοπο τους...
    Αυτοόι οχι να γραφουν ολη μερα στα facebook σαν εμενα κι εσενα δεν προλαβαινουν, αλλα ουτε να μπουν να δουν τα μειλ τους.

    Αλλα αυτοι ειναι οι ηλιθιοι ρομαντικοι, ειπαμε ε???

    Κι ομως ο τι εχει κανει τουτος ο τοπος σε κατι τετοιους το οφείλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εγώ δεν είπα κανέναν ηλίθιο ούτε ρομαντικό. Ούτε κρίνω ως τέτοιους όσους βρίσκονται εντός και προσπαθούν. Ούτε μετρώ την προσφορά του καθενός με βάση την παρουσία του ή την απουσία του από το facebook ή και γω δεν ξέρω τι άλλο.

    Η προσφορά, σε κάθε τομέα, έχει συγκεκριμένες νόρμες και μετρικές στηριγμένες σε συγκεκριμένα δεδομένα (πχ βιβλιομετρικά στοιχεία στον ακαδημαϊκό χώρο, ευρεσιτεχνίες στον βιομηχανικό, θέσεις εργασίας στον επιχειρηματικό, κτλ). Το σκίσιμο, απ όσο γνωρίζω, δεν αποτελεί μετρήσιμο χαρακτηριστικό.

    Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός πως αν κάτι έχει σήμερα η Ελλάδα αυτό οφείλεται σε λίγους φιλότιμους ανθρώπους. Απο κει και πέρα όμως είναι γεγονός πως η Ελλάδα, συγκριτικά στον παγκόσμιο χώρο που κινείται, δεν έχει πολλά. Κι αυτό δημιουργει δυσοίωνες προοπτικές για το μέλλον της. Αυτό επισημαίνω και περιγράφω στα κείμενά μου και στις δημόσιες τοποθετήσεις μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. τελοσπαντων, με αυτα και μ αυτα, καλυτερη αποδειξη για οσα περιεγραφα στο κειμενο, δεν μπορουσες να δωσεις.
    Οχι τιποτε αλλο, αλλα δεν με πιστευαν κιολας.

    Κανε λοιπον εσυ στην πραγματικη σου ζωη οτι θεωρεις για τον εαυτο σου καλο, και γραφε κειμενα για την ΕΛλαδα, κι ασε και τους κατοικους της να κανουν ακριβως το ιδιο.

    Τα κειμενα κειμενα, αλλα οχι να χαλασουμε και τη ζωουλα μας....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μα δε νομίζω ποτέ να αρνήθηκα σε κάποιον να γράφει αυτά που θέλει για την Ελλάδα, είτε βρίσκεται εντός είτε εκτός. Πού τα βρίσκεις αυτά και γράφεις «ασε και τους κατοικους της να κανουν ακριβως το ιδιο»;

    Αν κάτι αποδεικνύεται από την συζήτηση είναι η απόσταση που χωρίζει τις data-driven, fact-based συζητήσεις από συγκινησιακές ανησυχίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αν κατι αναδεικνυεται απο τη συζητηση ειναι οτι οσο πιο μακρια απο το χορο εισαι, τοσο περισσοτερα τραγουδια ξερεις. Και fact based, και data-driven.

    Αυτοι που αγαπανε το χορο, προσπαθουν να τον χορεψουν, κι ας εχουν τριανταεφτα αρρυθμους αναμεσα τους που τους τον χαλανε.
    Ειναι η συκινησιακη τους ανησυχια που τους οδηγει, και τους κανει να θελουν και να προσπαθουν να διορθωσουν τους αρρυθμους, η να τους κανουν να νιωσουν αβολα και να φυγουν.

    Αν φυγουν κι οι ιδιοι, αυτο που θα μεινει ειναι τριανταεφτα αρρυθμοι να αλληλοποδοπατωνται στην πιστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. -πολυ αστειο θεαμα, βεβαια, εκτος αν αγαπας το χορο, τον οικοδεσποτη και το λυραρη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Καλές οι μεταφορές και οι παρομοιώσεις ακόμη κι αν είναι ατυχείς καμιά φορά. Αλλά φέρνεις την συζήτηση σε προσωπικό επίπεδο και δεν θα ανταποκριθώ παραθέτοντας τι έχω κάνει εντός και εκτός.

    Ούτε οι μεταφορές όμως ούτε οι παρομοιώσεις απαντούν στα κρίσιμα ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε και ως χώρα και ως έθνος. Προσφεύγοντας μάλιστα στις παρομοιώσεις, στις μεταφορές και, τελικά, στη συλλογική ψευδαίσθηση, αποφεύγουμε τα καίρια ερωτήματα τα οποία απαιτούν και fact-based και data-driven απαντήσεις.

    Τα δύσκολα λοιπόν τ' αφήνουμε για άλλη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Δεν μιλησα για τιποτε προσωπικο. Λεγε εσυ τη γνωμη σου, κι εγω τη δικη μου.

    Σε παρακαλω ας το σταματησουμε. Ουτε καν εγω δεν εχω τοσο ελευθερο χρονο.΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. η μαλλον, επειδη κατι παθαινω με αυτα τα επηρμενα υφακια "καλες οι παρομοιωσεις και τα συγκινησιακα", αλλα η ουσια ειναι αλλη - την οποια ποτε δεν αναφερουμε βεβαια....

    Λοιπον

    μπορεις να μου πεις με data & facts τι ηταν συγκινησιακο ΚΑΙ στο κειμενο, ΚΑΙ στην παρομοιωση???

    Ειπα κατι ψεμματα? Ειπα κατι μεγαλυτερο απο οτι ειναι?
    Ειπα κατι διαστρεβλωμενο???

    Fact. ειστε μακρια.

    Fact. γκρινιαζετε και κανετε υποδειξεις fact driven και data based απο κει που βρισκεστε μεσω διαδικτυου.

    Fact. οταν σας πουν "μολων προσφερε κι εσυ κατι" η απαντηση ειναι "εγω πληρωνω τους φορους μου, αλλα εδω εξω ειναι πιο καλα για μενα, εκει δεν με εκτιματε, σιγα μην ερθω"

    Fact. οταν σας προσεφρουν υπευθυνη θεση στην Ελλαδα λετε '"οχι γιατι δεν θα με αφησετε να μεγαλουργησω" και γυρνατε στο μπλογκ

    Fact. αυτο το τελευταιο το θεωρειτε και προς τιμην σας.

    Fact. παραμενοντας εκει, το ποσο θα βοηθουσατε την Ελλαδα απο μεσα αν ειχατε τη διαθεση να θυσιασετε και κατι, περαν του αφθονου ελευθερου χρονου σας, δεν θα το μαθουμε ποτε, μια και εξακολουθειτε να παραμενετε εκει.


    Τι συγκινητικο εχουν αυτα που λεω??? Επειδη δεν τα απαριθμω, και τα γραφω σε παραγραφους????

    Σε τι διαφερουν αυτα που μολις απαριθμησα απο την παρομοιωση που πιανει μονο τρεις γραμμες και λεει τα ιδια????

    Περιμενω απαντηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Έχεις συγκεκριμένα στοιχεία για ανθρώπους που τους ζητήθηκε να βοηθήσουν και βρήκαν δικαιολογίες περι φόρων κτλ;

    Από προσωπική εμπειρία στο λέω λοιπόν: την πρώτη φορά που σε καλούν να βοηθήσεις, τρέχεις με ενθουσιασμό και διάθεση και πέφτεις πάνω σ' έναν τοίχο ημιμαθών, μετριοτάτων, κομματόσκυλων.

    Την πατάς λοιπόν μια φορά, την πατάς δυο. Τρίτη να την πατήσεις δεν γίνεται και στέλνεις τα χαιρετίσματα στην εξουσία.

    Αν όμως έχεις ιστοριες για άτομα που αρνήθηκαν την πρώτη πρόσκληση, με προφάσεις περι φόρων κτλ, να προσφέρουν κάτι στον τόπο τους, περιμένω να τις ακούσω.

    Την Ελλάδα την βοηθάς, αν σε θέλει, απ όπου κι αν είσαι. Με διάφορους τρόπους, αν σου επιτρέπει. Η αντίληψη πως πρέπει να βρίσκεσαι στην Ελλάδα για να την βοηθήσεις είναι λίγο παρωχημένη κατά τη γνώμη μου, στον 21ο αιώνα.

    Δεν ξέρω ποιός λέει «εδω εξω ειναι πιο καλα για μενα, εκει δεν με εκτιματε, σιγα μην ερθω» όπως ισχυρίζεσαι. Αυτό ελπίζω να μας το πεις εσύ αφού επιμένεις πως μιλάς με δεδομένα και επιχειρήματα.

    Γνωρίζω όμως πολλούς που έχουν πει πως δεν επιστρέφουν Ελλάδα ξανά επειδή την τελευταία φορά που ήρθαν, βρήκαν απέναντί τους φελούς να τους υπονομεύουν και ημιμαθή κομματόσκυλα να μπλοκάρουν την κάθε πρωτοβουλία.

    Αυτά που γράφεις είναι συγκινησιακά και συγκινητικά αλλά είτε μας αρέσει είτε όχι η πραγματικότητα σήμερα διαμορφώνεται με δεδομένα και μετρικές που δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε.

    Όταν για παράδειγμα η Ελλάδα πιάνει πάτο στους δείκτες του Transparency International και δεν βλέπουμε καμιά πρωτοβουλία ούτε από την Κυβέρνηση (αυτό μας έλειπε) αλλά ούτε από την Αντιπολίτευση τότε κάτι πάει στραβά. Κι όταν το 80% αυτών που ψηφίζουν στις εκλογές επιλέγει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, τότε κάτι πάει πολύ στραβά.

    Σ' ένα τέτοιο νοσηρό κλίμα προσπαθήσαμε λίγοι να κάνουμε κάτι όταν μας ζητήθηκε. Μέχρι που φάγαμε τα μούτρα μας και είπαμε το δικό μας φτάνει πια.

    Όταν λοιπόν κάποιοι από μας κρίνουμε την Ελληνική πραγματικότητα και επικαιρότητα το κάνουμε μετά λόγου γνώσεως: και στην Ελλάδα προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι και στο εξωτερικό κάτι στήσαμε.

    Δεν το κάνουμε επειδή δεν έχουμε να ασχοληθούμε με κάτι καλύτερο αλλά επειδή ελπίζουμε πως συμβάλλουμε σε μια αντικειμενικότερη ενημέρωση όσων νοιάζονται να μας διαβάζουν.

    Αν αυτή την κριτική και τον σχολιασμό που κάνουμε μερικοί, εσύ την βλέπεις ως μηδενισμό αυτό είναι ατομική σου υπόθεση και δεν μας αφορά.

    Όπως έγραψες άλλωστε: λεγε εσυ τη γνωμη σου, κι εγω τη δικη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Τεσπα, οποιος καταλαβε, καταλαβε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. παραμέτροι που μας διαφεύγουν...

    α) Η πολιτική, δεν είναι θέμα ούτε γνώσεων ούτε εργονομίας. Ένας άριστος οικονομολόγος μπορεί να είναι τελείως άχρηστος για την ελληνική πολιτική. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν άριστος πολιτικός. Σαν τεχνοκράτης έφαγε τα μούτρα του όταν πρωτοήλθε στην ελλάδα το 1961. Ένας πολιτικός μιλάει στις μάζες εμπνέει... Ένας τεχνοκράτης μιλάει με τους αριθμούς και τα μεγέθη...

    β)Ένας πολιτικός δεν τα ξέρει όλα. Αυτό σήμερα είναι περισσότερο γνωστό από ποτέ. Πρέπει να έχει συμβούλους. Αν επιλλέξει από τους πολύ ικανούς τεχνοκράτες "τους καλύτερους" (πράγμα συχνότερο σήμερα για τους περισσότερους σύγχρονους πολιτικούς)ή από τους εμπίστους ("μπιστικούς" ή "του κόμματος" ή "της παρατάξεως") είναι δικό του θέμα...

    γ)Η Ελλάδα δεν μπορεί να πάει μπροστά με τεχνοκράτες μόνο ή με πολιτικούς. Η πολιτική είναι πάρα πολύ πολύπλοκη, ιδίως σε χώρες σαν την ελλάδα που ζει ακόμη στην μετά την τουρκοκρατία εποχή και σαφώς δεν υπάρχει σήμερα στη χώρα μας σχεδόν καθόλου δίκαιο. Για να μην μακρηγορώ άσκοπα, για να πάει η ελλάδα μπροστά, πρέπει να θέλουν οι έλληνες να την πάνε... Και μάλλον δεν θέλουν...

    δ) Η Ελλάδα με τον δυτικό κόσμο, έχει τόση σχέση, όση έχει ο γιαλαντζί ντολμάς με την καρμπονάρα... Αυτά με τους βιβλιομετρικούς δείκτες κλπ βγάζω σπυράκια... Τον καλύτερο μηχανικό της Ερμπας να φέρετε στην ελλάδα, δεν πρόκειται να φτιάξει αεροπλάνα... ούτε ένα σχέδιο του δεν θα μπορέσει να περάσει από τα... σαγώνια της ελληνικής πολεοδομίας...

    ε) Η οργάνωση είναι αποτέλεσμα συνυφασμένο με την ανάπτυξη... Είδατε καμία χώρα υποανάπτυκτη οργανωμένη ή το αντίστροφο?

    ζ) Στην Ελλάδα υπάρχει μια κάστα που σταθερά κυβερνάει τη χώρα από το παρασκήνιο εδώ και 100 χρόνια και πλέον, που ΔΕΝ αγαπάει τα γράμματα. Για αυτό και είμαστε από τους πλέον απαίδευτους του κόσμου, όχι της ΕΕ (εκεί αποτελούμε απλά τον πάτο).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.