30 Σεπ 2009

Κοντοί Ψαλμοί.

Αναδημοσίευση από CafeBabel-Athens.


Μιλάμε αυτές τις μέρες για πολυπόθητους σταυρούς, μοιραία σταυροδρόμια, γονυπετή σταυροκοπήματα και επερχόμενες σταυρώσεις... "Κοσμικά". Μιλάμε για κυρίαρχο λαϊκισμό, πατριδοκάπηλους πατριώτες, ακροδεξιούς αριστερούς και άναρχους θρησκόληπτους, για τη λαϊκή ετυμηγορία, τη λαϊκή κουλτούρα, τη λαϊκή του Σαββάτου... "Πολιτικά". Μιλάμε όσο προλάβουμε, απ όπου προλάβουμε, γιατί, Κυρίες και Κύριοι, σ' αυτήν τη γωνιά του πλανήτη, σε τέσσερις μέρες έχουμε εκλογές.

Το κόμμα που όπως δείχνουν τα πράγματα -και πάνω απ όλα οι δημοσκοπήσεις- θα κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας από Δευτέρας 5 Οκτωβρίου 2009, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, δηλώνει πως ξέρει πολύ καλά τι το περιμένει. Πως έχει επίγνωση του τί σκόνη και πόσα θρύψαλα αφήνουν εκεινοι που φεύγουν. Διαβεβαιώνει το λαό πως γνωρίζει ότι θα βρει μια χώρα χωρίς κύρος. Χωρίς μπούσουλα. Χωρίς όραμα. Χωρίς δομές.

Γνωρίζει ότι θα βρει μια οικονομία όπου οι πολίτες έχουν την αγοραστική δύναμη του 1982, αλλά τις καταναλωτικές συνήθειες πολιτών Ευρωπαϊκού ευνομούμενου και ανεπτυγμένου κράτους. Τα ελλείμματα που χαίνουν στα ταμεία, στους προϋπολογισμούς και τα ισοζύγια δεν έχουν να κάνουν τόσο με αποτυχημένες πολιτικές, αλλά πρωτίστως με χρεωκοπημένες νοοτροπίες. Η διεθνής συγκυρία , όμως, δεν συγχωρεί πλέον αυτοεξαιρέσεις, free riders και επιδείξεις "μαυροπροβατισμού" για εσωτερική κατανάλωση.
Ειδικά μετά από όσα πέτυχε η χώρα τη δεκαετία του '90, πλέον ούτε το "δεν μπορώ" αποτελεί επαρκή δικαιολογία. Θα πρέπει να πείσουμε τους εταίρους μας στην Ευρώπη να χωνέψουν το "δεν με συμφέρει ως Κυβέρνηση - ή δεν μ' αφήνει το κόμμα μου - να ορθοποδήσω". Και δεν πρόκειται να το δεχτούν, γιατί πολύ απλά δεν έχουν πια το περιθώριο να μας σιγοντάρουν στα τσαλίμια μας όπως στο παρελθόν.

Γνωρίζει πως αναλαμβάνει μια χώρα της οποίας η Εξωτερική Πολιτική χρησιμεύει εδώ και πεντέμισι χρόνια αποκλειστικά ως επικοινωνιακό τρικ, για να φεύγει το μάτι από τα σημαντικά και ενδεχομένως ψηφοφθόρα, τα εσωτερικής πολιτικής και διαχείρισης δράματα και τραύματα - των πλειοψηφιών, των μειοψηφιών, των μειονοτήτων, των μεμονωμένων ατόμων.

Γνωρίζει και ότι θα ανακαλύψει μια περιβαλλοντική πολιτική όνειδος. Η πολυετής διελκυστίνδα μεταξύ των "ρεαλιστών" που επιμένουν ότι η χώρα ανήκει στον Τρίτο κόσμο και δεν την παίρνει να ασχοληθεί με πράσινα άλογα, και των "οίκο-ιδεολόγων" με το μόττο "ο τι ρυπαίνει κλείνει" από την άλλη, την έχουν καθηλώσει στο ολοταχώς όπισθεν. Οι απαιτήσεις αυξάνονται ταχύτατα, οι κλιματικές εξελίξεις είναι καταιγιστικές, δριμύτατες, αναπόδραστες, σε διεθνή και εγχώρια κλίμακα, κι η χώρα παραμένει καρφωμένη στη θέση της - διαρκώς και πιο πίσω σε σχέση με το που όφειλε να είναι, παραπαίοντας μεταξύ Ανατολής και Δύσης, Δεξιάς και Αριστεράς, και μην αποφασίζοντας σε τίνος κανόνες πρέπει να υπακούσει.

Γνωρίζει πως θα κληθεί να συγχρωτιστεί (η να μην συγχρωτιστεί, όπως διατείνεται ότι έχει σκοπό) με ένα μιντιακό τοπίο που χωρίς κανόνες, ταμπού και στοιχειώδη αιδώ, πλέον θυμίζει ιδιοκτησιακό καθεστώς ποδοσφαιρικών ομάδων περασμένων δεκαετιών: έχουμε -οι παράγοντες- τις επιχειρήσεις μας για να βγάζουμε τα προς το ευ ζην, κι έχουμε και την "ομάδα" μας για να ανταγωνιζόμαστε με τους απέναντι ποιός θα καπαρώσει πρώτος το γήπεδο, το διαιτητή και τους επόπτες - και άρα το πρωτάθλημα - και δεν θα τον τσακώσουν. Όπου "πρωτάθλημα" τα ελληνικά πολιτικά πράγματα μέσω της σμίλευσης της κοινής γνώμης. Άπαντες οι παράγοντες το ίδιο θέλουν, το θέμα είναι ποιός θα το πετύχει πιο αποτελεσματικά. Ο πιο καπάτσος κι επιδέξιος ...γλύπτης, αναγνωρίζεται ως νικητής.

Το ΠΑΣΟΚ γνωρίζει, τέλος, ότι ως Κυβέρνηση θα πρέπει να κινηθεί ιλιγγιωδώς για να ανακτήσει το χαμένο δρόμο και χρόνο, με όχημα μια διοίκηση τάρταλο zastava. Μια διοίκηση που θαρρεί πως μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα (που την τρέφει) και του 19ου (που την βολεύει) ταυτοχρόνως. Να κρατήσει το τέμπο "στην μικράν αλλ' έντιμον Ελλάδα" και στην Ελλάδα της ΟΝΕ με την ίδια μπαγκέτα, την ίδια στιγμή.
Εχει υπόψιν της όμως, η διοίκηση, πως δεν μπορεί να ξεγελάει επ' άπειρον τη Eurostat και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε μπορεί να τους στείλει τρεις ντενεκέδες λάδι για να κάνουν τα στραβά μάτια. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει στο λαό τη χρεία αγροφυλάκων όταν δεν υπάρχουν άρτια εκπαιδευμένοι πυροσβέστες. Δεν μπορεί να βαφτίζει το άσυλο παντός εγκληματία κατάκτηση αιώνων, και τη χώρα πιονέρο της Δημοκρατίας χάρη σ’ αυτό. Δεν μπορεί να κρύψει ότι τα πηγάδια του 1830 όπου το δημόσιο καλείται να ρίχνει συνεχώς λεφτά είναι άπατα, κι ότι εκεί ακριβώς εντοπίζονται τα μισά προβλήματα του τόπου, στον ανύπαρκτο πάτο τους. Δεν μπορεί να διεκδικεί και να συσσωρεύει προνόμια και εξουσίες και να αποσείει μονίμως - και νομίμως - οτιδήποτε μοιάζει με ευθύνη και λογοδοσία.

Κι όλα αυτά είναι όσα το ΠΑΣΟΚ θα δει, ήδη από τη Δευτέρα, να υψώνονται αμείλικτα μπροστά του. Έχει την επιλογή να μην τα αντιμετωπίσει ως απροσπέλαστα οδοφράγματα . Ως συμπαγή, αδιαφανή παραπετάσματα, που δεν αφήνουν να δεις το χώρο και το χρόνο μπροστά σου πέρα από το αύριο κι ώς τις επόμενες εκλογές. Έχει την υποχρέωση, ακόμα περισσότερο, να τα δει ως "οίστρους", που διαρκώς θέτουν νέα ζητήματα και προβάλλουν νέες διεκδικήσεις. Που απαιτούν να διανοιγούν νέοι δρόμοι προσωπικής υπευθυνότητας και συλλογικής ευθύνης, όπου θα καθοδηγηθούν και τα όποια παραχαϊδεμένα άτομα, και η παραμελημένη κοινωνία.

Υπάρχει η διάθεση να το κάνει. Κι υπάρχουν και οι γνώσεις. Κι η ευαισθησία. Και το όραμα, τολμώ να πω.

Αλλά θα υπάρξει - υπάρχει - κι ένας παράγοντας εξαιρετικά δυσοίωνος.
Το ΠΑΣΟΚ καλείται να δει το δέντρο και το δάσος, όταν τα ίδια του τα στελέχη, εδώ και μια δεκαπενταετία περίπου, έχουν επιδοθεί με μεγάλη επιτυχία, σ ένα ιδιότυπο σπορ. Πριονίζουν με ζήλο τα κλαδιά όπου κάθονται μόλις κάτι δεν τους καλόρχεται. Πριονίζουν και των διπλανών τους. Όταν τελικά το δέντρο που τους φιλοξενούσε μείνει γυμνό, σπεύδουν να καταδείξουν ωρυόμενοι την ανάγκη να κοπεί - μια και ούτε καρπούς δίνει, ούτε σκιά προσφέρει. Ειναι πειστικότατοι και επιμελέστατοι. Κι έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να πελεκήσουν ο τι δεν τους αρέσει, μέχρι όπου τους αρέσει, μια και κανείς δεν μπόρεσε, δεν θέλησε, ή δεν τόλμησε να τους σταματήσει εγκαίρως.

Το δεινό είναι πως μεταξύ αυτών των επικίνδυνων επιδέξιων υλοτόμων κάποιοι θα κληθούν να υλοποιήσουν τις γνώσεις και τις ευαισθησίες και τα οράματα της προσεχούς Κυβέρνησης. Και θα πρέπει να το φέρουν εις πέρας με σθένος και αυταπάρνηση και πολιτικό κόστος.
Θα το κάνουν; Θα ανταποκριθούν; Θα συστρατευτούν; Θα κλείσουν τ' αφτιά και τα μάτια τους στις σειρήνες και τις οφθαλμαπάτες του λαϊκισμού και του εύκολου, ανάλγητου πολιτικά, μικροκομματικού και μικροπροσωπικού οφέλους; Για μια φορά στη ζωή τους;

Κοντός ψαλμός…

6 σχόλια:

  1. Η διεθνής συγκυρία , όμως, δεν συγχωρεί πλέον [...] επιδείξεις "μαυροπροβατισμού"

    Διευκρινήστε αν θέλετε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιλώ για την τακτική των Κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου ως προς τα της Ευρωπαϊκής (εξωτερικής και εσωτερικής) Πολιτικής - είθισται να αποδιδεται με αυτη τη φράση*.

    Κινείτο επιδεικτικά μη συμμορφούμενη προς τις κοινοτικές απαιτήσεις και οδηγίες, η Ελληνική κυβέρνηση τότε, με στόχο την ικανοποίηση καθαρά εσωτερικής πολιτικής αναγκών - χωρίς να φεύγουμε απο την ΕΟΚ, βέβαια, και χωρίς να διενεργηθεί καν ποτέ το δημοψήφισμα που είχε προεκλογικα, υποσχεθεί ο ΑΓΠ, στην καμπάνια του 1981.

    Πουλούσαμε "μαγκιά" εκ του ασφαλούς, να το πώ κι αλλιώς, για να μας χειροκροτούν - ή να μην μας αφορίσουν - όλοι οι αριστερης προέλευσης ψηφοφόροι που είχαν προσφάτως ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ.
    Τμήμα τους ταλαιπωρεί το χώρο ακόμα και τώρα, κατα τη γνώμη μου, μια και ποτέ δεν μπορεσαν να αντιληφθουν τον "μαυροπροβατισμό" ώς είχε, δηλαδή ως τακτικη προς το ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ της χώρας, αλλά επιμένουν να τον αναπολούν ώς απόδειξη ύψιστου πατριωτισμού μέσω της διασφάλισης της "εθνικής ανεξαρτησίας" (!!)...
    _____________________

    *Πχ, με την αναζήτηση "μαυρο προβατο" ΕΟΚ Ανδρεας Παπανδρεου, εδώ κι εδώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αναρωτιέμαι πότε θα μας πετάξουν έξω από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά και κάθε διεθνή κοινότητα. Είμαστε η χώρα-κατακάθι του κόσμου. "'Αχθος αρούρης" επί το αρχαιότερον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το ΠΑΣΟΚ, δυστχώς, παρά τις προθέσεις του Γ.Π. που φαίνεται να είναι άριστες, κουβαλά ένα τραγικό παρελθόν, καθώς και ένα έρμα παλαιοκομματικών στελεχών, απ' αυτά που βοήθησαν να βρεθούμε στη σημερινή θέση. Είναι έξυπνο από μέρους του Γ.Π. το ότι δεν χρησιμοποίησε σχεδόν κανένα (με εξαίρεση Χρυσοχοΐδη, Βενιζέλο, Ρέπα) από τα παλιά στελέχη για τα υπουργεία. Κι ότι απομάκρυνε βαρβάτα πρώην στελέχη όπως Τσοχατζόπουλο, Παπαντωνίιου κ.α. και κυρίως Σημίτη. Αυτό που χρειάζεται και όμως δεν μπορεί να το ομολογήσει καθαρά ο Γ.Π. είναι να πετάξει από πάνω του το αμαρτωλό παρελθόν. Τα είκοσι χρόνια Α.Παπανδρέου-Σημίτη βύθισαν τη χώρα στο χρέος για χάρη του λαϊκισμόύ, την αποβιομηχάνησαν, ευνόησαν το ασύδοτο μεταναστευτικό κύμα, δημιούργησαν νοοτροπίες καρεκλοκένταυρων και χρυσοπληρωμένων "ημετέρων", νομιμοποίησαν την μίζα ("...όχι και 500 εκατομμύρια"), διέλυσαν την εκαπαίδευση με την ανοχή στις καταλήψεις και βανδαλισμούς που θεωρήθηκαν δημοκρατικός τρόπος διεκδίκησης, εδραίωσαν τα ανήθικα μυθώδη "κεκτημένα" και τα ανέδειξαν σε δημοκρατικές αξίες (βλ. λιμενεργάτες), αδράνησαν στην περιβαλλοντική κακοποίηση, αδιαφόρησαν για τη γεωργική παραγωγή και την αναβάθμισή της (εισάγουμε λεμόνια από Αργεντινή, ραπανάκια απο Ισραήλ, πατάτες από Αίγυπτο και Κύπρο, σταφύλια από Χιλή, λάχανα και τομάτες από Βέλγιο και Ολλανδία, μέλι από Γερμανία και η λίστα είναι ατέλειωτη...). Οδήγησαν σε απώλεια περιουσίες ιδιωτών και ασφαλιστικών ταμείων μέσα από χρηματιστηριακές απάτες, εξέθρεψαν απειράριθμους δημόσιους κηφήνες και πολλά άλλα. 'Ολα αυτά είναι κατορθώματα της εικοσαετίας ΠΑΣΟΚ και σ' αυτά προστέθηκε η θανατηφόρα αιμοραγία των Ολυμπιακών αγώνων (όλοι αυτοί οι εγκληματίες που πρωτοστάτησαν στην ανάληψη από την Ελλάδα θέλουν, επιεικώς, κρέμασμα!) και οι ασύδοτες ρεμούλες της πενταετίας Ν.Δ. Κι όλα αυτά καλείται το σημερινό, το ημι-ανανεωμένο ΠΑΣΟΚ να τα αναιρέσει και να σώσει τη χώρα από την πτώχευση, το ρεζίλι και την καταστροφή. Δύσκολο, πολύ δύσκολο το έργο. Αν τα καταφέρει θα του χρωστάμε ευγνωμοσύνη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το να εξομοιώνετε τις πολιτικες Ανδρεα Παπανδρεου και Κωστα Σημιτη δεν ειναι λιγο πρωθυστερο, μια και ο ενας κατηγορηθηκε για αποχαλινωση του κομματικου κρατους, του ρουσφετιου και της "αλληλεγγυης", και ο αλλος για ...άτεγκτο "υπερ-κομματικισμο", για αδιαφορια για ημετερους με αξιοκρατιες και τετοια "τεχνοκρατικα", για παραγκωνισμο του κομματος και αποστασιοποίηση απο τον διαβοητο μηχανισμο του?

    Εχουν μεταξυ τους τοση σχεση οση εχει η λαιμαργια με τη διαιτα, η ξαπλα με τη γυμναστικη και η φερεγγυοτητα με το "ο τι κατσει".

    Γι αυτο και ο ενας υμνειται ακομα μετα θανατον απο διαφορους νεκροφιλους, κι ο αλλος εχει περασει στη ληθη και τον λιθοβολισμο, χαρη στους ΙΔΙΟΥΣ που εμποδιζουν τον ΓΑΠ να φερει εις περας τις υποσχεσεις και τους οραματισμους του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Oλη η ζωη σου μια γιορτη
    να ναι απο εδω και περα
    χιλιες να ναι οι χαρες
    στην πιο κακη σου μερα

    Για τη χρονια που εφτασε
    ευχη καρδιας σου κανω
    η μοιρα να σκορπα χαρες
    να περπατεις επανω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.