ΑΝΝΑ προς ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ: "Δημιουργείτε ΓΚΕΤΟ στην Αθήνα!"

Κύριε Υπουργέ, αφού χαρήκατε τόσο πολύ που σας έδωσα την ευκαιρία να μου απαντήσετε για την εκπαιδευτική και μεταναστευτική σας πολιτική, γιατί άραγε δεν μου απαντάτε από το Δεκέμβρη που σας έχω καταθέσει αυτήν την ερώτηση και χρειάστηκε να περάσει το πρωτοφανές διάστημα των έξι μηνών για να έρθετε στη Βουλή;
Και γιατί δεν μου απαντάτε στη δεύτερη ερώτηση που σας έχω θέσει εδώ και ενάμιση μήνα που αφορά πάλι τη μεταναστευτική πολιτική και την εκπαίδευση των παιδιών των οικονομικών μεταναστών που μεταφέρονται από πόλη σε πόλη;
Η απάντηση είναι γιατί εκτός από τα γενικά που διαβάσατε, στα ειδικά και στα επιμέρους η κατάσταση είναι δραματική και έχουμε πισωγυρίσματα.
Η ερώτηση ήταν πολύ συγκεκριμένη και όχι επί παντός επιστητού. Αφορά ένα σχολείο, το 132ο Σχολείο της Αθήνας. Και αναφερόμαστε σ’ αυτό, όχι γιατί υπάρχει λόγος να μιλάμε για ένα σχολείο, αλλά γιατί αυτό το σχολείο ανοίγει πόρτες.
Και κάθε φορά στην πολιτική ιστορία, στην ιστορία της παιδείας, στην ιστορία της εξέλιξης των θεσμών, εκεί που γίνονται μεγάλες αλλαγές και υπάρχουν προβλήματα, υπάρχουν πρωτοπόροι άνθρωποι που ανοίγουν πόρτες και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να ακολουθούνται και όχι να διώκονται.
Εσείς, λοιπόν, εδώ στη συγκεκριμένη περίπτωση λειτουργήσατε όχι σαν πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, δηλαδή ως ο Υπουργός που έχει στόχο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με θεσμικό πλαίσιο, με προτάσεις, με υποστήριξη των πρωτοβουλιών των εκπαιδευτικών, αλλά ως ελεγκτές του δημοσίου που ήρθαν να δουν αν τηρούνται οι κανόνες και οι νόμοι.

Ανατρέψατε πρωτοπόρα προγράμματα,
μεταθέσατε με τον πλέον απαράδεκτο τρόπο τη Διευθύντρια του σχολείου,
κλείσατε τμήματα τα οποία ήταν προοδευτικά, καινοτόμα, που συζητήθηκαν σε πανεπιστήμια, σε ημερίδες και έδωσαν βραβεία στους καθηγητές και τους δασκάλους,
για να αποδείξετε ότι έχετε ακριβώς αντίθετη άποψη από αυτή που υπάρχει σήμερα και είναι αυτή της ενσωμάτωσης των μεταναστών -και όχι της αφομοίωσής τους- και του σεβασμού της γλώσσας και όλων των αναγκών που έχουν.

Κύριε Υπουργέ, είπατε για τη μεταναστευτική σας πολιτική και αναφερθήκατε στα τμήματα. Να σας θυμίσω –γιατί είπατε ότι σήμερα υπάρχουν 179 τάξεις υποδοχής- ότι το 2003 υπήρχαν 578 τάξεις υποδοχής;

Να σας θυμίσω ότι το 2005 με 138.000 μαθητές, δηλαδή περισσότερους από όσους είχαμε το 2003, ήταν 322 και σήμερα έγιναν 179;
Και μη μου πείτε ότι δεν χρειάζονται πια οι τάξεις υποδοχής, γιατί τα περισσότερα παιδιά έχουν λιγότερα από πέντε χρόνια στην Ελλάδα.

Το δράμα με την πολιτική σας είναι ότι, ενώ είμαστε μία χώρα υποδοχής μεταναστών πλέον με τεράστια νούμερα, αυτά τα παιδιά δεν τα αντιμετωπίζετε με το σεβασμό και την προσοχή που πρέπει, ώστε να έχουμε αύριο μία κοινωνία ανθρώπων που δεν θα έχει συγκρούσεις και δεν θα έχει βία.

Επενδύει η ελληνική κοινωνία, επενδύει έτσι κι αλλιώς η ελληνική οικονομία, επενδύουμε έτσι κι αλλιώς στα σχολεία. Επιτρέπετε να ανθίσουν τα λουλούδια εκείνα που δεν θα δώσουν τη δυνατότητα, τόσο στα μεταναστόπουλα, όσο και στα Ελληνόπουλα που είναι στα ίδια σχολεία, να έλθουν σε επαφή με αλληλεγγύη και σεβασμό, ώστε να έχουμε αύριο μία κοινωνία ανθρώπων που δεν θα έχει συγκρούσεις και βία;
Σας υπενθυμίζω ότι υπάρχει πρόβλημα πια με την πολιτική σας στα σχολεία αυτά. Ο μητροπολιτικός δήμος της Αθήνας έχει 12% μετανάστες, αλλά υπάρχουν σχολεία με πάνω από 50% και το 132ο με πάνω από 75% παιδιά μεταναστών.
Και το σημαντικότερο;

Όταν τελειώνουν αυτά τα παιδιά τα σχολεία, είναι τα παιδιά της δεύτερης γενιάς μεταναστών, τα οποία είναι παιδιά φαντάσματα, δεν έχουν χαρτιά, δεν ανήκουν πουθενά, δεν έχουν ιθαγένεια.

Έχουμε επανειλημμένα μιλήσει για την αλλαγή του Κώδικα Ιθαγένειας.

Σε αυτά κλείνετε τα μάτια, όπως κλείνετε τα μάτια σε μία σειρά θέματα που έχουν σχέση με τη μετανάστευση και τα γκέτο που δημιουργείτε στην Αθήνα.

Και αυτά θα γίνουν κάποια στιγμή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας μας, για την οποία βεβαίως αδιαφορείτε.

Θέλω να επαναφέρω δύο προτάσεις.

Να θυμηθούμε πως ό,τι έχει γίνει στην πολιτισμική εκπαίδευση σε αυτή τη χώρα, έχει γίνει επί Κυβερνήσεων Σημίτη από το 1996-1999, θεσμικό πλαίσιο, σχολεία, λύκεια, τάξεις υποδοχής. Δεν κάνατε τίποτα, παρά μόνο να τα μειώσετε.

Δύο προτάσεις:

Πρώτον, χορήγηση ιθαγένειας σε όσα παιδιά μεταναστών γεννιούνται στην Ελλάδα και αυτόματα σε όσα παιδιά έχουν τρία χρόνια τουλάχιστον στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Και δεύτερον, εισαγωγή στα σχολεία της διδασκαλίας της μητρικής γλώσσας των κυρίων χωρών προέλευσης με έμφαση στην προσχολική ηλικία. Είναι αυτό που ζητάμε και εμείς για τα δικά μας παιδιά σε άλλες χώρες.

από τα πρακτικά της Βουλής, 13/06/08