5 Νοε 2008

Ann Nixon Cooper.









Όταν συνειδητοποιείς τι σημαίνει υστεροφημία...


"Αυτές οι εκλογές είχαν πολλές πρωτιές, και πολλές ιστορίες που θα επαναλαμβάνονται για γενιές. Αλλά απόψε έχω στο νού μου την ιστορία μιας γυναίκας που ψήφισε στην Ατλάντα. Μοιάζει πολύ με όλους εκείνους που στάθηκαν στην ουρά για ν ακουστεί η φωνή τους σ αυτές τις εκλογές, εκτός από ένα πράγμα: Η Ann Nixon Cooper είναι 106 χρόνων.

Γεννήθηκε μόλις μια γενιά μετά τη δουλεία. Τότε δεν υπήρχαν αυτοκίνητα στους δρόμους, ούτε αεροπλάνα στους ουρανούς. Δεν μπορούσε να ψηφίσει για δύο λόγους: επειδή ήταν γυναίκα κι επειδή το χρώμα του δέρματός της δεν ηταν το σωστό.

Κι απόψε σκέφτομαι όλα οσα είδε, μεσα σ' αυτον τον αιώνα στην Αμερική. Τον πόνο και την ελπίδα, τους αγώνες και τις προόδους, τις στιγμές που μας είπαν "δεν μπορείτε" και τους ανθρώπους που επέμειναν σ εκείνο το Αμερικανικο δόγμα... "Ναι, μπορούμε".


Σε μια εποχή που οι γυναίκες φιμώνονταν και οι ελπίδες τους εξανεμίζονταν είδε ενα έθνος να ορθώνει το ανάστημά του και να αρθρώνει τη φωνή του και να διεκδικεί την ψήφο του... Ναι, μπορούμε.

Μέσα στην απελπισία της ξηρασίας και την ύφεση το '30, είδε ένα έθνος να πολεμά τον ίδιο το φόβο με το Νιου Ντηλ, είδε νέες δουλειές, μια νέα αίσθηση κοινού προορισμού... Ναι, μπορούμε.


Όταν οι βόμβες έπεφταν στο Περλ Χαρμπορ και η τυραννία απειλούσε την υφήλιο, ηταν μάρτυρας του μεγαλείου μιας γενιάς που έσωσε τη δημοκρατία... Ναι, μπορούμε.


Εϊδε τα λεωφορεία στο Μοντγκόμερυ, τις μάνικες στο Μπερμινχαμ, μια γέφυρα στη Σέλμα, και έναν ιεροκήρυκα από την Ατλάντα να λέει σ εναν λαό:
"Θα νικήσουμε"... Ναι, μπορούμε.

Ενας άνθρωπος περπάτησε στο φεγγάρι, ένα τείχος έπεσε στο Βερολίνο, ένας κόσμος συνδέθηκε χάρη στην επιστήμη και τη φαντασία μας.

Και φέτος, σ' αυτές τις εκλογές, εκείνη η γυναίκα άγγιξε με το δάχτυλό της μια οθόνη, και έριξε την ψήφο της, γιατί μετά από 106 χρόνια στην Αμερική, μέσα από τις λαμπρότερες εποχές και τις πιο σκοτεινές ώρες, ξέρει ότι η Αμερική μπορεί να αλλάξει.

Ναί, Μπορούμε.

Έχουμε κάνει τόσα πολλά. Έχουμε δει τόσα πολλά.
Όμως έχουμε τόσα να κάνουμε ακόμα.
Απόψε, λοιπόν, ας αναρωτηθούμε: Αν τα παιδιά μας ζήσουν να δουν τον επόμενο αιώνα, αν οι κόρες μου έχουν την τύχη να ζήσουν όσο η Ann Nixon Cooper, τι αλλαγές θα δουν; Τι πρόοδο θα έχουμε να επιδείξουμε;

Αυτή είναι η ευκαιρία μας να ανταποκριθούμε. Εϊναι η δική μας εποχή".



3 σχόλια:

  1. Ας ελπίσουμε και η δική μας εποχή Μαριάννα να μην αργήσει...άλλωστε και στον Ομπάμα χρειάστηκε μισός αιώνας για να δεί και ν'ακουμπήσει την αλλαγή. Ελπίζω να την φτιάξει κιόλας.
    Το πρώτο βήμα έγινε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγκλονιστική ομιλία πράγματι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ετσι...

    Μου τη δινει που κάποιοι "φιλοσοφημένοι" αριστεροί, λένε και ξαναλένε αρχιβαρυγδουπα "σιγα τη διαφορά" και ξαναδωστου "τι θα αλλαξει" και τα λοιπά γνωστά "συνδρομητικα"...

    Και θελω να τους φωνάξω "ρε κουμπάροι, κι ο Τσωρτσιλ ενας ηταν, κι ο Χιτλερ ενας, κι ο Αντρέας ενας, κι ο Σταλιν ένας, κι ο Μαρξ ένας, κι ο Μπους ένας και τοοοοοσοι άλλοι, που δεν ηταν ...πολλαπλης υποστασης, απλα ηταν μεμονωμένοι ανθρωποι που εφεραν, δημιουργησαν την αλλαγη, με διαφορες μεθόδους και υπο ιδιαίτερες συνθήκες"...

    Αλλά ε, αλλο Σταλιν, άλλο Ομπαμα... Σε παρακαλώ...

    ¨Ασε που δεν ειμαι βεβαία αν είχαν δει την εναλλακτικη, και δεν μιλάω για τον πρόεδρα αλλα την αντιπρόεδρα... Εγω παιδιά όταν είδα να τη δουλεύει εκείνος ο Καναδός μίμος, χλώμιασα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.