6 Απρ 2008

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ?? - άρθρο του Γιώργου Παγουλάτου...

Κάθε εποχή έχει τους συντηρητικούς της. Τον 19ο αιώνα υπεραμύνονταν των κεκτημένων της αριστοκρατίας. Το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα υπερασπίζονταν το ελάχιστο «κράτος νυχτοφύλακα», εναντιώνονταν στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και στο κράτος πρόνοιας, για να υποχρεωθούν αργότερα να συμβιβαστούν μαζί του. Μεταπολεμικά οι συντηρητικοί αντιτάχθηκαν στο χωρισμό κράτους-εκκλησίας και στη διεύρυνση των ατομικών ελευθεριών. Το ’80 ο συντηρητισμός της Θάτσερ και του Ρέιγκαν απέσυρε το κράτος από την αγορά για να το εγκαταστήσει στην ιδιωτική ζωή των πολιτών.

Η παγκοσμιοποίηση και κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού ανέδειξαν μια νέα σύγκρουση διεθνοποίησης-εθνοκεντρισμού, και οι συντηρητικοί δεξιάς και αριστεράς συνέκλιναν. Στην άρνηση της ανοιχτής κοινωνίας και του κοσμοπολιτισμού, στην ενστικτώδη απώθηση προς θεσμούς και διαδικασίες διεθνούς ολοκλήρωσης. Στην αντιπάθεια για τους «ξένους», στις ψευδαισθήσεις μοναδικότητας και ομφαλού της γης, στον «προαιώνιο εχθρό», στην «ανάδελφη» πατρίδα, μόνιμο θύμα των ξένων δυνάμεων. Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί ιεράρχες της ακροδεξιάς και προσωπικότητες της κομμουνιστικής αριστεράς συναντώνται στα ίδια συλλαλητήρια.

Ο συντηρητικός κατοικεί έναν φοβικό κόσμο καχυποψίας και αμυντικότητας. Βλέπει εσωτερικούς εχθρούς και εξωτερικές απειλές. Απαισιοδοξεί για το μέλλον. («Το παιχνίδι είναι έτσι κι αλλιώς χαμένο, ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά»). Αισιοδοξεί μόνο για το παρελθόν! Νοσταλγεί αυτό το ιδεοποιημένο παρελθόν, που συνήθως συναρτάται με φοβερές κακουχίες αλλά αγνότητα ψυχής. Η παράλογη εξιδανίκευση του παρελθόντος κατά βάθος υποκαθιστά μια νοσταλγία της νεότητας...

Ο συντηρητισμός της δεξιάς αποθεώνει την κοινωνική τάξη. Αδυνατεί να διακρίνει ότι υπάρχουν προτεραιότητες, όπως τα ατομικά δικαιώματα, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις δικαιολογούν τη διασάλευση της τάξης. Οι συντηρητικοί μας ενοχλήθηκαν αφάνταστα που μερικοί Θιβετιανοί ακτιβιστές χάλασαν την προκάτ αρμονία της ολυμπιακής τελετής. Στρατός, αστυνομία, εκκλησία: οι δημοφιλέστεροι θεσμοί των συντηρητικών.

Ο συντηρητισμός της αριστεράς υπηρετεί μια άλλου είδους τάξη: την ιδεολογική τάξη και δογματική καθαρότητα. Τίποτα δεν διασαλεύει την τάξη αυτή: για όλα ευθύνεται ο καπιταλισμός, όλα τα απεργάζεται ο ιμπεριαλισμός. Ο συντηρητικός της αριστεράς έχει χάσει την ικανότητα να εκπλήσσεται. Ο,τι και αν συμβαίνει στον κόσμο (πόλεμος ή ειρήνη, άνθιση ή κρίση) απλώς επιβεβαιώνει την κλειστή ιδεολογία του.

Ο συντηρητισμός αντλεί νομιμοποίηση από τη μακρά δοκιμασμένη παράδοση. Η επιβίωσή της συνιστά απόδειξη υπεροχής. Η απόκλιση, αποποίηση της ιστορικής σοφίας που ενσωματώνει. Η εγκατάλειψή της, έγκλημα καθοσιώσεως. («Το σύμφωνο συμβίωσης είναι πορνεία!»). Σοβαροί συντηρητικοί όπως ο Χάγιεκ έχουν υπερασπιστεί την παράδοση ενάντια στον ορθολογισμό της προόδου. Αντίθετα, φιλελεύθεροι όπως ο Τζον Στιούαρτ Μιλ μίλησαν για την «δουλεία των προγενέστερων συνθηκών».

Ο συντηρητικός χαρακτηρίζεται από πνευματική ατολμία που μασκαρεύεται σαν πολιτική γενναιότητα. Στερείται τη δύναμη της αναθεώρησης και αυτοαμφισβήτησης. Μεταμφιέζει την αδυναμία αυτή σε ανυποχώρητη ιδεολογική συνέπεια. (Το πρώτο βήμα πριν από την αποπομπή από το παράνομο ΚΚΕ ήταν να κατηγορηθείς ως «μειωμένης αδιαλλαξίας»). Οι συνεπείς επιμένουν να υποστηρίζουν ότι ο πάπας είναι αλάθητος, ότι ο σοσιαλιστικός παράδεισος είναι υπαρκτός, ή ότι οι ελεύθερες αγορές δεν αποτυγχάνουν. Ισως και ότι η γη είναι επίπεδη. Ενώπιον μιας μεταβαλλόμενης πραγματικότητας, αυτή η συνέπεια είναι ιδιότητα ενός στάσιμου νου. Και ο συντηρητικός αποθεώνει την αξία της. Είναι πολύ δειλός για να δώσει τη μάχη με τις εμπεδωμένες αλήθειες του και πολύ δυσκίνητος για να μετακινηθεί.

Για να είμαστε δίκαιοι: η κοινωνία χρειάζεται τους συντηρητικούς. Για την ακρίβεια: χρειάζεται το μείγμα συντηρητισμού και προόδου. Δεν είναι κάθε αλλαγή βελτιωτική, ούτε κάθε καινοτομία πρόοδος. Στη δεκαετία του ’30 ο φασισμός εξαπλώθηκε ως ρωμαλέα πρωτοπορία, γοητεύοντας μυαλά όπως ο Πάουντ και ο Μαρινέτι. Στη δεκαετία του ’60, αν δεν ήσουν μαοϊκός, αναρχικός ή πάντως μαρξιστής, ανήκες ήδη στους γερασμένους ενός μπουρζουά παρελθόντος. Στη δεκαετία του ’90 η φρενίτιδα της χρηματοοικονομικής απορρύθμισης δημιουργούσε τις προϋποθέσεις της κρίσης που σήμερα βιώνουμε. Στις νεωτεριστικές ακρότητες κάθε εποχής υπήρχαν πάντοτε κάποιοι φρόνιμοι συντηρητικοί που κουνούσαν το κεφάλι με βαθιά επιφυλακτικότητα προειδοποιώντας για τα χειρότερα.

Σε περιόδους ραγδαίων αλλαγών, ο συντηρητισμός οχυρώνεται στην υπεράσπιση των κεκτημένων. Δεν είναι απαραίτητα συντηρητισμός η υπεράσπιση των κεκτημένων, αλλά συχνά είναι. Σε ένα κοινωνικό κράτος που λειτουργεί 170 ασφαλιστικά ταμεία και βαφτίζει κοινωνική πολιτική την πρόωρη συνταξιοδότηση των μητέρων αντί να δημιουργεί ολοήμερους βρεφονηπιακούς σταθμούς, η υπεράσπιση του κεκτημένου είναι συντηρητισμός.

Ως φόβος της αλλαγής ο συντηρητισμός προσβάλλει τα πιο ευάλωτα στρώματα -αν και γίνεται συχνά σημαία των πολιτικά αδίστακτων. Το κόστος της αλλαγής είναι αποτρεπτικό και οι ορθολογικοί πολίτες απαιτούν εγγυήσεις. Δεν είναι παράλογος όποιος προτιμά τη σιγουριά ενός μίζερου παρόντος από την ανασφάλεια του αγνώστου. Είναι απογοητευτικό όμως όταν ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό συντηρητισμού εντοπίζεται στους μαθητές και φοιτητές. Είτε πρόκειται για το «όπισθεν ολοταχώς» του Χριστόδουλου, είτε για τον αριστερό εθνο-αναχωρητισμό μιας φοβικής -και ελάχιστα κριτικής-αντιπαγκοσμιοποίησης.


* Ο κ. Γ. Παγουλάτος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, gpag@aueb.gr


πηγή: Καθημερινή της Κυριακής, 06-04-2008
(η υπογράμμιση δική μου)

11 σχόλια:

  1. Ανώνυμος6/4/08, 2:56 μ.μ.

    Θα ήθελα να μην υπάρχει αξίωση για παροχή εγγυήσεων απ΄αυτήν την τάξη των ορθολογιστών.
    Η δυναμική ενός αγανακτισμένου δεν αποζητά εγγυήσεις και ανταποδόσεις.
    Εξεγείρεσαι όταν βλέπεις ότι η διάβρωση έφτασε και στα "σώματα των φοιτητών" που κανονικά και στην φοιτητική μου περίοδο .. ήταν εξ ορισμού οι ανατρεπτικές δυνάμεις της κοινωνίας.
    Έπίσης δεν είναι όλα "πάρτε τα όπλα και φάτε μερικούς για να αποκατασταθεί η δημοκρατία".. είναι και άλλες μέθοδοι που μπορούν να συμβάλλουν στην ανατροπή του συντηρητικού κινήματος και των εφαρμογών που μας προέκυψαν και με δική μας υπαιτητιότητα.
    Δεν μπορούμε μονίμως να κατηγορούμε τους "απέναντι" αριστεροδεξιούς..Εμεις δεν δώσαμε σαφή προσδιορισμό στον στόχο και με πολιτικές που δεν ήταν αρκούντως φιλολαικές καταφέραμε να εγκαταστήσουμε τους νεοφιλελεύθερους "κάφρους" στην εξουσία για μιά 5ετία.(ΞΈΡΩ ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΑΛΛΕΙΣ..δεν θα διαφωνήσω..εντάξει!)
    Πρέπει όμως να μην είμααστε και τυφλοί ( χωρίς ίχνος απαξίωσης για τους τυφλούς ).. αλλά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ακόμα να δώσει τον "στόχο"..
    Θα ήθελα να μπορεί να οραματίσει και να ξεσηκώσει (όχι μόνο συνθηματικά) και οι πρωτοβουλίες μας να μην άγονται και σύρονται από την επικαιρότητα που μας υποβάλλει προς αντιπερισπασμό η ΝΔ.
    Τον αποπροσανατολισμό μέσω του "ντοπαρίσματος" και του κακού Ιακώβου (που παρεπιπτόντως 4 χρόνια προσπαθούν να τον φάνε γιατί είναι προοδευτικό το παλληκάρι )...
    Παίζονται ζωές σήμερα που δεν μπορούν να επιβιώσουν..που είναι άνεργοι...που είναι συμβασιούχοι ανασφαλείς..
    Αγανάκτηση είναι το συναίσθημα που με κατακλύζει...

    Μαίρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ....γι αυτο, ας αφησουμε να μιλησουν μονοι τους οι επαϊοντες, ή εστω οι υπεύθυνοι,
    και να μην προσπαθουμε να ταιριαξουμε ο,τι λενε στις δικές μας προπέτειες, αφορισμούς και κολληματα/κωλυματα....
    το δικο μας πρισμα ερμηνείας ειναι σαφως πιο προσωποκεντρικο και μεροληπτικό απ' οτι το δικο τους, συνηθως, μια και οι δικες μας οι συνιστώσες και αφετηρίες ειναι τοσο μα τοσο λιγοτερες, εξ ορισμού....

    ναι, καποιοι ξερουν ΚΑΛΥΤΕΡΑ απο μας....

    συμφωνουμε βασικα Μαίρη...

    :-DD

    ...βέβαια ο Παγουλάτος για άλλο πράγμα μιλάει, επι του ειδικού, μια και αναφερεται σε συντηρητισμό, που υπάρχει παντού και πάντα... Οτιδηποτε ειναι καθεστως, ειναι εγγενως συντηρητικο, εστω κι αν ειναι το "παμε πορεια"...
    Κι ας το έχει προτεινει ενδεχομένως ο ...Μαρξ, πριν απο μόλις 130-160 χρονάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος6/4/08, 3:33 μ.μ.

    Θα διαφωνήσω μόνο σ΄ένα...
    Να μιλήσουμε ... να αφορίσουμε και να συμμετάσχουμε με τις απόψεις και τις ιδέες μας ..ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ..και να δώσουμε στους υπεύθυνους να καταλάβουν τι ζητάμε.
    Με αποτελεσματική συμμετοχή θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε τον νεοφιλελεύθερο συντηρητισμό..και έστω να τον μετατρέψουμε σε σοσιαλιστικό "συντηρητισμό" (?)του οποίου τα αποτελέσματα ήταν πάντα θετικά και προς όφελος της κοινωνίας (όρα Σουηδία επι μία 45ετία).
    Τώρα θα μου πεις ποιός έχει το κουράγιο για τέτοιες πρωτοβουλίες όταν η καθημερινότητα σου συμπεριφέρεται ανάλγητα και ανταγωνιστικά!..
    Εδώ ζητάω όραμα και προοπτική από το ΠΑΣΟΚ και δυνατότητα ουσιαστικής παρουσίας και παρέμβασης.
    Δεν με ικανοποιεί να το βλέπω να λέει ότι η κυβέρνηση έκανε το χρέος της ...Επρεπε να βροντοφωνάζει ότι Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΑΣ ΣΕΡΝΕΙ ΣΕ ΑΝΥΠΟΛΗΨΙΑ...αλλιώς θα συμβιβαστούμε όλοι και θα κάνουμε ένα βήμα μπρός και δέκα πίσω και οι δημοσκοπήσεις με τους δημοσκόπους θα τρελλαθούν και μεις θα πλέουμε σε έναν ωκεανό που τελικά θα μας καταπιεί.
    Δεν είναι δυνατόν να μην βγαίνει ΕΝΑΣ να ουρλιάζει ότι ΑΠΟΤΥΧΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ και να λένε όλοι οι χαρτογιακάδες "ήταν επιβεβλημένο και εμείς είμαστε αλληλέγγυοι"!
    Πολεμάς κύριε? Πολέμα με τον λόγο σου!
    Δεν προτείνω επανάσταση..προτείνω αντίδραση.

    Μαίρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαιρη, εισαι σιγουρη οτι η πλειοψηφια ζηταει αυτα που ζητάς εσύ??

    Πάρε παράδειγμε απο την εξωτερική πολιτική.. Οι περισσοτεροι νομιζουν οτι το βετο ειναι ...επιτυχια, και αν δουν τη λεξη Μακεδονια μεσα στο ονομα της ΠΓΔΜιας, ειναι ετοιμοι.... "Πάμε πόλεμο?"... ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ ΝΑ ..ΠΑΤΕ....

    Εγω πάντως σε αρκετα ζητηματα δεν θα ηθελα να πέσω στη δικτατορία της ΜΗ ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΣΑΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ, οσο ωραια και παθιασμενα κι αν διαμαρτυρεται....

    Πχ στο ασφαλιστικο. Εγω δεν θελω να παρω συναταξη στα 50 μου. Να την κανω τι??? Βγαινει στις γυναικες το λαδι στα 30 και 40 τους, χωρις βοηθεια, και το παιζουν ολες "παναγιωτερές" και μετα μου λεει, "ναι αλλα μετα απο ...15 χρονια θα ξεκουραστείς, θα σου δωσω κατι ψιχουλα, θα φυγεις ως χαμηλοβαθμη υπάλληλος, θα παραχωρησεις τη δουλειά σου σε καποιον αντρα, να παρει προαγωγη αντι για σενα", ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΕΝΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΜΟΦΥΛΕΣ ΜΟΥ "ΚΟΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ" , και το ...ΑΠΑΙΤΟΥΝ!!

    ...Και αυτες ειναι η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!

    ...με συγχωρειτε, οταν εγω θα ξυνω στα 50 μου τα νυχια μου, με 500 συνταξη το μηνα, και να μην με παιρνει αλλος σε καινουργια δουλεια, σε ποιες απο σας να ερθω να ζητησω το λογο, που μου το προβαλλατε ως "ΑΙΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ"???

    ...προτιμω να βρουμε μια αλλη φορμουλα παιδια, κι οχι το ποιός εχει πιο δυνατη φωνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος6/4/08, 4:43 μ.μ.

    "Πάρε παράδειγμε απο την εξωτερική πολιτική.. Οι περισσοτεροι νομιζουν οτι το βετο ειναι ...επιτυχια, και αν δουν τη λεξη Μακεδονια μεσα στο ονομα της ΠΓΔΜιας, ειναι ετοιμοι.... "Πάμε πόλεμο?"... ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΜΕ ΝΑ ..ΠΑΤΕ...."

    Δεν πιστεύω στην εξεύρεση λύσης μέσω πολέμου.
    Θέλω πολιτικό που να πάει κόντρα στις δημοσκοπήσεις...να χαράξει πορεία με τα λόγια του και να δώσει επιχειρήματα στο "ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟΣ"..να δώσει στον συμπολίτη να καταλάβει γιατί είναι ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟ ΒΕΤΟ...να ΜΗΝ ΣΥΡΕΤΑΙ...

    Σχετικά με το ασφαλιστικό...να μην βγούμε στη σύνταξη στα 50 ..να βγούμε στα 55..ωραία!
    Όσο δουλεύουμε να δημιουργούν κεφάλαιο υπέρ ημών από τις κρατήσεις μας (το ταμείο αλληλεγγύης που το καθυστέρησαν καμμιά 30ρια χρόνια) και να μας δίνουν την συμμετοχή μας όταν συνταξιοδοτηθούμε.
    Να μας δημιουργήσουν τις συνθήκες για αξιοπρεπή επαγγελματική σταδιοδρομία μέσω συστημάτων κοινωνικής ευαισθησίας και πρόνοιας..με γονικές άδειες ..με βελτίωση της επαγγελματικής μας πορείας και συμμετοχή καλυπτόμενη οικονομικά από το κράτος πρόνοιας
    ...να μην μας ξεθεώνουν στα 30-40 και στα 50 να είμαστε υποχρεωμένοι να βγαίνουμε στη΄σύνταξη με το αξιοθρήνητο ποσό των 500 ευρώ.
    Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι να ακολουθήσει ένα σύστημα και αυτοί οι δρόμοι είναι γνωστοί στο ΠΑΣΟΚ.
    Απλά δεν ξέρω γιατί δεν τους φωνάζει...γιατί δεν τους κάνει κτήμα της κοινωνίας.
    Σ΄αυτό μόνο διαφωνώ με την τακτική του.
    Και πράγματι θα μπορούσες να πεις ότι δεν νοιαζόμαστε όλοι για τα ίδια και δεν έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις από ένα κόμμα.
    Όμως η αλήθεια δεν είναι μία?
    Ολοι δεν θέλουμε ένα κράτος πρόνοιας για όλους?
    όλοι δεν θέλουμε μιά αξιοπρεπή διαβίωση καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής μας?
    όλοι δεν θέλουμε να σπουδάζουν τα παιδιά μας ..ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και να τους δίνονται οι ίσες ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση?
    όλοι δεν θέλουμε να ζούμε εν ειρήνη μέσα στο διεθνές περιβάλλον?

    Δεν νομίζω να διαφωνούμε κάπου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραίο το νέο άβαταρ :)
    Εξαιρετική ανάλυση του κ. καθηγητή, η καλύτερη που εχω διαβάσει και εξηγεί με απλό τρόπο τι ειναι συντηρητικός.
    Μάλλον όλοι έχουμε μιά δόση σντήρησης μέσα μας. Ομως δεν είμαστε Δεξιοί επειδή ακριβώς η συντήρηση μας που εκφράζεται πχ. με την διαφύλαξη των κεκτημένων μας ως μπλόγκερς μπροστά στην επερχόμενη νομοθετική "ρύθμιση για τα μπλόγκς" έχει σκοπό να πάμε ενα βήμα μπροστά και όχι δύο πίσω.
    Αντίθετα, ο Δεξιός έχοντας ως κύριους θεσμούς την Αστυνομία, τον Στρατό, την Εκκλησία, νιώθει απειλή σε οτιδήποτε αμφισβητεί αυτά.
    Οχυρώνεται πίσω απο αυτά και τα προβάλλει για να τον προστατέψουν απέναντι σε σενα που ερευνάς, ψάχνεις, αναρωτιέσαι και θες ενα βήμα παραπάνω. Θα προσπαθήσει να σε κατεβάσει κάτω με αστυνομικά μέτρα ωστε να εισαι "νομοταγής" σαν αυτόν.
    Και μετά μου λένε οτι είμαστε στον 21ο αιώνα και πάμε μπροστά ! Μα πώς ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τζονάκο, ναι μεν, αλλά μερικές φορές δεν μπορούμε κι οι ίδιοι να δούμε το πόσο συντηρητικοί είμαστε...

    Παραδείγματος χάριν, μετά το σκάνδαλο της Παντείου, όπου φνάηκε με κάθε ευκρίνεια το πού πάνε -σε αρκετές περπτώσεις- τα χρήματα για την Παιδεία και οι δωρεες στα διάφορα ιδρύματα,
    το προοδευτικό κανονικά δεν θα ήταν να ...εγκολπώσουμε τη νεα πληρηφορία και να μη ζητάμε ΜΟΝΟ το 5 ή το 500 τοις εκατό για την Παιδεία, αλλά και ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΔΗΜΟΣΙΟ για το που πάνε τα χρήματα που κάθε ίδρυμα παίρνει??

    Το προοδευτικό θα ήταν- άλλο ζήτημα- να μην αντιμετωπίζουμε την εξωτερική μας πολιτική με όρους που ίσχυαν επι ..Τρικούπη (Θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη,) αλλά όμως το κάνει και ο Καρατζαφέρης και η Αλέκα. Και πολλοι εξ ημών...

    Το προοδευτικό θα ήταν, αντιλαμβανόμενοι ότι η αξιολόγηση των Πανεπιστημίων θα είναι γεγονός στο επόμενο έτος, να φροντίζουμε να τηρείται ο κανόνας της πλειοψηφίας ΚΑΙ τηα ΑΠΑΡΤΙΑΣ στη λήψη απόφασης για κατάληψη, κι όχι να αποφασίζουν 50 νωματαίοι και να κλείνουν ένα κτίριο στο οποίο έχουν δικαιώματα 7000 άτομα... Και να μην εχουν μόνο 30 ωρες διδασκαλίας τα παιδιά τελειώνοντας το έτος τους...

    Το προοδευτικό θα ήταν να ριχτούμε ΕΜΕΙΣ πρώτοι πρώτοι σε εκείνους απο τους bloggers που μας παίρνουν στο λαιμό τους διαπράττοντας απο διαδικτύου κοινα "εγκλήματα", για να προστατέψουμε το ιδιο το διαδίκτυο, που ειναι νέος χωρος και δεν καλύπτεται απο καποιο θεσμικό κανόνα.
    Όμως προσπαθούμε να παραστήσουμε ότι οι συκοφαντίες περιλαμβάνονται στην "ελευθερία του λόγου" εντός διαδικτύου, ενω ειναι αξιόποινες μόνο εκτος διαδικτύου. Αντιμετωπίζουμε δηλαδη τα διαδραματιζόμενα στο διαδίκτυο σαν να προκειται για αποκύημα κάποιας δραστήριας ή νοσηρής φαντασίας, όπως περίπου αντιμετώπιζαν τα εγκλήματα του "Μεγάλου Αδερφού" οι αναγνώστες του "1984", το 1950, κι όχι για πραγματικότητα.

    Bέβαια, επειδή όλα έχουν το πέρας τους, πρόσφατα γίναμε μάρτυρες μιας σειράς δημοσιεύσεων που -αν και όχι νομικώς μεμπτές- έθιγαν προσωπικότητες και συνειδήσεις του "στενού" μας κύκλου, και όπου τελικά φάνηκε πόσο εκτεθειμένοι είμαστε όλοι οι bloggers, στην σκοπιμότητα ή την επιπολαιότητα του κάθε άλλου blogger. Κάτι που ενδεχομένως μας προσγέιωσε στο να αντιμετωπίσουμε το χώρο που κινούμαστε προοδευτικά, σαν ενα χώρο που κινειται με τησειρ[α του στη σφαίρα του υπαρκτού, και χρειάζεται ένα πλαίσιο λειτουργίας για τους μη εχοντες τις απαραίτητες αρχές από το σπίτι τους ή από το ..IP τους.. Και να μην το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι ονειρικό, κάτι που δεν εχει να κάνει με πραγματικους αναγνώστες, συγγραφείς, εγκωμιαζόμενους και θιγόμενους...

    Τελικά, το προοδευτικό δεν ειναι πάντα να χτυπιέσαι για τα κεκτημένα,
    οταν οι όροι έχουν αλλάξει τοσο πολύ,
    που το να τα ζητάς,
    είναι σαν να ζητάς να συνεχίσει ο πατέρας σου να σε χαρτζιλικώνει με 5 ευρώ την εβδομάδα στα 30 σου,
    επειδή το ...κέρδισες ως παιδί....

    Κι επειδη αν συνεχισει να σε χαρτζιλικώνει θα συνεχίσεις να πιστεύεις οτι εισαι ακόμα παιδι... Να ζεις δηλαδή στον ονειρικό κόσμο που όμως παει πέρασε και πίσω δεν γυρίζει...
    Και ..10 ευρω κάθε σάβατο να μου δίνει ο πατέρας μου εγω τα τριαντα τα πέρασα...
    Και οι αναγκες μου ειναι άλλες.
    Η μου τις καλύπτει, ή κανω εγω ο,τι μπορώ.
    Το να του ζητάω να με αφησει να νομιζω οτι ειμαι 10 χρονων , κι εχουμε 1985, δεν μου φαίνεται προοδευτικο...
    Μάλλον αρρωστημένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Mιλάς περίπου δηλαδη για τον συντηρητισμό μεσα στον προοδευτισμό.
    Το ανάποδο θα μου φαινόταν παράδοξο.
    Αυτο με το χαρτζηλήκι ειναι ωραίο παράδειγμα αλλα κάπως απλουστευμένο επειδη άλλα αγόραζες στα 10 σου με 5 ευρω και άλλα σήμερα με τα ίδια. Αλλα τελοσπάντων έγινες αντιληπτή.
    Αυτο που θέλω εγω να τονίσω ειναι οτι οι μόνες εγγυήσεις γαι καλή ισορροπία μεταξύ συντηρητισμού και προοδευτισμού είμαστε εμεί οι ίδιοι. Ζητείται παιδεία λοιπόν.

    Εγω προσωπικά, να τον βράσω τον συντηρητισμό αν ειναι να το παίξω άμυνα, κατενάτσιο πώς θές πες το.
    Η άμυνά μου δεν θέλω να ειναι παθητική, δεν θέλω να με πηγαίνει πίσω !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ας γινω πιο σαφης κι ας μου συγχωρεθει το πρώτο παραδειγμα.

    Το 1950 ο κοσμος ηταν πολύ πουριτανος, σεμνοτυφος σε θέματα σεξουαλικης συμπεριφορας.
    Τη δεκαετία του 1970 αυτα άλλαξαν... και μιλησαμε για "απελευθερωση".
    Στα μέσα της δεκαετίας του '80 ο κοσμος ξαναγυρισε κατα πολύ στην παλιά του εσωστρέφεια πάνω στο ζήτημα αυτο.
    Και το 1990 η λέξη "απελευθέρωση" δεν χρησιμοποιείται πιά με το νόημα που είχε, καθώς ειναι συνώνυμο περιπου της ...βλακείας. Έχει αντικατασταθεί απο το "προσεχουμε για να έχουμε"..
    Αυτό εσυ το βρήκες προοδευτικό ή συντηρητικο??

    Άλλο παράδειγμα... η εξεταση για διπλωμα οδηγήσεως - αν ειναι ποτέ δυνατόν- που εγινε δια νομου υποχρεωτικη το ...1913 ουσιαστικά, για πρωτη φορά, οι υπολοιποι καθυστερησαν πολυ, δηλαδη σχεδον 20 χρονια απο την κυκλοφορια των αυτοκινητων στο δρόμο...
    τι ρατσισμός ειναι αυτός?? Νομιζεις οτι μονο οσοι περνανε τις εξετασεις μπορουν να οδηγησουν??? Προσβαλλεις την προσωπικότητά μου...

    Άλλα παράδειγμα. Οι ζώνες ασφαλείας στα αυτοκίνητα, που καθιερωθηκαν για τα ΙΧ το 1956 και με νόμο το 1970 η χρηση τους υποχρεωτικη στην Αυστραλια.
    Προοδος ή συντηρηση??
    Ακου να μου επιβάλλεις τι να κανω στο αυτοκίνητό μου μέσα... You know civil rights?? Ο τι θέλω θα κάνω...

    Άλλο παράδειγμα, τα αλκοτέστ. Πρόοδος ή συντήρηση?? Γυρνάμε δλδ στην ποτοαπαγορευση ρε φίλε??? Που το είδες εσυ γραμμενο οτι θα με εξετασεις για να παρω το αμαξι μου??

    ...δηλαδη αυτο που σημερα μας φαινεται συντηρητικο και περιοριστικο των δικαιωματων μας, ενιοτε αποδεικνυεται απαραιτητο και σωτηριο αργότερα, ειτε προκειται για παρεμβαση νομικη, ειτε για στροφη "αναχρονιστική" της κοινωνίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Kαι δεν διαφωνούμε και τα παραδείγματά σου αυτά ειναι εξαιρετικά για να καταλάβει κανείς.
    Εδω μου γεννιέται και ενα μεγάλο ερώτημα, εμένα τουλάχιστον :
    Αν η συντήρηση ειναι το "φρένο" της προόδου -και φυσικά για να οδηγεί κανείς χρειάζεται και φρένο, όχι μόνο γκάζι και τιμόνι- τότε πόσο φρένο χρειάζεται ;
    Ποιός θα πει πόσο φρένο χρειαζόμαστε ;
    Θα μπει "όριο ταχύτητας" στην πρόοδο ;
    Ποιός ορίζει αυτο το όριο ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. να μπορουμε να βλεπουμε με οσο το δυνατον καθαρο μυαλο, οταν προτείνεται μια ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ αλλαγή - χωρις να προσπαθούμε να...μαντεψουμε τί θα έλεγε ο ενας κι ο άλλος πεθαμένος θεωρητικός, αν ζούσαν, γι αυτην:

    α. ΓΙΑΤΙ προτεινεται αλλαγη.

    β. ΓΙΑΤΙ η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ αλλαγη.

    γ. ΤΙ συνεπειες θα έχει, περα απο το κοστος επαναπροσαρμογής το δικό μας -ψυχικο, κοινωνικο, οικονομικο- όχι ΜΟΝΟ σε μας αλλα και στις ΕΠΟΜΕΝΕΣ γενιες.

    δ. ΤΙ συνεπειες θα υπάρχουν αν τα πραγματα παραμεινουν ΩΣ ΕΧΟΥΝ.

    ε. Αν δεν συμφωνουμε με τα προτεινομενα, ΕΧΟΥΜΕ κατι να προτεινουμε ΕΜΕΙΣ? Ειναι βιωσιμο?? Η δικη μας προτεινομενη αλλαγη τι απαντηση παιρνει στο ερωτημα "γ"??

    ...και τέλος, να μην εμπλεκόμαστε σε σκεπτικα παιχνιδιου μηδενικου αθροισματος, οπου ή ημια πλευρακερδίζει ή η άλλη. ("Ειναι κερδος για την κυβερνηση, αρα ζημια για τους εργαζομενους, πχ.ή: "Περναει των Αμερικανων, αρα εμεις πρεπει να κανουμε 80 πορειες και 62 μπάχαλα διαμαρτυριας".)Ελάχιστα πραγματα ειναι ετσι στην πολιτική.

    Το δέον ειναι το "minimax" δηλαδή να φτάσουμε οσο γινεται εγγυτερα στο στόχο μας, με το μικρότερο δυνατο κοστος. Και παντα εχοντας υπόψιν, κατα τη γνωμη μου, τα παραπάνω (α-ε)....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.