2 Ιουν 2008

495 χρόνια μετά..... Ηγεμόνες, ηγέτες, αρχηγοί, αφεντικά.

...περιγραφή ήταν ο "Ηγεμόνας", κι όχι θεωρία...
Την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβανόταν και τις εμπειρίες του, καθώς και τα συμπεράσματά του από την ανθρώπινη φύση κατέγραψε ο άνθρωπος.....
Γι αυτό και ίσως μας ....θυμίζουν κάτι οι ρήσεις του, αμυδρά... (χμμ.....)
Παραθέτω λοιπόν μερικές από αυτές...

Βέβαια, όπου τυχόν "υπήκοος*" διαβάζω "υπάλληλος*" ή "υφιστάμενος*"
- ή "υποστηρικτής*"/ "οπαδός"/"ψηφοφόρος"......

...λέμε τώρα.....
*πάντως η πρόθεση "υπό", παραμένει
και στις ...πολιτικά ορθότερες λέξεις
- για τους παρατηρητικούς......



  • Ο μεγάλος ηγέτης δεν περιμένει από την τύχη τη δεύτερη ευκαιρία. Πιάνει από τα μαλλιά την πρώτη. Και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο ίδιος.

  • Μην εμπιστεύεσαι ποτέ κάποιον που ανεβαίνει πατώντας επί πτωμάτων. Δεν πρόκειται να σεβαστεί ούτε κι εσένα.

  • Στον κοινοβουλευτισμό τον ηγέτη πρέπει να τον εγκρίνουν οι ισχυροί της κοινωνίας.

  • Ο αρχηγός μπορεί να αναδειχθεί είτε από το λαό, είτε από τους ισχυρούς. Εξαρτάται ποιος έχει τη στιγμή της εκλογής του το πάνω χέρι.

  • Όταν οι ισχυροί δουν πως δεν μπορούν να αντιταχθούν στο λαό, κατασκευάζουν λαοφιλή έναν δικό τους, και μετά βάζουν το λαό και τον ψηφίζει.

  • Όταν ο λαός δει πως δεν μπορεί να αντιταχθεί στους ισχυρούς, αναδεικνύει έναν δικό του, που να συγκεντρώνει την ανοχή των ισχυρών και τον ψηφίζει, πιστεύοντας πως είναι προτιμότερος απ’ ο τι οι ισχυροί οι ίδιοι.

  • Για να μπορεί ένας ηγέτης να ελέγχει τους ισχυρούς θα πρέπει να συνδέσει τα προνόμιά τους με τη δική του επιβίωση.

  • Όταν ο αρχηγός δεν ελέγχει τα πάντα μόνος του αλλά ορίζει κι εκπροσώπους του, αποδυναμώνεται, επειδή κρέμεται στην ουσία από αυτούς.

  • Οι εκπρόσωποι του αρχηγού στις αναποδιές είτε τον εγκαταλείπουν, είτε τον ανατρέπουν.

  • Τον αρχηγό τον λεηλατούν στον μεν πόλεμο οι εχθροί του, στη δε ειρήνη οι μισθοφόροι του.

  • Το μεγαλύτερο, αλλά και σπανιότερο, χάρισμα σου ως ηγέτη, είναι να αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα εν τη γενέσει του.

  • Δεν έχουν σε καμία υπόληψη τον ηγέτη, που δεν ξέρει από οργάνωση και στρατηγική.

  • Η σκέψη του ηγέτη πρέπει να είναι συνέχεια στην Ιστορία και τις πράξεις των παλαιότερων διακεκριμένων ηγετών. Στο γιατί κέρδισαν και γιατί έχασαν.

  • Όποιος φέρεται καλά σε μία κοινωνία κακών, προετοιμάζει την καταστροφή του.

  • Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρεις ως ηγέτης, είναι το πώς να μην είσαι καλός. Τη γνώση αυτή την αξιοποιείς μετά, κατά τις περιστάσεις.

  • ¨Όλοι οι διοικούμενοι θέλουν να έχει ο Ηγέτης τους μόνο προτερήματα. Κι όμως, αν ήταν έτσι, δεν θα τον αποδέχονταν για ηγέτη τους.

  • Υπάρχουν αρετές στο χαρακτήρα του Ηγέτη που μπορούν να τον καταστρέψουν κι ελαττώματα ικανά να τον δοξάσουν.

  • Οι άνθρωποι βλάπτουν ευκολότερα εκείνον που αγαπούν , παρά εκείνον που φοβούνται.

  • Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως δειλοί, έτσι μένουν πιστοί μόνο με την απειλή της τιμωρίας.

  • Εϊναι αρετή για έναν ηγέτη να ξέρει να διορθώνει τα λάθη του, όμως η μεγαλύτερη αρετή είναι να ξέρει να μην τα κάνει.

  • Ωραία τα λόγια για την ειλικρίνεια του ηγέτη, όμως τα κολλημένα μυαλά των υπηκόων αλλάζουν μόνο με ευελιξία και πονηριά.

  • Καταφρονητέος γίνεται ο ηγέτης που αποδεικνύεται επιπόλαιος, λιπόψυχος, μαλθακός κι αναποφάσιστος.

  • Πρέπει να αποκτήσεις το σεβασμό των πολλών για να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τη φιλοδοξία των λίγων.

  • Τα καλά έργα γυρνάνε ανάποδα στον ηγέτη, αν οι διοικούμενοι είναι διεφθαρμένοι.

  • Το «διαίρει και βασίλευε» αποδίδει μόνο όταν όλα πάνε καλά. Στη ανάγκη για συσπείρωση μπροστά στον κοινό κίνδυνο αποβαίνει ολέθριο.

  • Κατά κανόνα όσοι υπήκοοι φαίνονται ύποπτοι αποδεικνύονται πιο πιστοί από εκείνους που αναλύονται σε όρκους αιώνιας πίστης.

  • Εκείνοι που ανέτρεψαν τον προκάτοχό σου, δεν θα γίνουν ποτέ φίλοι σου.

  • Το αν οι συνεργάτες σου βγουν καλοί ή κακοί θα εξαρτηθεί αποκλειστικά από τη δική σου προνοητικότητα.

  • Μπορείς να κρίνεις το μέλλον ενός ηγέτη, παρατηρώντας εκείνους που τον περιστοιχίζουν.

  • Οι λάθος συνεργάτες αποτελούν το νούμερο ένα λάθος.

  • Μην εμπιστεύεσαι συνεργάτη που σκέφτεται πιο πολύ τα δικά του συμφέροντα από τα δικά σου.

  • Όταν αρχίσεις να πέφτεις μην περιμένεις πως θα βρεθεί κάποιος να σε συγκρατήσει.

  • Καλότυχος είναι ο ηγέτης που μπόρεσε να συνταιριάξει τις ικανότητές του με τις επιταγές των καιρών.

  • Μην διαιωνίζεις ένα πρόβλημα για να αποφύγεις έναν πόλεμο. Τελικά και δεν θα τον αποφύγεις και θα τον χάσεις, αφού στο μεταξύ το πρόβλημα θα σε έχει φθείρει.

  • Να θυμάσαι πως πάντα οι άνθρωποι θα επιδιώκουν να βελτιώσουν τη ζωή τους αλλάζοντας αρχηγό.


Από το βιβλίο των εκδόσεων «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ»:
Niccolo Machiavelli
"Oι 183 βασικές Μακιαβελικές ρήσεις του «Ηγεμόνα»
για managers, πολιτικούς και κανονικούς ανθρώπους"
Επιμέλεια Διονύσης Βιτσος.

2 σχόλια:

  1. ο Μακιαβελι είναι ο πιο παρεξηγημένος συγγραφές της ιστορίας. Με τον ορο μακιαβελισμός εννοούμε τον αμοραλισμό και την κυνικότητα. Αλλα δεν είναι ετσι . Ο μακιαβέλι περιέγραψε εύστοχα
    την κοινωνία της εποχής του και οχι μόνο. μπορεί να μην είναι σωστό να προτρέπεις ανθρώπους να κάνουν τετοια πράγματα αλλά σίγουρα έτσι γίνεται πάντα. Εγω θα προσθέσω μόνο οτι οταν ακούς για πολυ δημοκρατικότητα, κράτα μικρό καλάθι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ....όντως, Νίκο, και μάλιστα από τους πρώτους που 300 χρονια αργότερα αξιολόγησαν το έργο του θετικά, ήταν ο Έγελος... ....ή τουλάχιστον έτσι μου λένε τα τεφτέρια μου εδώ πέρα...

    Εμείς αργούμε λιγάκι να πάρουμε χαμπάρι...
    Εχει καταχωρηθεί βλέπεις ως ...απαράδεκτος, και του έμεινε κουσούρι - στην πεπαιδευμένη μας κοινωνία αυτά βέβαια...

    Γενικά για να κρίνουμε μία θεωρία και μία πολιτική πράξη ενδεχομένως, θα πρέπει να την τοποθετούμε στο χρονικό και χωρικό πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε ή διαδραματίστηκε, κι όχι να την κρίνουμε με τα δεδομένα του παρόντος.

    Εξάλλου αν αντιπαραβάλαμε την περιβόητη Αθηναϊκή Δημοκρατία με τις σημερινές γνωστές μορφές της, θα μας φαινόταν μία ρατσιστική, σωβινιστική, τυραννική προς τους "συμμάχους" της πολιτεία, ενώ στην πραγματικότητα αν δεν υπήρχε η δημοκρατία του 5ου πΧ αιώνα, δεν θα υπήρχε και η σημερινή όπως την ξέρουμε.

    Ετσι και αν δεν υπήρχαν ο Μακιαβέλι και ο Χομπς αργότερα να θέσουν το πρόβλημα της ηγεσίας και της υπακοής εντός του επίγειου κόσμου και να το θέσουν εκτός της θρησκευτικής, μεταφυσικής σφαίρας, ο Διαφωτισμός και ο Ορθός λόγος, τα ανθρώπινα και τα κοινωνικά δικαιώματα ίσως να είχαν αργήσει πολύ περισσότερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.