Νοσταλγοί

Έτος 1999, ευρωεκλογές.
Μια νεαρή ΠΑΣΠίτισσα παρακολουθεί την ομιλία του πρωθυπουργού στο Πεδίον του Άρεως.
Πονεμένη ιστορία η κοπελιά.
Είναι, ή μάλλον ήταν, μέλος μίας ΠΑΣΠ με εκσυγχρονιστική πλειοψηφία, με Ανδρεϊκό γραμματέα όμως, η οποία ανήκει σε μια εκσυγχρονιστική σπουδάζουσα, εντός μίας Ακικής νεολαίας, που χρηματοδοτείται από ένα Ανδρεικό ΠΑΣΟΚ, του οποίου ο πρόεδρος ηγείται μιας εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης, με την στήριξη της κοινής γνώμης αλλά όχι και με εκείνη του κόμματός του. Μια χαρά δηλαδή.
Η κοπελιά εχει διαγραφεί από την περί ης ο λόγος ΠΑΣΠ, επειδή κόλλησε μια αφίσα του προέδρου στο γραφείο της οργάνωσης. Του ζώντος προέδρου. Ασυγχώρητο.

Ακούει και συγκρίνει λοιπόν συνθήματα εκείνο το βράδυ Παρασκευής...
Μπροστά από την εξέδρα έχουν συγκεντρωθεί δύο γκρούπ. Οι μεν Ανδρεϊκοί κυκλοφορούν με μπλουζάκια που γράφουν "THINK LEFT" και έχουν ήδη συνεννοηθεί να ψηφίσουν ΔΗΚΚΙ την Κυριακή, 13 Ιουνίου 1999. Οι δε, οι "άλλοι", κυκλοφορούν με τις κλασσικές τις ξενέρωτες μπλούζες της ΠΑΣΠ και τρέχουν πανικόβλητοι.

Ο Σημίτης μιλάει για την Ευρώπη, για την ΟΝΕ, για την Ελλάδα της Ευρώπης και των Ολυμπιακών Αγώνων, και από κάτω "THINK LEFT" συνθήματα...
"Ανδρέα ζείς, εσύ μας οδηγείς"
"ΠΑΣΟΚ και νεολαία, στα χνάρια του Ανδρέα"
"Σήκω Ανδρέα για να δείς, το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής"

Από την άλλη μεριά, οι εκσυγχρονιστές απαντάνε:
"Σεισμός, σεισμός, εκσυγχρονισμός"
"Με έργα και αλήθειες μιλαμε στο λαό,
όχι με υποσχέσεις και λαϊκισμό".

Κάπου κάπου ακούγεται "Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό".
Γέλια.

Το κλίμα "αρπάζει" σιγά σιγά και η κατάληξη είναι να πετάνε οι μεν στους δε τραπέζια και καρέκλες ενώ ο Πρωθυπουργός στην εξέδρα προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους να ρίξουν στην κάλπη το ψηφοδέλτιο με τον ήλιο τον πράσινο.

Ψιλοαηδίασε η κοπέλα μας... Αλλά ας έχει χάρη ο ήλιος ο πράσινος, κι αυτός ο καημένος που προσπαθεί να βγάλει άκρη με τους νεκρόφιλους του κόμματός του, ανταγωνιζόμενος όχι υπαρκτά πρόσωπα, αλλά δεδικαιωμένους νεκρούς. Όπως και τις ασίγαστες, αδίστακτες προσωπικές φιλοδοξίες υπαρκτότατων προσώπων - μην τις ξεχνάμε αυτές.
Αν δεν έχει ανάγκη στήριξης αυτός, ποιός έχει δηλαδή...

Κι αλλάζουμε χρονιά, μ' αυτά και μ' αυτά.
Έχουμε 2008. Εντελώς άλλη Ελλάδα, εντελώς άλλη κυβέρνηση, εντελώς άλλος (ή αλλαγμένος?) πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Άλλη προοπτική, άλλη οπτική, άλλα πρόσωπα στη βιτρίνα, άλλες διεθνείς συνθήκες, άλλα μέσα μεταφοράς, άλλο νόμισμα. 'Ολα άλλα.

Όλα??
Οχι όλα.
Ο πρόεδρος μιλάει στο Ηράκλειο. Μιλάει για την Ελλάδα του 2010. Για κοινωνική δικαιοσύνη, για την αποτυχία του νεοσυντηρητισμού, για την οικτρή επιμέρους αποτυχία της κυβέρνησης Καραμανλή να ανταποκριθεί στο έργο που της ανέθεσε ο ελληνικός λαός, για την επικείμενη επέλαση της φτώχειας που η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης καλείται να αντιμετωπίσει.
Κι από κάτω, τα "THINK LEFT" συνθήματα.
"Ανδρέα ζείς, εσύ μας οδηγείς"
"ΠΑΣΟΚ και νεολαία, στα χνάρια του Ανδρέα"
"Σήκω Ανδρέα για να δεις, το παιδί της αλλαγής"

"To ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό."
Χειροκροτήματα.

Μόνο αυτοί ακούγονται, διότι η στήριξη αυτών κάνει καλό στον ήλιο τον πράσινο, και των "άλλων", των απελθόντων, κάνει κακό.
Πιό ξεκάθαρα δεν γινόταν να το εξυπονοήσουν οι THINK TANK.

Κι η κοπελιά?
Στριφογυρίζει ψιλοαηδιασμένη περιμένοντας την περιβόητη θαυματοποιό ανάσταση.
Και να δει ποιοί ζωντανοί θα βγάλουν όλα αυτά τα φίδια από την τρύπα στο τέλος,
και τον πράσινο τον ήλιο ασπροπρόσωπο.