Περιγράφοντας πρωτόγονες φυλές...

Από το βιβλίο του Νικ. Τάτση, Κονωνιολογία, Κοινωνική Οργάνωση και Πολιτισμικές Διεργασίες, τ. Β. εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ:

Η φυλή των Σενηλλέ.

Τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της φυλής αυτής είναι αφ’ ενός ο οξύθυμος και εριστικός χαρακτήρας των μελών της και αφ ετέρου οι αργόσχολες συνήθειές τους. Η εργασία δεν αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο της κουλτούρας τους και το μεγαλύτερο διάστημα του έτους βρίσκονται γύρω από τη λίμνη «Οϊεγόσεμ» επιδιδόμενοι σε συλλογικές διασκεδάσεις – κολύμβηση, ψάρεμα, λεμβοδρομίες κλπ.
Τους λίγους μήνες του χειμώνα που δεν είναι ιδιαίτερα βαρύς επιδίδονται σε ένα είδος τυποποιημένων λογομαχιών, που είναι γνωστό ως το έθιμο «σεδάβγακ». Η πρακτική του εθίμου δείχνει τη ροπή των Σενηλλέ προς μία πολιτιστική αίσθηση της κοινωνίας έντονα ανταγωνιστική. Είναι σε θέση να ανταλλάσσουν απόψεις και ύβρεις επί πολλές ώρες σε ομαδικά τελετουργικά που καλούνται «σεέραπ». Στο τέλος συμφιλιώνονται και αποχωρούν με αίσθηση συντροφικότητας.
Τα προβλήματα της φυλής είναι αρκετά, εξαιτίας της αποχής από την εργασία, αλλά υπάρχει και μια παράδοση να αποδίδονται σε ξένες επιρροές γειτονικών φυλών όπως οι βάρβαροι «Ιοκρύοτ». Οι Σενηλλέ διάκεινται εχθρικά εναντίον τους και εκδηλώνουν το «σοσίμ» - η λέξη υπονοεί «αντιπάθεια, απόρριψη και εκδίκηση».
Κύριοι κοινωνικοί τύποι στην κοινωνία των Σενηλλέ που θεωρήθηκαν αντιπροσωπευτικοί από τους ανθρωπολόγους ερευνητές που ασχολήθηκαν μαζί τους είναι οι εξής:
i. Οι περίφημες «Ατόκ», γυναίκες με έντονα χρωματισμένο πρόσωπο και στολισμένα ρούχα.
ii. Οι επικίνδυνοι «Σητήλα», νέοι επιδιδόμενοι σε πράξεις αγυρτείας.
iii. Οι άξεστοι «Ιοχάλβ» οι οποίοι διακρίνονται για την έλλειψη τρόπων.
iv. Οι εξευγενισμένοι «Σεδέλιρικ» που χαρακτηρίζονται από ψευδο-αριστοκρατική μιμητικότητα.
v. Οι οργιαστικοί «Σεδάκορ», οι οποίοι έχουν διαπλάσει ένα λατρευτικό τελετουργικό μουσικής και ρυθμικής με διονυσιακές εκδηλώσεις.
vi. Οι άκακοι «Σεκγάμ» άτομα μειωμένης πνευματικής ικανότητας, που προσποιούνται τον ευφυή.
vii. Οι στιγματισμένοι «Σελίτφεξ» που γίνονται αντικείμενο γελοιοποίησης για τις ατιμωτικές πράξεις τους.

Οι Σενηλλέ είναι περήφανοι για την πολιτιστική τους κληρονομιά και συντηρούν με ευλάβεια αρχαίους ναούς για τις θεότητες «Αΐδ», «Ήμρε» «Ιμετρά» και διάφορα πνεύματα. Παρά τη μακρόχρονη ιστορία και και τη δημιουργικότητα που ανέκαθεν τους διέκρινε, οι Σενηλλέ τελευταία αναζητούν νέους προσανατολισμούς. Νεότεροι ανθρωπολόγοι μας πληροφορούν ότι πλησιάζουν για συνεργασία άλλες γειτονικές φυλές, όπως οι «Ιολλάγ», «Ιολατι» και άλλοι.



(παρακαλείται ο αναγνώστης να διαβάσει και πάλι το κείμενο για τη φυλή των Σενηλλέ αντιστρέφοντας όμως τώρα τη σειρά των γραμμάτων στις λέξεις εντός εισαγωγικών. Η ιδέα πάρθηκε από μια παρόμοια περιγραφή της φυλής των Νακιρέμα (Αμέρικαν) που έκανε συμβολικά σε ένα παλαιότερο άρθρο του ο ανθρωπολόγος Χ. Μάινερ.)

Το κείμενο (εδώ λιγάκι προσαρμοσμένο) εντάσσεται στο κεφάλαιο περί Πολιτισμικών Παγκόσμιων, Εθνοκεντρισμού και Στερεοτύπων.

Ούτε τους εαυτούς μας δεν αναγνωρίζουμε όταν μας αλλάξουν την "ταμπέλα". Κι όμως, είμαστε εμείς, τα δικά μας έθιμα, οι δικές μας νοοτροπίες, και όχι κάποιας άγνωστης, πρωτόγονης φυλής...
Ετσι βλέπουμε και τους "άλλους". Είμαστε πρόθυμοι να αναγνωρίσουμε με περιφρόνηση τον πρωτογονισμό και τη βαρβαρότητά τους απλά και μόνο επειδή δεν είναι "εμείς".
Μήπως τελικά όμως είναι?? Μήπως τα κοινά μας χαρακτηριστικά είναι περισσότερα απ' όσα νομίζουμε?

Υγιαίνετε!!!!

;-))))))