Ένας γενναιόδωρος χορηγός των Δημοκρατικών αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με την εταιρεία του. Ένα ελαττωματικό τσιπάκι είναι αιτία να "αποσύρει" 80 εκατομμύρια υπολογιστές, όλη της την παραγωγή, για να μην παρουσιαστούν και σ' αυτούς προβλήματα.
Το μέλλον της εταιρείας προβλέπεται δυσοίωνο, καθώς από ατυχία, ανθρώπινο λάθος, - και όχι αβλεψία ή κερδοσκοπία- είναι βέβαιο ότι επίκειται κατακόρυφη πτώση της αξίας της μετοχής της, και άρα χρεοκοπία οσονούπω... 75.οοο εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους, και οι επιπτώσεις θα είναι άμεσες τόσο στις εταιρείες που προμηθεύονται hardware από την "Anteras" όσο και στην ίδια την αμερικάνικη - και όχι μόνο- αγορά.
Ο επιτελάρχης του Λευκού Οίκου εισηγείται στον Πρόεδρο να συνδράμουν την εταιρεία ώστε να μην κλείσει, δεδομένων των συνθηκών και των βέβαιων συνολικών επιπτώσεων. Ο Πρόεδρος αρνείται αρχικά, επειδή, πρώτον, πιστεύει στο μαγικό "αόρατο χέρι" της αγοράς που οφείλει να είναι ο μόνος που μπορει να παρέμβει, και, δεύτερον, επειδή η συγκεκριμένη εταιρεία είναι μέγας χορηγός των Δημοκρατικών, και άρα τίθεται θέμα διαπλοκής συμφερόντων.
Τελικά καλείται ο Διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας σε off the record συνάντηση, και η λύση στην οποία καταλήγουν είναι η εξής ("αντιγράφω" το διάλογο):
(PotUS) :-Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ δάνειο για να καλύψει το κόστος της απόσυρσης του μικροτσίπ, μπορώ όμως να κάνω το εξής: Αύριο που θα την ανακοινώσεις, θα τονίσεις ότι η κυβέρνηση θα παραμείνει ο μεγαλύτερός σας πελάτης. Με το Κογκρέσο θα τα βρούμε εμείς....
(CEO Anteras): -Είναι πολύ γενναιόδωρο αυτό... Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας...
(PotUS): - Πές μου τώρα για τους 75.000 εργαζόμενους.
(CEO Anteras): -Εγώ δεν θα πληρωθώ για δύο χρόνια, και τα στελέχη θα περικόψουν το μισθό τους κατα το ήμισυ, πριν καν περάσει από το μυαλό μας όποιαδήποτε απόλυση.
(PotUS): -Μόνο που υπάρχει και κάτι άλλο. Δεν μπορείς να ξαναείσαι χορηγός σε κανέναν Δημοκρατικό υποψήφιο. Ποτέ. Μπορείς μόνο να μας ψηφίζεις. Τίποτε άλλο.
Αυτά από τους σεναριογράφους της σειράς Paul Redford και Aaron Sorkin.
Τα σενάρια όμως είναι σενάρια...
Η πεζή πραγματικότητα άλλα αποδεικνύει...
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Lehman Richard Fuld, παραδίδοντας τη χρεωκοπημένη του εταιρεία, έχει ήδη φροντίσει να κερδίσει 480 εκατομμύρια δολάρια μαζί με την ...αποζημίωση για τη χρεοκοπία που είχε προνοήσει για τον εαυτό του.
Υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε κάτι που μπορούσε να γίνει διαφορετικά, και επιρρίπτει ευθύνες στους πάντες και τα πάντα- στα ΜΜΕ, στην Κυβέρνηση που δεν τον ξελάσπωσε -ορατά- όπως τους άλλους, στην κακιά την ώρα...
Προέβαινε σε δηλώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή, που ουδόλως δεν υπονοούσαν την τραγική κατάσταση της εταιρείας, παρασύροντας κι άλλους ανύποπτους στο "κλειστά λόγω χρεοκοπίας" που θα ακολουθούσε.
Mόνο το 2007, ο Fuld πήρε μπόνους 22 εκατομμυρίων δολαρίων, και ανακηρύχθηκε Νο 1 διευθύνων Σύμβουλος, δρέποντας δάφνες από διάφορα έντυπα...
Τώρα, κι αφού έχει εξασφαλίσει τα προς το ζήν για τρείς γενιές απογόνων, ισχυρίζεται ότι κάθε μέρα αναρωτιέται τί θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικά... Ότι ο "πόνος αυτός δεν θα φύγει όσο ζει"...
Οταν ο δημοκρατικός βουλευτής Τζόν Σαρμπάνης τον ρωτάει: "Πώς φερθήκατε μ' αυτόν τον παράλογο τρόπο?", η απάντηση του Dick Fuld είναι: "Νιώθω πολύ άσχημα"...
Ίσως φταίει βέβαια και το ότι οι New York Times του έδωσαν το βραβείο του καλύτερου αρπακτικού και της χειρότερης διοίκησης, και του χάλασαν το σερί των πανηγυρικών εξώφυλλων...
Κι αυτό ενώ οι απολυμένοι ξεπερνάνε τις 26.000, μόνο στη Lehman την ίδια, χωρίς τις παράπλευρες απώλειες...
Και ενώ ο νόμος, οι ιθύνοντες, η Αμερικανική Κυβέρνηση -και τα δύο σώματα, απλά παρακολουθούν, συσκέπτονται, και κανουν και καμία ανάκριση πού και πού, να λύσουν τις απορίες τους.
Συμπέρασμα:
Εφόσον το "αόρατο χέρι" το εκμεταλλεύονται ενίοτε "ορατότατοι" αλμπάνηδες με σκοπό το κέρδος, οφείλει να έχει λοιπόν ο ΝΟΜΟΣ μακρύ χέρι, για να αντισταθμίσει ή να προλάβει ή να τιμωρήσει, απλά, τις ατομικές εκπτώσεις σε πολιτική ηθική.
____________________________________________
Σχόλιο:
Νιώθει άσχημα ο Fuld??
Ο Sorkin να δείτε πώς νιώθει, που έγραφε το σενάριο πολιτικής- υποτίθεται- σειράς, και του το έχουν κάνει να φαίνεται σαν την "Πολυάννα, το παιχνίδι της χαράς"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.