ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ... ή μάλλον ΜΕ τίτλο: "ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ- ΠΑΓΚΑΛΟΣ"

ΟΜΙΛΙΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ

ΣΤΟ 8ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 2008

Συντρόφισσες και σύντροφοι, θα ξεκινήσω από ένα τυπικό: Μου έχει κάνει εντύπωση και είναι χαρακτηριστικό πιστεύω του ψυχολογικού κλίματος που υπάρχει αυτή τη στιγμή και που βέβαια έχω την εντύπωση, οφείλουμε ν' ανατρέψουμε. Σε παλαιότερα συνέδρια, μιλάγαμε για το κόμμα μας σα να μιλάγαμε για τον εαυτό μας. Λέγαμε «εμείς πρέπει να κάνουμε, πρέπει ν' αλλάξουμε..»

Εδώ μου κάνει εντύπωση ότι σε μια πλειοψηφία ομιλιών αναφερόμαστε σε κάποιο ΠΑΣΟΚ το οποίο είναι κάπου και το οποίο κάτι κάνει και κάποιοι το συγκροτούν. Κι αυτοί δεν είμαστε εμείς εδώ σ' αυτή την αίθουσα.

Είναι χαρακτηριστικό μιας αποξένωσης, μιας απόστασης από την εσωτερική ζωή και το δυναμισμό που πρέπει να έχει ένα Κίνημα σαν το δικό μας.

Θα ξεκινήσω, γιατί πολύς λόγος έγινε, με μια ανάμνηση. Ελπίζω να μου το επιτρέψει ο σύντροφος Φλωρίδης ο οποίος είπε ότι πρέπει ν' ασχολούμεθα με τα όνειρά μας και όχι με τις αναμνήσεις μας, αν και δε βλέπω πώς θα μπορούσα να σας διηγηθώ τα όνειρά μου, καμιά φορά τα όνειρά μου περιλαμβάνουν τέτοια πράγματα που δε λέγονται δημόσια και εξ άλλου αν σας τα έλεγα, θα σας έκανα όλους ψυχαναλυτές γιατί εκεί διηγείται κανείς τα όνειρά του.

Μια ανάμνηση λοιπόν, που αφορά όλους μας: Ο Ανδρέας Παπανδρέου ηγήθηκε ενός πολιτικού Κινήματος που είχε πραγματικά αισθητή επίδραση στη φυσιογνωμία αυτού του τόπου.
Εξισώσαμε τους Έλληνες και τους ενώσαμε πάνω από πολιτικές διακρίσεις,
ξεπεράσαμε τη μετεμφυλιακή περίοδο,
αποκεντρώσαμε και δώσαμε ζωή στην ελληνική επαρχία,
κάναμε ισότιμες τις γυναίκες,
κάναμε την Ελλάδα ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εμείς είμαστε οι πραγματικοί δημιουργοί του ευρωπαϊκού μέλλοντος της χώρας και πολλά άλλα.

Αλλά εγώ θεωρώ ότι πάνω απ' όλα η μεγάλη ιστορική συμβολή του Ανδρέα Παπανδρέου, αυτή για την οποία αναμφισβήτητα θα μείνει στην ιστορία του τόπου και στην ευρωπαϊκή ιστορία, είναι ότι δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ ως σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ελλάδα
και έτσι έκανε την Ελλάδα μια ευρωπαϊκή χώρα σαν τις άλλες.

Γιατί, θα σας θυμίσω, κι όσοι δε ζούσατε τότε θα το έχετε διαβάσει, ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε σοσιαλδημοκρατία. Υπήρχε κομμουνιστική Αριστερά, υπήρχε συντηρητική παράταξη με τη μορφή της Δεξιάς και το ριζοσπαστικό αστικό φιλελεύθερο κέντρο.

Εγώ δεν είμαι έτοιμος να πετάξω αγαπητές φίλες και φίλοι το κέντρο στα σκουπίδια.
Κατ' αρχήν γιατί τιμώ την ιστορία του, τους αγώνες του για την αγροτιά, για τη δημοκρατία, για την πρόοδο αυτού του τόπου, για την παιδεία.
Δεν είμαι έτοιμος ν' αφήσω στη Δεξιά φυσιογνωμίες όπως τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Νικόλαο Πλαστήρα που αλλάξανε τη μορφή αυτού του τόπου.

Αλλά και για έναν άλλο λόγο: Γιατί όταν δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ, η συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΠΑΣΟΚ προέρχονταν από τον κεντρώο χώρο. Μπόλιασε στο κεντρώο δέντρο τις ιδέες της μαρξιστικής Αριστεράς ο Ανδρέας Παπανδρέου και έκανε το ΠΑΣΟΚ.

Κι αυτό μπορούσε να το κάνει μόνο αυτός, για τρεις λόγους.
Πρώτον γιατί ήταν μεγαλοφυΐα και μεγαλοφυΐα με μαρξιστική παιδεία και προέλευση,
δεύτερον γιατί περιστοιχήθηκε από την αρχή από μια ομάδα μαρξιστικών στελεχών προέλευσης της γενιάς του Πολυτεχνείου ή και παλαιότερων,
και τρίτον διότι κληρονόμησε την Ένωση Κέντρου, γιατί λεγόταν Παπανδρέου.

Αυτό είναι η αλήθεια.

Μερικοί τώρα εδώ έχουμε γίνει τόσο εξεζητημένοι και περίτεχνοι μαρξιστές ή δεν ξέρω τι άλλο, που δεν θέλουμε να ξεχνάμε ότι αυτό το 14% μας ψήφισε το '74 και μετά έγινε όσο έγινε και πήραμε την εξουσία το '81, βασικά εσυγκροτείτο απ' το μεγάλο αριθμό των δημοκρατών Ελλήνων κεντρώων ψηφοφόρων, αυτή ήταν η βάση μας, αυτούς προσπαθήσαμε να μεταλλάξουμε σ' ένα κόμμα της Αριστεράς.

Ακούω επίσης ότι πρέπει να πάμε αριστερά. Πολύ μ' ενδιαφέρει αυτό. Αλλά τι θα πει «πάμε πιο αριστερά;» Τι έκανε η Αριστερά στην ιστορία της Ελλάδας, της Ευρώπης και τι κάνει συνήθως; Εθνικοποιεί η Αριστερά.

Προτείνουμε αύξηση του ελέγχου του κράτους πάνω στην οικονομία; Αυτή είναι μια πρόταση την οποία οφείλω να τη σεβαστώ και να συζητήσω σοβαρά.
Το προτείνει κανείς;

Προτείνουμε αύξηση του ελέγχου του κράτους πάνω στην ιδιωτική οικονομία, περαιτέρω έλεγχο, περαιτέρω γραφειοκρατία; Αυτό κάνει συνήθως η Αριστερά όπου επιβάλλεται.
Προτείνουμε αύξηση της φορολογίας για μεγαλύτερη κοινωνική αναδιανομή; -Εκτός αν προτείνουμε κοινωνική αναδιανομή χωρίς λεφτά, με υποσχέσεις και με χρέη.-

Αν το προτείνουμε, να το προτείνουμε και να το προτείνουμε συγκεκριμένα, όπως έκανε ο Πρόεδρος στην ομιλία του που δήλωσε σαφώς ποιους θα φορολογήσουμε και πού θα πάνε τα λεφτά.
Αυτό είναι αριστερή πρόταση.

Η επίκληση της Αριστεράς γενικά είναι μπουρδολογία, είναι δημαγωγία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, θα σας πω εγώ τι δεν πρέπει να κάνουμε για να αισθανόμαστε και να είμαστε αριστεροί.
Δεν πρέπει να υποκύπτουμε στον υποκειμενισμό.
Ο Δεξιός βασικά είναι κάποιος που είναι ιδεαλιστής, αδιαφορεί για την πραγματικότητα, την ελληνική πραγματικότητα και την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, βάζει στο κέντρο τον εαυτό του, τα δικά του συμφέροντα και τα δικά του αισθήματα και εκεί υπάγει όλα τ' άλλα δεδομένα μιας κοινωνικής κατάστασης.

Το πρόβλημα δηλαδή του ΠΑΣΟΚ συντρόφισσες και σύντροφοι, οι υποκειμενιστές, αυτοί οι ιδεολόγοι που κινούνται στο χώρο μας, το διαβάζουν κατ' αρχήν ως πρόβλημα προσώπων, ως πρόβλημα Προέδρου, ως πρόβλημα στελεχών, ως πρόβλημα οργανωτικών δομών, ως πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ για το οποίο μιλάμε στο γ΄ πρόσωπο.

Δεν υπάρχουν άλλα θέματα που πρέπει να δούμε; Αυτή η κοινωνία για την οποία τόσα κάναμε στο παρελθόν και μέσα στην οποία ζούμε, έχει μείνει η ίδια την τελευταία δεκαετία όπως ήταν πριν από μια δεκαετία;

Είχα προτείνει στο Εθνικό Συμβούλιο μια ανάγνωση της κοινωνίας η οποία θα μας έδειχνε περίτρανα ότι έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα αυτό που πολεμήσαμε επί χρόνια, δηλαδή η κοινωνία των 2/3.
Πώς δημιουργείται η κοινωνία των 2/3;
Με ταχύρρυθμη ανάπτυξη όπως είχε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, πρώτη στην ανάπτυξη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ταυτόχρονα αυστηρή περικοπή των δημοσίων δαπανών, δηλαδή της κοινωνικής πολιτικής.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι τα 2/3 της κοινωνίας πάνε μπροστά. Μέσα στο ασανσέρ της ταχύρρυθμης ανάπτυξης και σ' αυτά τα 2/3, απομονώνονται ομάδες κοινωνικές που θα μας ψήφιζαν ή μας ψήφιζαν και προσανατολίζονται προς τη Δεξιά.

Σημαίνει ότι από την άλλη πλευρά, το 1/3 της κοινωνίας μένει στο περιθώριο. Αυτοί που δε μπορούν γιατί δεν έχουν τις δυνατότητες ν' ακολουθήσουν τον ταχύτερο ρυθμό, απομονώνονται, περιθωριοποιούνται και δεν βλέπουν ποια διαφορά θα ήταν η επιλογή ανάμεσα στο ένα και το άλλο κόμμα εξουσίας και έτσι επιλέγουν την ψήφο διαμαρτυρίας, την αδιέξοδο ψήφο.

Αυτή που δεν λέει τι θα κάνεις αύριο, λέει απλώς πως θα τα διαλύσεις σήμερα.

Και αν ήταν σήμερα ο φίλος μου ο Τσίπρας -με τον οποίο περάσαμε τόσο ωραία χτες- θα του θύμιζα αυτή του τη φράση και θα του ζητούσα να μου την εξηγήσει. Όσο μεγαλύτερη φασαρία γίνεται, τόσο πιο ωραία είναι η κατάσταση! Αυτός είναι ο στόχος ενός πολιτικού σχηματισμού; Να τα κάνουμε όλα μπάχαλο; Και τι θα βάλουμε στη θέση;

Γιατί η κα Παπαρήγα, ξέρει τι θα βάλει στη θέση της διαλυμένης ελληνικής κοινωνίας, αν καταφέρει να τη διαλύσει. Ξέρει το καθεστώς στο οποίο πιστεύει και πίστευε και συνεχίζει να πιστεύει. Από εκεί και πέρα όμως τι κάνουμε οι υπόλοιποι, όσοι δεν πιστεύουμε στη δικτατορία του προλεταριάτου, στη μυστική πολιτική Αστυνομία, στη λογοκρισία του Τύπου; Όσοι δηλαδή πιστεύουμε στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα και στην ελεύθερη οικονομία.

Εμείς, οι άλλοι πρέπει να βρούμε μια διέξοδο, η οποία θα ενώσει το λαό γύρω από νέους στόχους.
Δεν έχει νόημα να είμαστε εδώ όλοι υπόδουλοι μιας αγωνιώδους αναζήτησης της νομής και διανομής της εξουσίας, με το ένα μάτι στις δημοσκοπήσεις και με το όνειρό μας που μπορεί να είναι απλώς να φύγουν αυτοί να 'ρθούμε εμείς, να τους διώξουμε από τη θέση που κατέχουν και να τους προκαταλάβουμε εμείς.

Πιστεύετε ότι αυτό δεν μας φαίνεται σε μερικές περιπτώσεις; Και ότι ο λαός δεν μας παίρνει χαμπάρι, ότι διεκδικούν ορισμένοι από εμάς την εξουσία, για την εξουσία και όχι γιατί έχουν καταλήξει σε ένα άλλο στόχο;
Ένα βήμα μπροστά για την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό.

Ποιο θα είναι αυτό το βήμα;
Εγώ σας λέω ότι ταυτίζομαι απόλυτα και δεν δυσκολεύομαι να το πω, με την ομιλία του Προέδρου. Ήταν μια ομιλία προγραμματικής φύσης.
Στην ερώτηση «Ποιο είναι το πρόγραμμά μας;» αυτό το Συνέδριο δίνει καταλυτική απάντηση βάση στο πρόγραμμά μας.

Είναι μιας νέας ποιότητας ανάπτυξη με αναφορά στην προστασία της φύσης, με αναφορά στον ανταγωνιστικό τρόπο αντιμετώπισης νέων προϊόντων και νέων παραγωγικών ιδεών, με σύνθεση της παραγωγής με την παιδεία, με δημοκρατικό και κοινωνικό έλεγχο πάνω σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Αυτό είναι το νέο μας πρόγραμμα, αυτός είναι ο νέος μας προσανατολισμός.
Αυτή είναι για εμένα η νέα 3η του Σεπτέμβρη.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί σήμερα εδώ θεωρητικά να ξεκινήσει μια νέα πορεία, όχι απλώς προς την εξουσία, αλλά για τη μεταλλαγή του ελληνικού λαού και του τόπου μας σε μια νέα δυναμική και κοινωνική πραγματικότητα.

Φίλες και φίλοι το τελευταίο που θέλω να πω είναι ότι στα πλαίσια μιας τέτοια προσέγγισης, πολύ λίγο με ενδιαφέρει τι λένε οι δημοσκοπήσεις και η ανάγνωσή τους.
Αναγκάζομαι να το κάνω, πότε - πότε, διότι δεν μπορούμε να μην μετέχουμε σε αυτό το δημόσιο διάλογο, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς -και πρέπει να μας ενδιαφέρει- είναι η συγκρότηση αυτής της συμμαχίας με τα λαϊκά στρώματα, η οποία δεν έχει να πάει ούτε δεξιά, ούτε αριστερά.
Πρέπει να πάει μπροστά, πρέπει να πάει στο μέλλον.
Το μέλλον είναι ορατό, είναι γύρω μας, είναι σε άλλες χώρες του κόσμου.

Άκουσα και μια άλλη κριτική, που λέει «Τι τις θέλουμε τις αναφορές στο διεθνή περίγυρο; Γιατί να ασχολούμεθα με το τι γίνεται στην Ευρώπη, σε άλλες ηπείρους; Τι φιστίκι είναι αυτή η Σοσιαλιστική Διεθνής;».
Σοβαρά, συντρόφισσες και σύντροφοι σε μια χώρα 10 εκ. η οποία μετέχει στην ΟΝΕ, μετέχει στο σκληρό πυρήνα της αναπτυγμένης μερίδας του κόσμου και ταυτόχρονα έχει σοβαρές εξαρτήσεις από τον περίγυρό της, προβλήματα παντού όπου κι αν γυρίσεις το κεφάλι σου, δεν θα έχει το ΠΑΣΟΚ -που διεκδικεί την πρωτοπορία του ελληνικού λαού- θέση για το διεθνή περίγυρο;
Και η θέση αυτή για το διεθνή περίγυρο δεν θα συνδέεται άμεσα και καθοριστικά με τις θέσεις μας για την κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική ζωή;
Είναι δυνατό να το υποστηρίξουμε αυτό, ως θέση;

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να είναι το καλύτερα ενημερωμένο, το πιο προχωρημένο, το πιο ριζοσπαστικό Κίνημα στη χώρα μας, που να ανοίγει διεθνείς ορίζοντες στον Ελληνισμό.

Ο Ελληνισμός κάθε φορά που κοίταξε παγκόσμια, θριάμβευσε.
Κάθε φορά που κλείστηκε φοβικά στον εαυτό του, έπαθε καταστροφές.

Συντρόφισσες και σύντροφοι θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή ζούμε τη συνέχεια της ιστορίας που ξεκίνησε λόγω αυτής της κοινωνίας αποδιοργάνωσης που έχει επέλθει από το 2000 και μετά.
Καμία πολιτική περίοδος στις ευρωπαϊκές χώρες δεν κρατάει πάνω από 8 - 10 χρόνια,
είναι τώρα η στιγμή που πρέπει να προετοιμάσουμε την έξοδο από την περίοδο της ιδεολογικής και πολιτικής ηγεμονίας της Δεξιάς.

Θα βαδίσουμε μπροστά με όσους θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας,
όπου θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας
και όπως θέλουν να συνεργαστούν μαζί μας.

Εμείς δεν βάζουμε όρους και προϋποθέσεις,
δεν ζητάμε πιστοποιητικά ταυτότητας ιδεολογικής
και διπλώματα αγωνιστικότητας από κανέναν.
Δεν μας νοιάζει αυτού του είδους ο ανταγωνισμός.

Εμείς έχουμε δάφνες τέτοιες, που μας φτάνουν και μας περισσεύουν.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το μέλλον, είναι η πρόοδος, είναι η πορεία του ελληνικού λαού προς ένα καλύτερο αύριο.

Αυτό το μήνυμα πρέπει να βγει συντρόφισσες και σύντροφοι από αυτό εδώ το Συνέδριο, από όλους εμάς.




ΥΓ: Ευχαριστώ θερμά το σύντροφο Θ. Πάγκαλο, που μου έστειλε το κείμενο της ομιλίας του, καθότι δεν μπορούσα να το βρώ πουθενά...