Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ...

Ένας Άγγλος, ένας Γάλλος κι ένας Ρώσος συζητούσαν για την έννοια της πραγματικής ευτυχίας..

Ο Άγγλος είπε: "Πραγματική ευτυχία είναι να σηκωθείς πρωί-πρωί μια κρύα φθινοπωρινή μέρα, να καβαλήσεις το άλογό σου και να καλπάσεις πίσω από τα σκυλιά στο κυνήγι της αλεπούς. Να πηδήξεις φράχτες, να προσπεράσεις θάμνους, να διασχίσεις ποταμάκια έως ότου καταφέρεις να πιάσεις την αλεπού. Να ιππεύσεις νικητής πίσω κουβαλώντας τα αφτιά και την ουρά της αλεπούς και να καθίσεις μπροστά στη φωτιά με ένα ποτήρι σκοτσέζικο ουίσκι.
Αχ! αυτό είναι πραγματική ευτυχία…"

Ο Γάλλος είπε: "Δεν είναι αυτή η πραγματική ευτυχία. Αυτή είναι απλώς η ευχαρίστηση του κυνηγιού. Πραγματική ευτυχία είναι να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου, να γευματίσεις μαζί της με υπέροχα εδέσματα και ακριβή σαμπάνια σε ένα εξαιρετικό ρεστωράν, και μετά να αποσυρθείς μαζί της σε μία πολυτελή σουίτα ενός ξενοδοχείου για μια ρομαντική υπόλοιπη νύχτα…
Αχ! Αυτό είναι η πραγματική ευτυχία…"

Ο Ρώσος είπε: "Αυτό δεν είναι πραγματική ευτυχία, αλλά απλώς διασκέδαση. Αληθινή ευτυχία είναι όταν κάθεσαι στο διαμέρισμά σου μετά από μια κουραστική μέρα σκληρής δουλειάς στο εργοστάσιο, με το μικρό Ιβάν στα γόνατά σου να διαβάζεις την «Πράβντα». Τότε να ακούγεται ένα χτύπημα στην πόρτα. Τρεις άντρες με κακοραμμένα κουστούμια να ορμούν στο διαμέρισμά σου και να λένε:
-«Στεπάν Στεπάνοβιτς?»
κι εσύ να λες:
-«Στον πάνω όροφο!!»
...Αυτό είναι πραγματική ευτυχία..."