Ό τι κι αν έχεις να δώσεις πρέπει να το δώσεις καλυμμένο με έναν μανδύα που θα κολακεύει και -αλίμονο- θα γοητεύει τα πλήθη (τα πλήθη, δλδ την πλειοψηφία, την κοινή γνώμη, που διαμορφώνει δημοσκοπήσεις, εκλογικά αποτελέσματα- γι' αυτήν μιλάω...), θα προσφέρει στις κυρές Μαρίες την ψευδαίσθηση ότι η γνώμη τους αξίζει και μετράει, ότι είναι opinion 'former' -αν όχι leader-, κι όχι μόνο opinion follower, μόνο μία κάθε τέσσερα χρόνια θύτης εκδικητής...
Όπως ακριβώς ο Λαζόπουλος τους προσφέρει την ψευδαίσθηση ότι είναι σε θέση να κατανοήσουν τις πολιτικές του "αναλύσεις", που είναι "λαϊκώ τω λόγω" μεν, αλλά "βαθυστόχαστες" και προπάντων "αντικειμενικές", η "σφυγμομέτρηση της Τρίτης"...
Και όλοι έχουν γίνει μάρτυρες του τι παθαίνει όποιος σε πείσμα των καιρών πάει κόντρα στο ρεύμα και ακολουθεί δρόμους ψηφοφθόρους..
Όποιος -έστω και με παραλείψεις, αδυναμίες, έστω και μην έχοντας δικό του όλο το γήπεδο- επιχειρεί να βγάλει τον τόπο από την επιρροή των δημοκραχτών τιποτολόγων...
ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ η ανταμοιβή αυτού έσεται... Από το κόμμα, από την κοινωνία, από την οθόνη, από τη φυλλάδα, από τη μνήμη, από τις καρδιές, από τα Συνέδρια, από τις Επιτροπές, από τα blogs, από τις κάλπες... Και, μας αρέσει δεν μας αρέσει, προτιμώνται οι δημαγωγοί Δεληγιάννηδες από τους τεχνοκράτες αντιεπικοινωνιακούς Τρικούπηδες, ακόμα και σήμερα, ιδίως σήμερα, ακόμα κι αν μετά 50 χρόνια αναθεωρήσουν οι "πολλοί", καθυστερημένα, επι ματαίω αυτομαστιγωνόμενοι, έχοντας επαναλάβει την Ιστορία ως φάρσα ή ως τραγωδία, λίγο ενδιαφέρει...
Η πλειοψηφία χειροκροτά λοιπόν επευφημώντας την επιστράτευση του ρηχού, ώστε να μπούν κι οι πολλοί, που δεν ξέρουν κολύμπι....
Κι η δημοκρατία είναι ο τι θέλουν εκείνοι... Αν η πλειοψηφία ζητά δημοκραχτικές τιποτολογικές συνθηματολογίες λοιπόν, ας είναι!!! Έστω και μόνο ως το μέσο να τους προσεγγίσεις, συμφεροντολογικά, ναι, παραπλανητικά, ναι -αλλά αν μπορείς, κάνε κι αλλιώς...
Αν έχεις κάτι να δώσεις, "ντύσε" το ανάλογα... Δημοψήφισμα, υπογραφές, πορείες, πλακάτ και τέρμα διαπασών ο Θεοδωράκης και ο Λοΐζος για ξεκάρφωμα, τόσο ως κατ' επίφασιν πολιτική ως μουσική επένδυση, όσο και ανάμνηση για τους λίγους που ακόμα έχουν το "λόγω τιμής" και ανεκτίμητο λόγο... -να μη νιώθουν τουλάχιστον "εκτός", να μη φύγουν κι αυτοί, και ποιός θα φυλάει μετά τις Θερμοπύλες ...
Ο τι κι αν έχεις λοιπόν να πεις, ειδικά αν έχεις κάτι να πείς, μην πάς στη δεξίωση με τη φόρμα, όσο κι αν είσαι σπορτίφ -εις βάθος και εις επιφάνειαν...
Έχει face control, χρυσέ μου, και θα μείνεις απέξω...
"σχολιαστή" , thanks!
;-)
;-)
"Η Δημοκρατία του faceControl"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήOύτε αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ..ούτε άμεση ..ούτε συμμετοχική!
Μου αρέσει...αλλά δεν έχω θέση σ΄αυτήν..προτιμώ την σιωπή και την αποστασιοποίηση απέναντι σ΄αυτό το διαμορφωμένο πολιτικό περιβάλλον.
Δυστυχώς εκεί φτάσανε τα πράγματα μέσα σε τέσσερα χρόνια και αφού βάλαμε και μεις τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας ( η αλήθεια να λέγεται..έστω και χαμηλόφωνα").
Υπάρχει περιθώριο ανατροπής του σκηνικού?
Υπάρχει και ξεκινάει από τον "πρωταγωνιστή" και την ομάδα του..απευθύνεται σε ενεργό και αγανακτισμένο κοινό και καλεί σε συμπόρευση..όχι ανεβάζοντας κωμωδία και πρόζα..αλλά ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΕΡΓΟ..
Το αποτέλεσμα μετά από επίπονη προσπάθεια ..θα είναι και η καταξίωση του πρωταγωνιστή αλλά και η βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων μας.
Άσε που δεν έχουμε και πολύ κέφι για "κωμωδίες"...τώρα τελευταία!!!
από τις λίγες φορές που θα συμφωνήσω απόλυτα..κι ας είμαι fun του ΛΑΚΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα είδες τελικά τι έμπνευση μπορεί να δώσει μια συζήτηση στα blogs ακόμα κι όταν δεν συνφωνούμε...φτάνει να αναστοχαζόμαστε νηφάλεια χωρίς προσωπολαγνείες και τυφλή υπακοή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που μπορεί να δώσει λύση, αγαπητή marym στην αδιαφορία ή την αποστασιοποίηση είναι το δέλεαρ για συλλογική δουλειά. Κι αυτό μπορεί να το 'εφεύρει' ένας ίκανός ηγέτης που ξέρει να αναθέτει στον καθένα ανα το ταλέντο του, αυτό που θα τον ικανοποιήσει και ταυτόχρονα θα βγλάλει και το καλύτερο αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι οτι αυτό θέλει ισχυρή πολιτική βούληση, ειδικά σήμερα που η εικόνα του θεάματος, τα δελτία ειδήσεων και το life style φέρνει το ψωμί σε λίγους που καμιά όρεξη δεν έχουν να το χάσουν..κι έτσι διαιωνίζουν χρησιμοποιώντας τους 'μικρούς', τη δική τους εγκατάσταση και τη δικαή τους διαιώνιση.
Πρόκειται για ένα ολιγαρχικό σύστημα όπου πολλές φορές οι πολιτικοί δεν λειτουργούν ως εκφραστές του Πολίτη αλλά ως μεσάζοντες του συστήματος των οικονομικά κρατούντων...
Περιμένω κι εγώ το ποιοτικό έργο γιατί δεν έχω μάθε να κρίνω απο μια σκηνή το σύνολο και, κυρίως, θέλω φεύγοντας να το θυμάμαι και την επόμενη ημέρα τουλάχιστον...:)))
...τα περισσότερα που εχω γράψει ever έτσι τα γράφω, μέσα από συζητήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά διαφωνώ σε κάτι... δεν πιστεύω στη νηφάλια σκέψη. Είμαστε άνθρωποι, πολιτικά μεν, ζώα δε, και δεν ειναι δυνατόν να σκεφτόμαστε "νηφάλια" με τη χροιά του "αντικειμενικού"...
Δεν υπάρχουν δυο ιδιες οπτικές γωνίες, πουθενά και ποτέ... Δεν μπορεί κανείς να μεμφθεί κανέναν για "υποκειμενισμό", παρά μόνο να τον χαρακτηρίσει "υποκείμενο" όταν έτσι το αντιλαμβάνεται, πάλι υποκειμενικά, πάντα υποκειμενικα...
Η διαφορετικότητά μας εξάλλου ειναι που μας κάνει και "μαγικούς"... Έτσι δεν είναι?
:-)
Συμφωνώ απόλυτα με τη φίλη tractatus.
ΑπάντησηΔιαγραφήNηαφαλιότητα σε καμμιά δεν σημαίνει έλλειψη πολιτικής αντικειμενικής γνώμης.Το υποκείμενο σκέπτεται και ενεργεί αποτελεσματικά όταν βγαίνει από τον υποκειμενισμό και αντικρύζει τα πολιτικά γεγονότα σαν τρίτος αντικειμενικός παρατηρητής..χωρίς προσωπολαγνεία και χωρίς τη λογιστική σκέψη του προσωπικού και ατομικού κέρδους.
Διαφορετικότητα ως προς την προσέγγιση ..αλλά ομοιότητα ως προς τις πολιτκές μας επιλογές...και επειδή διακρίνομαι και για το φιλαλήθες...ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΗΣ...
Γιατί να το κρύβωμεν άλλωστε?
:-)
marym συμφωνώ μαζί σου ακόμα και με την τελευταία παράγραφο που οι αδυναμίες που ομολογούνται συμψηφίζονται ακριβώς γιατί ομολογούνται στο σύνολο της νηφάλειας σκέψης...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά δεν θα συμφωνήσω με την elate που δεν κατάλαβε οτι αντιφάσκει όταν θέλει ναμαστε "υποκειμενικοί" αλλά χωρις επεξεργασία...αυτό σημαίνει αυθαίρετοι ακριβώς γιατί έτσι δεν υποστηρίζουμε την άποψή μας βγαίνοντας έξω απο αυτή κι επανερχόμενοι με στοιχεία τροφοδότησης ή απόρριψης....κι επίσης γιατί ο,τι νομίζουμε υποκειμενικό είναι χτισμένο μέσα απο άλλους τεράστιους υποκειμενισμούς και στερεότυπα που ηδη τα έχουμε καταπιεί και τα έχουμε αφομοιώσει στον οργανισμό μας τόσο που δεν τα αναγνωρίζουμε ως ξένα σώματα...
Αν ήταν έτσι η ζωή θα είχε μείνει στάσιμη στις εμμονές και στο πρωτόγοντο στοιχείο του ανθρώπου που ακόμα και στην εποχή του Αδάμ βαρέθηκε κι έψαξε το κάτι άλλο για να ζήσει, αγαπητή Μαριάννα
η 'μαγεία' είναι η επεξεργασία απο την άλλη μεριά, το ψάξιμο και όχι το κώλλυμα, είναι αυτό που λέει ο Ρωμανός: "Είναι κανείς απο το μέρος της αθωότητας-"Λευκοφόρος τη διάνοιαν" σε δύο περιπτώσεις: όταν δεν έχει φτάσει στο σημείο να υποψιαστεί καν το Μαύρο. κι όταν το έχει διατρέξει ως την έσχατη άκρη του, έτσι που να πατήσει απο το άλλο μέρος πάλι στο Λευκό ....με πλήρη συνείδηση οτι όσα γνώρισε στο αναμεταξύ του είναι απολύτως άχρηστα"...
γι' αυτό για να συνθέτεις πρέπει πρώτα να αμφιβάλλεις για να συνθέτεις και για να ξεχωρίζεις το υποκειμενικό απο τον υποκειμενισμό και την οπτική γωνία που μπορεί ν' αλλάξει μέσα στο χρόνο, όπως κι εσύ η ίδια άλλωστε....
...αυτό λέω κι εγώ Μαίρη και Ελένη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που εγώ προσθέτω ότι ΔΕΝ μπορώ να το πώ για τον απέναντι, καθώς δεν ξέρω κατα πόσο εγω η ίδια ειμαι υποκειμενικη στο χαρακτηρισμό που ΕΓΩ, όπως τον βλέπω με τα δικα ΜΟΥ ματια, του προσάπτω...
Και πιστεύω ότι το ίδιο ισχύει για όλους μας- το να καταχωρίζουμε τους υπόλοιπους ως "υποκειμενικούς", βγάζοντας τον εαυτό μας και τους χαρακτηρισμούς μας απέξω, ως εχοντες προσεγγίσει στη δεδομένη στιγμή την "αντικειμενικότητα" μας κάνει η Θεούς ή Θηρία...
και δεν διεκδικώ το ρόλο ουτε του ενος, ούτε του άλλου...
:-))
Μισό λεπτό Μαριάννα...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι έχουμε ένα κώδικα αυτοπροσδιορισμού για όσα λέμε και ειδικά οι 'σκεπτόμενοι' ας μου επιτραπεί ο όρος. Αλλιώς δεν θα μιλούσαμε με βάση την επιφύλαξη που λές:
'Μόνο που εγώ προσθέτω ότι ΔΕΝ μπορώ να το πώ για τον απέναντι, καθώς δεν ξέρω κατα πόσο εγω η ίδια ειμαι υποκειμενικη στο χαρακτηρισμό που ΕΓΩ, όπως τον βλέπω με τα δικα ΜΟΥ ματια, του προσάπτω...' τι σημαίνει αυτό; ο,τι μένω κόκκαλο και στάσιμη γιατί δεν μπορώ να είναι υποκειμενική; Είμαι, όσο το δυνατόν αντικειμενική μέσα απο μια προσέγγιση που ανακοινώνοντάς την γνωρίζω αυτόματα οτι είναι δική μου κι αναμένω να δώ κατά πόσο ο άλλος ανταποκρίνεται ή αντιλέγει...αλλά σαφώς την ώρα που αυτοπροσδιορίζομαι γνωρίζω οτι δεν είναι το τελικό...να γιατί χρειάζεται η νηφαλιότητα για να επανέρχομαι στη δική μου, κυρίως, σκέψη ή συμπέρασμα.
Ο θυμός ή η έκρηξη είναι μια έναρξη του συλλογισμού αλλά όχι μια σταθερή στάση στο διηνεκές γι' αυτό και πολλές φορές είναι είτε εν βρασμώ είτε εντελώς υποκειμενική και αστήρικτη....έτσι βγαίνουν οι λαϊκισμοί και τα τσιτάτα που εξωστρακίζουν τη συζήτηση απο την πρόταση για το γίγνεσθαι και την καθηλώνουν στο φαίνεσθαι...έχει τέτοιους στα παράθυρα μπόλικους και, δυστυχώς, και στα κόμματα της αριστεράς, επίσης...είναι τα λεγόμενα άκρα...
Ο παρατηρητής του εαυτού του με ξεκάθαρη σκέψη και απαλλαγμένη από μικρο-μακροκομματικά συμφέροντα..χαρακτηρίζει το "Αντικειμενικά ΑΛΗΘΙΝΟ" ...και αυτό δεν σε μετατρέπει σε θηρίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ταξίδι προς την "Ιθάκη" της δημοκρατίας ( για να γίνω λίγο ποιητική )..ο δρόμος δεν είναι βατός και χαρακτηρίζεται από πολυδαίδαλους προβληματισμούς και από μελαγχολία.
Υπάρχουν όμως πάντα σύντροφοι και φίλοι που ελαφρύνουν το βάρος και την πίεση και απελευθερώνουν τη σκέψη.
Και αυτό δεν σε μετατρέπει σε θεό.
Απλά ... σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Πάω να τηγανίσω και καμμιά πατάτα του γιού μου ..γιατί φωνάζει τώρα!
Φιλιά
marym συμφωνώ κατά κράτος...κι ακόμα και στις πατάτες γιατί είναι η αδυναμία μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ τη μελαγχολία που ανέφερες ως στοιχείο τόσο ωριμότητας όσο και ποίησης και γι' αυτό και αναστοχασμού με βαθύτερο νόημα κι όχι επιφανειακής σκέψης....ακόμα κι αν αυτή έχει όλα τα καλά στοιχεία μιάς στοιχειωθετημένες απόδειξης...ζητώ παραπάνω ακριβώς γιατί ο στόχος είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, όσο μπορούμε κι όχι καλύτεροι ειδήμονες....Νάσαι καλά....χαίρομαι που βρεθήκαμε!
H χαρά είναι ΟΛΗ δική μου γιατί με την ευκαιρία του διαλόγου μέσω blogging γνωρίζω φίλους και συντρόφους σαν εσένα..την elate...και πολλά ακόμα παιδιά που δεν έχουν διάθεση να φιλοσοφούν για να φιλοσοφούν και να κερδίζουν προσωπικά...αλλά επιμένουν και υπομένουν με διάρκεια για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας...και ας ακούγεται ως υπερφίαλη ουτοπία το συγκεκριμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντελώς υποκειμενικά ...το πιστεύω.
Χαίρομαι πραγματικά!
Μαίρη
Πανω που είπα : επιτέλους και κάποιοι που αντιλαμβάνονται τον βρώμικο ρόλο του Λαζόπουλου, το ρίξατε στα βαθυστόχαστα και με πόνεσε το κεφάλι.Τι Σαβατοβραδιάτικος οίστρος είναι αυτός, έλεος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. John Denver,Patsy Cline , GAP, και κείμενα σαν και αυτό το ποστ!
Που είσαι βρε κοπέλα μου στην αληθινή ζωή! Λέτε να κινδυνεύω από μπλογκο-καψούρα?
...και δεν ειμαι και της "ποίησης", όσο κι αν τη θαυμάζω... είμαι του..."πεζού"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-DDD
Βρε Νίκο εσύ πρέπει να προχωρήσεις τώρα μετά την ανακοίνωση στο post σου σε κάτι άλλο έτσι ώστε να μας δώσεις την ευκαιρία να αναπτύξουμε πιο πεζά πράγματα...αντε βάλε κάτι νέο μπροστά...και ερχόμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήmarym φιλοσοφούμε κι εδώ είναι αλήθεια αλλά επειδή ξέρουμε απο φιλοσοφία δεν μένουμε σε αυτή. Ολα τα πράγματα ξεκίνησαν απο την ιδέα και τη φιλοσοφία εξάλλου κι όλοι οσοι έγραψαν δεν ήταν άνθρωποι τυχαίοι...στην εποχή τους μάλιστα θεωρούνταν τυχοδιώκτες...λοιπόν, η φιλοσοφία σε κάνει να σκέπτεσαι πριν ανοίξεις το στόμα σου...δλδ είναι μια μέθοδος για να αποκτήσεις την ωριμότητα που αναζητάται (για τον καλύτερο Ανθρωπο που λέγαμε) αλλά δεν είναι μόνο αυτή σίγουρα...άλλωστε, όλοι αυτοί οι βαθυστόχαστοι το ξέραν γιατί οι περισσότεροι ήσαν αφραγκοι και φιλοξενούμενοι....:))))
ΑπάντησηΔιαγραφήTα έχω και τα δύο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άφραγκη και Φιλοξενούμενη...
:)))
Προς αποφιγή παρεξηγήσεων το σχόλιο μου για τον πονοκέφαλο ήταν καθαρά χιουμοριστικό!Εξάλου είμαι ξετρελαμένος με τα blog σας,hommo,politiki, kai na panikovlithw.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.. Συγνώμη tractatus,αλλά δεν σ' έπιασα . Δώσε καμία ιδέα.
Εγώ προσωπικά δεν παρεξηγήθηκα ΚΑΘΟΛΟΥ...το ήξερα ότι κάνεις πλάκα...και ας μην έχουμε ξαναμιλήσει...και διάβασα και το blog σου απόψε και μου άρεσε πολύ που αχολείσαι με τα τοπικά ως επί το πλείστον...γιατί η αναγέννηση ενός οργανισμού-κόμματος ξεκινάει από τον τόπο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλικά
Μαίρη
Νίκο, τόσα και τόσα γίνονται γύρω μας...κάτι θα βρείς που θα μας απασχολήσει όχι για να μας απασχολήσει αλλά για συζήτηση και σκέψη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα που δεν σας πρόλαβα πριν... εκτονωθεί η συζήτηση... η ανάρτηση είχε πραγματικά ενδιαφέρον γιατί θίγει-εστω και έμμεσα- το κατά πόσον ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, τα σύγχρονα "μεσα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα... μόνο θα συμφωνήσω οτι και εγώ λατρεύω τις τηγανητές πατάτες...
Αλλά... εδώ είμαστε και τα ξαναλέμε...
...αυτο, όπως και το πόσο τα λάθος -για την εποχη- μεσα αποκαθηλωνουν την οποιας εμβέλειας επιτυχία στο σκοπό...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλα βγήκαμε απο τη συζητηση, σνιφ.. εδω όμως θα ειμαστε, οντως!!!
...χαρηκα και πάλι!!
Εν τούτοις, μιά και εσύ ξενυχτάς μπροστά στο PC, να σου πω οτι το τελευταίο ειδικά, τα λάθος -για την εποχη- μέσα, μπορεί να είναι ακόμα ποιό ενδιαφέρον αντικείμενο αυτοτελούς ανάρτησης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν ξεφεύγουμε από τα καθαρώς "πολιτικά" θέματα, αν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε, η και να δικαιολογήσουμε- μεθόδους προβολής ή και προώθησης πολιτικών που ξενίζουν ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή θεωρούμε a priori οτι η πολιτική οφείλει να βρίσκεται μακρυά από αυτές -γιατί αραγε?- λες και η πολιτική είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη ζωή...
... ίσως τοτε τα "παραπολιτικά" θέματα να γίνονται ακόμα πιό ενδιαφέροντα γιά ανάλυση και συζήτηση...
Δεν προσπαθώ να ξαναανοίξω μιά συζήτηση... νυχτερινές σκέψεις απλώς...
αν δεν βαριεσαι, δες λιγο την πρωτη πρωτη μου αναρτηση, αν και ειναι πολυ πικραμενη, και πιο πολυ ερασιτεχνικη... ισως καταλαβεις που "στεκομαι" εγω περισσότερο...
ΑπάντησηΔιαγραφή